Onderwerp: Arktische Oceaan en de Noordpool

Wat een gaaf project!
Behouden vaart (en veel mooie foto's maken voor een nieuwe kalender )

trotti schreef :
Is niet het schip van Krystina, ze vaart/vaarde er wel op. Is schip Snow Dragon II en is van Frances Brann.

"Snow Dragon II is a 49’ aluminum sailboat designed by Dick Koopmans. Her hull and deck were built in Holland by Folmers and she was finished in California at KKMI by her owner, Frances Brann. "

Op de BBC website;

www.bbc.com/news/av/world-us-c...-as-arctic-ice-melts

We kregen vannacht een email van Erik vanuit de Centraal Arktische Oceaan:

Ondanks dat we hoge snelheid internet aan boord hebben voor dit project hebben we er toch voor gekozen om de mogelijkheid van webbrowsen uit te zetten. Ik heb dus geen idee wat er allemaal al op het forum geplaatst is, over de afgelopen weken is er namelijk heel wat aandacht geweest van over de hele wereld voor dit onderzoeksproject. Hier dus even een kort verslagje tot op heden.

Het is de avond van 22 Augustus, en we liggen verankerd aan een stuk zeeijs dat drijft op 76 04N en 162 45W. We zijn nu 8 dagen onderweg sinds het vertrek uit Nome, Alaska. Twee dagen geleden zijn we de Centraal Arktische Oceaan binnengevaren. Zoals nu blijkt is dat nog nooit eerder gedaan door een ander vaartuig dan door de allergrootste ijsbrekers. Snow Dragon II en Bagheera zijn dus de eerste vaartuigen in de geschiedenis welke varend deze wateren betreden hebben...

Tim Gordon is de hoofdwetenschapper aan boord, hij is verbonden met de Universiteit van Exeter en sinds we de CAO zijn binnen gevaren is hij druk in de weer met het verzamelen van plankton, microplastic samples, watermetingen (tot 200m diep), weermetingen, vogeltellingen, zoogdiertellingen, akoestische opnamen van zowel ijsrijke als ijsarme wateren, het uitzenden van geluidssignalen en die een paar honderd meter verder weer oppikken om te zien wat voor invloed het ijs, of het ontbreken daarvan heeft op het gedrag van geluid, en of zeezoogdieren en vissen dus eventueel in moeilijkheden zouden komen als het zeeijs verdwijnt. Hij is, samen met zijn assistent, zomaar 17 uur per dag bezig met zijn waarnemingen en het conserveren van zijn samples voor latere laboratoriumanalyse. Ik vind het erg interessant om dat allemaal van dichtbij te zien en er van te leren.

Alles wordt vastgelegd door een fotograaf en een cameraman, en ik vind het wel even wennen dat met alles wat je doet er direct een camera in je snufferd zit. Ik heb al heel wat professionals aan boord gehad, en zelfs met nog betere uitrusting dan wat deze jongens mee hebben, maar de tocht zelf is nog nooit het onderwerp voor de lens geweest. De paar beelden die ik gezien heb zien er echter erg goed uit, dus ik hoop dat ik er ook nog wat leuks aan overhoud.

Ten tijde van dit schrijven worden er akoestische metingen gedaan voor een paar uurtjes, en dan is absolute stilte aan boord van de boten benodigd, geen dieptemeter, radar, pompjes, omvormers of wat dan ook mogen aan staan omdat de hypergevoelige apparatuur dat allemaal oppikt. Nu dus even de tijd om wat achter gebleven werk achter de computer te doen.

www.volkskrant.nl/reizen/deze-...-noordpool~a4514350/

Vandaag een stukje bij de NOS:
nos.nl/artikel/2192011-nederla...hting-noordpool.html

Geweldig om te lezen dat Erik zo ver is gekomen en alles goed gaat. Maar dat hij zo dicht bij de noordpool kon komen met een zeilboot moet ons verontrusten.

Over een tjdje kan je zeggen : vroegah...kon je lopen op de noordpool. Nu ligt er een boei.

Domme vraag, maar toch:
Bij deadliest catch zie je steeds in de winter op de beringzee dat ze op de hele boot met mokers te keer gaan om alle ijs aanzetting weer los te krijgen.
Krijgen jullie daar ook last van?
nb van de ijs dan dus , niet de mokers..

In de comments op Erik z'n expeditie werd gemeld dat in 1860 reeds een zeilschip noordelijker is geweest dan Erik nu. Vraag me af wat daar waar van is. Hoe dan ook verontrustend alle smelterij, zie ook de nieuwe Russische tankers die zonder ijsbreker de noordoostpassage bevaren.

FMJ schreef : Nee niet waar, was ietjes later.Fram wikipedia
En een schip bouwen met zware ijsversterking is niet zo moeilijk. Om het ook economisch haalbaar te maken een stuk lastiger. Als een containerschip uit zeg china vertrekt, staat al precies vast wanneer er in Rotterdam een ligplaats beschikbaar is. Als dit schip via de NE passage zou varen zou het een dag of 5 kunnen winnen, maar dit kan bij wat meer ijs ook 2 of 3 dagen zijn. Maar dan kan je dus geen afspraken maken/nakomen met de terminal.

FMJ schreef : Dat is een hardnekkige stalker
Hij schrijft dat een walvisvaarder met als kaptein William Scoresby al verder noord geweest is in 1806, en daar heeft hij helemaal gelijk in De enderlandsewalvisvaarders waren al verder noord dan dat in 1600, maar dat meld hij even niet.

We hebben nooit geclaimd dat we verder noord gekomen zijn dan iemand anders, sterker nog, we hebben 4 mensen aanboord (inclusief mijzelf) die al verder noord geweest zijn dan de 80'10 die we nu gehaald hebben. Wat echter bijzonder is aan onze expeditie is dat we de eerste niet-ijsbrekers in de wereld geschiedenis zijn die de Centraal Arktische Oceaan bereikt hebben. Dat is het internationale water van de noordpool, dus buiten de EEZ (Economische zone) van Rusland, VS, Denemarken, Noorwegen en Canada. Ofwel 200 mijl ten noorden van deze landen. Wij hebben ruim 1000 mijl door de Centraal Arktische Oceaan gevaren en zijn in die regio ongeveer 380 mijl (ruim 6 breedte graden) verder noord geweest dan welke ander niet-ijsbreker. Even ter vergelijking, als we bij Spitsbergen een dergelijk record hadden gevestigd, dan waren we tot 88'30 geweest en dus slechts 90 mijl van de pool gekomen

Anyway, er zijn een hoop negatievelingen op het internet te vinden in de vorm van klimaatverandering-ontkenners of mensen die niet begrijpen wat de de Centraal Arktische oceaan eigenlijk inhoud.
Ik zal van de week proberen om een verhaal te schrijven met wat we precies gedaan hebben en waarom we dat doen. Ik kan nu ook officieel verklaren dat dit de eerste in een hele serie van onderzoeken in de Centraal Arktische Oceaan is.
Nu eerst lekker even de benen strekken op het strand, we zijn namelijk vanochtend weer in Nome terug gekomen. Nog ruim 1800 mijl te zeilen voor we weer 'thuis' zijn en nog enkele charters met fotograven. We zijn dus nog niet klaar met de zomer.

roozeboos schreef : Dat is zeker een risico in deze wateren. Gedurende 2 weken is de temperatuur niet boven de -4 geweest met een zeewater temperatuur van -1 tot -1.5. We hebben veel vorst op de tuigage gehad, maar dat was nooit meer dan bevroren mist. Mochten we een flinke storm gehad hebben in die wateren, dan zouden we zeker ijsopbouw hebben gehad (heb ik in het verleden zeker een paar keer gehad). Ik heb diverse hamers en ook ijsbijlen aanboord om van het ijs af te komen als dat nodig mocht zijn.

Voor commerciele schepen met ijsklasse is het verplicht om iceing berekeningen te maken. Dat zijn stabiliteitsberekeningen die er vanuit gaan dat er bepaalde ijsdiktes opbouwen op dek, opbouw, railing tuigage etc. Bagheera voldoet aan de stabiliteitseisen voor de zwaarste ijsklasse. De boot kan dus 60cm ijs op dek, 30cm aan beide kanten van de railing, en tot 5m hoog in het tuig en dan 10cm ijs op het tuig van 5 tot 10m boven water overleven zonder instabiel te worden. Zover zal het echter niet snel komen.

Sneaker schreef : Snow Dragon II is gedeeld eigendom, en Krystina is full-time Co-schipper sinds 2006 en ze hebben samen al heel wat Arktische avonturen beleeft. Dit is slechts de tweede keer dat Krystina en ik samen Bagheera geschipperd hebben, en dat smaakt naar meer

Erikerik schreef : Het is nog erger dan dat. Ons hoofddoel was thuiskomen met zoveel mogelijk data en monsters. Dat vergt erg veel tijd. Daarbij hadden we niet de luxe om de winter in het ijs door te kunnen brengen (tot mijn grote spijt moet ik zeggen) anders waren we zeker tot 86 noord of zelfs verder gekomen. Voor 3 dagen deze zomer was het mogelijk om met een maximale ijsbedekking van 5/10e met leads van gemiddeld 100m breed tot de geografische pool te varen.
Wellicht volgend jaar of het jaar erop....

Inmiddels is 80% van het noordpoolijs verdwenen. Niet alleen is de oppervlakte gehalveerd, de gemiddelde ijsdikte is ook meer dan gehalveerd

Heb je wellicht een kaartje waar je precies gevaren hebt ?

Dit is even het beste wat ik maken kon. Er zijn niet heel veel kaartjes waar het nordpoolgebied leesbaar op staat.
Ik heb het kaartje even op zijn kop gezet om het wat duidelijker te maken. De totale afstand van nome en weer terug naar Nome was 2500 mijl, waarvan 1000 mijl in de Centraal Arktische Oceaan.
Nu nog terug naar Sitka, dat is ook nog 1800-2000 mijl.

De ijsgrens die ingetekend staat is de gemiddelde ijsgrens van 2000 tot 2006

Erikdejong schreef : Ik kende het verhaal wat FMJ beschrijft niet. Maar ik weet niet goed of je ontkent of juist bevestigd dat er in 1860 en zelfs al in 1600 inderdaad vissersbootjes verder noord zijn geweest dan jullie nu?

80 Noord is opzich niet bijzonder. Bv de Nederlandse walvisvaarders hadden een basis op Amsterdam Oya (79 45 N) Die zijn dus geheid ruim over de 80N geweest.
Maar dat is Spitsbergen, nog in een staartje van de warme golfstroom.

rooiedirk schreef :
Dat zijn dus appels en peren, zoals je zelf aangeeft.

Er zijn ook vele jachten, waaronder Nederlandse, die een rondje Spitsbergen hebben gemaakt.

80 graden noord is inderdaad niet zo heel bijzonder als je naar spitsbergen, of zelfs de Nares strai/Lincoln sea gaat kijken. Voor de Chukchi sea/Beaufort sea is het echter ongekend om zover te komen. En tot 15 jaar terug was het niet mogelijk om verder dan 75 graden noord te komen. Dat is ruim 360 mijl aan zeeijs reductie in 15 jaar.

WADnWIND schreef : Even een ouder berichtje terug halen. Ik heb inmiddels 4000 mijl met de SC30 'gestuurd' en tot op heden super tevreden. De antenne zit (tijdelijk) op een heel erg verkeerde plaats gemonteerd en slechts eenmaal raakte het kompas voor 20 seconden het signaal kwijt. Dit was tijdens erg ruig weer (40 knopen bakstagwind in de Beringzee).

In de komende winter las ik een goede RVS steun op de juiste plek en verwacht ik dat dit soort kleine probleempjes ook achterwege blijven. Bij vrouwlief aanboord hebben ze een identiek kompas waar ze nu 35.000 mijl mee gestuurd hebben. In die hele tijd slechts eenmaal een ongewenst effect gehad op de stuurautomaat.

Bevalt me in iedergeval beter dan de Simrad SC70, die ging al snel van boord af.

En nu het toch over de stuurautomaat gaat. Waar ik al wel 8 jaar problemen mee heb is de stuurmotor van Jefa. Ik ben inmiddels al met mijn derde motor bezig en 8000 euro armer aan onderdelen, en ondanks dat alles zwaar overbemeten is blijft die motor maar falen. Gister ging de motor weer kapot, om precies te zijn het koppelingsmechanisme. Helaas geeft Jefa geen thuis en hun garantie stelt ook niets voor. Die motor gaat dus vanboord en ik ga nu permamant over op een hydraulische arm. Die gebruikte ik nu alleen voor mijn back-up stuurautomaat, maar zal nu dus mijn hoofdbesturing worden. Er zijn weinig dingen waar ik een grotere hekel aan heb dan een niet functionerende stuurautomaat!

Eerlijk gezegd vraag ik me altijd al af waarom men in de zeilerswereld zo vaak kiest voor mechanische stuurinrichtingen boven hydraulische. Helemaal in combinatie met een autopilot die dan continue aan tandwielen en stangen loopt te 'jutteren'. Kan je dat toelichten?

Een paar plaatjes, niet te veel want internet in Kodiak is erg langzaam:


Ons wetenschappelijk platform: tweemaal daags werd de wetenschappelijke uitrusting uitgeladen op een ijsschots om metingen te verrichten en om monsters te verzamelen.

De microfoon onderwater om een 'geluidslandschap' op te nemen en dat terug te linken naar gedrag van Walvisse, Walrussen, Beluga's, Narwhals kabeljouw en haaien als ze in ijsrijke gebieden rondzwemmen:



De boten afgemeerd aan een ijsschots op 79 graden noord.


en



Microscopisch leven dat we in kaart proberen te brengen om een voedselketen samenstelling te analyseren.



Ons uiteindelijke doel: op politiek niveau een discussie starten voor bescherming van dit kwetsbare ecosysteem. We zijn nog geen maand terug en we hebben al wat succes. In de Senaat van de Verenigde Staten is de discussie naar aanleiding van onze tocht al gestart, inclusief foto's van piepschuim dat we gevonden hebben in het Arctische ijs (tesamen met nog heel erg veel meer plastic):

Noorderzon schreef : Het is en keuze die ik zo'n 10 jaar geleden gemaakt heb gebaseerd op beperkte kennis en info. Mijn ouders hebben een vergelijkbaar systeem aanboord en daar werkt het na 17 jaar nog probleemloos. Het voordeel is dat er, zij het beperkt, minder elektrische energie gebruikt word. Mede gebaseerd op de zeer goede reputatie van Jefa heb ik dus voor hun zeer simpele en robuste systeem gekozen. Het blijkt alleen zo te zijn dat de materialen die ze in hun motor gebruiken niet tegen een normale hoeveelheid vocht die je in een boot hebt kunnen, en dat de activators van de koppelingen veel te zwak uitgevoerd zijn. Mijn boot is overigens aanzienlijk droger dan de meeste andere zeilboten vanwege de zeer goede isolatie.

Al met al, een keuze die ik nu anders zou doen. Een poos geleden had ik al een hydraulische stuurarm aan het kwadrant toegevoegd en daar mijn andere stuurautomaat op aan gesloten. Door een keuze schakelaar om te gooien kan ik of de ene of de andere automaat aanzetten.
Op een volgende boot gaat dat allemaal een beetje anders worden. Aldoende leert men.