Net als Joop heb ik tijdens een terugreis vanuit Scheveningen m´n vuurdoop ( waterdoop? ) gehad.
Zowat hetzelfde scenario, we zaten vast in Scheveningen met ongunstig weer.
Let wel, het was de late jaren 80, zeg maar dertig jaar geleden en toen was een weerbericht eigenlijk meer een weersvoorspelling. Glazen bol voorspelling. Zelden juist en erg vaag.
Ook wij wilden terug naar het slijkgat, de vakantie was op, er moest weer gewerkt worden. Wegens de ongunstige wind een paar dagen uitgehard, m´n vriendin en haar kinderen vonden het heerlijk in Scheveningen, opa had er ooit een restaurant gehad. Ik had het er niet zo mooi, de wind bleef zuidwest dus pal tegen en zou niet onder de 5 bf komen. Wind tegen tij en opboksen tegen een 5 is zeilend niet te doen dacht ik, we gaan dieselen. Wist ik veel.
Ik had niet echt veel ervaring, het was pre internet dus wat je kende was uit boeken. De boot had nog geen yawl mast, was helmstok gestuurd. Ik had wel net de hele aandrijflijn vernieuwd, had wel vertrouwen in de diesel.
We vertrokken en het was ruw. Ontzettend ruw. Naarmate we verder zuidoost dieselden werd het erger. Ondanks de vijftig Pk kwamen we nauwelijks vooruit en werden steeds naar de kust gezet waar duidelijk grondzeeën stonden. Een dieptemeter had ik niet, wel een dieptelood maar ik kon de helmstok geen seconde loslaten, ik zocht bij iedere golf het niet brekende deel op.
Ik besefte dat ik eigenlijk moest omdraaien maar durfde niet. Onze boot heeft een enorme kiel en ik verwachtte dat de korte steile golven de boot en de kuip zouden volzetten tijdens de draai, ik vond het veiliger de boeg in de wind te houden.
Het werd snel duidelijk dat we het slijkgat nooit zouden halen, ik besloot voor de Maasmond te gaan. Ik kon geen kaart bekijken, kon de helmstok niet loslaten en het vriendinnetje kon best sturen maar had een gebroken voet en kon niet eens de kuip in bij deze zee.
Tegen de tijd dat we bij de Maasmond waren stond zoveel wind dat puur in de wind varen ondanks 50 pk vol gas niet meer ging. Ik moest dan ook twee ( jawel 2 ) keer opnieuw terug om binnen denderende zeeschepen de ruimte te geven.
Ik had de marifoon opstaan, kon hem echter buiten in de herrie van wind en motor niet horen en eerlijk gezegd kon het me niet schelen, ik wilde van de zee af want het was alles of niks. Om een of andere reden wilde ik ook rechts varen op de Maas, onzinnig behalve voor de reglementering. Veel verstandiger was geweest gewoon de Maas op te draaien aan de noordkant en enkele kilometer landinwaarts waar de wind reeds duidelijk minder was de stroom over te steken.
Het is gelukt, we zijn uiteindelijk via het Spui naar huis gevaren.
Pas later hebben we gehoord dat er die dag tot 11 Bf had gestaan. Ik neem aan dat wij “ slechts “ een acht hebben gehad, anders hadden we het niet kunnen navertellen. Er zijn toen voor de Nederlandse kust doden gevallen. Onder andere hoorde ik van een ander houten jacht waarvan de motor was losgekomen die dan de romp had lek geslagen. Ik heb het hier over dertig jaar terug toen reddingsvlotten enkel voor oceaan oversteken aangeschaft werden.
Ik heb toen ontzettend veel geluk gehad ( zonder geluk is de zee niet aardig ) ondanks dat ik erg veel fouten gemaakt heb.
Grootste fout was te vertrouwen op de diesel. Toen was brandstof nog schoon, geen bacteriën, toch, een zeilboot is véél veiliger onder zeil dan op de diesel en als je weet dat het niet te bezeilen valt, GA DAN NIET !
Dat we met twee kleine kinderen aan boord in zo´n gevaarlijke situatie raakten is gewoon aan het onverwachte weer te wijten. Nu is zoiets ondenkbaar, de weerberichten zijn veel en veel beter.
Ik heb toen angst voor de boot gehad. Veel angst. Vlak voor het bereiken van de Maasmond stond ik gewoon te schudden op m´n benen. Kan deels ook door de koude geweest zijn want ik had niet eens een degelijk zeilpak, stond in de overkomende spray en wind in m´n oude zeemacht jas. Die woog door het water waarschijnlijk 5 kilo.
De kinderen hebben niks meegekregen van m´n angst, het jongetje is nu kapitein. En ik heb hem leren zeilen.
