Onderwerp: 'Lotus' belevenissen

Mooi verhaal.

Huub van der Lubbe heeft met de Dijk een nieuwe cd, me daarop onder andere de volgende tekst:

O, je denkt dat je het weet,
Tot je weet dat je het denkt

Mooi! En hoe meer je weet hoe meer je er achter komt wat je niet weet.... maar da tf laatste duurt nog even!roozeboos schreef :

Mooi verhaal!

Mooi verhaal weer.
Het weten dat je iets 'even' niet weet is ook een kwaliteit die niet iedereen gegeven is.

Al bij de zeezeilers geweest? of moet dat nog komen?

Nog even wachten... in de zomer pas. Ben er nog niet eerder geweest. Wel goede verhalen van gehoord. groom schreef :

Lotus77 schreef :
Waarom wachten tot de zomer. Als je al 3 jaar zelfstandig vaart dan ben je al veel beter dan je zelf denkt/vindt. Lesjes van "hubby" zijn voor veel dames niet de meest leuke lesjes Vaak komt dat niet over. De beste cursussen bij de zeezeilers zijn in de winter www.zeezeilers.nl/cursusaanbod...f-examens-cwo-iii-iv
Intensieve cursussen om te werken aan je zwakkere punten. Vergeet die examens, daar heb je niks aan. Kleine groepjes, lange dagen, veel in het donker varen, dingen doen met een jacht die je normaal nooit doet en gewoon fouten maken want daar leer je van. En hubby thuislaten!

Als de basis, het zeilgevoel - de windoriëntatie, wat extra aandacht behoeft, kun je beter een stapje terug doen en gaan lessen op een open kielboot of nog beter op een zwaardboot.

In de lessen op een klein bootje maak je veel meer zeiloefeningen dan op een jacht. Leer je niet alleen om te gaan met klapperende zeilen, maar ook met het varen op hellingshoek, balans in de boot enz. enz.

Ergo, je leert veel meer en dus sneller om waarnemingen om te zetten naar aktie.
En dat is wat je in je verhaal beschrijft als uitdaging.

Ik hoor dus bij die groep die het jong geleerd heeft, bij de zeeverkenners vanaf dat ik elf was. En nu moet ik het mijn wederhelft gaan leren... Die dus vrijwel nul ervaring heeft met zeilen, met boten in het algemeen.

Dat gaat nog wat worden...

Knap hoor hoe jij je gevoelens/gedachten weet te omschrijven.
Hierdoor onstaat een zeer herkenbaar verhaal waarmee ik mezelf ineens wat beter leer te begrijpen.

Daar heb je helemaal gelijk in. Ook dat staat op de planning richting zomer. Dank!La Mavare schreef :

Dank voor je suggestie. Zeezeilers heeft veel te bieden idd. Eerder dan de zomer liet werk niet toe Rob10 schreef :

La Mavare schreef :
Een goede raad. Sailing by the seat of your pants

Wadloper schreef :
Kende de uitdrukking niet. Dank.

Zeg vaak tegen mijn cursisten/medezeilers: "ik zeil met m'n kont", wat immer verbaasde reacties oproept.

Dan zeg ik tegen de roerganger, ogen dicht en vertel wat je waarneemt. En om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk snapt en voelt de roerganger hoe belangrijk de hellingshoek is.

En die 'voel je met je kont'.

Grappig is dat veel cursisten beter aan de wind zeilen met de ogen toe.

Als ex zeilinstructeur heb ik geleerd dat je leerlingen hebt met aanleg en zonder aanleg.
Om het verder maar niet over aanleggen te hebben

madoc schreef :
Zo dacht ik er ook ooit over, totdat ik een 'hopeloos geval' van een collega overnam en het ging prima.
De eerlijkheid gebied te zeggen dat het omgekeerde ook wel eens voor komt.

Er zijn méér tinten grijs dan zwart en wit.

La Mavare schreef :
Klopt. Heb op De Kaag lesgegeven aan o.a. een groepje blinde jongeren.
Aan het eind van de week konden ze goed koers houden.
Niet alleen door het hellen van de boot te voelen maar ook door te voelen hoe de wind langs hun oren streek.

Leuk verhaal. eigenlijk zit je best goed in je leerpad als je al door hebt dat je sommige dingen nog niet helemaal weet.

We hebben een draadje "Albert verhalen" wat mij betreft start Lotus een draadje "Lotus verhalen" hebben die fraai geschreven stukjes mooi bij elkaar!

Dat vind ik eigenlijk wel een goed idee. Ik weet niet of alle voorgaande stukjes tot 1 draadje te maken zijn maar ik kan er vanaf nu mee beginnen. Ik geloof dat het al eens eerder geopperd is. Zo komt ook niet zo de nadruk de liggen op mijn input bij 'de grote verhalen'. Dank voor de tip.Waterblok schreef :

Lotus77 schreef :
inderdaad een goed idee.
Dat coorkomt ook dat je per abuis een stukje mist.

Goed idee. Een kwestie van even een verzoekje bij de mods neerleggen.

Johari Window. Heel bekend Gebruik ik ook bij mijn studenten. Mooi instrument. Blinde vlekken opsporen en leren!Corst schreef :

Gefeliciteerd met je eigen draadje! Nu vooral blijven schrijven...

Blijven wij wel (met plezier) lezen!

Dank! Ga mijn best doen. Er broeit weer van alles...

What are you Sinking about?

Noem het intuïtie. Iets klopte er niet en dat was ook zo. De wekker gaat en het kost me vandaag geen enkele moeite om op te staan. Het is enthousiasme, zoals ik ook heb wanneer de vakantie aanbreekt. Eindelijk zien we vandaag de zeilboot waar we al lange tijd benieuwd naar zijn. Zou dit onze vertrekkersboot kunnen zijn? Wat is eigenlijk de ideale vertrekkersboot? Als ik erover lees dan is dat voor iedereen anders. Ik zoek degelijkheid, stabiliteit, veiligheid, ruimte, huiselijkheid, gemak en een mooi lijntje. En idioot misschien, de geur van boten kan me volledig afschrikken. Sommigen stinken echt wanneer je binnenkomt. Voor mij een NO GO. Paul is duidelijk praktischer ingesteld en onderzoekt vooral de technische kant en weet veel meer van de zeileigenschappen dan ik. Ik probeer me er steeds meer in te verdiepen maar vind het moeilijk oordelen op papier of iets wel of niet goed is. Ik lees de brochure nog eens en probeer me de technische details ook eigen te maken. Haar beschrijving is dik in orde, meer dan dat zelfs. Niet zo lang geleden zijn vernieuwingen doorgevoerd en is een nieuwe motor geplaatst. Kosten nog moeite zijn gespaard. Waarom toch eigenlijk? Vooronderzoek en contact met de makelaar maken de wens om te gaan kijken nog groter. Vraagtekens over het waarom vervagen naar de achtergrond. Consensus over het ontwerp van de boot hebben we duidelijk nog niet. Paul is om maar ik weet niet of ik me hierop thuis ga voelen. Ik hoop dat ik mijn twijfel kan wegnemen door te gaan kijken. Ik wil het zo graag voor ons allebei. In alle vroegte, lichtelijk gespannen en nieuwsgierig tegelijk gaan we op pad.

Een typisch Engels en herfstachtig landschap kenmerkt de route naar de jachthaven. Een vriendelijk onthaal door de Engelse makelaar. Koffie wordt gezet terwijl een grijze eekhoorn met een dikke pluizige staart doelgericht naar de deuropening drentelt. Ik kan hem bijna aanraken! Sesam open u. De Engelsman opent de deur en voert stuk voor stuk enkele vogelpinda’s. De eekhoorn verzamelt de nootjes alsof zijn leven er vanaf hangt en schiet weer weg tussen de bladeren. Zo gaat het meermaals op een dag. Doorspekt met Engelse humor wordt er wat gepraat over koetjes en kalfjes. Dan wordt een document ter lezing onder onze neus geschoven. De eigenaar van de zeilboot legt hierin op papier uit wat de reden van de vernieuwingen is. Jaren geleden heeft ze tot kniehoogte onder water gestaan! Een verhaal over een afdichting die niet goed afsloot….. Baf! Wat?

Een soort van roze wolk waar ik die ochtend nog op zat, is direct veranderd in een gifwolk die de omgeving inclusief boot volledig besmet. Inwendig ben ik teleurgesteld en boos tegelijk. Zie je wel! Ik wist het! Never underestimate the power of a women’s intuition. Some women can recognize game even before you play it (author unknown). Vandaar al die vernieuwingen! Waarom is ons dat niet gewoon verteld? Het is nou niet bij de deur en een even-snel-op-en-neer-reisje-naar-Engeland. We hebben er nog zó om gevraagd? Ik zit met stijve kaken in de stoel en zou nu het liefst rechtsomkeert richting Nederland gaan. Mijn vertrouwen is compleet beschaamd. Paul blijft kalm, pakt door, denkt in oplossingen en zijn interesse in de boot is ondanks deze ‘by the way’ mededeling onverminderd. Dat vind ik dan weer knap. Onbeschaamd praat ik tegen Paul in het Nederlands. Misschien niet netjes in het bijzijn van onze Engelse vriend maar even de enige manier om uit te drukken wat er hier nu precies gebeurt. We staan op scherp, vragen stevig door naar de historie en de jaren daarna. Een goede verzekering en werf hebben zorg gedragen voor het volledig herstel.

Tijd om aan boord te gaan kijken. Ze is prachtig gerenoveerd, als nieuw. Maar wat is het effect van het onderwater bad na al die jaren? Het laatste keuringsrapport was goed, maar nu? Grondig onderzoek zal nodig zijn. Nog steeds knaagt het gevoel aan mij over de indeling. Ik voel me ook aan boord, waar ik ook sta en zit, niet thuis. Eerlijk gezegd zie ik mezelf hier nog niet de wijde wereld mee in trekken. Een dilemma ontpopt zich. Hoe kan ik dit vertellen aan mijn man die zo enthousiast is en de boot zowat gekocht heeft? Ga ik overstag, en ga ik mezelf overtuigen dat het wel goed komt? Ik weet wel wat ik moet doen maar nog even niet hoe ik het aan moet pakken. Ik moet het laten bezinken. Na deze ontmoeting en de ontboezemingen van de eigenaar eerst maar eens een nachtje goed slapen en morgen verder zien. Ik scrol nog wat op mijn telefoon in de hotelkamer. Bedenk me dat dat toch bijzonder moet zijn geweest zo’n gezonken boot. Dat gebeurt niet dagelijks in zo’n relatief klein Engels plaatsje. Zou het misschien ergens op internet te vinden zijn? Ik surf wat. En jawel hoor, een eenvoudige zoektocht toont het verhaal in geur en kleur in de plaatselijke krant inclusief foto’s! Het dak van de salon nog nèt niet onder water. Ik laat het aan Paul zien. Grote ogen, beiden opnieuw stomverbaasd over wat we zien. Dit is duidelijk veel meer dan kniehoogte nattigheid in de kombuis geweest.

Hadden we deze trip überhaupt wel gemaakt met deze wetenschap? Ik denk het niet. Beiden zijn nog steeds teleurgesteld in het gebrek aan openheid. We zijn toch volwassen mensen. Maar in hoeverre moet deze dwaling de boventoon blijven voeren en kan vooral ik dat loslaten? Verdient ze na deze complete renovatie geen nieuwe kans en is dat misschien de reden waarom de makelaar wijselijk zijn mond houdt? Ze is er na de refit ten slotte jaren jonger op geworden. Of zijn leeftijd en gebreken net zoals in het menselijk bestaan ook niet met allerlei lapmiddeltjes en mooimakers te verhullen? Het strijkt misschien glad, maar dat wat er onder zit blijft hetzelfde.

De volgende dag besluiten we nog eens te gaan kijken, feitelijk, zonder oordelen. Rapporten worden opgevraagd en alles grondig bestudeerd. Dit licht staat op groen. Stiekem hoopte ik even dat het niet goed was… Een lijstje maken met voor- en nadelen helpt om inzicht te krijgen en maakt voor mij duidelijk dat ik er niet meer omheen kan. Ik zal nog nadrukkelijker met de billen bloot moeten en Paul hevig teleur moeten gaan stellen. Ik heb er een slapeloze nacht van en als we ’s ochtends samen aan het ontbijt zitten krijg ik de altijd zo smeuïge granola met geen mogelijkheid weg. Een soort droge beton die niet wil zakken. ‘Heb je geen honger? Voel je je wel goed? Nee, eigenlijk niet’. Mijn hart zit intussen in mijn keel. ‘Het is ‘m niet schat. Ik kan er niet aan wennen, dit voelt niet goed. Dit is niet onze boot’. Het is gezegd…