Onderwerp: 'Lotus' belevenissen

AdB schreef :
Vind ik ook!
Wim.

Dank je wel mannen! Charlotte

Het is me gevraagd. Verhuizen naar de voorpagina van het forum. Ja, ik doe het!

Als raken
verbinden wordt
volgt delen
vanzelf
(Mundus, 2020)

Fijne dagen, goed nieuwjaar!

anderen wordt naar de achterdeur verwezen, jij geeft het goede voorbeeld!

helmsman 38 schreef :
of naar de buitendeur

Wie weet leidt dit tot meer vrouwen op t forum of zelfs tot een vrouw in de redactie?

Dat kan hier zeker geen kwaad Kock.

En leuk als anderen volgen!helmsman 38 schreef :

Soms heb je van die momenten...

ZUINIGHEID.

Per ongeluk heb ik vegetarische Filet Américain gekocht. Ikzelf eet het niet meer. Het moet in het verkeerde winkelschap gelegen hebben. Ik wist niet eens dat het bestond. Zou het lekker zijn?

De laatste keer dat ik het wel at, was vier jaar geleden. Oma wist dat ik kwam en dan was er altijd iets lekkers bij de thee. Ditmaal geen speculaas of rumboon maar toastjes besmeerd met het oranje broodbeleg. Keurig in stervorm gepresenteerd, afgemaakt met een uitje. Geen grote ongeduldig gesneden stukken, maar fijntjes zoals alleen zij dat kon.

Ik zie haar zo staan achter het uienplankje van ruim vijftig jaar oud. Naar het midden toe was het hout door het vele snijden verdwenen en een gat geworden. Ik heb haar weleens gevraagd of ze niet een nieuwe wilde. Maar deze functioneerde altijd nog prima.

Oma maakte de oorlog mee. Had armoede gekend en liet onuitwisbare sporen en gebruiken na. Koffiefilters spoelde ze uit voor volgend gebruik.

De filet had ze speciaal voor mij bewaard zei ze. Eigenlijk hield ik er niet van. Dat was mijn zusje vooral. En ik was net vegetarisch geworden. Maar hoe kreeg ik haar dat op haar kwetsbare oude dag uitgelegd. Ze deed zo haar best. Ik maakte ervan dat ik net nog gegeten had en wilde het met haar delen. Ze hoefde niet. ‘Eet maar kind, heus. Je wordt er niet dik van.’

Kieskauwend at ik ze allemaal op en zei dat ze me verwende.

Het lege bordje waste ik af in de keuken. Ik vulde de gespaarde theemokken van de benzinepomp nog een keertje. En daar lag het op het aanrecht. Een leeg bakje met rauwe vleesrestjes. Ernaast het dekseltje. Ruim een week over datum. De rest van de dag leek het alsof ik steeds iets in mijn maag voelde, maar ziek werd ik niet.

Sindsdien durf ik minder voorzichtig te zijn. Ik neem een hap van de boterham met de Vega variant en denk aan wat oma’s zuinigheid gebracht heeft. Straks op wereldreis kan ik het goed gebruiken. Minder consumeren dan ik ooit gedaan heb. Terug naar een eenvoudiger leven. Dank je wel lieve oma.

Mooi.

Wat ik lees van wereldzeilers is dat de maaltijden aan boord tijdens lange oversteken vaak gedicteerd worden door wat er het eerste op moet voordat het bederft. Eerst de sla en tomaten en als laatste de aardappelen, wortels en uien, zoiets. Pas als alle verse zaken op zijn wordt er overgeschakeld op blikvoer. En dan hopen dat je de blikken goed gemerkt hebt. Ook wel eens gelezen van iemand die dat niet zo goed gedaan had en dat het vervolgens bij ieder nieuw blik weer een verrassing was wat de pot zou schaffen.

De eetbaarheid wordt trouwens niet bepaald door de houdbaarheidsdatum, maar door wat je ziet, ruikt en proeft. Maar dat wordt natuurlijk wel sterk beïnvloed door of je iets lekker of vies vindt...

Dank!

Er zijn inderdaad vele tips beschikbaar hoe om te gaan met houdbaarheid. Zo weet ik sinds kort dat aardappelen en uien niet naast elkaar mogen liggen en sinaasappels en bananen ook niet om snelle rijping/rotting te voorkomen. Hoe houd je alles zo lang mogelijk vers is een hele uitdaging. Maar heel leuk om uit te zoeken.

Dus volgende keer eerst naar de keuken?

Dat deed ik inderdaad... ik gooide zelfs weleens iets stiekem weg omdat ik bang was dat ze op haar 87ste nog een voedselvergiftiging zou oplopen. Pindakaas van acht jaar over datum was heel normaal. Intussen is ze overleden. Wat een geluk dat ik haar zo lang heb mogen meemaken.