Onderwerp: Oude liefde naar Nederland gezeild. Bylgia! I

De tekst op de rouwkaart, ik kreeg er een brok van in mijn keel.
Dat is erg mooi geschreven!

zelfde gevoel, mooi geschreven

prachtig en passend inderdaad!

ilCigno schreef :

Mooi hè die die plaatjes herinner ik me ook nog.
Mijn exemplaar heeft zelfs een handtekening.

Bylgia 4.
Kavala. Nu moet het gebeuren, op eigen zeil. Ik ga een week helemaal alleen zeilen. Wennen aan het schip en handelingen oefenen. Geen ander die 'de leiding' neemt. Ik ga het zelf doen. Ik heb een lijst gemaakt van alles wat ik wil onderzoeken en ervaren. Niemand die de fouten ziet en Orca/Bylgia, zij vergeeft me wel. Motor starten, losgooien, opletten dat ik de steiger niet toucheer met het achterschip (dat ging maar net goed) en dan....de zee op. Koers? Ik weet het nog niet. Eerst maar eens de wind opzoeken. Gelukkig is Neptunus inlevend vandaag. De Middellandse zee is volgens de folders, blauw met nauwelijks zeegang en een verfrissende bries. Heerlijk! Op de motor gaat het goed, nu die zeilen omhoog. Het grootzeil, de genua en toch ook de bezaan. Het is een hoop sleurwerk maar het lukt. We zeilen!
Heel bijzonder. Ik zet de stuurautomaat erop en ik kan zomaar over het schip lopen zonder iets te hoeven doen. Met de afstandsbediening kan ik zelfs vanaf de voorplecht sturen. Verbazend! 'Door de wind' oefenen verloopt niet lekker. Ik worstel met de enorme genua die met geen mogelijkheid tussen voorstag en fokkestag door wil. Na drie 'threesixties' besluit ik dat dit niet gaat. Ik rol de genua eerst in, verander dan van koers en rol de genua weer uit. Ik start ook gewoon de motor als ik teveel (stuur)snelheid verlies. Dat blijkt te werken. Ik kan overstag.
Ik ga naar Thessaloniki. Een mooi weektraject en vandaar kan ik eenvoudig naar huis omdat er een vliegveld is. Ik benut de week om helemaal vertrouwd te raken met Orca/Bylgia. Ik maak lijsten van alles wat ik wil aanpassen en van alle zaken die de volgende keer mee moet nemen uit Nederland. Wat een fantastisch schip! Het weer blijft kalm, maar ik verbeeld me dat ik toch al een beetje Eilco-koorts ervaar. Laat in de prachtige avond laat ik het anker vallen in een ruime baai waar ik helemaal alleen ben.

Prachtig zoals je dat doet, gewoon gaan.

Ik zie een liniaal met roller, heb ik ook nog aan boord ergens, maar het scherm van de plotter is te klein...

Wat moet jij apetrots zijn!!!!!!

Geweldig ! wat een mooie ervaring met een historisch tintje. En een prachtige boot. Misschien kom ik je volgende jaar wel tegen in Griekenland (vanuit Turkije)

AndreAzuree schreef :
Nou nee, de boot ligt in Gouda voor mijn deur.

La Mavare schreef : Wat een spoiler dit...
Wij zitten gekluisterd aan zf en jij geeft nu aan dat alles al achter de rug is en ze veilig in nl ligt..

Maar ik ben erg benieuwd naar alles wat er tussen Griekenland en nl gepasseerd is.. super verhaal op vele fronten...

La Mavare schreef :
Jij hebt toch niks mee te maken hoop ik? Dan is er niks meer an...

Sorry hoor, maar dit is de spoiler ...
Jutter schreef :
en nee, ik heb er niets mee te maken ...

ik was half serieus.. het had me nul ook wel weer nieuwsgierig gemaakt hoe jij aan boord gekomen zou zijn...
maar ik blijf nieuwsgierig naar dit verdere verloop

Bylgia 5

Een paar weken thuis worden benut voor uitzoek- en aankoopwerk. Zeilfora, YouTube, Ebay, en Marktplaats zijn mijn vaste partners geworden. Wat is er heerlijk veel kennis beschikbaar. Een nieuwe marifoon, Ais, Admiraliteitskaarten van het hele traject naar huis (hoe gedetailleerd wil je het hebben…..??), Navionicscard, app’s, pilots en vooral: De hernieuwde naam, Bylgia! Lettertype en -grootte zoek ik zorgvuldig op in het boek. Ik laat ook twee (kuip)spatschermen maken zoals Eilco die had. Met trotse naam, dat spreekt. Mijn vrouw heeft zich inmiddels herpakt (…jij altijd met je idiote passies…) en is partner-in-crime geworden. Meedenken en meezoeken, zonder haar was de helft nog niet gelukt.
Heel bijzonder is ook dat ik de kinderen van Eilco heb kunnen opsporen. Hanny en Folkert. We hebben elkaar ontmoet en het klikte direct! Zij vinden het fantastisch dat Bylgia teruggevonden is en ik zuig de verhalen op. Daar gaat het mij vooral om: zo’n eigenzinnig avontuur! Wie is nou die man die dat stoutmoedige project onderneemt en afrondt.

De herfstvakantie van mijn vrouw gaan we sámen zeilen. Mijn vrouw: “Boot komt naar huis? Dan niet pierewaaien maar gewoon op pad.” Zeilen omhoog en naar Athene!

Vliegen met totaal 80 kg extra bagage en in Griekenland zien dat je dat allemaal naast je bootje krijgt. We krijgen een lift in een bestelauto die ook in dezelfde haven moet zijn. Handig! Wij hebben het dus over Bylgia, bij aankomst ziet hij Orca! Blijkt dat hij de vaste monteur is van Peter Petac. Hij heeft een maand geleden nog de keerkoppeling vervangen.

Bylgia/Orca heeft wel geleden van het havenliggen. Ze heeft duidelijk veel wind gehad. Echt álles moet geleerd. De bagage vindt een plekje en de volgende dag gebruiken we voor schoonmaak, naamwijziging én herdoop! Bylgia is back! Hollandse vlag groots in de bezaan! We zijn zó trots.

je weet er wel de spanning in te houden.. dit topic gaat nog wel even duren

Wat een enorm gaaf verhaal. En wat een toeval dat je die monteur tegenkomt.

Komt er ook weer '36' op de romp en de zeilen te staan?

Bylgia 6

Zeilen is helemaal niet zo moeilijk, goed blijven nadenken en snappen wat te doen. Totdat de storm kwam.
De Middellandse Zee is echt heerlijk. Bakstagswindje, mooie zeegang en vooral diep blauw. We zakken geleidelijk af langs de oostkust van Griekenland over de Egeïsche Zee. s’Avonds ankeren in een baai, zwemmen en heerlijk eten in een restaurantje aan het strand. Prachtig. Zo ook die avond. De volgende dag werd een windkracht 5-6 verwacht in de goede richting. Dus vroeg op was het plan en profiteren van een lekker eindje opschieten. Maar dat ging anders.
Om 03:00 uur werden we uit bed gesmeten. Ineens 20-30º slagzij. En dat gehuil van de wind. Dat is overweldigend en het houdt zo aan! Snel aan dek om de situatie te overzien. De hoge wal waar we zo netjes voor geankerd lagen was ineens de lage wal. Het anker dat zo lekker in het zand was verdwenen, krabde. We verlijerden naar de lage wal! Actie en wel direct. Aankleden, snel, laat die zeilbroek en laarzen maar zitten, motor starten en anker op. Snel weg uit deze baai.
Toen bevonden we ons ineens op zee, een kolkende zee. Witte schuimkoppen woeien priemend over en met wind op de kop de baai uit was een heksenketel. Mijn vrouw was met iets meer tijd in haar ‘marktplaats’zeilpak geschoten en zat aangegord zoals het hoort in de kuip. Ik bevond me op het achterdek achter het stuurwiel en zette me schrap (ja, ook aangegord). Er waren golven bij dat we elkaar uit het oog verloren. ‘Oh, gelukkig hij zit er nog’ hoorde ik mijn vrouw later zeggen. Al dat overkomende water maakte ons drijfnat. Ik in mijn spijkerbroek en mijn vrouw in een niet waterdicht zeilpak. Ver naar buiten en uit de kust was het devies. Dan op koers en voor de wind uit richting Zuid. Zeilen er maar niet op gezet, ik ging beslist niet naar de mast! Op de motor, voor de wind met overkomend water. Ik heb 45 op de teller zien staan. Dat is toch een dikke windkracht 8. De stuurautomaat hield ermee op. Later bleek dat die op een plek gemonteerd zat (bakskist) zonder rubbers in de luiken. Hij werd nat. Dan maar op de hand sturen. We hebben het gered, natuurlijk, maar we verkleumden wel en ik wist: dat is gevaarlijk.
s ’Middags lonkte een baai waar de zee geen witte koppen had. Drogen en warm worden dacht ik, dat is nu prioriteit. Eenmaal beschut voor anker, alle nattigheid uitgetrokken en de bende binnen opgeruimd, kwam er weer rust in de situatie. De Meltemi, weet ik nu, had ons even bij de les getrokken.

Op de laatste foto: een in tweeën geslagen loopplank kwam door het gangboord voorbij schuiven!

Pech voor de stuurautomaat, maar fijn dat de motor het even bleef doen op dat moment. beter dan andersom

Een echte vuurdoop.. heftig.
Maar goed dat jullie ze bij elkaar hielden in je hoofd en actie ondernamen...
Je bylgia diploma a gehaald..

heftig verhaal! knap dat jullie je goed uit de situatie hebben weten te redden.

Bylgia 7

Athene gehaald, natuurlijk. Wat is die Med prachtig en vooral, leeg. Je waant je dagenlang de enige waterbewoner. Op fantastische dolfijnen na dan. Maar ook het einde van de vakantie van mijn vrouw. Helaas. Maar niet nadat we de Acropolis beklommen en bezocht hebben. En dat op de enige dag in het jaar dat de toegang geheel gratis is. Wat een leuk toeval.
Zoon Arjen komt aan boord. Hij wil wel eens een weekje met z’n pa langs wat Griekse eilanden, de Cycladen. Dat wordt een feest. Alleen de C80 van Raymarine laat ons nu toch definitief in de steek. Hij gaat het niet meer doen en we moeten navigeren op kompas, kaarten en soms ook de IPhone. We hebben echt een beetje problemen als we 03:00 uur vertrekken uit de diepe baai van Milos. We vetrekken zo vroeg omdat ik met daglicht op Kreta wil aankomen. De uurtjes tellen dan gewoon terug in de nacht. De baai van Milos is uren varen diep het eiland in en dat blijkt best lastig navigeren in het pikkedonker. Een nacht zonder maan. ‘Zie jij die vuurtoren daar of is dat een boei of gewoon een licht op het land….’. ‘Moeten we die zwarte bergen, zijn het wel bergen of gewoon water, nu bakboord of stuurboord houden?’ Google maps laat ons wel op het water zien, maar richtingen zijn toch wat onbetrouwbaar. Ik besluit op de maps-stippellijn van de veerpond te gaan varen. Dat kan nooit verkeerd gaan. Die veerboot vaart nu nog niet! En zo komen we tegen het ochtendgloren de baai van Milos uitvaren. Over bakboord richting Zuid!