Wegens het weerbericht zijn we naar Galata gezeild, heb er onder zeil geankerd aan een wel zeer lage snelheid, dus het anker werd niet in de grond getrokken. We hebben een 15 kg Rocna en de bodem houd erg goed op die ankerstek, ik was gerust. Gisteren doe ik een middagdutje, word wakker en weet dat er iets goed fout is. Twee uur in de namiddag en aardedonker. Een blik buiten bracht me in paniek. Er rolde uit het noordwesten een onweersstorm aan. Zo snel mogelijk naar buiten, de vleugel (tweebladige wiek) van de grote windmolen stilgezet en vastgelegd. Dan naar achter, het gestreken lugzeil aan en de giek daarvan vastbinden. De wintertent was reeds dichtgemaakt wegens de voorspelde regen, nog terwijl ik de rits van de tent dichtmaak komt de rotzooi.
We kregen hagel met stenen van 2,5 cm groot plus wind… ik schat tussen de 8 en 9, zeg maar 40 knopen. In zee kon ik zien dat de grote hagelstenen om de 5 meter vielen, daartussen normale (1,5 cm) hagel. Het lawaai was oorverdovend, ik vreesde voor de ramen en zonnepanelen, de wintertent zou wel houden, die heeft een dubbel dak. Mijn touw waarmee ik het lugzeil had gebindseld hield niet, het zeil plus de giek schoof naar bakboord, een geluk, aan stuurboord ligt mijn fiets op de davidgrating, die was geheid overboord gegaan.
Zoals altijd kwam het front uit een totaal andere richting als de heersende wind, die wind schuift de boot eerst twee keer de ketting lengte dwars op de wind waarbij de wintertent ontzettend belast word. Dan strekt zich de ankerketting en legt de boot zich in de wind. Reeds na enkel minuten bouwt de golfslag zich op van nul naar anderhalve meter. Gelukkig niet waar ik ankerde, bij ons was het hooguit 75 cm. Vijftig meter verder… manoman.
De hagel hield op, nu ijsregen. Omdat het buiten plots 25 ° kouder is als binnen beslaan de ramen, je zit constant te wissen, je wil tenslotte zien wat er buiten gaande is. Gezien de voorspelling lagen veel jachten tegen de noord kade van het stadje, die kregen nu de volle laag. Bij die golven gaat veel stuk als je tegen een kade aan ligt te rijden. Tien minuten in de storm ging ons bootje plots dwars op de wind liggen, ik wist dat het anker krabde. We schoven met noodgang ongeveer 25 meter downwind, dan hield het anker weer. Ikke naar buiten, het tweede altijd klaar hangende anker overboord gegooid. Dat gooien is relatief, het anker, een Fortress fx 55 plus de kettingvoorloop (12meter) is te zwaar om te gooien, je laat het zakken. Dat ligt dan onder de boot, gaat die weer schuiven zal het tweede houden. Terwijl ik bezig was op het voordek zat ik op m´n knieën en schoof door de wind gewoon naar achter. Ons teakdek is behandeld met Coelan en is nat zo glas als ijs. Met mijn rubberlaarzen is dat geen probleem, je hebt erg goede grip maar ik had geen tijd gehad mijn Aigles aan te trekken, zat met naakte benen op dat dek en gleed door de wind naar achter van zodra ik me niet vasthield. Terug naar binnen, ik schudde reeds van de kou.
Binnen weer ramen wissen en uitkijk houden. Een 15 meter tweemaster bonkte op de motor tegen de golven in, probeerde west te komen, daar zouden de golven minder zijn. Blijkbaar was de windvang van dat woonschip zo groot dat ze niet echt vooruit kwamen, ze verdwenen van tijd tot tijd tot het stuurhuis in de golven. Dan besloten ze in mijn buurt te komen ankeren, tenslotte is mijn bootje makkelijk te herkennen, verleden zomer kwamen ze dikwijls zo dicht bij me ankeren dat ze voor de zekerheid de fenders uithingen. Deze keer bleven ze iets verder af, mevrouw die buiten moest werken liep iedere keer naar het stuurhuis om met de schipper te praten, die heeft een stuurstand binnen maar kon blijkbaar niks zien, ze ankerden dan zo´n dertig meter naast me.
Alles prima, behalve voor de inktvis-potten visser. Die had een paar uur voordien zijn lijn met potten (buizen) daar gelegd, zeg maar ruim buiten de gebruikelijke ankerzone. Pech voor hem, zowat gegarandeerd heeft de tweemaster zijn lijn gevist.
Mijn schade, als eerste mijn vertrouwen in het Rocna anker, de windgenerator vleugel moet opnieuw uitgebalanceerd worden, en verder… je merkt pas als iets overboord verdwenen is als je het de volgende keer nodig hebt. We zien wel.
De schade aan de noordkade zal flink zijn, Je komt gewoon niet meer weg als de wind komt, de golven doen dan de rest. Er lagen veel catamarans, die komen ondanks hun zware motoren niet tegen 40 knopen wind in. Te veel windvang.
-2.jpg)
. 
