Onderwerp: Tick Stick

Eerst de lagers stellen, dan het schotje eromheen en vastzetten

Zal wel iets te simpel verondersteld zijn.

De carbon rompscharnieren in mijn boot, twee aan elke kant, moeten uiteraard precies in elkaars verlengde gemonteerd worden. Best nog lastig als er nog een halve romp tussen zit en uitrichten op elkaar niet mogelijk bleek. Dat heeft mij wel wat nachtrust gekost. Pas jaren later kwam het moment van de waarheid tijdens het samenbouwen met de drijvers. Toen het dan ook nog exact bleek te passen heb ik toch wel een paar dagen rond gelopen als een aap met zeven l*llen.

Nog een keer.
Je schrijft dat de latjes horizontaal gehouden moeten worden.
In de nieuwe tekening is de blauwe lijn een exacte copie van de rode.
De blauwe lijn is 20 cm opgeschoven naar links (midden tekening)
De groene lijnen geven de gemeten horizontale lengtes aan in de tekening
(PDF is te openenen in tekenprogramma ter controle)
Een wiskundig raadseltje.

Mij nog steeds niet helder hoe je die mal passend maakt.

JeePee schreef : Dit kan niet.
Of de maten in B zijn fout, of blauw heeft niet dezelfde vorm als rood.

oeps
Idd foute maten

JeePee schreef : Je houd je afschrijver horizontaal in plaats van haaks op het over te nemen oppervlak, dan krijg je een verplaatsing van de exacte vorm in plaats van een verkleining van de exacte vorm.

Erikdejong schreef :
Ja, Erik, dat wordt in de meetkunde een translatie genoemd.

Ik lees dit draadje met veel plezier mee. Veel plezier, omdat blijkt dat diverse ZF-ers hun best doen om goede meet/mal/afschrijfmethodes te verzinnen.
In mijn dagelijks werk heb ik voortdurend te maken met ronde en onregelmatige vormen; ik gebruik allerlei methodes om tot betrouwbare metingen te komen.
Voor het aftekenen van huidgangen van houten schepen gebruik ik vooral de blokjesmethode die JeePee in eerste instantie beschreef (en die in jargon "pasvoegen"wordt genoemd): ik teken het contour van de aangrenzende gang af op de mal met behulp van een blokje (wat zelfs een bankpasje zou kunnen zijn), om die lijn daarna met hetzelfde blokje/bankpasje terug te brengen op het nieuwe hout. Dit is een nauwkeurige, analoge manier van meten/aftekenen. Als ik zo werk, dan weet ik zeker dat de nieuwe gang in 1 keer zuiver past met een onnauwkeurigheid van minder dan een halve mm.
De gebruikelijke methode bij mijn geachte collega-bedrijven is de ouderwetse digitale methode: op de mal worden om de (pakweg) halve meter telkens zogenaamde rietjes (vroegâh echt riet, nu meestal dunne latjes) vastgezet, tegen de aangrenzende plank aan. Dan krijg je een soort giga-visgraat. Daarna wordt op het nieuwe hout een strooklat om de rietjes gebogen en zo een aftekenlijn gegenereerd. Deze digitale methode is per definitie onnauwkeuriger dan de analoge, omdat de gebieden tussen de rietjes zomaar een beetje geschat worden.

Voor het aftekenen van spanten en schotten gebruik ik meestal de translatie-methode: nadat het nieuwe hout aan de hand van een groffe mal met de kettingzaag is voorgezaagd, trek ik er aan weerszijden een serie lijnen op die evenwijdig aan elkaar lopen. De richting van die lijnen geven de translatierichting aan. Daarna zet ik het spant op z'n plek en teken de vereiste translatie-afstand af. Na schaven past zo'n spant dan in 1 keer. Op bijgaande foto kun je die translatielijntjes vaag zien.

Soms, als spanten stijf tegen elkaar staan, kun je niet zo meten. Dan moet er iets anders worden verzonnen, bijvoorbeeld met een 3-D mal. Dat houdt het vak levendig!
Wim.

Berghout-2 schreef :
Leuke foto!
Ik had inmiddels ook al begrepen hoe het in elkaar steekt, was door voorgaande, verschillende berichten (zonder tekeningen) alleen maar meer op mijn achterhoofd aan het krabben geslagen.

Nououou.
Berghout-2 schreef : Dat zal toch echt afhangen van de kromming van de gang. In principe is deze methode fout ( al zul je van dat principe bij geringe kromming nauwelijks last hebben). Eén en ander lijkt mij, aan de hand van de tekeningen van JeePee, voldoende duidelijk geworden.Zowiezo is die methode niet onnauwkeuriger of nauwkeuriger. Praktisch is die afhankelijk van de afstand tussen de latjes. Hoe kleiner de afstand tussen de latjes, hoe nauwkeuriger.
Ook bij de translatiemethode zul je tussen de lijnen de maat moeten schatten.De translatiemethode verschilt dus in beginsel niet van de rietjes- of trapspinmethode.

zeekraal schreef : Nee hoor, de door mij omschreven methode is juist niet fout, ongeacht de kromming van het af te tekenen object.
Bij het overnemen van de werkelijkheid naar de mal ontstaat een vormfout. Vervolgens, bij het uitzetten op het nieuwe hout vanuit de mal, ontstaat exact dezelfde vormfout, maar dan negatief omdat je dat met hetzelfde blokje doet. Daardoor heffen de vormfouten elkaar perfect op.
Probeer maar uit met een moeilijke vorm!

zeekraal schreef :
Ik kan je verzekeren dat "mijn" analoge methode beduidend nauwkeuriger is dan de rietjes/latjesmethode. Als ik een huidgang heb uitgezaagd volgens mijn methode, dan pas ik die nooit maar zet hem direct op zijn plaats (indien nodig na krombranden), omdat ik zeker weet dat hij overal precies past.
Mijn geachte collegae, die met de aloude rietjesmethode werken, zullen de gang altijd minstens 1 keer passen en er weer vanaf halen om bij te werken.
Het enige voordeel van de rietjesmethode is, dat je in 1 oogopslag kunt zien of de mal goed past op het nieuwe hout. Dat kost bij mijn methode een minuutje meer.
Wim.

Aah, ik snap hem. Je maakt geen mal precies passend, je tekent de lijn over op iets wat groot genoeg is. dus de vorm min een X cm. vervolgens leg je die mal met de lijn op je schot/spant, en pakt met het zelfde blokje de maat terug, dus de afgetekende lijn weer plus die X cm. Zit je wel met je blokje wat je weer haaks op het oppervlak/de afgetekende lijn moet houden. Ik zal het eens proberen volgende keer.

zeekraal schreef :
Als je sec werkt met enkele "samples", dan heb je helemaal gelijk. Dat doe ik dus als ik effe snel de ruwe mal maak voor een spant.

Maar ik heb de translatiemethode uitgebreid en verfijnd voor het meten van (bijvoorbeeld) kromme spanten: ook daarbij gebruik ik de blokjesmethode die ik corrigeer volgens de translatielijnen. Het voert te ver om dat met woorden uit te leggen, maar je mag gerust eens bij mij komen kijken hoe dat werkt.
En het wèrkt! Zo'n zitter als op de foto heb ik ruw uitgezaagd, grof op z'n plek gezet, en vervolgens is-ie in 1 keer zeer nauwkeurig afgetekend over het gehele contactvlak. Elk bobbeltje of kuiltje of knikje is afgetekend. Het spant zal dan ook in 1 keer zuigend passen (natuurlijk na een schaafsessie waarbij de aftekening pinlijk nauwkeurig wordt aangehouden).

Ik heb wel eens een discussie gehad met een collega. Hij vond dat mijn meetmethodes teveel tijd kosten. Ik vond dat het drie keer moeten passen teveel tijd kost, en dat je daarvan meer pijn in je rug krijgt. We hebben er om gelachen en er een neut op genomen, en ieder werkt op z'n eigen manier verder.
Wim.

JRomkes schreef :
Zo heeft een timmerman bij ons op de werf het mij ook uitgelegd.
Als blokje of afstandhouder gebruikt hij dan zijn duimstok!

Groeten,
Johnnie

JRomkes schreef :
Klopt. De mal is heel ruw. Ik maak 'm vaak van goedkope triplexplaat, dat ik heel ruw met een handcirkelzaagje tot stroken rag.
Het terugmeten (met het blokje) van de mal naar het nieuwe hout kost wel wat tijd, ongeveer 10 tot 15 minuten bij een plank van 8 meter. Maar dan stáát er ook wat, de enig èchte lijn!
Wim.

JRomkes schreef :
Even wat plaatjes opgezocht.
Op de eerste twee foto's zie je de ruw uitgezaagde triplex mal, die heel zorgvuldig (zonder bulten of bobbels!) rond de spanten is gelegd. Om de stroken onwrikbaar aan elkaar te zetten, lijm ik ze vast. Op dat triplex teken ik de contouren af van de bovenkant en de onderkant, met een blokje.
Omdat ik de lijnen van de oude gangen niet goed vond, heb ik een vurenhouten strooklat over de spanten gezet; die lat geeft de lijn van de nieuwe naad aan.






Op de volgende foto zie je de uitgezaagde huidgang staan. Zo zie je heel goed hoe raar zo'n plank kan slingeren, terwijl-ie op de boot gewoon rechtuit lijkt te gaan.



Ten slotte een foto van het resultaat

Berghout-2 schreef : Inderdaad, was even uit het oog verloren dat je twee keer meet.
En dat is dan weer dubbel werk.
Maar dan nog klopt het niet volgens mij. Een bolle vorm met een klosje overbrengen geeft een zuivere holle vorm. Een holle vorm weer terug naar een bolle is een benadering.
Wat jij de "rietjesmethode" noemt blijft de zuiverste, minste werk opleverende en altijd toepasbare methode.............. vind ik.

zeekraal schreef :
Eigenwijsheid en koppigheid zijn vaak mooie karaktereigenschappen waar bijzondere dingen uit voort komen. Zijn wij het eens dat we het oneens zijn?

Laatste dan, de 2 methodes naast elkaar gezet, komt allebei goed.



PDF in bijlage voor groot/ print