Onderwerp: Opstapper en omgangsvormen/ psychologie

Ik heb deze zelfde vraag in een PB aan Lamavare gesteld aangezien deze vraag ook op mijn lippen brandde.
Arjaan heeft het keurig bij meneer X gehouden en heeft mij uitgelegd wat zijn kant van het verhaal was en legt zelfs een deel bij zichzelf. Ook hij is maar een mens.

Mijn persoonlijke conclusie is, mede naar aanleiding van een eigen ervaring, dat je moet proberen de crew goed te leren kennen. Laat vooral je gevoel spreken en haak bij twijfel af.

Niet altijd heb je genoeg tijd en zit je misschien wel met elkaar opgescheept wat ik op een charterschip heb ervaren met een notoire alcoholist. Overdag een aardige man maar 'savonds met drank op een draak van een kerel.
Er word dan mega veel van je verdraagzaamheid gevraagd.
Uitvaren tegen deze collega maakt dan meer stuk als dat je er mee op kan lossen.
Je instellen om je tijd zo goed mogelijk uit te zitten helpt dan ontzettend goed.

Stel je solitair op zonder gesloten te zijn en geniet van de reis.

Als je iets niet moet gaan doen is het psychologiseren van je zeilgenoten.

Wat je wel moet doen is
- je rol aan boord naar verwachting invullen
- een beetje inschikken als een ander wat meer ruimte nodig heeft.

Ergo: je bent een teamplayer, zowel de crew als de schipper.

Als crew probeer je de schipper beter te maken en als schipper de crew.
Dat is niet anders dan in welk ander team (op je werk, in de sport) dan ook.
Als schipper doe ik in principe niets anders dan de planning en 'de operationele gaten vullen'.
Anders gezegd: laat de crew doen wat de crew kan, ondersteun hun daarbij, leer ze nieuwe dingen en doe zelf wat voor de crew te hoog gegrepen c.q. te veel is.
Als ik crew ben (of stuurman grote zeilvaart) dan ga ik in gesprek met mijn schipper/kapitein om te zorgen dat me duidelijk is waaraan ik moet voldoen én om zijn beweegredenen te begrijpem voor zijn beslissingen. Dan hoef ik het er niet mee eens te zijn, maar voer dat wel loyaal uit.

Nog een paar anekdotes:

Jaren geleden bracht ik een boot naar Frankrijk en één van de crewleden had wat aanpassingsproblemen. Na afloop zei ik hem dat een volgende keer er niet meer inzat. Drie weken later moest de boot weer worden opgehaald. Hij belde me tussentijds op en 'smeekte' me hem toch weer mee te nemen. Na ampele overwegingen besloot ik hem een 2e kans te geven. Eenmaal onderweg gaf hij aan dat hij graag een eigen rol in het team wilde. Als afgestudeerd stuurman grote vaart wilde hij graag de navigatie doen. Ok, zei ik, waarop hij zei dat ik (de schipper) me er dan niet mee moest bemoeien! Ik kijk toch af en toe graag over je schouder mee, zei ik, net zoals ik de anderen begeleid bij de dingen die zij doen. Maar dat mocht niet.

Als stuurman op de Alex-2 een paar jaar geleden besloot ik bij aanvang van mijn wacht (4 uur 's morgens) om de motor bij te zetten, want mijn voorganger had ons wel erg dicht onder de kust laten verlijeren. Er stond nauwelijks wind. Toen de kapitein dat enige uren later bemerkte was hij om het zachtjes uit te drukken 'not amused', want ik had hem wakker moeten maken, zodat hij zelf de noodzaak daartoe had kunnen beoordelen. Het werd een pittig gesprek wat zeker niet motiverend was. In juni a.s. varen we weer samen, wordt dus vervolgd.

Afgelopen jaar besloot ik tijdens de race van Antwerpen naar Lissabon om om 2 uur 's morgens een hals te varen (gijpen) - waardoor we feitelijk omdraaiden- om weg te blijven van het verkeerscheidingsstelsel bij Brest. Ook nu stond er nauwelijks wind en de motor an is in de race geen optie. Gelukkig kwam de wind later wel, zodat mijn collega het schip weer in de goede richting kreeg. Desgevraagd vond de kapitein dat ik hem wel wakker had mogen maken. Het werd een prettig gesprek.

In beide voorvallen hadden de kapiteins nagelaten 'nachtorders' te geven. Daar hebben we aan boord een speciaal boekje voor.

Op de Finland-reis was de nachtorder heel duidelijk. Als je een schip ziet maak je me wakker, niet dus.

Die zakelijke instelling maakt het wel duidelijk Arjaan.
Jouw ervaring helpt natuurlijk ontzettend bij het maken van die afspraken.

Als iedereen zich er aan houd kun je een hoop plezier aan elkaar beleven.

La Mavare schreef : Dit kan ik helemaal voor 100% bevestigen.

Op een boot is geen plaats voor een grote ego, je behandeld anderen hoe jij graag behandeld wil worden, je bent altijd inschikkelijker dan in je 'normale' leven en je doet altijd net even wat meer om het een ander naar de zin te maken.

Ik heb zelf in de laatse jaren met meer dan 100 verschillende opstappers op mijn boot geavren, vaak over lange afstanden waardoor je niet even de wal op kan voor een ommetje.
Van die ruim honderd opstappers is er tot op heden slechts 1 geweest die ik wel achter het behang kon plakken. Die is ook nog eens twee maanden aan boord geweest
Toch is er geen onvertogen woord gevallen want je zet je er naar.
Veel van die honderd opstappers zijn inmiddels goede vrienden geworden die telkens weer terug komen, dat is genieten voor beide partijen.

La Mavare schreef : Dat heb je heel mooi omschreven LaMavare.

Ik heb met veel opstappers gevaren, soms dagtochtjes maar vooral veel Engelandtochten. Ik prijs me gelukkig met het feit dat dit zonder uitzondering hele fijne mensen waren waaraan ik goede herinneringen bewaar. Gelukkig ben ik nooit in de situatie beland waarbij er sprake was van grote spanningen of zelfs conflicten. Natuurlijk, als je een kleine week met elkaar optrekt en een kleine boot deelt is er wel eens wat, bijvoorbeeld iemand die een rommeltje maakt van zijn/haar hut of een inschattingsfout maken tijdens de wacht. Dan zijn er eigenlijk maar twee mogelijkheden:

1) ik laat het erbij zitten: ik hoef, wil en kan het gedrag van iemand niet te veranderen in een paar dagen tijd; het is het niet waard om de goede sfeer te riskeren voor iets kleins wat wellicht alleen mij opvalt.

2) ik probeer, eendachtig de quote van La Mavare, er een les van te maken. Mijn uitdaging is dan om niet verwijtend over te komen, wat best lastig is. Opstappers op de Pinkstertrip zijn soms relatief onervaren (het is juist één van de doelen van deze tocht om kennis te maken met zeezeilen) en fouten maken doen we allemaal.

Wat misschien wel meespeelt en een aanbeveling is voor zowel schippers als opstappers is om voor een meerdaagse tocht een keertje te gaan proefvaren. Even snuffelen aan elkaar en aan de boot. Daarna is de kans dat je met een 'draak' zit opgezadeld een stuk kleiner geworden. Ik ben daar ook heel duidelijk in naar opstappers: na de proefvaart hebben zowel de schipper als de opstapper het recht om er, al dan niet onder opgaaf van redenen, van af te zien. Wat nog nooit is voorgekomen gelukkig.

ik kan mij grotendeels aansluiten bij voorgaande argumenten. Ik denk wel dat de reden om een opstapper aan te trekken verschillend kan zijn en dit de verhoudingen tussen opstapper en eigenaar kunnen bepalen.
Ben ooit twee zomers als 'opstapper' met een 47 voeter naar Falmouth gevaren. Eigenaar had erg weinig ervaring en liet de verantwoordelijkheid grotendeels aan mij over. Hij is op de 8 weken twee keer over en weer gevlogen en ondertussen zeilde ik met een zeilmaat gewoon verder. Eindbeslissingen wat betreft navigatie edm nam ik. Dit was ook op voorhand zo afgesproken.

Aan de andere kant heb ik vele malen opstappers aan boord gehad waar ikzelf wel één en ander van heb kunnen leren. Heb ook opstappers gehad die na enkele dagen ( met wat slechter weer op een 28 voeterje) het voor bekeken hielden...

In elk geval moet er op voorhand goed doorsproken worden wie welke verantwoordelijkheid/taken opzich neemt/krijgt( desnoods op papier). Zeker als de opstapper meer ervaring heeft en dus een deel van de verantwoordelijkeid als dusdanig krijgt. Dat iedereen (zout) water in bij de wijn moet doen lijkt me vanzelfsprekend maar dat is ook als je met je eigen familie vaart...

Goed punt. Met name de rol van schipper moet voor alle opvarenden volstrekt helder zijn. Het is zelfs een wettelijke verplichting. Zeker in het geval dat de eigenaar niet de schipper is is het essentieel dit te voren te bespreken én vast te leggen in het logboek.

Ik heb afgelopen jaar het -in mijn ogen twijfelachtige- genoegen mogen smaken een exemplaar van "kun je vrijen als het stormt" te lezen.

Misschien wel een leerzame aanrader op het vlak van opstappers, planning en het overkomen van problemen.

HPV schreef :
Dit boek is geweldig leerzaam over hoe het niet moet. De auteur laat in zijn boekje zulke onrealistische verwanchtingen, en zo'n geweldig gebrek aan zelfreflectie zien, dat het prachtig is om te zien hoe dat zijn gevolgen heeft op de hele sfeer aan boord. Ook zijn herhaalde teleurstelling over de gang van zaken en het daar niet van leren is briljant.

Hetzelfde geldt overigens voor de uitgave: Gebonden, dat wel, maar met een bladspiegel om van te grienen en werkelijk zoveel taal- en spelfouten. Als excuus wordt gegeven dat hij ernstig ziek is daarom haast heeft. Maar ik zou zeggen: lees het. Juist door de eenzijdigheid en de ongepolijste rauwheid blijft t, hoe slecht geschreven ook, wel boeien.

Ach ja opstappers zijn net mensen. De een kan 3 weken mee, geen last alleen lol, een ander kan je na 2 dagen wel door het pomptoilet stampen.

(Voorbeeldje: Terschelling, met baggerschoenen over het dek lopen en dan doodleuk vragen waarom het dek dan ook zo'n lichte kleur is geschilderd...)

Joop66 schreef : Laat dan maar, ik wacht wel tot het in de ramsj ligt. En zelfs dan laat ik het waarschijnlijk liggen, ik heb niet zo'n behoefte om me de ellende van een ander eigen te maken.

Interessant onderwerp. Ik mis eigenlijk nog één onderdeel in de discussie, en dat is de rol van de schipper. Alles wat is gezegd over sfeer en orde aan boord zijn uiteraard waar. Ook maak ik mijn bemanning duidelijk dat er bij mij aan boord geen democratie is - iedereen mag zeggen wat ie wil, maar er is er maar één die de beslissing neemt. Uiteindelijk heeft de schipper de eindverantwoordelijkheid en zal zich moeten verantwoorden als er iets mis gaat. Dat betekend dus ook duidelijke instructies geven als je zelf gaat slapen.

Ik heb eigenlijk nooit problemen gehad, wel zijn er mensen waar je een betere klik mee hebt dan met anderen en dat is in het echte leven niet anders.

Eric

EricvdBorn schreef :
tja, jij bent eigenaar en schipper tegelijk wat als de schipper niet de eigenaar is. er zijn tal van situaties mogelijk waar de eigenaar door bepaalde situaties ( ouderdom, ervaring, ...) de verantwoordelijkheid voor beslissingen aan de schipper overlaat. Er is wel een duidelijk verschil tussen verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid of zie ik dit verkeerd?
Op grote dure wedstrijdschepen vaart de eigenaar vaak ook niet mee ( tenzij owner driven). Heb geen idee hoe dat daar geregeld is...

Joop ging er iets genuanceerder in...maar heeft in mijn ogen gelijk.

Een boek over een reis van iemand die het niet met die boot had moeten doen, niet met die bemanning, niet op die trajecten en zeker niet tien jaar na dato nog eens lekker natrappen.

Ziek doet niet ter zake, was ie niet toen hij die trip maakte

Wat ik een beetje mis in deze discussie is, hoe ga je als schipper om met de verantwoordelijkheid voor het schip waarop je vaart als ingehuurde schipper. Dit ook naar aanleiding van het feit dat bij de tocht van Finland naar Kampen al de volgende dag werd uitgevaren. Ik zou minstens een dag het schip verkend en uitgeprobeerd hebben. Tijdsdruk?

jerry schreef :
Tijdsdruk is wel een heel slechte raadgever, maar speelt zeker wel eens een rol. Niet in ons geval. We hebben eigenlijk gedaan wat je zegt. We hebben een dagje uitgeprobeerd in de archipel en zijn vanwege wat geconstateerde probleempjes een nachtje in Utö gebleven, vervolgens weer uitgevaren en weer teruggekeerd.
Was het onverantwoord geweest om de Oostzee op te gaan, dan hadden we eenvoudig terug kunnen gaan naar de vertrekhaven. Dat laatste is me wel eens overkomen bij een andere delivery vanaf de Solent. Zodra je beshut water verlaat moet de boot wel goed zijn. Dus uitproberen is zeker verstandig, maar je hoeft dat niet persé te doen in de vorm van een rondje haven.

jerry schreef :
Nou ja, Jerry, daar zeg je wat. Dat is een van de redenen waarom ik er de schurft aan heb om op andere boten dan mijn eigen te varen: die ken ik, en heb ik eindeloos zo ingericht dat het (volgens mij) efficient en veilig werkt.

Mijn eigen boten zou ik, direct na aanschaft, niet graag op zo'n tocht genomen hebben. Maar goed, misschien ben ik n zeikerd en een watje. Allebei vast waar.

La Mavare en de overigen hebben hier impliciet een duidelijk statement over verantwoordelijkheid gedaan: Iedereen doet zijn best, volgens de afspraken. De rest is voor de schipper. Altijd. Daarom heeft de schipper ook het gezag om bepaald gedrag op te eisen. Zeker als daar over gesproken is. Hèt probleem van Meneer X is dat hij onvoldoende de ernst van elke situatie op zee inziet. Ja, het gaat vrij snel letterlijk over leven en dood.

Niet erg, als iedereen daar ook echt van doordrongen is en volwassen, dus open mee om kan gaan. In het donker een vrachtschip voor je zien zwaaien en niks doen, hoort daar niet bij. Dat zal een erg interessant gesprek opgeleverd hebben, naar ik aanneem. Respect voor de manier waarop dit voorval beschreven wordt.

Ook het voorval met van Mavare over het starten van de motor strekt ter illustratie hiervan. Hier waren (blijkbaar) geen duidelijke instructies. Dan kan een schipper zijn schrik afreageren door boos te worden, maar het blijft zijn omissie. Ik neem ook aan dat er ook wel weer voldoende veerkracht is om dat op te vangen. Want zoals gezegd: we zijn allemaal mensen. Dus elkaars missers opvangen, hoort er bij.

Ingewikkelder wordt het als de schipper en de eigenaar twee verschillende personen zijn. Dan nog is de schipper verantwoordelijk voor de veiligheid aan boord, maar veel zaken kan hij alleen als raadgeving uiten.

Op zich zou dat op een bepaalde manier sowieso moeten: zoals gezegd is t teamwerk, en dat werkt alleen als voor de belangrijke beslissingen alle meningen gehoord zijn. Dus veel overleg. Waarbij de schipper de voorwaarden schept voor de bemanning om te excelleren, en andersom. Dan versterk je elkaar.

Ik denk dat in dit geval eerder het probleem ligt bij aanvaarden van gezag door Mr X. Als je de schipper afspraken maakt, moet je die aanvaarden, je kan er wel over discusieren maar de schipper beslist hoe-wat-waar.
Het is dan ook aan de schipper om het waarom duidelijk uit te leggen, maar opstappers moeten dat aanvaarden.

Een vriend had op zijn charter een keer een groep schooljongens mee, na het eten moesten die ook met afwas helpen. Er was een zo slim om zijn bord overboord te gooien, hoefde hij die niet af te wassen. Mijn vriend de schipper was zeer didactisch, psychologisch en verantwoord met zijn reactie. De knaap ging ook overboord. (de boot voor op dat moment niet)

3 jaar terug met 1 van me beste vrienden wezen zeilen, ik kende hem als vanaf de peuter school, dus na 30 jaar denk je iemand wel te kennen.

Uhm nou nee dus, hij had nog nooit gezeild, midden op het IJsselmeer zo zeeziek 3 tot max 4 bf, zelden iemand zo ziek gezien, maar hij wilde zo graag naar de wal dat het echt serieus gevaarlijk begon te worden, wilde echt letterlijk over boord springen

Prima in Enkhuizen gekomen, gelukkig zei hij na wat opgeknapt te zijn zelf : ik stap nooit meer op een zeilboot, wat zeg ik, boot!!! gelukkig dat scheelde mij weer te zeggen jij gaat nooit echt meer mee.

In de charter tijd hadden we 1 voordeel, "hulpjes" zat aan dek, stuur je dr 1 weg omdat hij niet wil luisteren, dient dat als voorbeeld voor de rest, werkt echt.

Maar snij je je zelf niet direct crew technisch in de vingers, of je dr 25 of 22 aan dek hebt, komt wel goed.

In Arjaan zn verhaal gaat dat niet op , en denk ook meteen dat, het soms heel lastig kan maken.

Bovendien denk ik dat alleen het feit dat je op dat moment 100% op elkaar bent aangewezen, op een boot zit en geen kant op kan letterlijk en figuurlijk, onbewust alleen al iets los maakt, hoeft er nog niets aan de hand te zijn.

Ik kan prima over een balk van 20cm breed lopen zonder dat er iets aan de hand is, leg nu die zelfde balk 6 meter hoog en ik kan er niets van, mijn brein gaat gek doen.

Daarom denk ik zoals ik al zei het feit dat je op een paar m2 zit met een bak water om je heen opzich als iets met je doet.


laat ik nog even op langere tochten buiten beschouwing :

Niet in je vertrouwde omgeving zitten
andere regelmaat van eten slapen drinken etc

Hoe minder ervaren iemand is hoe sneller misschien de kans op conflicten etc........????

jerry schreef :
Om dit bekende probleem voor te zijn kent men in de Koopvaardij deze in het Management Systeem verplicht op te nemen tekst (of van gelijke strekking):

The company ensures that the safety management system operating on board the ship contains a clear statement emphasizing the master’s authority, and is as follows:
1. the captain has the overriding authority on board the vessel and is authorized and has the responsibility to take all decisions which are necessary to maintain safety and prevent pollution of the environment;
2. any resource needed to keep a safe working condition or to protect the environment in its broadest sense, may be requested by the captain to the company if applicable.

Die tekst print ik uit en plak ik in de boot

I am the captain of this ship
And I have my wife's permission to say so....

Jongens, ik ben meestal een van de eersten om een draadje volledig uit de klauwen te laten lopen.
Toch wil ik jullie vriendelijk vragen om deze keer on-topic te blijven, zodat ik/we er wat van op kunnen steken.

ilCigno: helemaal mee eens, topic een beetje opgeschoond

Even een tegeltjes wijsheid : " The Captain may be wrong, but he is always the Captain "

Jan