Met enige regelmaat probeer ik me af te vragen, terugkijkend, of wij nog steeds de keuzes zouden maken die wij destijds maakten.
Telkens kom ik terug op de geweldige tijd, de uitdaging die we destijds met het toen jonge gezin maakten in ons 24 voets 1,5 ton wegende bootje om de kusten die jezelf nu gaat ontdekken te bevaren.
Destijds zonder elektroniek, gewoon platte vaart nog met sleeplog en zo.
Telkens kom ik tot de conclusie dat het geweldig was, voor geen goud had ik die uitdaging willen missen.
Nu, drie schepen later, vele tienduizenden mijlen onder de diverse kielen later, binnenkort blue-water-sailing in de Carieb (met onze zoon die daar ronddoolt), met alle elektroniek aan boord, kom ik steeds tot dezelfde conclusie: ik zou het graag nogmaals overdoen, precies als toen.
Romantiseer ik, ik geloof er helemaal niets van!
Natuurlijk zijn wij ook wel niet immer geraakt waar wij heen wilden, maar wat maakt dat nu?
Met hond, twee kinderen en een nichtje op 24 voet,gaan, geweldig!
@wilweg, misschien hoort het niet in dit draadje, maar ik zeg gewoon DOEN!!!