Pincoya schreef :
Ik heb grote bedenkingen bij de verbindingsstukken van de Windpilot. Die zijn van gegoten aluminium. Dat is bros en niet te lassen.
Ik heb gezien wat ze aankunnen, daar ben ik zelf dus helemaal niet bang voor. Iedere windvaan, zonder uitzondering, is erg kwetsbaar. Dat is ongeacht het materiaal waar het van gemaakt is.
Wij willen o.a. naar Antarctica. Naar het ijs. Natuurlijk gaan we niet door ijsvelden zeilen met onze windvaan, maar dat ijs ons schip gaat beschadigen is hoogst waarschijnlijk. En dan vooral de zaken die buiten het schip uit steken, zoals windvaanconstructie, roer, waterstag en boegspriet.
dat klopt helemaal, ik vaar mijn hele leven al in het noorden, en heb nu 7 seizoenen met mijn eigen (stalen) boot in het noorden doorgebracht. Iedere zomer vaar ik weer door gebieden met zeer dichte ijsvelden. Dat is dan ook de reden dat ik besloten heb om geen windvaan op mijn eigen boot te installeren. Ondanks dat ik ene groot fan ben van dergelijke systemen.
Ik neem dan ook 2 lasapparaten mee; TIG en electrode. Dus, nog los van de corrosie-issue's, wordt het daarom een RVS windvaan...
Dat was ook mijn idee, volledig zelfredzaam zijn. Nu 7 seizoenen Groenland, Arctisch Canada en Alaska gedaan, maar nog nooit een lasapparaat nodig gehad. Overigens vond ik het minder duur, minder gewicht en minder ruimte innemen om een drie in een apparaat voor aanboord te hebben (MIG, TIG en Electrode). Wat je wel ik gedachte moet houden is dat als je in het veld moet repareren dat MIG en TIG vrijwel niet te doen zijn. Een beetje tocht of een beetje vocht maakt een slechte las. Electroden zijn altijd te prefereren.