Onderwerp: Overmoed en oververmoeid

'Al ziet men kerk en toren staan,
dan is de reis nog niet gedaan'

holtere schreef : Het is maar net waar je op uit bent. Heb je je zinnen gezet op een bestemming die wat verder weg ligt, al dan niet onder sociale druk van familie en collega's ("Jazeker, wíj gaan naar de Kanaaleilanden dit jaar") en ben je bereid om daar risico's voor te nemen - prima.
Heb je je zinnen gezet op een mooie zeilvakantie en is het doel maar een doel? En mag het ook best wat anders worden als dat beter uitkomt? - ook prima. Daar is niets té terughoudends aan!

Precies, Timo. En wat nog wel eens vergeten wordt: zeilen is LEUK! Dus moet je er ook voor zorgen dat dat zo is.

En ook deze: er is altijd een keus. Desnoods met de trein naar huis en volgende week beter.

Ik sluit me geheel bij Timo en Joop aan. Zeil vooral op een manier die bij jullie past. Als je het idee hebt dat je tè vaak blijft liggen (voor je eigen gevoel) ga je automatisch je grenzen wat verleggen. Je merkt vanzelf wat je nog leuk vindt en aansluit bij jullie zeilervaring. Vooral blijven doen waar jullie met z'n allen plezier aan hebben!

En wat die stoere medezeilers betreft: realiseer je dat de indrukwekkende verhalen van zeilers nogal eens overdreven worden. Daardoor krijgen plekken als de Alderney Race bij de Kanaaleilanden en de Duitse Bocht soms een grimmiger imago dan strikt nodig is en zijn voorzichtige zeilers nòg eerder geneigd om maar niet uit te varen.

Bij terugkomst uit Zweden zijn we dit jaar met NW 6 Bft en wind tegen tij vanaf Cuxhaven naar Nederland gezeild. Als we onze dochter niet uit hadden willen zwaaien naar Australië waren we mogelijk nog een (half) dagje blijven liggen, maar uiteindelijk bleek de Duitse Bocht bij 6 Bft niet de nachtmerrie die je uit de verhalen meekrijgt, en waar medezeilers soms wel een week verwaaid voor liggen. Het was oncomfortabel en enkele uren doorbijten, maar het hangt zo van boot en vooral bemanning af (en je motivatie om een wat minder comfortabele etappe toch te doen) dat je uiteindelijk toch het beste je eigen plan trekt (dat het beste bij je past).

Dus laat je vooral de kop niet gek maken door medezeilers, informeer je goed over wind, tij en zeegang en doe vervolgens wat bij je eigen wensen en ervaring past. Als je daar samen plezier aan beleeft ben je naar mijn idee verder dan menig zeiler die stoer maar zonder partner en/of kinderen het zeegat kiest.

Ik denk ook dat een reisdoel een middel moet zijn, geen verplichting. Je moet iets plannen. En van het plan afwijken als de omstandigheden niet naar je zin zijn.

Maar ik herken de frustratie wel. Voor mij uiteindelijk een reden om naar een andere boot uit te zien die meer kan hebben en beter voor de bemanning zorgt. Daar hoop ik wat verder mee te komen dat met het dartele veulen dat we hiervoor hebben gehad.

holtere schreef :
De Alderney race is bij 4 Bft al een klotsbak.

Dat is 260 nm. dus 2 dagen/nachten, met onervaren bemanning ...
en dan door naar IJmuiden, weer 280 mijl over druk vaarwater ...
Die schipper zal niet veel geslapen hebben.

Getuigt niet van goed zeemansschap.

Even toch een wat ander geluid: Een paar dingen die ik geleerd heb:
1.Een reisdag bestaat uit 24uur. Zeker op (jullie) grote boten : alles is er: bedden, stromend water, eten, etc etc. Het vraagt niet héél veel oefening om tot een overtuiging te komen dat 24 uur varen net zo inspannend als -of misschien nog wel minder inspannend is dan- 8uur varen en 16uur in een haven liggen. Relax tijdens je reisdag. Lees een boek, kijk een film, geniet met reisgenoten; doe hetzelfde als in de haven, maar dan zonder geleuter (zie pt3)
2. Vertrektijden: je kunt vertrekken op èlk uur van de dag. Met pt1 in de pocket opent dat ook weer veel mogelijkheden.
3. Luister vooral niet naar geleuter van andere zeilers als je dan -indachtig pt1, een enkele keer- in havens bent. Die zeilers zoeken vaak niet anders dan bevestiging om nog langer in de haven te blijven liggen: zij zullen nooit op hun doel aankomen. Luister naar je eigen kennis en ervaring!
4. Blijf altijd "pushen" richting je doel. Gebruik een klein weather window voor een kleine sprong voorwaarts, ook al moet je er (mag je er!) op een tijdstip tussenuit (zie pt2) waarop de andere zeilers in de haven (pt3) dit niet zullen doen.
5. Zorg dat je, onder toepassing van pt1,2,3 èn4 altijd zeer goed uitgerust blijft; je hebt immers bedden, eten, stromend water etc aan boord; beschouw je boot als een veilige, warme en rustige reiscapsule.. Als je moe wordt komen er onnodige verhalen over hoge golven en harde winden in omloop, die alleen maar zijn terug te voeren op je misinterpretatie door je eigen vermoeidheid.
Etc

Zonder meer waar Sunday! Beperkingen leggen we vaak onszelf op of, zoals in mijn geval, door de gezinsleden die het zeilen meer als noodzakelijk zien en de bestemming als doel. Maar solo is er zoals je zegt meer mogelijk dan alleen tussen 9 en 17h zeilen.

Je kunt de minder bevaren gezinsleden ook laten overvliegen, treinen of carpoolen naar de verder gelegen bestemming en zelf daar al dan niet met een gelegenheidsbemanning in een paar etmalen naar toe zeilen. Dan heb je ruim d egelegenheid om met zijn allen van het "doel" te genieten ipv daar in moeizame dagtochten naar toe te zeilen. Als je dat al haalt om vervolgens daartot de ontdekking te komen dat je weer terug moet omdat ook de terugreis minstens 2 weken aan dagtochten vergt. Recept voor stress en gezinsleden die niet meer mee willen.

Overigens: mijn zeilwijze kan óók niet-solo hoor! Ik heb 15jaar zo rondgezeild met een jong gezin, met kinderen van 0 jaar (5weken oude baby) tot 15 jaar. Zo zeilende bereikten we vaak prachtige plekken, waar we dan ook vervolgens met volle teugen van genoten, totdat we weer verder trokken om al reizende nog meer te genieten

Een reisdoel zou een plek moeten zijn waar je graag naar toe wilt. Ik kan mij niet voorstellen dat er veel mensen zijn die graag in Cherbourg zijn. Loop geen havens aan waar je niet iets te zoeken hebt. Dan kun je langer op plekken verblijven waar het mooi,leuk en fijn is.

Leuk in dit verband: H.vogel vertrekt één minuut geleden (om 00:37uur) uit de Block van Kuffelder. (Staat nog in "My fleet" op MT na de zomertrip, dus ik krijg melding)
Zeildagen starten op elk moment.

En daarmee is hij de enige zeiler op het Markermeer, maar wat heeft dat te doen met dit topic?
Dit gaat over zeezeilers, die iets teveel hooi op de vork nemen ...

Pt2

Zie reizen als het doel en niet als middel om het doel te bereiken. En wees flexibel.
Als je plannen hebt voor de kanaal eilanden, en de verwachting is aanhoudende SW wind, gooi het plan om en ga lekker naar de limfjorden bv.

het is ook een kunst om van het zeilen zelf te genieten, en niet pas als je het doel hebt bereikt !
het is levenskunst om van je leven te genieten, en niet bezig te zijn met het geluk te zoeken in het doel of succes, dat resultaat is pas bekend als je er bent, en bovendien erg twijfelachtig, terwijl je van de reis zelf per direct kan genieten.

ik geloof dat zeilen je best wat levenslessen kan geven ! je mag er best met volle teugen van genieten op je volkomen eigen manier ! en als overmoed en oververmoeid een resultaat van genieten is dan moet je dat doen en als dat niet zo is ..tja dan is het beter om je strategie maar wat aan te passen ! buiten onverwachte gebeurtenissen dan wel te verstaan.

rooiedirk schreef :

Min of meer wel ja.
Niet iedereen is het blijkbaar gegeven om zich in een soort van "seastate" te begeven zoals Sunday beschrijft. In ieder geval is die niet eenvoudig te bereiken of eigenlijk toch voor weinigen weggelegd?

Leuk topic. Ik zit aan de kant van Sunday maar mis het zoeken naar het point of no return. Na dat punt is terugkeren vermoeiender en/of gevaarlijker dan doorgaan. Het is dus een belangrijk beslismoment en verbind Sunday's punten 4 en 5. En ik denk dat het ook nog wel eens tegemoet zou kunnen komen aan de strekking van TS.

Ata schreef :
Dat 'point of (no) return' is natuurlijk de crux van een vakantieplanning van enkele weken. Zo ver kun je niet vooruitkijken.
Bijna elk jaar ligt Cuxhaven eind augustus vol met verlate Oostzee-gangers, nu is het rustig maar volgende week zou het wel weer eens raak kunnen zijn.
Uitbesteden van de heen- en/of terugreis is natuurlijk de simpelste oplossing.

De opsomming van Sunday is zeker ook de mijne, goed verwoord.
Alleen heb ik dat probleem nooit c.q. anders.
Mijn zeilrondjes zijn maximaal een week en daarnaast de langere enkele reizen (deliveries). Dan probeer je zeilend met een VMG van 5-6 knopen je doel te halen. Plant op stroom en wind mee en vertrekt wanneer dat gunstig is. Dit jaar voor het eerst meegemaakt dat er zo weinig wind stond, c.q. uit de verkeerde richting, dat we veel moesten motoren. Dan haal je de planning niet zo makkelijk als onder zeil.

Of op voorhand accepteren dat je boot wellicht 2 weken in Duitsland blijft liggen. Geen stress dan, er is altijd een alternatief.

Een zeilboot is zo zeewaardig als zijn bemanning, is het aloude gezegde. En dat zie je in dit draadje terug. Als de bemanning het niet meer aan kan worden de golven 6 meter hoog en neem in zijn angst en vermoeidheid verkeerde beslissingen waardoor een op zich goed veilig zeilbare tocht veranderd in een nachtmerrie.
Vanuit dat perspectief is elke keuze om niet te gaan een goede, want je bent als schipper wel verantwoodelijk voor de levens van je bemanningsleden (en jezelf natuurlijk )

Persoonlijk ontdek ik na een heel conservatieve start in het zeezeilen steeds meer dat je veel meer aan kunt dan je denkt. Ik laat me daarom tegenwoordig niet zo vaak meer weerhouden om uit te varen. Wel kijk ik heel goed naar een aantal zaken:
- a: Kan mijn bemanning de voorgenomen tocht en omstandigheden aan? Zo nee, andere plannen maken!
- b: Kan ik het aan? Zo nee, andere plannen maken!
- c: Heb ik er zin in? Zo nee, andere plannen maken! Dit klinkt als een no-brainer, maar is voor mij wel belangrijk: als de zin ontbreekt, zal je eerder het hoofd laten hangen en in situaties terecht komen die niet veilig zijn. Maar die zin wordt voor een deel ook bepaald door het doel dat ik mezelf stel. Als ik de boot naar Bretagne wil varen, zal ik veel eerder kiezen voor een dag hakken tegen de wind dan wanneer ik lekker op vakantie ben en ik net zo goed met ruime wind weg kan varen.

Een praktijkvoorbeeld: afgelopen juni wilde ik de boot naar de Oostzee varen. Eerste stuk (Lemmer - Lauwersoog) zou met een vriend gedaan worden. Eenmaal door de sluis bij Kornwerderzand werd steeds duidelijker dat de wind (west 6, stond al een paar dagen door) het naar buiten gaan bij Vlieland en het weer naar binnen steken bij Schier aardig hobbelig zou maken. De tocht van Vlie naar Schier zou uitstekend zijn. Vriend -die veel Waddenervaring heeft- zag met namen het weer naar binnen gaan als erg heftig. Ik heb er toen voor gekozen om binnendoor via Leeuwarden naar Lauwersoog te gaan. Dus via mijn argument a) gekozen.
In Lauwersoog moest ik voor mezelf bepalen of ik (solo) al naar buiten zou gaan dezelfde dag, of een nachtje zou wachten, waarin de wind zou minderen en dus het Westgat bij Lauwersoog een stuk rustiger zou worden. Maar de verwachting voor de Duitse Bocht zou daarmee ook nauwelijks wind zijn, terwijl ik een grote hekel heb aan motor varen. Ik heb toen gekozen wel meteen uit te varen. Het Westgat was (wind tegen stroom) wilder dan ik daar ooit eerder heb meegemaakt, maar wel te doen, alhoewel mijn verrekijker uit zijn bakje is gedonderd, wat zelfs met Bft 9 op de oceaan niet eerder gebeurde
In dit geval was argument a) dus niet van toepassing, want solo. Argument b) wel, ik dacht dit goed aan te kunnen, dat bleek ook. En argument c) ook, dit had ik niet gekozen als ik niet een doel had dat ik snel wilde bereiken.
Aardige was dat door deze keuze mijn tochtje over de Duitse Bocht zodanig gemakkelijk liep (alles zeilend en zeer confortabel) dat ik na een nacht en een dag doortrekken fris genoeg was om ook nog het Kielerkanaal door te varen tot Rendsburg. Waardoor ik in een record tijd in Kiel was!

Er is een boel onderzoek gedaan in de psychologie naar de gevolgen van slaaptekort op de kwaliteit van besluitvorming. Die gevolgen zijn ernstig, zelfs simpele besluiten (rekensommetjes bijv) gaan fout als je lang geen slaap hebt gehad. Ik denk dat slaaptekort niet hetzelfde is als oververmoeidheid.
Na een paar uurtjes slaap gaat het alweer een stuk beter, zelfs met langdurige oververmoeidheid.
Dat is m.i. ook wat Sunday op de been houdt Voldoende (kleine) slaapjes.

Het gemak waarmee je inslaapt en de discipline van de rest van de bemanning maken een groot verschil als je meerdere dagen vaart. Ook op een oversteek naar Lowestoft duik ik als het even kan de kooi in en starten we meteen met wachten draaien waarbij in ieder geval diegenen die de wacht niet hebben worden verondersteld om te rusten of minimaal "ff te chillen". Als je dit als bemanning voor elkaar krijgt dan kun je letterlijk door blijven zeilen. Sunday laat zien dat het allemaal kan, ook op op een kleine boot.
Als het je niet lukt om te slapen en/of je bemanning kan niet rusten dan moet je stoppen. Slaap tekort is levensgevaarlijk en vooral als je weer de haven in gaat heb je juist de meeste kans om fouten te maken.
Het is belangrijk om eerlijk te zijn naar jezelf en je bemanning en je ambities te bepalen op hetgeen haalbaar is.

Heel poetisch allemaal; reis is het doel, niet de bestemming, maar wat mij betreft bestaat er ook zoiets als het doseren van het genieten. Ieder rothaventje aandoen brengt je nergens.

Is bijkv. een CAM-race nou 60 uur genieten van het zeilen? Nee, zeker niet altijd, maar het is achteraf wel een prestatie om trots op te zijn.

Als je besluit om naar de kanaaleilanden te gaan, dan loont het al snel om twee of drie flinke lange tochten te enmen om het bulk van de mijlen alvast onder de kiel te hebben door zien gaan, zodat je meer tijd hebt om uitgebreid te genieten van je bestemming.

Wij deden vroeger altijd een "biertje pasen". Eerste paasdag dronken wij het figuurlijke eerste biertje van het seizoen in de butt&oyster. Vaak met pleurisweer. Leuk? Nou als je halverwege aan iemand vraagt of hij "aan het genieten is" zal hij vertwijfeld antwoorden. Maar als je dan met een gloeiende kop dat biertje heft en elkaar aankijkt, weet iedereen weer om welk gevoel het te doen was....

Andere woorden misschien maar hoe passen stress en uitputting (fysiek en mentaal) hiertussen?