Onderwerp: Zeeziekte, heb je er last van en wat ertegen ?

Remco,
kijk op zeeziektepilen, 3e pagina, oa. ook een berichtje van mij, onder veele anderen... reisvoorbereiding..

Thanx, kon het topic wel, maar dacht dat het alleen over pillen ging...
Staat inderdaad een hoop nuttige info in !
Strekking van dit topic is meer de psychologische achtergrond achter zeeziekte, of je er zelf last van hebt , en hoe je er mee omgaat want je moet toch door als schipper en hoe je je bemanning er weer bovenop helpt, zet je ze achter het roer, praat je ze moed in, geef je ze cola, etc.
Het kan voor je onervaren bemanning resulteren in een nachtmerrie, terwijl ze zich een droomdag op het water voorgesteld hadden...

ja dat klopt, wat je schrijft,
vind het zelf belangreik, om er zo goed mogelijk er voor te zorgen, dat je het bij de bemanning voorkomt,
een basis is bv. ook het welbevinden, zeg ik het zo maar.
zorg voor.., leg uit..., goede zeer warme kleeding is ook belangrijk., zeker niet naar beneden laten gaan,
( probeeren met hun kunnen), ze te aktiveren, deellnemen laten aan de tocht, geef hun niet het iedee ,... gaamaar zitten en ... laat ze naar vermogen ...werken... op de boot..... zie je vooruit al een ton, kijk maar, ken je deze knoop al, kijk eens daar..., aktiv deelnemen laten helpt ook een hele hoop voorkomen.
had vroeger een opvarende, was de eerste 2/3 dagen van de tocht ziek, hij zei, vind het zeilen zo fijn, heb ik er voor over. hij zeild nu nog wel eens mee. is dan soms nog een dag ziek.

Een keer vertrokken uit Urk, erg vroeg, wilde de kids niet wakker maken en de havenuitgang was bezeild. Lappen omhoog en de touwtjes los. Ging prachtig! Tot mn dochter na een uurtje wakker werd.. die is misselijk geweest tot we in Stavoren lagen. Voortaan wordt ze dus gewekt.

Een keer op het Wad ook fout gegaan, wind tegen stroom, raar zeetje en 3 missselijke bemanningsleden. In zo'n geval pak ik de eerstvolgende haven en sla ik een tij over om iedereen rust te gunnen.

Mijn vrouw is vrij snel zeeziek, die zet ik dan aan het roer want dat werkt het best. Heel langzaam laat ik haar klussen uitvoeren waarvan ze denkt dat ze misselijk wordt, in de hoop dat het allemaal went.. maar niets tegen haar zin in natuurlijk. Ik vind het al heel wat dat ze aan boord stapt, ondanks dat ze weet dat ze wellicht over de reling gaat hangen (doet ze ook regelmatig): blijkbaar vindt ze varen leuker dan de ongemakken die erbij horen!

Ik wouw dat ik wist wat het is.
Hoe het ook gaat het maakt niet uit, heb er nog nooit last van gehad, net als mijn zuster.
Het zal wel erg zijn want in mijn varens leven heb ik het vaak gezien, tot ze er groen van werden.

Ton ik wou, dat ik wist, wat het is...
ik wil het niet weeten, geen behoevde aan.

Remco,..
kan voor je onervaren bemanning resulteren in een nachtmerrie...

vind het ook van groot belang, om de bemanning, die voor het eerst aan bord stapt, een goede uileg te geven, wat tijdens de tocht te verwachten is, om ze zo vooral ook en prettig,en zeker, en veilig gevoel te geven.
(denk aan weersomstandigheeden, golven,.....) aangst en onzekerheit,niet weeten,.. dan onveilig voelen,.. bevordert het welzijn vooral zeeker niet.

komt dan het zeeziekteverschijnsel aanzetten, kunnen al een hoop angsten,en onzekerheeden aan de kant gezet worden, door de goede voorbereiding. er blijft dan toch een vertrouwen bestaan.
dit uiteindelijke vertrouwen linderd of otlaad het gevolg van...(de resulterende nachtmerrie).
kan er boeken over schrijven.

Werner ik bedoel als gezaghebber van een boot gehoor je alles te weten.
Dit voor een veilige vaart ,maar als je het nog nooit hebt mee gemaakt
kun je er ook niet over meepraten .
Ik stel me maar voor dat het is alsof ik twee flessen rum op heb.
Iets wat in mijn jonge jaren wel eens is gebeurd , man wat was ik ziek.

Over het instrueren van mensen die voor het eerst meegaan.
Vertel ik altijd .
We gaan varen en komen ook weer heelhuids aan wal.
Er is een regel en dat is wat ik ook zeg tijdens het varen ,het is wet .
Geen discussie mogelijk , dat kan later als we weer
in een haven zijn.
Niet dat ik een eigenwijze vent ben maar in penibele situaties moet je handelen.
Later kan er over gesproken worden , en als het anders had gemoeten zal ik
dat ook toegeven.

Uit mijn ervaring ziende, het is belangrijk dat je als schipper je boot alleen of met minder bemanning kunt varen.
Je bemanning bij ziekte down below stuurt,(als deze dus echt niet meer te redden zijnop korte termijn. dus na overgeven ziek blijven en niet opknappen, koud zijn e.d.) en ze laat liggen op de grond bed of bank oid, met de voeten naar voren.
Liggend is het goed uit te houden.( :cry: ervaringdeskundige :cry: )
neem af en toe polshoogte, laat ze een slok nemen, niet te veel.
Kortom lees dit: www.zeilersforum.nl/forum/viewtopic.php?t=5487 en je bgrijpt wat mijn punt is

Op IJsselmeer en Wadde nooit problemen met zeeziekte. Nooit gehad. Mijn bemannning wel, die slikt tegenwoordig een kwart Primatoertje en alles gaat goed. Of die kwart dosering echt therapeutisch is weet ik niet, in ieder geval is het effect geen zeeziekte en dat is al heel wat. Op de Noordzee ligt het eraan. Als ik nog niet ingeslingerd ben en het waait stevig (5 of meer) dan neem ik uit voorzorg een pilletje, meestal is dat genoeg. Dit na een keer een flinke tegenvallende ervaring met zeekziekte. Daarna ben ik wel ingeslingerd.
Tja en omdat ik solozeiler met passagier ben, moet ik toch aan de bak. Bezig blijven aan boord is nog altijd het beste middel tegn zeeziekte.....

Kan er vreselijk last van hebben, zoveel dat ik niet liever zou hebben dan overboord te kunnen springen...

Zolang er wind is of zolang de bewegingen kort en hevig zijn lukt het, maar van zodra we stilliggen en dobberen komt het op. En plots!

Gebruikte tot nu de beruchte Belgische reiscapsules in de vorm van zetpillen. Die kots je tenminste niet uit 8)
Dit product werkt ook als je al volledig van de kaart bent.

Iemand ervaring met reliefband?

Zeeziekte, als klein kind ben ik vaak ziek geweest,meestal lag ik dan in m`n hondekooi. pfff dat was echt erg.
Toen ik wat groter werd mocht ik sturen en dat hielp altijd tegen opkomende ziekte. maar dan moest ik er ook niet aan denken tijdens het sturen. Gedachte op iets anders dus. Tis iets psygisch dus.

ik heb het wel eens gehad, maar een goede voorbereiding is denk ik het beste voor al als je van plan bent een lange (zee) tocht te maken. ik kan me nog herinneren de nacht voor dat we terug gingen van uit noorwegen een beetje boel gezopen en de volgende ochtend vroeg weg. nou ik heb er volgens mij de hele reis last van gehad er kwam maar geen eind aan.
maar als je er last van hebt vooral met overgeven enzo genoeg blijven eten + drinken zo dat je niet uidroogt en iets in je maag hebt om er weer uit te gooien , galkotsen is niet echt fijn :cry:

wel eens op zee 3 opstappers meegehad.
zuidwest 5-6bfrt. Boot ging als een speer richting ijmuiden.
Alledrie waren ze ziek en voerden vol overgaven de visjes.
1 bleef binnen en wilde helemaal niets,geen water,niet praten niets.
ik kon echt niets voor hem doen, ik kreeg hem ook niet naar buiten zodat ie de horizon zag enzo.Wat doe je dan met z`on iemand ?

Niets als hij niet de zaak stuk maakt binnen, gewoon laten
en als hij weer aan wal is zal hij of zij nooit meer op een schip gaan
denk ik

Ton,
met ik wil het niet weeten ... bedoel ik, dat ik zelf nog nooit zeeziek was, en het het liefsd ook niet wil worden.
over zeeziekte weet ik verder mijn weg wel. omdat ik veel in het verleeden met opstappers gevaren heb.

Nardus,
in alle verhalen komt steeds weer naar boven, de goede voorbereiding, instellen op, aktiev zijn, ..meewerken op de boot.
maar dan komt nu fase 2,
het krijgen van de ziekte, van beginstadion, tot extreem. iedereen belefd de ziekte anders, van licht tot zwaar.

oorzaak is nu bij de person de miskomunikatie met het evenwichtsorgaan, in combinatie met onse herssenen.
oorzaak voor deze miskomunikatie zijn ...onse oogen....

als wij ons op de boot bewegen geven onse oogen andere signalen maar het hoofd van ons door, dan wat wij door het evenwichtsorgaan naar ons hoofd gestuurd krijgen.

hier ontstaat dan de miskomunikatie, waar ons hoofd dan moeite mee krijgd. vooraf is al beschreven over voorzorgsmaatregelen.

word je nu zeeziek. probeer op de boot een veilige ligplek optezoeken, het liefst beschut bovendeks, en sluit langduurig de oogen. dit is in een vroeg stadiuim zoms nog een redmiddel, om het niet extreem doortelatenzetten. zorg voor warmte... zorg voor veiligheid, ....heb vroeger menigeen... in de touwen .... gezet, zodat ze niet konden rollen .

is toch al iemand beneden zeeziek, zorg, dat deze alleen geholpen word door iemand, die er geen last van heeft, anders komt de person ook niet meer naar boven terug... (en gaat er ook bijliggen.)
vergeef mij schrijffouten

Hoewel geen ervaringsdeskundige toch een (niet medisch geschoolde) verduidelijking over zeeziekte.
De uitleg van Werner over oorzaken klopt … gedeeltelijk (miscommunicatie).
Er zijn drie sensoren die het evenwicht besturen:
- Het binnenoor (je weet wel die kleine kiezeltjes en staafjes die in de half cirkelvormige kanalen zitten)
- Het oog
- Een aantal druksensoren in voeten, benen enz… dit laatste wordt vaak vergeten: even verduidelijken, zeker onze zeilers kennen het gevoel op een wiebelend dek te staan en het voortdurend verplaatsen van druk op de voet om in evenwicht te blijven. Dit is een reactie op een signaal, en deze signalen (die een beetje van overal in het lichaam komen) besturen mee het evenwicht.
Zeeziekte ontstaat dus door een reactie van de hersenen op tegenstrijdige signalen van één of meer van de drie sensoren.
Een voorbeeld: je zit te lezen in de kajuit en het is een heel klein beetje woelig:
- Ogen zeggen: ik zit stil
- Oren zeggen: ik beweeg een beetje
- Druksensoren geven nog een ander signaal (bv meer beweging dan oor, gevoel in achterwerksensoren op de harde bank)
En dan gaat het mis! Een beetje misselijk gevoel, of helemaal ziek als het conflict te erg is.
Verklaart meteen hoe je het kan oplossen:
• Terug op één lijn brengen van de sensoren: aan dek gaan en de bewegingen meevolgen met het oog en de druksensoren (zo komt het dat kinderen die vooraan in de wagen gaan zitten minder of niet wagenziek zijn dan als ze op de achterbank zitten te lezen), klopt ook met de uitleg over actief zijn;
• Sensoren uitschakelen: ogen dicht en proberen slapen (liggen op een zachte bank), niet lezen!
• Naar een plaats gaan waar de bewegingen minder heftig zijn: ik meen dat aan de mast van een zeilboot de schommelingen het minst zijn;
Het schijnt echter dat eens begonnen er niet veel aan te doen is!
Over het effect van medicatie weet ik niets, in de medische cursussen diepzeeduiken worden die dingen afgeraden omdat ze meestal verdovende middelen bevatten (ik vermoed dat men signalen onderdrukt) en dat is nefast voor het functioneren onder water (ik ken gevallen van duikers die onder water kotsen in hun ademautomaat!).
Maar volgens mij helpt het als je bewust bent van de mechanica achter het fenomeen…

Maar hoe komt het dan dat mijn vrouw al ziek wordt als ze even naar het toilet moet, terwijl ik er een krantje bij pak, de sudoku oplos, een stukje ga internetten en met versgesmeerde broodjes naar buiten ga zonder ergens last van te hebben :?:

klopt, het is duidelijk persoonsgebonden
misschien iets te maken met kunnen omgaan met conflicten???
persoonlijk denk ik dat bewust omgaan met de signalen helpt...

maar hoe komt het dat ik (en ook Hilde) landziek ben na een tocht!!
hoor dat van nog mensen die geen last hebben van zeeziekte, maar nadien wel lopen te waggelen (zeemansbenen); ik ken een zeiler die van de toiletpot aan wal tuimelde na een wedstrijd! (van de pot gerukt)

vermoedelijk omdat onze sensoren wennen aan de signalen, zich aanpassen...

Dat is wel herkenbaar idd... als ik na een dagje zeilen achter mn pc kruip dan gaat mijn scherm heen en weer
Voor de duidelijkheid: dat is dan nog voordat het havenbiertje op is

Jaaahhh, daar heb ik ook zo'n last van! Op het water gaat het allemaal prima, maar zodra ik op de steiger sta, begint het: misselijk!!!!
Lastig als we een wekje weg zijn, en r boodschappen moeten worden gehaald. In de winkel heb ik nergens trek meer in en wil ik alleen nog terug naar de boot. Inmiddels maak ik op de boot een lijstje met wat ik moet kopen en waar ik (dan nog wel) trek in heb. Ik ben ook hel goedkoop, vriendje hoeft me nooit mee uit eten te nemen als we samen een week(eind)je weg zijn. 8)
En werd het maar minder naarmate ik langer zeil, ik weet dat het komt, dus valt het niet meer tegen, maar het wordt niet minder....

CalysoB
je hebt het mooi omschreven, nog duidelijker, de 3 sensoren kende ik ook al, maar heb het er niet over gehad.
onder rubrik ..zeeziektepillen.. 3e pagina heb ik het balanceren beschreven...

Zelf heb ik het ook, als ik vroeger van een langere tocht terugkwam
en ik op de wal liep. of ergens naar de wc ging, dat ik dan dacht, ben ik ..bezopen.. ik liep er dan voor mijn gevoel niet meer recht, landziek???
zelfs nog als ik al weer in aalten was,op de wc zat en dacht, bewegen de muuren...

Dennis.
dan komt direkt de miskomunikatie aanzetten... 2 ..(zeg het maar zo), sensoren geven aan, simpel, het schommeld, de oogen in de kajuit nemen het niet waar, en zo ontstaat de miskomunikatie.
je heb toch ook vaak, wie er een keer naar de kajuit gaat, om iets te pakken, en de person niet meer naar boven terugkomt.....
vergeef mij schrijffouten

Heb een keer een wedstrijd gehad vanuit mijn werk. We hadden (normaal gesproken) gezellige opstappers mee, die de avond ervoor nog even stevig wilden gaan stappen...

Daarna het IJsselmeer op met een stevige 4. Het effect laat zich raden...

Als ze niet zo gezopen hadden, had ik ze een klusje gegeven. Ik zag het namelijk vrij op tijd aankomen. Wat er volgens mij gebeurt is dat mensen in zichzelf gekeerd, heel erg bezig zijn met de drie genoemde zintuigen.

Geef ze wat aktiefs te doen wat de aandacht afleid en men is minder bewust er mee bezig. Vaak is het lichaam dan nog in staat om zich te herstellen doordat het de drie automatisch weer in "evenwicht" brengt. Dit klinkt een beetje soft, maar ik moet zeggen dat ik er zelf ook baat bij heb.

Maar idd, dit is meer voorkomen dat genezen...

Ik heb vroeger ergens gelezen dat mensen die geen last van zeeziekte hebben,
langer leven
dat was voor het internet tijdperk
waar het op gebaseerd is weet ik niet.
Kan er op internet ook niets over vinden
misschien is het wel een bakerpraatje :cry:

Tja, waarom de een wel en de ander niet?
Waarom hebben sommige hoogtevrees?
Gevoeligere sensoren denk ik.

Kattig? even de ogen dicht op een beschutte plek, even niets(10 tot 15 min helpt bij mij vaak, daarna beetje drinken.
Liggen hielp ook perfect toen ik al echt ziek was in het tochtje dat ik beschreef, liggen was goed. Opstaan, slokje water en voila, achtbaan stond weer open.
Liggen wel altijd met de beentjes naar voren, en kussentjes oid om je heen, of iets anders tegen rollen.

Grappige is dat ik ook vaak het tegenovergeselde heb meegemaakt.
5bf uit het westen, golven van de 7 die middag , even buitenspelen in ymuiden(ik opstapper met nog twee+skip.)
Als je tussen de pieren bent staan de golven echt hoog en te beuken, verder op zijn ze minder steil.
Opstapper had alleen een trui aan, jas komt later wel zij hij stoer.(ik in gevechtstenue)twee golven later lag ie over de reling toen we hoog aan de wind voeren, gangboord door het water(rifje bleef haken dus volzeil, wind zal toch snel afnemen.), 5 min later nummer twee.
schemer zette door.
Ik naar binnen, lichtjes aan, jassie pakken, terug naar binnen, drinken pakken.
even met de marifoon Ouwehoeren(sssst)
terug aan dek, met de grootschoot de vlagen opvangen en de opstapper af en toe uitlaten(arm door reddingsvest om zeker te weten dat ze aan boord blijven.

Verder op we gaan vallen en daarna gijpen, jaha we zijn klaar hoor Ik grootschoot, skip roeren, ander twee de fok bedienen), niet dus. fokke schoot werd na losmaken niets mee gedaan, fok om voorstag heen, liep vast, inrollen ging ook niet meer dus, ik naar voren met zekerlijn, tot de buiskap, de schoten waren als wurgslangen door de wind aan het zwaaien, terug om de schoten zelf aan te halen, KABANG, fok uit zijn lijken geknalt. K!!
Ik weer naar voren op de dansende boeg, op de preekstoel staan om de rest naar beneden te trekken(scheuren (op raad van de skip, had toch een goeie dag op de beurs gehad(2 jaar teru )en de boel vast te sjorren. Punt van de boot gaat lekker op en neer af en toe flink water scheppend.)
He He, rust....we kunnen weer rustig praten.(wat een herrie zo`n klapperende fok.

1 opstapper is voorgoed downbelow gegaan de ander zat nog een beetje te kleumen maar kwan weer een beetje bij, ging nu sturen.
Bakstag schommelend terug met 5 knoopies ipv8+ :cry:

tussen de pieren loop ik naar beneden om de landvasten en willen te pakken en onze tijd te noteren, beurp, nou word ik ineens kattig en de opstapper in trui(inmiddels in jas) staat lachend te sturen :roll:

Bleef daarbij gelukkg toen ik weer boven aan het wek ging.

Kortom, om een kort verhaal lang te maken, waarom soms wel en soms niet?

Wij hebben het gehad met een tripje op zee..

niet eens veel wind, denk een dikke 3bft. We wilden het tij meehebben, maar toch wat te lang op bed gelegen. Dus.. we eten wel als we de trossen los hebben gegooid.

Helaas was ik voor de vakantie vergeten het vetkoord te checken.. we hadden dus na gebruik van de motor steeds wat water onderin wat bij heftig schommelen naar de kajuit wilde kruipen. Dus even weghalen (tijdens het uitvaren van de havenmond (Boulogne sur Mer)). Dat ging dus mis.. de hele trip van Boulogne tot Etaples ben ik misselijk geweest.

Hier was het overduidelijk de combinatie van slecht eten en binnen iets geconcentreerd moeten doen.



Het werkt ook aanstekelijk zo lijkt het.. Ik ben eens opstapper geweest op een 30ft jacht. Tripje op de Noordzee, Stellendam naar buiten. We vetrokken met een 4bft, wat al snel een 5 werd. 2 opstappers werden misselijk, ik voelde het ook komen. Toen heb ik snel biscuit gegeten en ben aan het roer gegaan. Toen verdween het gevoel weer. De verdere tocht nergens last van gehad. Oh ja.. het werd uiteindelijk een dikke 6bft. Dus het stampen ging lekker door!