Onderwerp: Een jaartje weg, hoe regel je dat?

Heeft iemand het woord sabatical al gezegt? Nou ik wil topic opener niet blij maken met een dode mus, maar er zijn bazen die daar voor open staan, zeker als je een verhaal erbij verteld dat je mentaal klem zit ( dus niet gek aan het worden bent maar gewoon een break nodig hebt )en dat een wereldreis(je) je echt goed zou doen. Dan kan je onbetaald verlof krijgen maar wel met garantie dat je weer terug mag komen werken.

Ja er zijn bazen die dat allemaal heel laconiek bekijken, die denken : nou de zaak loopt goed, en ik kan eenvoudig een jaartje vervanging voor persoon x vinden, er zijn zat mensen die een jaartje aan de slag willen.

Ja, is ook prima voor je carriere.

Noballast schreef : Als werkgever kan je een sabatical als decadent beschouwen, of lui,

aan de andere kant heb je ook werkgevers die denken : hey daar komt een sollicitant en die is net op wereldreis geweest, en dat is ook mijn passie en droom , en de persoon ziet er enorm fit uit en ik kies voor hem!

Noballast schreef :
Oud-collega van me heeft dat zo gedaan, en is daarna weer keurig aan het werk gegaan en heeft een pracht van een carriere. Het kan dus zeker, al hangt het wel sterk van de betreffende werkgever af, natuurlijk.

Noballast schreef : Sja, je kan niet alles hebben (de meesten van ons iig niet). Een flitsende carrière vraagt offers, een jaartje weg ook. Take your pick.

edposse schreef :
Ligt er maar helemaal welke positie je zit.. Ze zien je komen als je 2e of 3e man binnen een bedrijf bent

Maatje van mij heeft top baan, maar zijn baast zegt : je kan niet van 40 naar 32 uur, want jouw functie is onvervangbaar, en bij sommige bazen die dat zeggen is het lulkoek, maar mijn maatjes baas heeft echt een probleem, er is maar een persoon die mijn maatjes baan aankan, ( een of ander vaag beroep )

Heet hij toevallig Haring?

edposse schreef : Ik zou wel terug willen naar 40 uur en mijn baas zegt dat ik een sufferd ben als ik meer uren moet maken.

sufferd of zzp'er. die veertig uur haal ik wel per week. Ruim.
maar ik zou niet zonder kunnen.
hard voor weinig nooit chaggerijnig heet het cliche geloof ik.

Ik zit echt heeeel erg ver weg van de instelling van Ed zoals ik die inschat. maar goed dat is zijn goede recht. En de mijne. In nederland hebben we het niet zo slecht, als dat allemaal zo kan.

edit ik ga nu wel erg off topic, dit hoort eigenlijk in het stamcafe, maar is reactie op Noballast

Mensen die 'onvervangbaar' zijn, daar geloof ik nooit zo in.

Iedereen gaat toch ooit dood of met pensioen? Gaat dan het hele bedrijf ook op de fles? Of blijkt het dan toch wel mee te vallen met dat hele onvervangbare?

Het komt wel voor dat sommige belangrijke dingen in een bedrijf van 1 persoon afhangen. Maar dat lijkt me nou meer een symptoom van slecht management. Wat als die man/vrouw morgen onder een bus loopt?

Tussen twee banen in zou een mooi moment zijn om er een jaartje tussenuit te gaan.

Enorm off-topic!
Goede managers (die met pensioen gaan), worden wel eens opgevolgd door managers met een nieuwe visie - alles moet anders- en het opbouwen van hun eigen netwerk. Lees: vertrouwelingen aannemen van hun vorige job. En dan gaat een goed renderende afdeling naar de ratsmodee.

OldBawley schreef : Vond dit artikel, ook wel toepasselijk.
www.filmsforaction.org/news/yo...ready_been_designed/

Een overweging die mij vanochtend te binnen schoot..

Met de huidige kabinetsplannen moeten mensen straks zelf voor hun hulpbehoevende ouders gaan zorgen.

Kun je heel hard over gaan klagen, (of het juist wegwuiven) maar het is mi wel iets wat je mee zou moeten nemen in je planning.

Bijvoorbeeld, als je (zoals ik) in de dertig bent, en je planning is om over 15 jaar weg te gaan dan heb je een gerede kans dat je niet meer weg kan omdat je tot je nek in de verantwoordelijkheden zit.

Uiteraard, er is ook kans dat je morgen al gebeld wordt door de dokter, of dat je ouders beide kerngezond de 90 halen. Je kan niet alles voor zijn. Maar toch, als je dit meeneemt in je overwegingen (en je hebt nog ouders die redelijk gezond zijn) dan eerder vroeger dan later. Denk ik.

wilweg schreef :
Of juist NOG later....

Dit soort overwegingen moet je niet mee laten spelen - niemand heeft een kristallen bol. Wie weet hoe het leven loopt? Sommige ouders zijn nog heel vitaal op hun 90e, sommigen niet meer op hun 60e. Ook is voor iedereen de leeftijd van hun ouders anders t.o.v. hun eigen leeftijd. Je moet ook niet vergeten dat voor dit soort dingen oplossingen zijn. Als je vertrokken bent voor een jaar, maar je moet door omstandigheden terug naar huis na 6 maanden, dan kan dat vast wel. En dan heb je toch 6 maanden zeilen in de pocket. En vergeet niet: misschien moeten je ouders jou wel begraven.

Als je het echt wilt moet je er een plan voor opstellen. Het is voor sommige mensen makkelijker dan voor anderen, je soort beroep maakt veel verschil. Ik kan me voorstellen dat het voor sommige mensen vrijwel onmogelijk is om zo'n reis te maken, en voor anderen stelt het niet zoveel voor. Maar als je het echt wilt, is het altijd beter om zo snel mogelijk proberen te gaan, en het niet uit te stellen.


Onno

Dit is inderdaad een overweging waar je rekening mee kan houden. Het valt alleen totaal niet te plannen. En voor al die mensen die denken "ik blijf er niet voor thuis"... dat dachten wij ook en nu hebben we al een heel jaar geen meter gezeild omdat de omstandigheden ons 'dwingen' en het zijn toch je (schoon)ouders.

wilweg schreef :
Meestal probeer ik weg te blijven van politieke thema’s. Maar soms kun je er niet om heen. De aandrang is op zo’n moment bijna niet te stoppen om direct maar mijn spulletjes bijeen te schrapen en af te nokken. Een jaartje weg is dan veel te kort. Voor de duidelijkheid mijn (schoon)ouders zijn alle 4 niet meer onder ons.

JazzyO schreef : Uiteraard. Deel van dat plan is juist om te beseffen dat niks zeker is, maar dat je wel met kansen kunt werken. En die kun je vergroten.

De kans dat mijn (schoon)ouders over 5 jaar nog gezond zijn is groter dan dat ze dat over 15 jaar nog zijn. Dus als ik over 5 jaar iets plan heb ik een grotere kans dat ik ook daadwerkelijk weg kan als dat ik het over 15 jaar plan.

Kan ook zijn dat ze morgen al ziek worden en ik alsnog niet weg kan.. maar ja, niet alles is in mijn handen. Vooralsnog wil ik mijn kansen om weg te kunnen in ieder geval zo groot mogelijk maken.

Markiezin schreef : Ja.

Ik denk niet dat de ambtenaar die een klein hoopje budget onder 400 schrijnende gevallen moet verdelen, het accepteert als jij zegt 'wij kunnen helaas niet voor ons pap zorgen, want wij willen naar de Carieb zeilen'.

En een demente vader laat je niet in zijn eentje achter.

wilweg schreef :
Nee, en ook niet in de zorg van een demente moeder...

Meenemen kan natuurlijk ook, moet je wel niet voor less is more willen gaan.

Evaluationcopy schreef :
Dat is nu juist (meestal) geen optie. Mijn pa (71) is niet meer zo goed ter been. Ik had mijn ouders uitgenodigd om een etappe mee te zeilen van Lissabon naar Sines (50 mijl) tijdens de ARC Portugal. Op de dag vóór vertrek was het weer echter niet geschikt voor ze, dus heb ik voor de zekerheid alternatief transport geregeld. Uiteindelijk viel het mee met de zeegang en zijn ze wel meegegaan, was een fantastische dag. Maar aan de wind in flinke golven moet je toch echt wel fit zijn, en sterke botten hebben. De blauwe plekken waren flink op de Golf van Biskaye, dan wil je toch geen broos gestel hebben...


Onno

wilweg schreef :
Uit eigen ervaring kan ik dat alleen maar bevestigen.
Ik verkeer min of meer in de "ideale omstandigheden" om te vertrekken, maar heb te lang gewacht (zorg voor ouders etc. - er was altijd wel iets).

Nu ben ik zelf niet meer gezond genoeg om een oversteek te maken, dus zijn de kansen verkeken.
Niet het einde van de wereld, maar toch wel iets waar ik altijd spijt van zal hebben.

Achteraf gezien (maar dat is natuurlijk een koe in de kont kijken) had ik destijds moeten gaan, en niet moeten wachten. Ik had met van alles rekening gehouden, behalve dan dat mijn eigen gezondheid me op relatief jonge leeftijd in de steek zou laten. Dat overkomt immers alleen anderen ...

Espiritu schreef :
Ik wil weg wanneer het kan. Want inderdaad, als de ene 'nu ff niet' omstandigheid afgelopen is dient de ander zich wel aan. Beter eerder dan later, want ook ik word ooit een keer ouder..

Maar als mijn ouders zorg nodig hebben zou ik er wel thuis voor blijven, daar ben ik heel eerlijk in. Dromen waarmaken is heel mooi, maar niet als ik daarmee mijn ouders aan hun lot overlaat.