Onderwerp: Blijven varen of niet

Zou downgraden niet een mooie tussenweg zijn? Een grote ruime boot is mooi en je geeft aan dat de boat handling geen issue is, maar desondanks is het misschien toch wat minder praktisch om even een stukje mee te gaan zeilen solo. Met een wat kleinere maat (zeg 32 ft of zo) heb je nog steeds ruimte voldoende en zeewaardigheid genoeg maar alles is gewoon wat gemakkelijker / lichter / kleiner. Ook qua gevoel - minder ruimte 'over' en meer zeilplezier.

Thuis zitten en peinzen over het lekkere zeilweer is helemaal niks.

groom schreef :
Dat was precies wat ik ook dacht.

Ik ben geen psycholoog maar volgens mij combineert u de  "Liefde" voor het zeilen met alleen zijn (alleen voelen?) terwijl dat twee verschillende dingen zijn. 
Hoe groot is het plezier dat u uit het zeilen haalt? Hoe vervelend vindt u het dingen alleen te moeten doen?
Als u die beide zaken op een aparte meetlat kunt leggen, vindt u wellicht zelf het antwoord.

Als financiën niet doorslaggevend zijn, kunt u ook een tijdje zonder boot door het leven gaan voor de verandering en er weer eentje kopen als u het mist?

(... de week erop bv?








Gepost met de officiële Zeilersforum-app

@vanpupi, ik zit in eenzelfde soort van tweestrijd, al tijden. Niet zozeer vanwege scheiding, maar wel vanwege het werk. Mijn boot staat nu al twee seizoenen op de kant en ik overweeg de boot te gaan verkopen. Ga naar ander werk, minder reizen en misschien weer iets meer tijd voor zeilen. Maar ik heb genoeg (of misschien wel teveel) andere liefhebberijen, ik mis momenteel het zeilen helemaal niet. Het zeilen is voor mij ook een tijd lang een stukje ontsnappen aan de hectiek van het leven geweest, maar ik kan ook op andere manieren daar aan ontsnappen op dit moment. Als de tweestrijd daar is over het zeilen dan gewoon stoppen en de boot wegdoen. Wellicht verlies er geld op, maar dat is geld en eenmaal weg geeft ook weer rust. Veel actieve zeilers zullen het misschien niet zo snappen en je redenen aanbrengen om de boot te houden, maar neem de stap. Het geeft rust (zei hij die de boot ook nog heeft, maar wel de verkoop in gaat doen).

Neem een kleinere boot, en richt je dan juist op het solozeilen. Ik zelf doe niets liever, zeil praktisch altijd solo. En misschien een ander vaargebied/haven?

Martijn

Ik zou een trip naar de Med overwegen. 40 jaar geleden ben ik zelf 7 x op de motor naar Griekenland op vakantie gegaan in mijn eentje. Als je alleen bent, krijg je veel makkelijker aanspraak.
Gewoon lekker kusthoppen in het tempo wat je bevalt. Weg van alles, je eigen ding doen.

Wat Timo zegt, downgraden, kan je overwegen.
Als je de boot te koop zet zie je wat je er nog voor kan krijgen, misschien valt dat reuze mee en wordt je daar happy van. Of bij de eerste bezichtiging besef je dat je de boot helemaal niet wil verkopen.

Zoals al eerder voorzichtig geopperd, zit het hem wel in de boot?

Het moet ontspanning zijn als dat er niet meer is moet je stoppen.
Ik zeil 99 % alleen mijn vrouw en kinderen willen niet mee (geen zeilers) ik zie het als een moment van rust en natuur lekker solo, toeren soms 3 dagen soms een weekje soms maar een dagje.
Het thuisfront vind het prima hebben ze rust
Voor mij is zeilen geen stres relaxen boekje lezen gewoon rustig genieten en mezelf opladen.
Het is mijn hobby en een van de laatste die ik zou opgeven.
Vraag jezelf dus af waarom zeil ik.
Zoek een nieuwe zeil liefde .

Schuit de in leuker vaarwater leggen en andere boot kopen.

Nadat mijn schuit deel was van een vrij agressieve boedelontneming bij een scheiding, waarbij de boot gevandaliseerd is en er enkele pogingen gedaan zijn de boot te verdonkeremanen heb ik een poosje verminderde liefde voor de boot gevoeld.

Je hebt een familycruiser. Je bent nu alleen. Koop een funboot.

boarderbas schreef :
Lees het ene na het andere scheidingsgeval in dit draadje toeval?

wow wat een toffe reacties op korte tijd. Dank je wel allemaal.

Wel de grappigste eerste.
Tinder ... zo heb ik al een massa t-shirts. Dus uiteraard! Daar kan je me wel vinden. Hoewel ik het best een heel oppervlakkige vleeskeuring vind. Maar goed. De meeste zijn wat ik noem champagnezeilerinnen. Of typetjes club med, die als het gewoon bewolkt is met een 3 a 4tje niet buiten willen, terwijl dat ook heerlijk zeilweer kan zijn.

Goed, dat gezegd zijnde.
Financieel kan ik ze wel houden, doe ik nu al een jaar, dus dat lukt wel, plus ze zeilt ook echt wel leuk (desondanks de rolzeilen), de x-452 (ninix die nu te koop staat, met mooie carbon zeilen) die laat ik gewoon lekker losjes achter me ... laat me zeggen. Ik hou wel van het schip hoor. Ok ze heeft, net als elke boot haar mankementjes. Is SUPER gezellig binnen. Ik noem haar soms de perfect imperfection.

Zoals hoger geopperd. Klopt aan de boot zelf ligt het niet. Het gevoel van altijd alleen te (moeten) zijn, dat is vooral moordend.

Elke keer dat ik dan op zee zit, is het zeilen echt wel iets dat me wel ontspant en na een paar uur slaat weer de eenzaamheid toe.
Ik herken mezelf ook wel in vele verhalen. Dank je wel hiervoor, het gevoel niet alleen te zijn met dit gevoel helpt ook wel. Vooral wallaby. Ik heb inderdaad ook een drukke uitdagende job die veel reizen vraagt.

Dus ... veel kans op iemand "nieuw" te leren kennen en nieuwe (zeil)avonturen te beleven is relatief klein. Dat gevoel ... moordend.

De reactie van Dolder (en anderen) slaat de nagel op de kop

"Ik ben geen psycholoog maar volgens mij combineert u de "Liefde" voor het zeilen met alleen zijn (alleen voelen?) terwijl dat twee verschillende dingen zijn. "

Ik ben een empatisch persoon en ik deel graag. Vooral met mensen die dicht tegen me staan. Het delen van het zeilen met iemand dat ik graag heb ... is volledig weg en na een jaar begint dat toch te vreten.

Vandaar dus ook de twijfel. Als ik het dan toch niet kan delen ... moet ik ze dan houden of niet.
Ergens ben ik ook blij om te horen dat een groot deel zegt "houden die handel". Is ook een vorm van bescherming dat ik iets zou doen waar ik later spijt van zou krijgen. Dank je wel hiervoor allemaal.

Dus ik denk dat ik een beetje dieper (in mezelf? ) zal moeten zoeken om de eenzaamheid te overleven.

Ohja iemand vroeg me naar mijn leeftijd. Ik word op 1 februari 37.

vanpupi schreef :
Ach, wat lekker jong! Het kan nog alle kanten op.

Houden. Downgraden niet doen, daar ga je spijt van krijgen. Je loopt vanzelf tegen iemand aan waar je jouw passie mee kunt delen en dan vind je de nieuwe boot opeens weer te klein en kun je weer aan een andere boot.
Als interim kun je solo zeilend bestemmingen zoeken waar je vrienden kunt opzoeken. Dan heb je sociale aanspraak op de plekken waar je heen gaat en je hebt een daadwerkelijk doel. Doelgericht ergens heen varen geeft je een heel ander gevoel als "doelloos" (bij wijze van spreken) rond te varen. telkens andere opstappers meenemen vergt heel veel energie en genereerd een hoop ergenis, dat is ook niet bevordelijk voor het behouden van je liefde voor de sport.

Ja ergens weet ik dat wel. Echter ... na een jaar mag het tij wel al beginnen keren. We leven op de aarde en niet de nieuw ontdekte planeet waar de getijden misschien trager gaan.

@ Wadloper: Inderdaad niet zitten janken, gedachten alhier was dat we te maken hadden met een oude zeiler welke zware sjekkies rookte en geen gat meer in de dag zag.

Niet lullen maar poetsen zeggen de Rotterdamers, wil wel met je ruilen (incl.leeftijd)

jammer genoeg zijn het niet alleen ouderen die problemen kunnen hebben met eenzaamheid

vanpupi schreef :
Inderdaad, eenzaamheid is een zeer groot probleem juist bij mensen die niet oud grijs en gerimpeld zijn.
Ik heb het redelijk een plaatsje kunnen geven inmiddels.

Eenzaamheid is een gek iets eigenlijk, ja kan heel veel mensen om je heen hebben en je toch eenzaam voelen.

Wel eens overwogen om aan een eenmans-eenheidsklasse mee te gaan doen? Er zijn tegenwoordig hele leuke eenmans bootjes die landelijk en internationaal grote wedstrijdvelden hebben. Dan zeil je welliswaar nog steeds alleen, maar voor, tijdens en na de wedstrijden is er een hele grote groep gelijkgestemden.

Het is natuurlijk wel een stap oom de huidige boot te verkopen en een leuke kleine boot hiervoor te zoeken, maar je blijft wel lekker zeilen en genieten van de watersport.

Nu ben ik in het geheel geen empatisch iemand en ervaar de eenzaamheid op zee als iets geweldigs, een bijna religieus gevoel. Zie ook mijn onderschrift.
Een, inmiddels ook al weer behoorlijk, aantal jaartjes geleden vonden sommige mensen dat ik aan een midlifecrisis leed. Ik reed lekker veel op mijn motoren, deed aan motorzweven, speleo en duiken En oh ja, zeilen op mijn onvolprezen Tornado. Een vriendin had ik ook soms. Ik genoot met volle teugen van mijn midlifecrisis en kan het iedereen aanraden.
Kop op. Je bewoont de mooiste planeet van onze melkweg en je bent, zo te lezen, iemand die het ontmoeten waard is. En inderdaad: ik zou de boot gewoon houden. Kan jou het schelen. Zeil en vaar er mee als je zin hebt en laat haar liggen wanneer niet. Zo'n ding (want dat is het uiteindelijk.. ahum...) is echt heel geduldig.

Ook met een lief kun je je (soms) eenzaam voelen, maar daar is genoeg aan te doen. Zonder te therapeut uit te willen hangen (en niet helemaal jouw situatie kennende); lees eens "Verslaafd aan liefde" van Jan Geurtz eens. De boot waar je altijd zoveel plezier van gehad hebt wegdoen, doet je m.i. alleen maar meer slachtoffer voelen.
Mijn ervaring na mijn scheiding: als je in gesprek raakt met een leuke dame (schoolplein, supermarkt, waar dan ook), vraag ze eens mee te zeilen i.p.v. een kop koffie. Het heeft mij nog geen windeieren gelegd!
Maar de basis ligt in het stoppen met je eenzaam voelen!

MartinV schreef : Absoluut, maar daar heb ik op een of andere manier dan minder problemen mee gek genoeg. Je kan gewoon "thuiskomen" bij elkaar zelfs als de vonk weg is. Zoals mijn huwelijk de laatste jaren voor het op de klippen liep. Toch voelt het "anders" eenzaam.
MartinV schreef :
Daar begint het inderdaad op te lijken.
Denk dat er onderliggend iets zit dat vreet.
Zal precies moeilijker "weg te krijgen" of te "overwinnen" zijn.

MartinV schreef :
Zeker een aanrader dat boek!!

steef ton schreef :
Dat doet mij aan deze poster denken:

vanpupi schreef : Het is te doen, trust me. Begin maar eens met dat boek

een hond?