Het idee

ZF Wintermeeting, een aantal dames raakt in gesprek over het al dan niet gevaren hebben in open bootjes. Er zijn er best een aantal die meteen in een kajuitjacht zijn gestapt. Niks beginnen met een optimist, doorgroeien via een valkje, een centaur, een joostmagwetenwelkeboot, naar een eerste kajuitbootje. Gewoon meteen opstappen op een 30-footer of desnoods nog groter. Al doende leert men, zegt het spreekwoord. En dat is zeker zo. Maar in het gesprek komt naar voren dat de dames het openbootjesgevoel ergens wel missen. Zo ontstaat het idee van een 'Women only' zeildag. Wat we willen? Simpel: gevoel ontwikkelen voor de wind en de zeilen. De (theoretische) kennis is er. Het gevoel kan beter. Geen instructeurs. Geen betweterige tirades over hoe zeil zus en hoe zeil zo. Geen wetenschappelijk gezever over krachten op verschillende delen van de zeilen met berekeningen als bewijsvoering. Maar heel simpel: klooien in open bootjes!

De uitvoering

Een topic wordt gestart en er blijkt aardig wat belangstelling. De geïnteresseerden druppelen binnen. Ottenhome heeft niet lang geleden aangeboden om enkele bootjes ter beschikking te stellen voor een ZF-dag. Dit is een uitstekend moment om van deze aanbieding gebruik te maken. We sluiten een deal voor vijf bootjes op zaterdag 14 mei 2011. Achter de schermen wordt er vanalles geregeld. De bootjes komen vol! Op de avond voor het evenement neemt een heel nieuw zeilersforumlid de laatste plaats in. Waar een forum al niet goed voor is.

Veertien dames verzamelen bij Ottenhome Kortenhoef en beginnen de dag met een bakkie leut. Het waait iets meer dan gedacht. Geen probleem. Misschien teveel voor een trimclinic, maar voor klooien in open bootjes kan het nog prima. Lootjes trekken om de bootindeling te bepalen. Al 'onze' bootjes hebben vrouwennamen: Sonja, Malou, Els, Bibi en Finola. Voorzien van zeilpak en reddingsvest gaan we enthousiast de boot in. Letterlijk uiteraard. Diegenen die hun zeilpak zijn vergeten, komen uiteindelijk wel bedrogen uit. Ze halen een heel nat pak.

De dag

We starten met reefje(s) zetten, leeg hozen, peddelen naar de vertreksteiger, optuigen en dan gaan met die banaan. Dat klinkt simpeler dan het is. Aan lagerwal gelegen, valt het niet mee om weg te komen. Aan boord van de Bibi peddelen we ons een slag in de rondte, maar waaien alleen maar verder de haven in. We zijn gewend aan een motor en hebben niet gezien dat de boot nog leeg gehoosd moet worden. De Bever (sloepje) brengt uitkomst door een sleepje te geven naar de vertreksteiger. We wilden klooien in open bootjes, we krijgen klooien in open bootjes! Je haalt de ervaren dames er meteen uit. Als eerste weg en de zeilen staan goed. Maar dat mag de pret niet drukken. Al gauw zijn de vijf bootjes verspreid over de Wijde Blik. Rondje Engeland, bezoek aan de Antillen, even de grond raken, het kan hier allemaal. En heb je nog tijd over? Dan vul je de puzzel in die achterop het waterkaartje van Ottenhome staat.

Het is klooien, het is lol, het is plenzen buiswater over je heen krijgen. Het is je even afvragen "waar ben ik aan begonnen?". Het is zoeken, prutsen, kou lijden en vooral veel plezier hebben.

Voor een lunch verzamelen we weer bij Ottenhome restaurant. Tijd om kleren te drogen, te ruilen, te lenen, kortom van die dingen waar mannen van zeggen dat het typisch vrouwendingen zijn. Verhalen worden uitgewisseld, de kennismaking voortgezet. De kroketten vinden gretig aftrek, net als de rest van het buffet.

Tijd voor nog een korte middagsessie. Het aanbod om een sloepje te gebruiken, wordt aanvaard. Want wat is een verhaal zonder actiefoto's? Twee dames gaan met de Blauw het water op. Blijven er vier zeilbootjes over met elk drie dames. Maar waar is de Sonja gebleven? Gezonken? Ontvreemd? Het zal altijd een mysterie blijven. De Bibi ligt te ongunstig (is namelijk keurig geparkeerd in een box ver van de grote hoop), dus het worden drie bootjes met elk vier vrouwen. Dat moet toch goed te doen zijn voor de Blauw zou je denken. Klopt! Alleen gaan de zeilbootjes veel harder dan het sloepje. Zeer relaxed dat motorbootje varen. Rustig achterover leunen in de kussens en af en toe in actie komen met de camera. "Kom, we doen een rondje Engeland!" "Zullen we maar eens koers bijstellen voor die mannenboot met voorrang?" "Tsss...gaan ze zelf hun koers verleggen. Watjes! Bang dat we te dichtbij komen." "Ach ja, ze kennen de regels niet."

Het slot

Aan alles komt een eind. Zo ook aan het klooien in open bootjes. Nog even napraten onder het genot van een lekker drankje, uitreiking van het bewijs van deelname en een groepsfoto. Dat bewijs van deelname is een op naam gestelde boekenlegger. Om op een mooie zeildag, aan boord van je eigen kajuitjacht, lekker achterover te leunen met een goed boek en terug te denken aan een perfect dagje 'Women only'!

Wat zeggen enkele dames over de 'Women only' zeildag?

Buiswater!
Douche!
Geweldig!
Natte spijkerbroek!
Wel leuk/wel eng.
Zonder motor (=gedoe).
Voor herhaling vatbaar!

Met dank aan Azimuth voor haar voortreffelijke organisatie. En dank aan Mellow Yellow, Sietje en Markiezin voor de ondersteuning bij het organiseren. Last but not least, dank aan Ottenhome voor het beschikbaar stellen van de bootjes!

Dames, tot volgend jaar!