foto: coldhandedcup.nl
Via Twitter lees ik een oproep van het Watersportverbond. Of we verhalen willen insturen onder de titel ‘Onze scheids, mijn held’: er is zelfs 5.000 euro voor de club mee te verdienen. Volgens mij moeten we elke kans om geld terug te krijgen van het verbond met twee handen aanpakken, en moeten we als club onze wedstrijdleiding koesteren: dit viel hier dus mooi te combineren. Ik heb het volgende daarom maar gewoon ingestuurd uit naam van de Jachtclub Veere:
Zeilen is geen kijksport, is al jaren de klacht. Omdat zeilboten ruimte nodig hebben, liefst open ruimte, is het zeilen niet de meest geschikte sport om vanaf een afstandje te bekijken. Een start of finish net voor de dijk, dat begrijpt het veld nog net, maar een hele wedstrijd in de vuile wind van de bomen omdat dat zo leuk is voor de toeschouwers; daar krijg je als wedstrijdleiding maar klachten van. Dikke pech voor de toeschouwers, maar die wedstrijdleiding wil de volgende keer ook weer een fatsoenlijk gevuld veld en dus gaan de zeilbelangen voor die van de kijkers: lange rakken, soms zelfs uit het zicht van diezelfde wedstrijdleiding.
foto: coldhandedcup.nl
Toch zou de kijker van een wedstrijd georganiseerd door Carel Peterson er goed aan doen iets langer op die dijk te blijven kijken dan hij of zij nu doet, want op de een of andere manier weet hij de spanning van de start altijd wel een vervolg te geven een stukje verderop in de baan. Met de Van Loon Hardzeildag een aantal jaar geleden had hij het baantje, met drie tonnen toch al gericht op de kijker op de wal, een extra handicap gegeven door de aanwezigheid van een stel fuiken, tien meter verder dan de hoog aan te varen keerton. Met de voetjes op de ton overstag werd hiermee geen optie, maar welhaast een verplichting, wilde je die avond niet aan de illegale kreeft en paling.
Met een evenement waarbij hij laatst de admiraal was en het de bedoeling was hem in linie te salueren, legde hij zijn vervoermiddel net zover van een boei af dat je er best tussendoor kon, als groetend schip. Alleen niet met vijf tegelijk. Maar de mooiste was een wedstrijd waar met twee klassen gestart werd: de groten en de kleinen. Na een start keurig vijf minuten uit elkaar, stoven beiden klassen op een en dezelfde boei af: de kleintjes moesten deze ruime wind over bakboord ronden om daarna, ook met de zeiltjes over bakboord, hoog aan de wind de baan te vervolgen. De groten moesten er ook over bakboord omheen, en dan terug naar het beginpunt, dit alles hoog aan de wind. Timing zorgde ervoor dat beiden klassen ongeveer tegelijkertijd bij de boei waren, en het daarna een soort invoegstrook tijdens spitsuur werd: langzaam rijdend doorgaand verkeer op dezelfde weg en met voorrang enerzijds en afslaand verkeer anderzijds met stress omdat ze dreigden de afslag te missen. Op het water een ellende maar voor de kijker moet het prachtig zijn geweest. Zeilen werd bijna een contactsport.
Dit weekend Snertrace. Er is op het meer een stuk ingenomen door een mosselbank, ongeveer ter hoogte van de VM 91. Zou het toeval zijn dat ook ongeveer op die hoogte een bankje staat dat uitzicht over het water geeft?
