Vakantie perikelen van Marjanne en Albert, deel 6

Scarborough - Hull
Gisteravond na het douchen, hebben we wat toastjes kaas en een lekker flesje wijn soldaat gemaakt, heel gezellig en zo.
Vandaag wil Marjanne op de “culturele toer” en als eerste wil ze vanaf Castle Hill over Scarborough uitkijken.
Ik hoef niet zo nodig, maar wat ik ook probeer, ik moet mee de berg op.
Het eerste stuk valt nog wel mee al is het maar omdat ik om de vijfentwintig meter stop om een foto te maken.
De meeste wis ik gelijk weer.

Aan het einde van de pier staat de vuurtoren anex havenkantoor anex doucheruimte.


We gaan nu pas echt klimmen hoger en hoger ik ben bekaf en heb zelfs geen puf meer om foto's te nemen.
Eindelijk staan we voor de muren van het kasteel, veel soeps is het niet.
'Van een afstand zie je het veel beter, meer een totaalbeeld zogezegd, eigelijk hadden we die berg helemaal niet op hoeven gaan.'
'Je zeurt, lopen is goed voor je.'
'Noem je deze klauterpartij lopen? Ik voel met net een apie op de rots van Gibraltar.'


We gaan verder en langzaam begint het paadje weer te dalen.
Waar de bewoonde wereld begint staat een oude kerk met een mooi oud kerkhof.


We lopen het kerkhof op en zien tussen al die min of meer verwaarloosde graven er een dat redelijk verzorgd wordt.
Nieuwsgierig loop ik er heen.
He die naam ken ik, dat is die dominee's dochter die dat boek "Jane Eyre" heeft geschreven.
Ze had ook nog twee zusters die ook schreven, Charlotte en Emily, van de laatste zijn de woorden 'We wouldn't mind the sun dear, if it didn't set.'
Deze zin staat op een lichtopstand bij Oosterleek, aan het IJsselmeer tussen Hoorn en Enkhuizen.

Die arme meid is ook niet oud geworden, toch is ze bekend over de hele wereld en is er een boek van haar verfilmd.

Zo dat was een shot cultuur, de rest van de dag gaan we "gezellig winkelen" en morgenochtend weer naar zee richting Hull.


Scarborough. Donderdag 07-06-,07

Opstaan luie voddebaal!!! Het is halfzeven!

Tegenwoordig moet ik mezelf porren, want ja, waar vindt je vandaag de dag nog goed personeel?
Dat was vroeger op de vaart toch wel effe anders, daar had je er je mensen voor.
Zoals de kok of een matroos en zelfs die ouwe, die graag op tijd afgelost wilde worden en tegen middernacht beleefd kwam vragen of ik misschien genegen was op te staan, zo niet, dan wilde hij met liefde nog een uurtje of wat doorstaan.
Dat laatste neem ik alleen maar even aan, want als ik nog niet helemaal wakker ben versta ik geen plat Grunnings.

06:50 uur. Ziezo, de eerste bak koffie en een snee brood zitten er in.
Voor en achter!!
Bye, bye, Scarborough, erg missen zal ik je niet al was het alleen maar om het goedkope schreeuwerige toeristen vermaak dat je rond de hele haven achtervolgt.

08.15 uur. Filey Brigg dwars. Wind NNE 4-5. Lopend zeetje. Zicht matig.

Tijdens de trip langs de kust hebben we tot nu toe veel zeevogels gezien.
Allerlei soorten meeuwen, Jan van Genten en ook veel pappagaaiduikers.
De laatsten zijn prachtig van vorm en kleur en hebben met hun korte vleugeltjes een zo snelle wiekslag, dat het wel een draaiende propeller lijkt.
Ook nu zien we veel vogels.
Een exemplaar van een klein meeuwen soort, wil met alle geweld op "Zeebeest" landen.
Hij onderneemt allerlei pogingen maar vindt op het natte, gladde, stampende, slingerende dek geen houvast en flikkert er weer net zo hard vanaf.
Hij weet niet van opgeven, draait een rondje en komt het weer proberen.
Intussen imiteer ik het geluid van een luidspreker:'Hallo aircraftcarrier Sea-Beast, this is Sea-Gull, please prepair for landing , i'm coming in now.'
Met de wind schuin in zijn kont komt hij aanvliegen, laat zich op het nippertje naar beneden ploffen en glijdt, geholpen door de wind en het zeetje, onder de zeerailing door en ploft in de majem.
Hij kijkt even verbaasd om zich heen en stijgt op en zet opnieuw een een naderingsvlucht in.
We zijn vol bewondering voor zijn koppig doorzettingsvermogen en hopen dat het dit keer goed gaat.
'Hallo Sea-Beast this is Sea-Gull, I'm coming in again, alter your course into the wind please.
Fuck, there i go again!'
Van het kajuitdak schuift hij met een rotgang door, knalt tegen de railingdraad gaat over de kop en ligt weer in zee.
Even zijn we bang dat hij gewond is maar nee, hij schud zijn veren recht, kijkt om zich heen en is weer "airborne".
Dit wordt onderhand zijn zesde of zevende poging.
Zijn aproach is dit keer anders.
Inplaats van volgas in een duikvlucht, nadert hij langzaam en voorzichtig, bijna stil hangend in de lucht en land op de giek.
Daar zit een rail op die hem voldoende grip biedt om er niet door het ruwe zeetje afgeslingerd te worden.


Eerst houdt hij zijn vleugels nog gespreid, alsof hij het zelf nog niet geloven kan dat het deze keer wel gelukt is.


Dan vouwt hij ze op.


Op zijn gemak neemt hij mij van hooft tot voeten op, staart me nog even aan met een blik van 'Hé, geen vis vandaag?' en stijgt op om even later bij zijn collega's op de golven te gaan zitten.

10:05 uur. Flamborough Head dwars. Wind NNE 4-5. Ruwe dooreenlopende zee. Zicht < 0,25'.

De hele dag hebben matig tot slecht zicht gehad en nu, om 20:05. ben ik blij dat ik de spijker erin kan pleuren.
We komen ten anker in de monding Van de Humber, pal achter Spurn Head, in ca. 10 mtr. water.
Ons ploegschaaranker houdt meteen goed.
Ik steek nog een extra lengte ketting en sla eerst langzaam en dan vol achteruit.
We krabben niet!
Terwijl Marjanne eten kookt hou ik ankerwacht
We liggen geen tweehonderd meter weg van het loodsstation, de loodsbootjes stuiven onvermoeibaar af en aan.
Ook de reddingboot ligt hier op een mooring (boei), klaar voor actie.
Schuin aan de overkant moet Grimsby liggen maar door dat het nog steeds goed heiig is, zien we het niet.
Tegen tienen duiken we in de kooi.
Mijn wekker staat pal naast mijn hoofd, want met kentering tij, wil ik er wel even bij zijn.

Welterusten.