Ik heb een Walker sleeplog, dus zo´n plaatje achter op de boot. Ik heb geen plaatje voor jou, wel een verhaaltje.
Ons sleeplog is nog zo´n oud messing en gietijzer geval. Ik sleepte het log, de houten kist waar het mechanisme in bewaard word stond op de achterste kajuitbank. Die kist is zwaar. Ook leeg want er zit onder andere een metalen gesoldeerd blik smeerolie in.
Mijn vriendin had d´r voet gebroken. Gips en moeilijk lopen. Toch was ze aan boord toen ik van Scheveningen naar Stellendam voer. Het werd een helletocht want we kregen op een bepaald moment zelfs windkracht 11 te verwerken. Enkele doden op zee want dat weer kwam onverwacht.
Moet ergens in de negentiger jaren geweest zijn. Zuidwest storm.
Ik haalde Stellendam niet, ben de Maasmonding binnengevlucht. Kan zijn dat wij die kracht 11 niet gehad hebben, ( geen instrumenten ) het was wel de vreselijkste vaart die ik ooit maakte.
Mijn vriendin met d´r gebroken voet was binnen in de kajuit, in de kuip was het levensgevaarlijk. Die tocht duurde lang want we hadden die wind ook nog tegen. Zij moest een plasje doen, ging op het toiletje. Toen ze daar zat in dat piepkleine hokje moet ze tegen de plafondbekleding gedrukt hebben om zich te schoren en toen viel iets op d´r schoot. Het was een fivepack condooms. Dat moet ik daar vele jaren voorheen eens verstopt hebben. Tussen de balkjes, bovenop de bekleding. Zij werd woedend, dacht gelijk dat ik vreemd ging.
Ik wist van niks, stond met knikkende knieën ( letterlijk ) aan de helmstok te hangen.
Toen m´n vriendin het toiletje met haar vondst wilde verlaten ging dat niet. De deur had zowel binnen als buiten een grendeltje en de buitengrendel was door de wilde bewegingen van de boot dichtgevallen. Dus gaat ze aan het schreeuwen en tegen de deur schoppen, ik hoorde haar echter niet.
Ik had de motor zowat volgas en het waaide minstens acht / negen, dan hoor je niks meer.
Uiteindelijk is ze dan op het toiletje zittend met haar goede voet tegen de deur gewoon gaan beuken tot het grendeltje begaf.
Ik wist van niks, ik was zo bang, kon die helmstok geen seconde loslaten, we gingen op plaatsen door de grondzeeën daar noord van de Maasmonding, ik dacht er zelfs aan de boot het strand op te varen.
Mijn vriendin kwam dan woedend bij de kajuitingang staan en keek me vernietigend aan. Niet dat ik notie van haar nam, ik moest iedere golf op de kop nemen en toen, tijdens een zijdelingse schuiver van de boot schoof die zware kist van de bank af… op d´r voet. De nog goede voet.
Moet ik nog meer vertellen ?
