Maandag zijn we richting Den Oever vertrokken met het idee, we zien wel waar we stranden.
Voor de rest vd week stond er flink wind voorspeld dus twijfelden we al of we het wad wel of niet zouden doen.
De weersvoorspellingen voor de rest vd week waren fors dus besloten naar stavoren te gaan.
Dinsdag na het ontbijt zouden we vertrekken, zo gezegd zo gedaan
Stavoren was voor de wind in 1x te bezeilen maar door de harde wind besloten we eerst maar even te zien hoe het ging op alleen de fok (motor pruttelde door in zijn vrij)
Bij vertrek hadden we ca 20 knopen wind met uitschieters naar 25....redelijk te doen.
Toen we aan de stuurboord de lange smalle ondiepte kregen die je passeert op weg naar stavoren zakte de wind aardig in richting de 15.
Dit hield wel een tijdje aan en daardoor maakte ik een dom besluit, grootzeil bijzetten.
Het grootzeil stond amper en de wind begon aan te trekken, de golven leken alsmaar hoger te worden en de situatie werd onhoudbaar...vrouw nog net niet in paniek en de kleine meid bang
DIT KON NIET !
ik gaf mijn vrouw het roer (ondanks het oefenen raakt zij in dit soort situaties nog wel eens gedesorienteerd en komt dan in de knoop met het contra sturen (helmstok)
Helaas kan ik niet de schoot een rolfok lijn tegelijk bedienen (rolfok lijn is te kort) dus wilde ik de rolfok volledig losgooien zodat deze voor ons uit zou waaien en ik hem kon inrollen, helaas ging dit fout en sloeg de schoot tussen de oprdraaiende lijn en voor ik het was zal de boel vast en was niet meer los te krijgen.
Ondertussen blies de wind steving door met 32 - 35 knopen, een probleem want nu hing er een parachute van ca 2 a 3 m2 aan de voorkant.
grootzeil wegkrijgen ging wel, in samenspel door de wind heen, schoot los en meteen dat zeil naar beneden.
Dit met een stapel elastieken vast gezet en nu maar terug naar Den Oever.
WAAROM DEZE KEUZE !?
A. Den oever was dichterbij dan Stavoren
B. Stavoren waren we niet bekend en wisten dus ook niet wat we konden verwachten en hoe daar precies binnen te geraken.
C. terug naar Den Oever met onze neus in de wind, was mijner inziens het beste wat we konden doen met dit weer.
Toen we eenmaal de neus in de wind hadden en de motor zijn werk deed hebben we pieken gezien van 40/41 knopen
Hoeveel mijn windmeter afwijkt weet ik niet, dat zal ongetwijfeld wel enkele % zijn, maar het was zeer pittig weer.
(DAMN wat ben ik blij met mijn overbemeten 18 pk want die had er best wel wat moeite mee om een beetje de gang er in te houden)
Eenmaal terug in den oever de boot vastgeknoopt, rolfok ontward en goed opgerold, een warme douche genomen, alle natte kleren in de wasdroger gekieperd, filmpie gekeken en s'avonds lekker uit eten geweest
Woensdag naar stavoren (beter weer) nog een stukje gespinnakerd, maar aangezien de schrik er van de dag daarvoor nog inzat hebben we de spinaker bij 16 knopen wind maar weer binnen getrokken en de rest op grootzeil+fok gedaan (butterfly)
Vandaag stonden we op en keken omhoog en zagen nog net het laatste stukje blauwe lucht uit het zicht verdwijnen gevolgd door een groot donker wolkendek dat in rap tempo voorbij gleed....
WHOW, dat wordt nog een nachtje stavoren
Gelukkig werd na een stevig ontbijtje het weer beter en vertrokken met het idee, we zien wel hoever we komen.
Vrouwtje wilde het RELAXED aan doen, dus alleen de fok uitgerold en op een ruime windse koers liep dat best lekker, er stond een stevig windje en de de laptop/gps wist te melden dat onze SOG rond de 5.8 was.
Uiteindelijk lagen we om 1730 weer in onze thuishaven om terug te kijken op een zeer enerverend weekje.
T.
de voorbereidingen hebben niets te wensen over gelaten, ik was goed voorbereid, maar de weersvoorspellingen voor de rest van de week waren me iets TE heftig, en na onze ervaring richting stavoren ben ik blij dat we de oversteek naar texel niet hebben gewaagd.
Toch staat deze trip nog steeds op het verlanglijstje, maar daar heb ik wel vast wel een paar goede opstappers voor