AndreAzuree schreef :
2. Zijn verhaal is wel gebaseerd op CP (Ceteris Paribus)qua technologie. Dat is natuurlijk in de praktijk nooit zo. Een batterij- of solar innovatie die morgen wordt gedaan, kan een factor 50 verschil maken.
Die stelling lijkt mij een positieve variant op het gezegde: "als de hemel vandaag naar beneden valt hebben we allemaal een blauwe hoed".
Ja, er kan een uitvinding worden gedaan die een factor 50 verschil maakt. Maar hoe groot is de kans daarop? Zo klein dat het niet verstandig is daar serieus rekening mee te houden, lijkt mij. Gebeurt het toch, dan is dat een enorme meevaller en gebeurt het te laat (er hebben zich al diverse catastrofes op grote schaal voltrokken), dan is mosterd na de maaltijd.
Een niet zo ter zake doend argument, dus.
4. Hij raakt mij een beetje kwijt waarom reducing complexity de oplossing zou zijn. Hij bewijst ook niet waarom dat zo is. Hoe is complexiteit precies gecorreleerd met energieverbruik? Dat blijft onduidelijk in de video. Om er iets tegenin te brengen: digitale complexiteit kost weinig energie. Een voorbeeld: een stapel van 30 lp's is niet echt complex qua inhoud (en zelfs saai na enkele weken luisteren). Een abonnement op spotify omvat veel meer complexiteit, voor weinig energie. Bedenk eens wat dezelfde complexiteit van alle spotify muziektitels zou betekenen qua hoeveelheid LP's gemaakt van aardolie.
Een aantal voorbeelden van de reductie van complexiteit worden toch vrij helder naar voren gebracht.
Het onnodige gesleep met van alles en nog was van de ene uithoek van de aarde naar de andere moet worden teruggebracht. Er moet meer aandacht komen voor lokaal produceren en consumeren. Dat digitale complexiteit weinig energie kost is een misvatting.
Om het digitale verkeer, ook allerlei nutteloze voorbeelden daarvan, zoals series kijken op je telefoon, tiktok-bla-bla en de rest van de enorme brood-en-spelen component van internet in de lucht te houden zijn enorme datacentra nodig die net zoveel energie gebruiken als een flinke stad. Een simpel e-mailtje versturen kost weinig energie. Een minuut bewegend beeld een veelvoud daarvan.
In Nederland zijn we
en masse op electrische fietsen gaan rijden. Wat we aan de ene kant besparen aan energie, verspillen we aan de andere kant weer aan in veel gevallen onnodige luxe.
Nu is de electrische fiets een typisch Nederlands voorbeeld, maar het verschijnsel is er over de hele westerse wereld in allerlei verschijningsvormen.
De documentaire begint ook met de vergelijking tussen het inzetten van een paard als bron van energie en de terreinwagen waarmee de verteller bij zijn paarden arriveert. Vanzelfsprekend kunnen we niet terug naar een ploeg die door een paard wordt getrokken, maar op kleinere schaal worden voor van alles en nog wat (electrische) apparaten gebruikt waar menskracht nog prima zou kunnen voldoen.
Dat is wat de verteller ook bedoelt met reductie van complexiteit.
Complexiteit kan een rol spelen, maar ik vraag me af of het een main driver is. Complexe oplossingen (zoals bijv smart grid netwerken) kunnen juist energie besparen. Economisch complexe relaties zijn vaak enorm efficient, om de simpele reden dat ze juist zijn geevolueerd tot de meest efficiente uitkomst. Het enige dat we moeten doen, is alle externe negatieve aspecten van energieverbruik inprijzen, en dan kan complexiteit juist leiden tot een lager energieverbruik.
"Inprijzen" leidt slechts tot een vergroting van de kloof tussen arm en rijk.
Je auto parkeren in de Amsterdamse binnenstad is een tamelijk kostbare zaak. Toch staat de grachtengordel nog vol met auto's.
Die "enorm efficiënte relaties" waar je over spreekt, zijn enorm efficiënt in het genereren van inkomsten voor multinationals en mensen die toch al bulken van het geld. Mensen als Elon Musk, die ik al eerder noemde. Jan-met-de-Pet schiet er niks mee op en betaalt de prijs voor al die efficiëntie.
Die efficiëntie heeft ook niks te maken met de broodnodige collectiviteit, waar ik eerder over spraak. Die vult slecht private zakken.
De voorbeelden/oplossingen die hij zelf noemt hebben ook niet alleen met reducing complexity te maken, maar ook (en dat maakt zijn pleidooi wat onzuiver) met consuminderen en een focus op welzijn ipv welvaart (zoals zijn voorbeeld over geluk uit mediteren). Daar kan ik alleen maar voor zijn. Maar dat is iets anders dan reducing complexity.
Wat zeg je hier nu precies? Aan de ene kant is het pleidooi onzuiver en aan de ander kant kun je er alleen maar voor zijn. Een waarom zou welvaart iets compleet ander zijn dan welzijn? Is welvaart dan alleen maar materiëele welvaart?
4. Lokaal produceren: kan werken voor sommige goederen/diensten, maar gaat wel voorbij aan 2 economische wetten:
-specialisatie (en daardoor efficiëntie en hogere kwaliteit). Met andere woorden: degene die het product/dienst het beste kan maken zal het gaan leveren. Dat is niet altijd op dezelfde locatie. Je kunt deze economische wet natuurlijk tegen gaan, maar dat zal in de praktijk tot verlies van welvaart leiden. Dat hoeft geen ramp te zijn, want misschien levert het meer welzijn om. Maar ik mis dit wel in zijn verhaal.
De eerste quote waarin je laat merken iets van het verhaal te hebben begrepen.
Het is wat mij betreft al heel lang duidelijk dat die economische wetten ons in de situatie hebben gebracht waarin we nu zitten en die, zeker op mondiale schaal, naar mijn idee verre van ideaal is en bovendien een doodlopend spoor.
De economische wetten zijn de wetten van de markt en de markt kijkt niet verder dan de vraag hoe zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld kan worden verdiend.
Dat voorbeeld van die boontjes uit Ethiopië geeft precies weer wat ik bedoel: die boontjes zijn het goedkoopst, ondanks alle transport en vervuiling die er mee gepaard gaan. Maar het is ook al heel lang duidelijk dat het voedsel in de westerse wereld te goedkoop is. En het is goedkoop omdat het ten koste van allerlei andere zaken (zoals het milieu) wordt geproduceerd.
De verteller zegt ook dat er "governance" nodig is. Beleid dat het belang van de markt en zijn grootste belanghebbenden overstijgt. Met andere woorden staatsingrijpen en dat op mondiale schaal en in onderling overleg tussen die staten.
Kan het zijn dat het gegeven dat je wat mist een eufemisme is voor het feit dat dat de verteller wat anders zegt dan jij graag wilt horen, of iets dat in strijd is met datgene waarin jij zelf gelooft?
Ik miste namelijk helemaal niks in zijn betoog. Het is geen per definitie vrolijk makende boodschap (de meeste mensen haten ingrijpende veranderingen, zeker op korte termijn), maar helder als glas.