Onderwerp: Hond - boot - zwemvest?

Wij zijn sinds een week of 6 de trotse loopjongens van onze Kooiker-pup. Lang over nagedacht wat voor hond(je) we wilden hebben, en hierop uitgekomen. Niet te groot / zwaar. Ze zal een kg of 12 worden. Slim genoeg om goed getraind te kunnen worden. Goed met mensen en andere honden. En natuurlijk: goed met ‘water’ en boten

Tot nu toe loopt alles volgens plan. Volgende week vrijdag gaat de boot te water en willen we haar rustig aan die nieuwe omgeving laten wennen. En nu de hamvraag: als ik rondkijk bij ons op de haven zie ik genoeg honden op en rond de boten, en slechts een enkeling is voorzien van zwemvest. Zelf hink ik ook op twee gedachten en het lijkt mij in / rond de haven niet echt nodig (zijn goede zwemmers, maar i.t.t. Labradors kunnen ze het water prima voorbij lopen zonder er in te springen )

Echt onderweg en zeker buitengaats wil ik haar wel voorzien van een zwemvest, al is het maar om in een gevalletje overboord haar uit het water te kunnen tillen. Maar als ze wat ouder is, voorzichtig genoeg en thuis op de boot? Ik neig naar niet.

Wat zijn jullie ervaringen hiermee of meningen hierover? Graag alleen reacties van mensen met praktijkervaring in deze.
Zowel overwegingen voor wel als niet (nodig) zijn van harte welkom!

Leuk, zo'n kooiker! Wij hebben al +8jaar een kooiker aan boord en deze vanaf pup gewend.
Omdat onze Daisy niet spontaan te water gaat (tenzij in hot pursuit of a tennisball) en er eigenlijk ook een hekel aan heeft, draagt ze in de haven / op de steiger geen zwemvest.

Aan boord /zeilend doen we haar een zwemvest om als we dat zelf ook dragen. Bij sluispassages en aanleg manouvres doen we haar (onder protest, jammer dan) naar binnen. Er zit wel een groot maatvoering en comfort verschil in de vele verschillende hondenzwemvesten en ik zou zeker gaan passen in de winkel en niet online bestellen. Voordeel van een goed zwemvest is verder een handvat op de rug om ze ook daadwerkelijk weer uit het water te tillen. Let er bij onverhoopt overboord gaan dat ze met een noodgang naar de kant gaan zwemmen en niet als een drenkeling standby in een afwachtende houding blijven totdat jij je MOB rondje hebt gemaakt.

Op de vorige boten hadden we een railing-net, ze vindt het wel fijn om even aan dek rond te scharrelen. Onze huidige drascombe heeft geen railing en ook geen voordek haha maar ook de hond wordt wat ouder en blijft lekker liggen pitten op een non-slip kussen.

Zomaar wat gedachtes, goed vaart!

Wij hebben een grote diepe kuip (visserman schokker), op niet al te groot water bij kalm weer blijven de vesten uit. De honden (2 labradors) hebben geen neiging om zomaar in het water te springen.
Op Ijsselmeer en Wad gaan de vesten altijd aan.

Het moment waar we wel voor moeten bereiden is rondom aanleggen. Dan moeten ze of naar binnen, of even vast aan de riem. Pas los als we goed liggen en we ze aan de riem uit kunnen laten. Als we dat niet doen staan ze vooraan bij aanleggen en springen ze bij de eerste gelegenheid op de kant.

Misschien heb je er wat aan.

Wij hebben 2 vizsla's
Binnen de palen of voor anker hebben ze geen reddingvest om
Zodra we gaan varen krijgen ze altijd een reddingvest om, en worden ze ook nog aangelijnd
De gedachtegang van het reddingvest is, behalve het drijfvermogen, ook de zichtbaarheid
Een bruin koppie vinden bij hond overboord met wat golfslag is kansloos

Ter hoogte van de kuip hebben we ook nog een railingnet
En idd, na een paar uurtjes varen opletten met aanleggen

Onze kooier Senne krijgt altijd als we varen een reddingsvestje om. Niet zozeer vanwege het drijfvermogen maar meer vanwege de lus op rugkant van het vestje. Het is hierdoor veel eenvoudiger de hond met een pikhaak, lijn oid weer aan boord te hijsen. Een hond zonder reddingsvest op bewegend groot water weer aan boord halen is geen sinecure, je moet dan al zo goed als zeker zelf het water in om de hond te redden.

Senne is helemaal gek van zwemmen, dus het risico dat ze een keer overboord gaat is altijd aanwezig.

Kooikers zijn prima scheepshonden, we kennen er een die een rondje Altantic heeft gemaakt.

Sailabout schreef :
Wij hadden vroeger een heel handzame (maar eigenwijze!) border terrier aan boord. We deden hem gewoon altijd een zwemvest om. Beestje leek er geen last van de te hebben. Verder zat er een handig hengsel aan, zodat je het hondje makkelijk kon optillen. Wel zo veilig.

ik had al wel foto's verwacht onderhand.

Onze 2 Labradoodles zwemmen erg graag….
Tijdens het varen moeten ze binnen blijven en zit het Kuip schot erin zodat ze ook niet naar buiten kunnen. Dan geen zwemvest aan.
Op vreemde bewegende steigers meestal wel aan, zeker de oudere hond is niet zo heel handig en let niet altijd even goed op…
Heel handig om met vest aan op en van de boot te tillen. Deze winter op de kant ook steeds met zwemvest aan de ladder op gedragen.

Overigens zijn we vanaf kleine puppy al begonnen met wennen aan zwemvest en aan wiebelende vloeren… bij de ene beter gelukt dan bij de andere…

Mijn Labrador/Beauceron werd altijd heel ongelukkig van dat zwemvest.
Knaagde zelfs de bandjes door.
Ze is pikzwart, dus terugvinden als ze overboord gaat is kansloos.
Dan maar andere oplossingen vinden om niet overboord te gaan.
Ben begonnen met een railingnet en training. (Bij jullie goed te doen
met die pup.)
Heb haar het commando "kuip!" geleerd, ze gaat dan op vloer van de kuip
liggen of staan, niet op de banken.
Erg handig met manouvres in sluizen, bruggen en in de haven.
Als het erg druk is in een sluis dan lijn ik haar aan, ze kan nogal
"verdedigend" reageren op andere boothondjes (de Beauceron in haar).
Met licht weer wil ze wel eens op het dek rondscharrelen, maar met een beetje
helling komt ze op een kuipbank tegen mij aanleggen. Grappig genoeg verhuisd
ze dan bij een overstag met mij mee.

Heb haar ook geleerd te poepen in de kuip op een kunstgras matje. Sommigen
doen dat op het voordek, maar dat is met helling golven niet te doen.
Poepen klaar, dan gaat het overboord en even naspoelen van het matje,
welke ik in de bakskist bewaar in een luchtdichte zuurkool container.

Het fijne van een pup is dat je ze alles kan aanleren, met enig beleid.
Ook het leven aan boord.
Veel plezier met de pup!

A

Hier ook: ijsselmeer en wad of groter is reddingvest aan, in FRL niet.

Op de Zwarte Haan:




En natuurlijk de toezichthouder.....

Het handvat van die hondenzwemvestjes vind ik nog belangrijker dan het drijfvermogen. We hebben zelfs een keer in een haventje (ik meen Paal) een honden-uitlaat-stop gemaakt maar daar kon je alleen via een ladder een hoge kade van damwandplanken op klimmen. Onmogelijk om dat met een hond in je armen te doen. We hebben ze (twee Jack-Russels) toen maar met een lijn omhoog gehesen, uitgelaten en weer dezelfde weg terug. Geen hond die daar klachten over had dus missie geslaagd.

Sailabout schreef :
Nou.... die 12 Kg. hebben we "niet helemaal gehaald" enne, goed met mensen en andere honden... Kooikers kunnen wat eenkennig zijn en kiezen hun eigen vrienden.

Sailabout,

Allereerst gefeliciteerd met jullie pup!

Onze ervaringen met honden aan boord en zwemvesten dragen zijn wisselend. Onze eerste hond, een Flatcoated Retriever, maatje XXL, ging alleen mee op het binnenwater. Heeft nooit een zwemvest gedragen, was een fantastische zwemmer. Hij wilde heel graag heel braaf zijn, maar kon af en toe de provocatie van een voorbij zwemmende eend niet weerstaan. Zo’n hond van 45 kilo op je rug via de zwemtrap weer aan boord krijgen was geen succes. Mijn rug zag er uit alsof ik naast zeilen nog wat boeierende hobby’s had. Hond is niet vaak meer meegegaan.

De twee volgende honden hadden een enorme hekel aan water, en waren daarom ook heel voorzichtig. Zwemvest hebben we ze weinig laten dragen omdat ze tijdens het varen toch niet uit de kuip kwamen. Een van deze honden bewoog zich niet als hij een zwemvest aan had, dat was heel praktisch wanneer we langszij een ander schip lagen. Zwemvest aan, als een boodschappentas over de reling tillen, en weer meenemen.

Onze huidige hond, nu 2,5 jaar oud, moet wel regelmatig tijdens het varen met rustig weer een zwemvest om. Ze is niet bang voor water en heeft nog wel eens de neiging om een rondje over dek te willen lopen. Dat mag niet, maar gebeurt soms wel. Bij wat meer wind, op zee en bij het aanleggen moet ze verplicht de kajuit in. Tot haar grote irritatie, dus maakt ze dan van de gelegenheid gebruik om op de kajuittafel te springen of op ons bed te gaan liggen. Daar moeten we nog aan werken.
Alle honden vonden het tot nu toe altijd erg leuk om mee te gaan aan boord!



Conclusie: hangt erg van de hond af, zodra je er zeker van bent dat hij altijd in de kuip blijft, vind ik een zwemvest niet vaak nodig, anders wel. Met name, zoals al door anderen geschreven, om de hond makkelijker uit het water te kunnen halen.

Veel plezier met jullie nieuwe bemanningslid, Jurriën

Onze Engelse Springer spaniel is een echte waterrat. Is er ergens water dan zit ie er in. Daarnaast is ie ook nog dol op vogels.Hij heeft altijd een zwemvest aan als we varen. Een hond die overboord gaat is lastiger op te pikken dan een mens want hij heeft niet het besef om op de plaats te blijven waar hij overboord gaat. Hij zal dus altijd ergens heen gaan zwemmen wat het aansturen moeilijk maakt.

JAmes schreef :
JA DAT!

Verhaaltje:

Op hele zonnige dagen gaat héél Aalsmeer en ommmelanden voor anker, het liefst midden op de poel / de Westeinder
Dus dat hebben we op een windstille dag ook maar eens gedaan... en toen -het was heel warm- de Kooiker zachtjes in het water laten zakken -met zwemvest aan, om te wennen- zelf erbij natuurlijk.
Die speerde dus met een noodgang vanaf het midden van de Westeinder richting de wal.
Toen kon ik 2 dingen doen:
1) anker ophalen en motor starten
2) er achter aan zwemmen en proberen om te draaien richting boot.
Dat laatste gedaan maar koste nog knap moeite om 'r bij te zwemmen.

Mijn eerste hondje was een slim dier, een echte scheepshond. Ik had hem geleerd om zichzelf vast te houden op mijn schouder, dan kon ik gewoon met twee vrije handen steile sluistrapje op en af.
Mijn tweede hondje was een ongelofelijk domme stabij, lief maar doodsbang voor water.
De eerste keer dat die meevoer kwamen we bij een diepe sluis, zij moest nodig plassen.
Uit gewoonte pakte ik haar op en slingerde haar op mijn schouder.
Bij de eerste traptree (ze keek naar beneden en zag een streepje dood-eng water) begon ze van angst te pissen. Toen ik bovenaan het trapje kwam was ze uitgepist. De pis stond in mijn schoenen.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Eén van mijn vorige honden was een witte labrador, een opvanghond die ik kreeg toen deze 5 jaar oud was.
Man, wat had die hond een hekel aan varen.
Een fly-tour gehuurd op de Vinkeveense plassen om hem te laten wennen . Iets te dicht langs een
eilandje gevaren..”plons”.

Met mijn zeiljacht zo’n 200 meter langs Pampus eiland gestuurd…”plons”.

In Hellevoetsluis naar een bijeenkomst van de VVKSJ, drie breed langszij vanwege de drukte.
We liggen nog niet vast of mijnheer springt over de strak gelakte kajuiten de kade op.
Ik had wat uit te leggen…

Zijn “piece de resistance”? Een delivery van een 17 meter ferrocement zeiljacht van Zeeland naar
Amsterdam. Het was hoogzomer en we varen dicht langs het strand . Ter hoogte van Katwijk hoor
ik “plons”….. Op de golven surft meneer richting het strand. Shit! Met twee man aan boord stop je het schip niet even af, dus zeilen naar beneden en voor anker. Een gedoe al met al.
Dan de rubber dinghy overboord, de bb motor er op en door de branding naar het strand.
Aangekomen op het strand werd hij vastgehouden door een politieman, zijn collega vraagt mij “is dit uw hond meneer? En weet u dat honden verboden zijn op het strand in de zomer?”
Ze vonden het maar moeilijk te geloven dat die hond van dat zeiljacht was gesprongen .
Na heel veel heen en weer gepraat bleef mij een boete bespaard en nam ik de hond weer terug
naar het jacht. Hem aan boord krijgen was nog een dingetje op een rollend jacht maar is uiteindelijk gelukt.
De rest van de reis heeft hij aangelijnd in de kuip gezeten of in de kajuit.
Heb hem daarna nooit meer mee uit varen genomen.

A

Ik snap echt helemaal niet wat een hond aan boord moet. Maar dat is mijn makke hoor.

Roozeblij schreef :
Mijn hond is diep gelukkig als hij bij mij is. Als ik s'ochtends tegen haar zeg: "we gaan naar de HAVEN -magic word" dan zit mevrouwtje bij de voordeur.

En we praten heel wat af aan boord natuurlijk

De meeste honden zijn gelukkig bij diegene die ze het vaakst en het lekkerste te vreten geeft.
Das niet zo gek, geldt ook voor mezelf

Hielkoos schreef :
Ons teefje was al niet het grootste uit het nest, en we hebben moeder en vader gezien … we denken dat ze iets kleiner wordt dan de jouwe. Ook al zit er een klein beetje labrador in

Zeilend zat hij buiten in de kuip aan een lijntje en een tuigje om. Meneer weigerde een zwemvest, dat sloopte hij gelijk. Op het Wad, voor anker, in de haven altijd los. 1x overboord gevallen, toen ik voor anker lag. Kwam meteen naar mij toe zwemmen toen ik hem riep. helaas heb ik hem recent in moeten laten slapen.




Nu een nieuwe hond, 5 maanden oud. Vind boot en steigers prima. Vooral het waterwild is erg interessant. Binnenkort maar eens naar een zwemvest kijken.




Veel honden worden diep ongelukkig van een zwemvest, kunnen er soms ook niet goed mee zwemmen. Als dat niet lukt, is een tuigje en een ´life´lijn een optie.

Martijn

Onze hond was tijdens het zeilen altijd met zijn leiband vast , en in de haven gewoon los op de boot.