In het grijze verleden had ik mijn boot op de Leie liggen. De Leie is een stroom in Vlaanderen, was vroeger landschappelijk erg mooi en rustig. Ik had een stuk tussen twee bruggen van pakweg 20 km, de ligplaats was gratis en tijdens het pendelen naar mijn werkplek kwam ik er voorbij. Ik kon dus s´morgens (heel) vroeg iets gaan opmeten, maakte dat onderdeel tijdens de dag en kon het s´avonds dan monteren voor het naar huis rijden. Ik zeilde vaak op de zeer kronkelende Leie, tijdens vakanties liet ik de mast achteruit zakken tot de top zes meter boven het water was en kon zo onder enkele 6 meter hoge bruggen door om tot op open water te komen en een zeilvacantie te houden. Vanzelfsprekend in Zeeland.
Onze mast is opgebouwd uit Oregon pine, een zware houtsoort dus die mast met zijn 10 stagen woog erg veel, ik schat 2oo kg.
Ik had een takelsysteem ontworpen met een lier binnen in de boot, de kabel liep dan door het voorluik naar de spiboom die ik als spruit gebruikte. Je kon zo de mast van half gelegd zetten, om de mast van helemaal plat te zetten gebruiket ik voor de zekerheid een kettingtakel onder een van die bruggen.
Tijdens de pakweg 10 km die ik met half gestreken mast voer had ik zeer lange stevige maststutten. Een soort schaar die de mast zijdelings belette uit te breken. Mast staat op een zeer robust uitgevoerde scharnier. 20 mm as.
Het ging lang goed. Tot het fout ging. Ik had gewacht het stuk kanaal met half gestreken mast te bevaren tot een uur voor donker worden, kwestie van geen binnenschepen tegen te komen. Zondagavond.
Toen we op de “ringvaart” een kilometer van de rivier waren kwam achter ons een motorjacht. Zeg maar meter of 14. Vanzelfsprekend met een enorme boeg en hekgolf. Met gebaren bracht ik de bestuurder tot langzaam varen, gaf zelf volgas om harder te gaan varen.
Driehonderd meter vóór de afslag in de Leie was die man het zat, gaf enorm gas en spoot ons voorbij, net in de ingang was een jachtclub, door ging hij in. Ons bootje werd gepakt door de golf, ging scheef, de zware mast die half opgehangen, half gesteund door de A stut ging uit die stut, de scharier bevestiging brak uit het teak kajuitdak. M 12 bouten dwars door 4 cm hout getrokken.
Mijn vriendin werd licht gewond (door omvallen) en de kindertjes huilden alle.
Ik heb met een krachtsinspanning die je slechts in noodsituaties kunt opbrengen de mast weer in de A stut getild en ben naar onze aanmeerstek gevaren.
Een collega van me was tijdens zijn vrije uren de mechaniker bij die jachtclub, hij wist me de dag nadien te vertellen dat hun voorzitter de kerel geweest was met het motorjacht. Had er in de club bar over gepocht hoe hij ons had laten schommelen.
Ik heb nooit hulp van de politie of een verzekering ingeroepen, heb gewoon de schade hersteld en heb ervoor gezorgd dat dat motorjacht nooit meer zou varen. In onze familie regelen we akkefiefjes zelf. Zowat een maand later kwam de waterpolitie boot voorbij, ze meerden naast me aan. Voor één van die politiemannen die ook een motorjacht had heb ik ooit een nieuwe schroefas gemaakt. Gratis. Hij was dus een vriend. Hij vertelde met veel plezier wat gebeurd was met het grote (toen) motorjacht uit de club. Je kon aan zijn ogen zien dat hij iets vermoedde. Dat wij schade hadden gehad heb ik maar niet vermeld.
. We hebben zelf een Friendship 25 gehad en met z’n tweeën en beleid legden we de mast binnen een half uur plat. Volgens mij heeft de 22 net als de 25 zo’n scharnierplaat onder de mast? 
