Onderwerp: Elektrolyse

Het staartstuk van de saildrive (van Hanse 312) is aan corrosie onderhevig. Dat bleek aan het eind van vorig zeilseizoen.Over het gehele staartstuk putjes. De saildrive is sinds 2005 in gebruik. Wat opvalt is dat de schade is ontstaan na montage vorig jaar april van een klapschroef (mangaanbrons). Deze heeft een anode en is van het staartstuk geïsoleerd met een rubberen ring. De toestand van de anode, zowel als van de rubberen ring, is op dit moment mij onbekend. Ik wijt het aan het materiaal van de klapschroef waardoor elektrolyse ontstaat tussen de schroef en het staartstuk (alu?). Wordt elektrolyse verhevigd door de walstroomconnectie? Is een scheidingstrafo (b.v. van Mastervolt of Vectron) de oplossing? Wie kent dit ernstige euvel? En hoe is het opgelost? Wordt het niet opgelost, dan wordt als remedie voorlopig weer de stalen schroef gemonteerd.

Groet,
Frans.

Is dit de enige verandering? Geen andere ligplaats met stalen damwand in de buurt of een nieuwe buurman met een stalen of alu schip?

Ik heb een Volvo saildrive met aluminium prop van ongeveer 1 kg.
Deze prop wilde ik vervangen door een Brunton autoprop.
Gevraagd of daar een rubber naaf in zat. Dat was het geval.
Bij aflevering van de prop blijkt dat het rubber niet (ook) is benut om de bladen van de splain te isoleren.
Ik heb dus niet voldoende opgelet!!
Dat rubber had het brons van de (10 kg zware!!!) prop moeten isoleren van de saildrive as.
Dan zou de erosie van anodes en saildrive aluminium acceptabel geweest zijn.
Contact met de fabrikant in UK: "Geeft niks meneer. De koolstof in ´t rubber geleidt ook."
Dan vraag ik me af of de man weet waarover hij ´t heeft.
(Al zou dat rubber dan iets geleiden, dan is het te vergelijken met een minuscuul LED stroompje of een volle kortsluiting)
Prop retour fabrikant. Kosten , € 400,= voor mij!!

Drie maanden later een schip op de helling met zo´n prop aan de saildrive.
Aluminium ernstig aangetast, anodes vrijwel verdwenen na 3 maanden in zout water te hebben gelegen.
Lijnensnijder met 4 M4 boutjes aan de prop, waarvan 2 gebroken.
Deze boutjes houden ook de propdelen bij elkaar!

De schade gerepareerd (M5 boutjes).

Deze week zag ik het schip weer, gaat binnenkort weer op de helling, want hij heeft water in de saildrive,
Ben benieuwd of het de keerring is, of doorgerot aluminium.

Enkele jaren terug, Oosterschelde, een saildrive doorgerot door elektrolyse, waar een bronzen vaanstandschroef op zat, ook met direct contact met de saildrive as.
Deze vrat ook anodes.

Naar mijn mening hoort er zo weinig als maar mogelijk contact te zijn tussen het brons van de prop en de saildrive.
Vanuit mijn optiek een duidelijk gemiste kans van de fabrikanten.

Mijn saildrive is totaal geisoleerd van de motor.
De originele aluminium prop vertoont na 10 jaar wat erosie, wat ik toeschrijf aan de legering van de prop van iets lagere waarde dan het aluminium van de saildrive. Die alu prop is sneller, simpeler en voordeliger te vervangen dan een saildrive staartstuk.
(Zo´n staartstuk ongeveer € 5000,= een prop ongeveer € 150,=)

Toch wel merkwaardig.
Ik vaar al 15 jaar met een VP saildrive met bronzen klapschroef.
Een deel van die tijd een klapschroef van Eliche Radice , de rest een van Volvo Penta.
Uiteraard zit er een anode op de saildrive.
Daarbij moet je trouwens wel zorgen dat deze goed contact maakt met het aluminium van de saildrive!
Hiermee heb ik nog nooit enige vorm van corrosie gezien.
De anode moet zich ook opofferen i.p.v. de saildrive. Als dat niet het geval is ,bijvoorbeeld als de anode vele jaren meegaat, is er sprake van of een slecht contact tussen anode en saildrive , of er spelen zwerfstromen van de eigen walaansluiting of van die van de buurman.
Die rubber isolatie van de schroef naar de saildrive is er bij mij ook wel maar heeft m.i. weinig zin want er is ook contact tussen de bevestigingsmoer met de daarachter liggende drukplaat en de schroef.Ik heb ook altijd begrepen dat dat rubber vooral bedoeld is om schokken te adsorberen.
Als er trouwens geen isolatie tussen de schroef en de saildriveas is gebeurt er trouwens nog niets want daarvoor is nu juist de anode op de saildrive.
Is er geen geleidend contact tussen brons en saildrive dan kan er ook geen galvanische corrosie ontstaan door de bronzen schroef. Daarvoor is nl. een gesloten stroomkring nodig via beide metalen en het omringende water.
Een vaker voorkomende oorzaak van de hier bedoelde corrosie is het constat aangeloten zijn op walstroom. Bij schepen met CE keur is de aarde van de walstroom nl. doorverbonden met de massa(-pool accu's) van het schip en op het schip moeten alle metalen delen verbonden zijn met de massa ( normaliter dus de - pool van de accu's.
Het laatste verklaard ook waarom dit soort ernstige corrosieproblemen steds vaker voor lijken te komen.
En de anode helpt niet tegen dit soort corrosie door zwerfstromen.
In dit draadje staat ook het e.e.a. over die problemendoor de CE regels:
www.zeilersforum.nl/index.php/...lekschakelaar#267739

En als laatste, een goed beschermend verfsysteem zou de saildrive moeten kunnen beschermen.
Ad

Yellowboat,
Er zullen zeer veel factoren zijn die hier invloed hebben. En heel moeilijk te bepalen wat het nu precies is.
Ik heb ook 12 jaar met een (bronzen?) vaanstand gevaren, geen enkel probleem. Wel de anodes elke 3 !! jaar vervangen. Staartstuk onberispelijk. Maar goed in de verf.

Veel damwanden worden beschermd door er spanning op te zetten, dit kan dan gaan ten koste van de schepen die in de buurt liggen. Hebben we hier niet, dus dat is geen factor voor mij.

Ik denk dat er een aantal dingen is die je doen kunt.
Saildrive geheel vrij van elektrische verbindingen houden, geisoleerd van de motor/massa.
De prop ook geisoleerd en van materiaal met gering verschil van het aluminium van de saildrive. (Om die reden heb ik de aluminium prop gehouden en het verlies op die Brunton genomen.)

Maar er zal toch altijd wel een zwerfstroompje lopen, en daar is dan de anode voor.
Die kunnen soms zéér lang meegaan wanneer de overige omstandigheden goed zijn. Zoals schoon zoet water.
Een anode die lang meegaat hoeft helemaal geen slecht teken te zijn, dat hangt van vele andere zaken af.

Een keer een ketting in de prop gehad, verf saildrive beschadigt, maar het blanke aluminium blijft onberispelijk.
Ik schrijf dat toe aan het aluninium van de prop en zoveel als maar mogelijk is, nergens elektrische verbindingen op huiddoorvoeren of wat dan ook.

Slechts 2 draadjes (L en N) voor de walstroom. Die komen op een aardlek aan boord. (Volgens mij meet een aardlek het stroomverschil tussen L en N, maar weet het niet zeker)

Die boot met de Brunton heeft precies dezelfde Volvo instalatie als mij, maar wèl enorme erosie.
Zodra ik hem zie zal ik eens kijken of hij misschien een aardedraad aan de saildrive heeft zitten, dat zou een oorzaak kunnen zijn.

Ergens moet toch een oorzaak liggen voor dit verschil, alleen nog 'even' ontdekken wat het is.

In Engeland is dit soort corrosie ook een hot item. Het komt bijvoorbeeld veel ter sprake in de YBW forums ( www.ybw.com/forums/index.php ).
Je kunt ook eens googelen op "corrosion"e "yachts" .
Geeft bergen informatie. Ook eens googlen op video's met deze woorden. Er bestaan diverse zeer informatieve videos ove dit onderwerp bijv deze oer o.a. zwerfstromen:
Aardige om te beginnen: www.cruiserswiki.org/wiki/Yacht_Corrosion
Ad

Yellowboat,
Een duidelijk filmpje, bevestigd precies mijn denkwijze. Er moet geen contact tussen de metalen zijn.
Het verbaast me dat fabrikanten dit over ´t hoofd zien (of onverschillig laat!.) De man van Brunton (verkoper zonder ter zake doende kennis??)
wist dus echt niet waarover hij sprak, of probeerde me te belazeren.

Met de aarde niet verbinden op mijn schip neem ik een beetje een risico.
Theoretisch zou die aarde niet nodig zijn, alleen wanneer ergens iets fout gaat, treedt de aarde draad in werking.
Ik vind dat, voor mij, een zeer aanvaardbaar risico.

Die prop op buurmans boot had trouwens een grijzig waas, het neergeslagen zink van de anode vermoed ik.

YELLOW BOAT schreef :
Maar die galvanische scheiding die ze daar noemen (en die dat dus niet is) mag niet van Jugo (fsd)!

Tja , dat zijn niet de enige bronnen die elkaar tegenzpreken. Als je een aantal links doorleest kom je wel meer meningsverschillen tegen.
Net als op dit forum trouwens.
Op bijv. de website van MGDuff , een bekende Anode specialist in Engeland( www.mgduff.co.uk/ ) kom je ook wel zaken tegen waar je op zijn minst een vraagteken bij mag zetten.
Gewoon veel links lezen en de meeste stemmen laten gelden.
Ad

Ha... Yellowboat,

Meeste stemmen gelden!!??

Wanneer 1000 mensen het verkeerde zeggen en slechts 5 het juiste, dan hebben daarmee die 1000 het nog steeds bij het verkeerde eind hoor.

Het zijn argumenten/feiten die tellen.

Was een grapje hoor.
Hoewel , bij dit soort zaken is de kans dat 1000 mensen het fout hebben en maar 3 goed veel kleiner dan 3 fout en 1000 goed.
Conclusie: de kans dat meeste stemmen gelden is groter dan die dat eeste stemmen niet gelden.
Het is tenslotte geen loterij.
Maar ja , het ging er maar om dat dit kennelijk een erg lastige materie is.
Ad

Wel even goed citeren dan:
If fifty million people say a foolish thing, it is still a foolish thing.
Anatole France
French novelist (1844 - 1924)

Dank voor de vele reacties, de links incluis. Die worden nagegaan.
Inmiddels weet ik dat, althans aan de hand van onlangs uitgevoerde metingen op de wal in het schip, dat er geen inboardstroom(-pje)loopt naar de saildrive. Dat zou kunnen inhouden dat de oorzaak 'buitenboord' te vinden moet zijn. Zes jaar no problems, 7e jaar wel na plaatsing van de mangaanbronzen schroef ineens corrosie. Wil nog niet zeggen dat deze schroef moet worden afgeschreven als onbruikbaar c.q. gevaarlijk. Als de metingen juist zijn, dan focus ik op het staartstuk van de saildrive en de verbinding met de Gori-klapschroef. De anode op de saildrive is niet aangetast. Op het verfsysteem valt wellicht wel wat aan te merken (verzorg ik één keer in de 2 jaar). De boot ligt op 'IJsselmeerwater', niet naast een stalen damwand en niet naast metalen schepen. Wel vorig jaar naar Engeland gevaren, maar dat kan het toch niet zijn geweest.
Wordt vervolgd, ik kom op een later tijdstip terug op de gekozen oplossing(-en)na een meer nauwkeurige analyse dan nu het geval is.
Nogmaals dank, groet,
Frans.

Dat klinkt dan weer niet goed, verkeerde anode gemonteerd.

Saeftinghe schreef :
Kijk daar hebben we wat aan.
Het probleem van de isolator is dat als er een (aard)lek stroom aanwezig is, door wat voor reden dan ook, de isolator reeds "open" staat en dus niet meer werkt zoals voorgesteld.
Als beide schepen prima geïsoleerd zijn en het onderlinge verschil lager is dan 1,4 volt is de isolator "dicht". Alleen al een computervoeding van thuis heeft al 110 volt op de losse aarde aansluiting staan, vandaar dus aarding noodzakelijk. Zo zijn er ook vochtige toestellen te bedenken als acculaders etc. die een willekeurige lek naar aarde hebben hoger dan 1,4 volt, niet gevaarlijk voor mensen maar wel funest als lekstroom. De isolator werkt dan niet meer.

Het filmpje is uiterst instructief tot het moment dat er "even" een isolator in beeld gedrukt wordt. Er is geen uitleg van de werking of de binnenkant, die is te gemakkelijk voor de prijs en dus bijna beschamend. dat wil men onder geen beding prijsgeven.

In eerdere verhalen heb ik al geschreven over de CE certificaten van accreditatie firma zoals TNO of KEMA of de TÜV en over de mogelijke gevaren na kortsluiting.
Als deze technische rapporten wel boven water komen zal ik accuut van mening veranderen na het lezen hiervan. Tot die tijd is een zeer gezonde argwaan de beste raadgever.

henkvd schreef :
Als de anode helemaal niet is aangetast heb je of een zinkanode en lig je op schoon zoet water , of je anode maakt geen electrisch geleidend contact met de saildrive. Dat laatste kun je meten me een simpele ohmmeter.
Ik lig ecter ook normaliter op zoet water en mijn saildriveanode ( zink) moet ik elke drie jaar vervangen. Op de saildrive van mijn boot ( en van devorige) nooit enige corrosie aangetroffen.
Daarom gok ik o slecht of geen contact.
In de handleiding van de saildrives staat ook dat je van het contactvlak van de saildrive met de anode trouwens alle verf verwijderen!
Ad

Ik denk dat de bevestigingsboutjes ruim voldoende contact maken. Gewoon even meten met de multimeter.

Saeftinghe schreef :
Tenzij je deze insmeert met Locktite tegen uitdraaien. Dan bestaat de mogelijkheid van slechte geleiding.

Daarom noemde ik ook dat je kunt meten.

Tja , en wat ik schreef staat toch echt zo in de manual van de MD5A/110S ( zie plaatje) en in workshop manual van de VP saildrives.
Ad

Deze vond ik nog ergens:
www.shiptron.nl/docs/DBSV-Korrosion.pdf