Appels en peren dus…
Het probleem dat bij stalen (en metalen) schepen ontstaat is dat het schip in het water ligt (duh) en zo met haar omgeving een soort plaat van een accu wordt van af het moment dat we het stalen schip weer aan aarde gaan koppelen. Dus die willen we niet koppelen, omdat door deze elektrolyse problemen ontstaan als corrosie.
Echter uit veiligheid overwegingen wil je wel die aarde aansluiten en het schip gelijk vereffenen als ook de kade en ook in het schip zorgen dat bij een foutstroom de spanning op tijd afschakeld.
Je kan die elektrolyse voorkomen door de aarde dus maar niet aan je schip te hangen (=gevaarlijk) of een eigen stelsel toe te passen, met scheiding van de aarde.
Scheidingstrafo;
Een transformator bestaat uit primaire en secundaie wikkelingen. op een blikpakket. De wikkelingen zijn in verhouding met het te leveren vermogen, en zo hebben de 16A trafo's een behoorlijke draaddiameter, met als gevolg een behoorlijke prijs.
De primaire zijde wordt aangesloten op de walspanning, en er zal een wisselend magnetisch veld ontstaan in het blikpakket van de trafo. De secundaire wikkeling ook op dat blikpakket zal dus in de wisselende magnetische veld geplaatst zijn, en spanning induceren.
Als de overzet verhouding van de trafo 1:1 is, dan zal de opgewekte spanning secundair gelijk zijn aan primair.
Belangrijk te weten is dat er geen elektrische verbinding is tussen de primaire en secundaire zijde.
Voor toepassingen in schepen doe je eigenlijk het zelfde als het energie bedrijf doet in de trafo huisjes, de secudaire zijde gaan we aansluiten als Fase en Nul, de twee draden van de secudaire wikkeling. De Nul leggen we tevens aan het aardpunt van het schip, aan massa. En wel op slechts 1 punt, daar waar je ook de accu's aan massa legt.
Hierdoor ontstaat weer een situatie dat de Nul gelijk aan / ten naarste aard(scheeps) potentiaal heeft. Hierna kunnen dan weer aardlek schakelaars toegepast worden etc.
Veruit de beste methode is de trafo… ook de meest kostbaar.
Wat heeft een slimme amerikaan bedacht? David Smead bedacht dat de elektrolyze van het schip in water geen hogere klemspanning bereikt dan 1 volt.. Dus isoleren onder de 1,5 volt is voldoende, en geleiden boven de 1,5 om een veilige aarding te bewerkstelligen.
De galvanische isolator is dus deels waar, er is wel scheiding, echter maar voor een klein deel, wel dat deel waar je last van hebt.
Een echte GALVANISCHE scheiding is dus maar deels waar, geleiding is door de dioden…
Voordelen; goedkoop, compact licht gewicht.
Nadeel; controleerbaarheid op defect, en bij een serieuze aardsluiting zul je eigenlijk moeten gaan meten…
Een best goed verhaal staat hier;
www.boothobby.nl/index.php/isolator-voor-schepen
Ook een oplossing; geen walstroom en alleen zonnepanelen?...