@Saeftinghe:
Jouw redenering klopt, je houdt alleen geen rekening met de inwendige weerstand van de lader. Daarover zal bij het laden ook spanning vallen (al is het niet veel). Daardoor 'zien' de twee parallel geschakelde accu's niet dezelfde spanning, maar een spanning die wordt beïnvloed door de laadstroom. Die laadstroom verdeelt zich over de 2 accu's, maar niet 'naar behoefte', maar naar de laadspanning die bij het ladingsniveau van de accu hoort. Deze kan bij gelijke accu's in gelijke laadtoestand hetzelfde zijn, maar dat wordt naarmate de accu's verouderen, telkens onwaarschijnlijker.
Bij het ontladen wordt het dan nog erger. Door de verbinding van de accu's kan bij onbalans van de lading de ene accu zich ontladen in de andere accu. Er kan geen enkele garantie worden gegeven dat er dan evenwicht tussen de accu's wordt bereikt en dan 'vreet' de ene accu de andere leeg.
Dat jij het verschil niet meet, kan komen omdat je niet belast meet. Bij het belast meten van de accu spanning zie je ook de invloed van de inwendige weerstand van de accu. Sulfatering verhoogd de inwendige weerstand van de accu door gedeelten van de accuplaten te 'isoleren' van het elektrolyt.
Door een extra weerstand in de leiding naar de accu's op te nemen, krijgt elke accu er een soort van inwendige weerstand bij. Dit gaat ten koste van het laadrendement, er wordt vermogen in de weerstand gedissipeerd, maar verlengt de levensduur van de accu's. Ooit maakte ik voor eriksnel een dergelijke weerstand (of eigenlijk 2 weerstanden) van een stukje RVS draad.
Of een accu de eind laadspanning van 14,1V bereikt hangt af van de soortelijke massa van het zwavelzuur. Bij elektrolyse verandert dit. Bij sulfatering verandert het ook, want niet alle loodsulfaat wordt door het laden weer omgezet naar loodoxide en zwavelzuur. Kortom, als twee accu's bij aankoop perfect identiek zijn, dan zullen zij in de loop van de tijd telkens meer gaan verschillen. Bij parallelschakeling van een 60Ah accu en een 100Ah accu is er een enorm verschil in inwendige weerstand, laadstroom en laadspanning. Dit wordt bij gebruik alleen maar erger en zal vrij snel resulteren in het kapot gaan van (waarschijnlijk) de accu met de laagste capaciteit.
De serieschakeling van ongelijke accu's geeft verhoogde elektrolyse van het elektrolyt van de 'kleinste' accu. Indien dat netjes wordt bijgevuld levert dat geen schade aan de accu op... (je doet het zelf ook door je accu's een tijdje 'te laten borrelen') Mijn LiYFePO4 accu's (16 cellen in serie) kan ik niet laten borrelen en daarbij komt... ik borrel liever zelf!
Een AGM accu is net zo 'nat' als een natte accu, maar het natte elektrolyt zit in een glasvezelmat tussen de platen. Een gel accu gebruikt silicone gel met daarin 'opgelost' het zwavelzuur. Kan bij een AGM en een gewone 'natte accu' het elektrolyt zich mengen tot een gelijkmatige soortelijke massa, bij silicone gel is er geen sprake van menging naar een homogene soortelijke massa van het elektrolyt. Daarom mag je gel accu's vaak niet zo sterk belasten (zoals bij starten van een motor). Zowel gel en AGM accu's hebben minder problemen met sponsachtig lood dat uit de doosplaat loslaat en eventueel sluiting kan maken tussen de platen. Zowel de glas separator als de gel houdt het lood 'op zijn plaats' en voorkomt daarmee sluiting tussen de platen door stukjes lood.
In jouw situatie installeer je accu's in een warm land (Portugal en Spanje). Daar verdampt het water uit het elektrolyt sneller. Uit silicone gel verdampt het water veel minder snel. Ik verwacht dat dit de voorkeur voor gel accu's verklaart. Iemand die weet hoe 'natte accu's' te onderhouden, zal het verschil niet merken.
BK's opmerking is wat 'kort door de bocht', maar het effect is wel zoals hij dat weergeeft. Overigens blijkt vaak dat je een onderhoudsvrije accu wel kunt openen en de cellen dus wel kunt bijvullen, maar ja, dan verdienen de accufabrikanten er zo weinig aan.
Groeten, Peper.