Bliksemgeleider wel of niet ?
Ik kan hier geen eenduidig antwoord op vinden. Dat een inslag of zelfs één in de nabijheid killing is voor de electronische apparatuur is duidelijk. Mobiele apparaten zou je in een kooi van Faraday kunnen leggen. Nee, waar het mij meer om gaat is het voorkomen van structurele schade aan de boot. Ook daar zijn de meningen over verdeeld.
Op een monohull met alu mast, rvs verstaging en metalen kiel is het nog relatief eenvoudig de stroom in de richting van de goed geaarde metalen kiel te sturen. Alhoewel allerlei bij effecten en schade aan de hull ook niet onbekend zijn.
Op mijn composiet trimaran ligt het allemaal wel wat moeilijker. Er is geen RVS verstaging laat staan een kiel. De mast is draaibaar en van koolstof en staat op een composiet constructie. Het vaargebied is "ver weg".
Er is hier eerder een
uitgebreid draadje over geweest. Gezien de bijzondere situatie van de multihul vind ik hier ook nog geen antwoord op mijn twijfels.
De vraag is:
1. Ik doe niets, ik breng geen speciale voorzieningen aan. Een directe inslag is dermate heftig dat de bliksem toch wel het makkelijkste pad kiest. Of misschien wel een nog makkelijker pad bij de buren (als die al in de buurt zijn) Ik gok op de minimale kans van een directe inslag. Als het al wel gebeurt is in alle gevallen flinke schade aan mijn boot toch onvermijdelijk.
2. Het is wenselijk de spanning zo rechtstreeks mogelijk naar aarde af te voeren om daarmee structurele schade te voorkomen. Ik ga de koolstof mast met "aarde" verbinden. Koolstof an sich is prima geleidend maar het lijkt mij beter om hier een aparte voorziening voor aan te brengen zoals een voldoende dikke koperen staaf tot boven de masttop. Zou je ter beperking van het extra gewicht ook hiervoor de aluminium track van de grootzeilkarren hiervoor kunnen gebruiken ? De mast draait met een radius van ca. 250mm en ergens aan dek zal er een doorverbinding gemaakt moeten worden naar een staaf die binnendoor naar de bodem loopt. Hoe moet de connectie met het water plaats vinden ? Is eenvoudig weg stoppen gelijk met de bodem genoeg of moet er één of andere aardplaat worden gemaakt ? En hoe groot moet die dan zijn ? Maar er zijn nog meer koolstof onderdelen, zoals puttingen, verankeringen en het roer. Moet dat allemaal met elkaar verbonden worden ? Zo ook de resterende rvs of alu onderdelen (preekstoel, trekstangen, motor en schroefas) Met dat ik dit schrijf realiseer ik mij dat er ook in het zwaard koolstof zit. Dus toch een "aarde" in het water? (Zit wel glaslaminaat omheen)
Kortom, uitvoering van (2) is gecompliceerd en geeft (denk ik) nog steeds geen garantie op het voorkomen van schade, met name aan de mast.
Is dat dan nog wel zinvol ?
Het linkje naar het eerdere draadje verwijst niet voor niets naar het commentaar van BK. Vooralsnog nijg ik ook naar god zegene de greep (1) Of is dat in meer frequent bliksemende gebieden nou juist weer de goden verzoeken ?
Heeft iemand hier zinvol commentaar op en dan met name gericht op mijn kielloze trimaran met kunstof verstaging en draaibare carbon mast.