Die elektrochemische verklaring is wel ooit gegeven (maar of die ook bewezen is... het volgende kan dus ook een bakerpraatje zijn).
De accu gaat kapot (verliest zijn opslagcapaciteit) door sulfatering van de platen. Een geladen accu heeft heeft een plaat van zuiver lood (de min plaat) en een plaat van loodoxide (de plus plaat met de roodbruine loodoxide kleur). Bij ontladen worden beide platen bedekt met een laagje loodsulfaat. Dan is de accu leeg want er bestaat geen spanningsverschil tussen loodsulfaat en loodsulfaat. Dit terwijl er wel een spanningsverschil bestaat tussen lood en loodoxide (de bekende 2,1V).
Het loodsulfaat is slecht oplosbaar in het elektrolyt van de accu (zwavelzuur oplossing). Is de laag volkomen dicht, dan kan het elektrolyt niet meer bij het lood en het loodoxide onder de laag loodsulfaat, dan kan er geen elektronen- en sulfaat-ionenstroom meer lopen en de accu is dan kapot.
Met een behoorlijk hogere spanning per cel (tot 6V per cel) ontstaat er kennelijk een soort 'doorslag' van de sulfaat laag waardoor er plaatselijk toch weer ladingsdragers kunnen lopen en zullen de randen van de 'doorslag gaten' langzaam gaan desulfateren en weer terug gaan naar lood en loodoxide en krijgt de accu de opslag capaciteit terug. Dit is de bakerpraat, maar die bakerpraat wordt wel ondersteund door het gebruik van de zogenaamde buisjesplaten in de long life lood-zwavelzuur accu's.
Door de gesulfateerde accu met een gepulseerde spanning te laden, kan de doorslag van de sulfaat laag meerdere keren per seconde plaats vinden. Dit is wat de desulfaterings apparaten doen. Het gepulseerd laden wordt bij tractie accu's aanbevolen om hun levensduur te verlengen. Ook de C-teck laders starten met een 'desulfaterings pulstrein'
Dan is er ook nog de quantum desulfaterings bakerpraat...
Het zwavelatoom heeft een kernspin (dat hebben alle atomen). De rotatiefrequentie van de kern van een zwavelatoom bedraagt (kennelijk) 36Mhz. Zou ik met een elektrische wisselstroom van 36Mhz (gesuperponeerd op een gelijkspanning/stroom) de accu laden, dan stoot ik de kernen van de zwavelatomen aan in hun eigen frequentie en deze komen dan in resonantie. De energie in de zwavelkernen wordt dan zo groot, dat zij uit de zuurrest (het sulfaat) SO4 'wegbreken' en de zuurstof atomen als gas ontwijken. Het sulfaat valt hierdoor 'uit elkaar' en de losse zwavelatomen worden weer in het waterige elektrolyt opgenomen en omgezet in zwavelzuur en gaan weer in oplossing. Het sulfaat verdwijnt dan van de platen en de accucapaciteit wordt hersteld.
Ik snapte het wel, maar ik vond het moeilijk om in te geloven! Desondanks heb ik wel met het idee rondgelopen om een 36Mhz blocking oscillator te bouwen om het eens te proberen... Toch maar niet gedaan, ik verwachtte dat die radio-amateur 2 blokken verderop hier wel flink bezwaar tegen zou hebben...
Ik ben een andere weg ingeslagen, LiFePO4 accu's hebben geen zwavel en kunnen dus ook niet sulfateren. Bovendien is er bij ionen accu's geen elektrochemische reactie maar een elektrofysische reactie doordat er ionen als ladingsdrager worden verplaatst zonder deel te nemen aan een chemische reactie.
Groeten, Peper.
