Dit draadje van vorig jaar krijgt een schopje omdat het destijds veel is gelezen en op gereageerd. Afgelopen weekeinde van Spakenburg naar Makkum gevaren, met een windje 3 tot 4, N tot NO (Spakenburg, Lelystad, Stavoren, Makkum). Ik wil de resultaten met jullie delen omdat er met alle hulp van jullie toch het nodige is verbeterd.
De mastvalling is aanzienlijk veranderd. Omdat het schip leigierig was geprobeerd het zeilpunt dusdanig te verplaatsen dat het schip meer loefgierig zou worden. Dat is niet geheel gelukt, maar er is een acceptabele balans gevonden. Bij geen helling blijft het schip leigierig. Door aan lei te gaan zitten heb je hier invloed op. Bij een beetje helling is het schip neutraal en meer helling wordt het vanzelf loefgierig.
Wat mij betreft acceptabel. Ik ervaar loefgierigheid ook als een veiligheidsmarge bij veel of vlagerige wind. Die marge is er, en ik heb er invloed op.
Dan hebben we een nieuw grootzeil gekocht en een traploos verstelbare traveler geplaatst. Het nieuwe grootzeil scheelt een flinke borrel. We halen makkelijker de rompsnelheid en het oploevend koppel is verbeterd. De boot blijft leigierig bij geen helling, maar de marges zijn kleiner geworden. Met de traveler is de trim nauwkeuriger te maken en met name de invloed op twist en positie is natuurlijk van grote invloed. De balans tussen grootzeil en fok is aanzienlijk verbeterd.
Dan heb ik op verschillende manieren mijn kennis geprobeerd bij te schaven. De trimclinic van Capolavoro heeft enorm geholpen. "De ideale wind bestaat niet" is een cruciale uitspraak. Het betekent dat je dus altijd bezig bent met trimmen of sturen, terwijl ik steeds zocht naar de ideale stand om die dan vast te zetten en niet meer aan te komen.
Telltales hebben ook enorm geholpen, omdat die zichtbaar maken hoe je het doet. Puur op gevoel ga ik nog alle kanten op, dus die oefening komt nu aan de beurt.
Dan naar de onbezeilde hoek. We moesten dit weekeinde continue hoog aan de wind koersen. In eerste instantie kozen we het overstag moment wanneer de bestemming op 90 graden lag. Daarmee kwamen we steeds net onder de bestemming uit. Later gingen we overstag als de bestemming achterlijker dan dwars lag en kwamen we aardig goed uit.
Het verleieren viel erg mee. We konden goed op snelheid komen, dat natuurlijk erg helpt tegen verleieren.
Al met al zeer tevreden met de progressie so far!
