ISO788 Hans schreef :
Ik vond het wel een leuk filmpje, Wat me daarvan bij bleef: Die scherpe hoeken in het frame leidt makkelijk tot overbelasting en scheuren.
Dat is voor geen enkele constructeur een verrassing. Zeker neit als je ooit wat met vermoeiiing gedaan hebt. Spanningsconcentraties nekken je. Dan zit je nog met enorm onvergefelijk materiaal: carbon neemt bij breuk maar heel weinig energie op. Er middelt dus niks.
Dat de omgezette rand in de gaten assymmetrisch lijkt te zijn, is recept voor ellende. En wat is er gebeurt met een filet in de nek?
ISO788 Hans schreef :
twee: het gesloten schot (stijf) met de aansluiting met de slanke slangs schot/ stringer geeft veel kans op vermoeidheid schade.
Wederom. Spanningsconcentraties zijn alles. Carbon neemt ALLEEN kracht op in de richting van de vezel. Dat mag als algemeen statement makkelijk zijn, maar de implicaties er van zijn eindeloos.
ISO788 Hans schreef :
En aan het begin: door hard te sturen krijg je grote jaw krachten. Die vond ik wel bijzonder.. lijkt me dat roer dan zwakker is dan de boeg.
Dat is misschien wel de instinker: bij het roer rekent iedereen er op. Je loadcase goed begrijpen en beschrijven is enorm moeilijk. Komt bij dat ik te vaak gezien heb dat een analist iets "vereenvoudigt" wat het reken veel makkelijker maakt, maar toch ergens niet meer helemaal met de werkelijkheid overeen komt. Dan maak je een fout, en niemand weet hoe groot precies. Daar kan ik hoofdconstructeur nou echt buikpijn van krijgen. Een van mijn speerpunten in discussies met dit soort specialisten is om de randvoorwaarden zoveel mogelijk naar de werkelijkheid te tunen. Ik ben gewoon niet slim genoeg om de gevolgen te overzien van een vereenvoudiging nu, later in het traject. Hoe vaak ik niet geeist heb om het hele model opnieuw op te bouwen... En dan de Ooooooowww jaaaaa.... Te moeten horen... Of erger: trots gaan pronken met de nieuwe resultaten waaruit blijkt dan mijn ontwerp niet sterk genoeg is... Ja, broeder, dat had 3 maanden geleden uit jouw sommetjes moeten komen. (sorry, spreekt hier wat frustratie uit?)
Een mooi Duits woord daarvoor:"Klug-scheisse".
ISO788 Hans schreef :
En zijn laatste conclusie: je moet als ontwerper weten wie de boot gaat zeilen.. AT : maak het dubbel zo sterk omdat hij harder pushed dan anderen...
Waarom denk je dat Max Verstappen vaak niet voluit rijdt: hij wil aankomen. Alles heel houden tot einde race.
Wat iederen hier wel snapt: het is niet zo simpel.
Even een heel simpel voorbeeldje van piekspanningen, en hoe snel dat gaat:
Een trekstaaf met een gat er in:
Zoals verwacht, zit rondom het gat een plekje rood. Piekspanning iets van 0.006. Maar let op: de bulk van het materiaal "ziet" maar iets van 0.002. Dat is een factor 3! Gewoon de normale spanningsverdeling rondom een simpel rond gat. IN een materiaal met "rek" wordt dat gewoon opgelost doordat er eens tukje plastisch gaat en de spanning zich verdeelt. Maar carbon gaat niet plastisch!
Haha, hier nog een gefrustreerde hoofdconstructeur...
Op mijn werk hebben die FEMmers ook al niet zo’n goede naam...
Naast randvoorwaarden (meshing verkeerd, belastingen verkeerd aangebracht), toveren ze meestal alleen wat Von Mises stresses tevoorschijn. En hoe zit het dan met knik? Lokale knikspanningen? Dan kijken ze je wezenloos aan, en beginnen ze te brabbelen over “sterk genoeg” en “veiligheidsfactoren”...
Piekspanningen zijn ze dan weer allergisch voor, overal plaatje erbij, stripje erbij etc...
FEM is een krachtig middel voor een ervaren constructeur om zaken te verifiëren. Maar niet voor iemand die net de HTS heeft afgerond... levensgevaarlijk...