Hallo allen en Herman even in het bijzonder,
Net terug uit Bretagne... zonder boot als 'landrot' overal zeilende en vrolijk te pas en onpas droogvallende scheepjes zien: ..... valt niet mee !
Maar on topic: Wat Herman uit empirisch oogpunt (be)schrijft geeft de meerjarig in water overwinterende zeiler extra moed.
Mijn boot (een Contest 25 uit 76) is zes jaren geleden professioneel geschild en voorzien van vele lagen (ik zal niet uitweiden) maar de romp was blijkbaar niet droog genoeg voor een gelshield-kuur getuige de factuur die ik voor koop eind 2006 onder ogen kreeg bij onderzoek.
Ik heb de romp even uit het water gezien eind 2006 en sindsdien niet meer. Geen vochtmeting (dare I say: beetje flauwekul?). Zag er toen zeer fraai/glad/goed geverfd/AF en al uit zonder blazen , maar ik begrijp dat een boot een tijdje uit het water moet zijn voor een goede vochtmeting en visuele controle. De boot ligt volmaakt t.o.v. de waterlijn-bies of hoe die streep ook precies heet. Geen teken iig dat de boot door een doordenkt laminaat langzaamaan wegzakt. Toch kan het zijn dat de onderwater gelcoat van mijn schuitje niet perfect waterdicht is (edit: oja, er is zonder shield altijd die natuurkundige wisselwerking tussen water en huid, herinner ik me) en wellicht zelfs dat er licthjes iets gebeurt laminaattechnisch (waar ik boven en op het water geen enkel symptoom van ervaar). Ik vroeg me daarom idd af of mijn boot gebaat zou zijn met weer eens een wintertje op de kant (zoals kennelijk jaarlijks onder het regime van de vopige eigenaar die een echte mooi-weer zeiler was).
In Vaartips meen ik ook wel eens gelezen te hebben dat (citaat) 'osmosekindjes' beter in het water kunnen blijven dobberen.
Nu is 'mijn lief' geen 'osmosekindje' maar heeft zoals gezegd wss ook geen kurkdroog (maar welke oudere boot wel ?) en evenmin 'ge-shield' laminaat.
Mijn gedachte, refererend aan Herman's bericht: Het lijkt me inderdaad aannemelijk dat het osmoseproces in koud water niet noemenswaardig is bij (wel)een beetje behoorlijke polyester romp, en dat op de kant zelfs een verhoogd risico op vorstchade aan de romp bestaat.
Tel daarbij op het risico van schade tijdens kranen en op de bok, plus het enorme ongemak van de boot aftuigen en weer optuigen, en het (in mijn geval) geringe probleem van aangroei, en overwinteren te water lijkt mij nog steeds de eerste logische (en leukste!)keus.
Diesel: Uiteraard moet die er tegen kunnen. Volvo Penta in mijn geval: Die Scandinaviers weten wel wat winters varen is... Uiteraard wat extra opletten bij een dreiging van doorvriezen: zelfdzaam fenomeen in NL anno 2008 (en naar het schijnt: en volgende jaren
Over mijn diesel die afgelopen maanden een gezonde deelrevisie heeft gehad zal ik ook niet uitweiden. Ik had een vaag gevoel dat een oude motor in winters klimaat snel overbelast zou kunnen raken (qua compressie) en dat dat wellicht achteruitgang sneller in de hand werkt.
Anderzijds: goede motoren, ook oude zoals (mits goed onderhouden) VP moeten lage temperaturen makkelijk kunnen hebben, en ik neem aan dat (on)regelmatig in de winter varen iig niet nadeliger is dan geconserveerd op de kant....
Extra inzichten ? Ervaringen ? Bewijs ? Nabranders ?