Onderwerp: Kabelaring op een zeiljacht

(Mods; als jullie je hier niet in kunnen vinden, voel je dan niet gehinderd het naar een ander topic te verplaatsen!)

"Nee, joh. Dat moet je niet doen, dat staat toch niet!" Aldus Endless toen ik hem dit een jaar of 5 geleden voorstelde...

"Dat hoort meer op een overnaads geklonken motorsloep, niet op een zeilboot..." aldus Jerry.

Nu heb ik de neiging juist dat te doen wat iedereen vindt dat niet kan (dat noem je 'eigenwijs') en ik heb daarom in 'paint' een foto van mijn bootje voorzien van 'een kabelaring' om te zien of dat nu echt zo slecht staat. Het resultaat was dat ik de 'kabelaring' eigenlijk mooier vond dan mijn boot, maar dat je zonder boot helemaal niets hebt aan een kabelaring. Je bent verplicht tot de combinatie van die twee.


Van eriksnel kocht ik een eind manilla voor het maken van een kabelaring.

Hij vertelde me dat Baasklusje ook zoiets had op de Capolavoro. Bij mijn weten is de
Capolavoro geen overnaads geklonken motorsloep, maar een heus zeiljacht. Dan ben ik dus niet de enige 'non conformist' op dit forum... Dat was ook niet te verwachten, want soms denk ik wel eens: 'Zeilersforum had ook wel non-conformistenforum kunnen heten'.
Boten die een kabelaring hebben zijn inderdaad meestal motorboten en de kabelaring er omheen zit 'zo strak als een poes'. Dat moest ik wel net zo kunnen doen, anders
ziet het eruit als een verdwaalde reddingssloep met van die 'touwen om aan vast te houden als je er niet bij in kunt' en dat wilde ik niet.
Ondertussen postte Baasklusje in een topic over Dyneema dat hij een Dyneema kern gebruikte in zijn kabelaring... Hm, waarom zou hij dat doen? Om de zaak mooi strak te houden? Toch eens vragen in een mailtje... Het bleek inderdaad zo te zijn en hij gebruikt de voetlijst om de kabelaring 'op te hangen' zodat er niet teveel zeeg in komt.
Ondertussen op het internet gekeken hoe een kabelaring wordt gemaakt. Nou met die informatie zijn ze heel karig. Het was wel informatief te zien welke materialen ze
gebruiken en daar kon ik wel wat mee...
De aanbieding van goedkoop polyester koord met weinig rek bij de Aldi zette het geheel in gang. Ik ging een kabelaring voor mijn €Xr maken met een 6mm polyester koord als kern en een 32mm manilla als kabel.

Overwegingen voor materiaal keuze
Manilla als kabel is niet 'rot bestendig'. Een polymeer is dat wel. Polymeervezels zijn niet altijd UV bestendig, manilla is dat wel. Polymeervezels zijn redelijk vormvast, ze kunnen rekken en de rek is afhankelijk van de soort polymeer. Of manilla vormvast is... dat wist ik niet, maar dat weet ik nu wel... De lengte van een manilla kabel hangt heel sterk af van... hoe nat de kabel is! Na een regenbui waarbij de manilla niet droog werd gehouden, werd ik geconfronteerd met een stugge en stijve 16 meter lange, 32mm diameter worst, die bijna onhandelbaar bleek te zijn. Goed, dat weten we nu dan ook weer!


Een volgende keer maak ik de kabelaring niet meer van manilla, maar van een polymeer.
Aan de andere kant... wil je een historisch correcte kabelaring op een historisch correcte boot van voor 1940, dan moet het toch eigenlijk wel een manilla zijn, PE, PP of polyester is dan niet historisch correct!

Historisch niet correct... PP kabelaring op een oude overnaads geklonken sloep met houten boldertje.

Het moeilijkste van een kabelaring zijn de uiteinden. Laat je er een maken, dan reken je een kabelaring af per uiteinde en per meter kabel ertussen. Het uiteinde van de kabelaring is dan ook de uitdaging in dit project(je).
De gemeten omtrek van een €Xr is 16,20m. De manilla zou die lengte moeten hebben. Dan moet ik de bevestigingspunten door de kabel laten overlappen en eventuele spanners onder de kabel stoppen... Wel mooi, maar ook heel onhandig als ik die spanners moet gebruiken om de kabel te spannen. Een stagspanner of zelfs een RVS waslijnspanner is al gauw een centimeter of 8 en met 2 spanners moet de kabel dan 20cm korter zijn. Ik snijd de manilla op 16m af, met het idee dat als dit veel te kort zou zijn, ik de spanners aan de achterkant onder het aangehangen roer zal zetten.
Een andere optie is de spanners voorop te zetten en te bedekken door een imposante leguaan of kopfender.

De manilla is een drieslags kabel en om te beginnen heb ik de 3 tampen aan elk uiteinde getakeld met 'bindtouw'. Vaak is dit dan een PP lijntje, maar omdat ik geen kunststof zichtbaar wilde gebruiken, heb ik een bolletje bindtouw gekocht van hennep of linnen. Wat het precies was werd niet vermeld, maar het smolt niet boven een vlammetje zoals kunststof dat doet. Het was dus een natuurlijke vezel. Daar moet je wel voorzichtig mee zijn, want het spul is niet bijzonder sterk en het breekt snel.
Een volgende keer neem ik gewoon een dun koord of takelgaren. Dan maar van kunststof.

De kern wordt gevormd door het 20m lange 6mm polyester koord van de Aldi. Deze kern moet door de manilla heen worden gewikkeld en geloof me, dat is een pokke werk! Baasklusje gaf aan dat ik daar een uur of twee mee bezig zou zijn, maar dat is vast bij een kunststof kabel zoals hij heeft. Bij een manilla van 'natuurlijk materiaal', die ook nog eens net nat was geworden duurde dat bijna 2 dagen! Met leren werkhandschoenen aan om geen blaren in de handen te krijgen bij het 'onttwisten' van de manilla om dan het 6mm polyester koord erin te prutsen.

Na het terugvoeren van het polyester koord (in een lus) komt het 6mm koord weer naar buiten tussen de slagen van de manilla.
Het einde van de kernlijn wordt voorzien van 2 RVS kousjes om schavielen tegen te gaan (hoewel, het ding ligt stil, dus wat zal daar moeten schavielen...)
Nu wordt met een takeling de 3 getakelde slagen bij elkaar gehouden. Dit is niet zo mooi als een touwslager dat kan, maar zal waarschijnlijk wel historisch correct zijn. De takeling is een genaaide takeling, zodat deze niet makkelijk verschuift. Ik weet helemaal niet of een takeling op een natuurlijke vezel makkelijk kan verschuiven, maar ik kan de takeling niet met warmte aan de manilla 'vast smelten', iets wat bij kunststof wel kan.
Met behulp van een marlpriem wordt het uiteinde van het 6mm koord als een soort oogsplits aan de manilla vastgezet. Het is in werkelijkheid ook een oogsplits, alleen het koord wordt niet vanuit de zijkant ingevoerd, maar vanuit de binnenkant. na drie 'rondjes' vind ik het wel mooi en ik rol de rest van het koord op. Bij een lengte verschil kan ik dit nog gebruiken om te vereffenen. Het zal pas worden afgesneden/gesmolten nadat is gebleken dat alles past.


De PVC stootlijst van mijn €Xr is geheel verteerd door UV straling. Het is de bedoeling dat de kabelaring deze gaat vervangen. De stootlijst wordt om een aluminium basisrail heen 'geklikt' en ik ben van plan hiervoor aluminium beugels te maken en aan deze beugels met bruin PP 'bindtouw' de kabelaring op te hangen. De stootlijst kan bij het 'grofvuil', die is volkomen gaar.
De eerste montage zal ik doen met tywraps rond de scepters, als het dan past en de lengte goed is, ga ik de stootlijst verwijderen en zien of ik uit aluminium strips ophangbeugels kan maken voor de kabelaring. Hoe dat verder gaat laat ik in volgende posts weten.
Groeten, Peper.

Als ik zo naar het werkbankje kijk is dat niet het eerste touwklusje Peper, of vergis ik mij.
Btw het getoonde "sloepje" is een vletje, historisch gezien vaak gebruikt als werkbootje.
Vandaar dat een kabelaring in deze contexst geheel correct is

Bij de padvinderij heb ik ook aan macramé gedaan! Verder heb ik ooit een geknoopte hangmat gemaakt, maar dat doe ik nooit weer! Wat een K-klus!