TonMitz schreef :
zo'n gevalletje heb ik ooit bij mijn 2e domp ook gehad
de onderkant van de mast schuurde langs de onderplaat van de koker
daardoor sleet de verf eraf, en had ik steeds last van roestwater wat over het dek liep
ik heb aan het begin van een vaarseizoen een cm van de mast gezaagd
aan het eind van het seizoen stond de mast weer op de plaat
wist ik veel dat dat expres zo zat...., om de bout te ontlasten
met een hulpmalletje, om de gaten op de juiste positie te krijgen heb ik de ovale gaten uitgeboord
hier heb ik een passend stuk dikwandig pijp ingestoken, en hier de mastbout weer in gestoken
dat stuk pijp zat dwars precies pas in de koker, zat niet eens aan de mast vast
en toch maar een stuk hardhout onder de mast gestoken.
Los van wat nu precies de oorzaak is van de ovale gaten in de mast van TS; het is inderdaad niet goed om de mast te laten rusten op de bout waar hij omheen draait bij het strijken.
Bij de Victoire 22 die ik vroeger had, was de bodemplaat van de mastkoker voorzien van een opgelaste strip die onder een flauwe helling omhoog liep naar achteren. Ook de onderzijde van de mast was afgeschuind onder dezelfde hoek. Bij het zetten van de mast wigde de mast zichzelf als het ware op als hij verticaal kwam. De verticale krachten in de mast gingen daardoor rechtstreeks naar de bodem van de mastkoker, c.q. het dek en kwamen niet in de mastbout terecht.
De mast van mijn huidige boot had dat niet en was van oorsprong ook nooit bedacht als strijkbaar in de mastkoker. Na een modificatie mijnerzijds blijft er ongeveer 2 cm ruimte over tussen de bodem van de mastkoker en de onderkant van de mast, als deze op de mastbout rust. Hier schuif ik een rvs plaatje, onder waarin een paar bouten in tapgaten zitten. Tussen plaatje en aluminium mastvoet gaat een dun lapje neopreen (altijd handig om daarvan wat in huis te hebben voor het maken van een pakking o.i.d.). Ik draai de bouten uit tot het plaatje klem staat tegen de mastvoet. Het neopreen wordt daarbij wat samengeperst, maar een harde isolator zou eigenlijk nog beter zijn.
Op zich is het niet zo'n probleem als de mast tijdelijk (tijdens het strijken en zetten) op de bout rust. Tijdens het varen, als de verstaging op spanning staat en er bovendien aanzienlijke dynamische krachten in de mast optreden (als je wat paaltjes pikt, bijvoorbeeld) is de druk op de mastbout een stuk groter als deze niet wordt ontlast door één of andere voorziening die de mast direct op de bodem van de mastkoker laat steunen.
Bij boten met een mastspoor, waarin vaak ook een bout zit om te kunnen strijken speelt dit minder; daar gaat de krachtsafdracht vrij rechtstreeks naar het dek.