klaasX schreef :
Mijn regel aan boord is dat als een iemand aan boord (vrouw, opstappers of ikzelf) het niet meer leuk vindt, we gelijk stoppen (andere koers, minder zeil, of gewoon van het water af). Omdat zeilen leuk is en leuk moet blijven. Beetje onvriendelijk gezegd: de zwakste schakel bepaalt.
Zelf zeil ik vanaf mijn 7e. Ik heb van alles gevaren; flits t/m COntender, wedstrijden met Vrijheid en zelf een Waarschip 570 gebouwd. Vanaf mijn 18e veel op zee gevaren en deliveris gedaan, later ook veel proefvaarten met oa Contessa's (we hadden zelf een 35). Ook veel schepen gehuurd voor de jaarlijkse tocht naar Pin Mill of ander engelse havens.
Toen ik met mijn gezin ging zeilen hebben we een Hallberg 38 gekocht. Degelijke boot, wel met een kiel van ijzer. Bij de eerste overtocht naar Engeland met het gezin (en een ervaren opstapper aan borod voor de extra handjes) was de afspraak: "als het windje 6 wordt gaan we terug".
Bij het uitvaren vanuit IJmuiden bleek dat de Hallberg aan de wind met windje 5 toch iets minder stabiel bleek dan verwacht. Toen er bij het marifoon weerbericht (kortstondig) 6 beaufort werd aangegeven zijn we meteen omgedraaid.
Later hebben we met het gezin nog vele malen met veel wind gezeild. Op een "rondje Atlantic" heb je het nou eenmaal niet voor het kiezen. Inmiddels varen we in Bretagne met een Contest 36S. Ik vaar samen met mijn vrouw. We houden het rustig en ze blijft meegaan.
De keuze om meteen om te keren toen 6Bft werd aangekondigd heeft een rotsvast vertrouwen opgeleverd. Ik kan het iedereen aanraden om qua yochtplanning te zoeken naar alternatieve bestammingen waarbij alle bemaningsleden het naar hun zin hebben.
