Onderwerp: Bezichtigen Zweedse Kosterboot

Beste mensen,

Al een tijdje ben ik lid en lees met veel interesse mee. Heerlijk om te leren van ervaren, maar vooral gepassioneerde zeilers. De afgelopen twee jaar oriënteer ik mij op onze (Hans & Eefke) nieuwe hobby. Nou ja, nieuw, op mijn 14e leerde ik zeilen in Vinkeveen in een houten Schakel.

Begin jaren 80 kwam daar de windsurfplank (Ten Cate, later Windglider, met zo’n zwembadje erin) bij. Tot ergens halverwege 90er jaren, toen viel de watersport bij mij stil. Werk, studie, gezin, etc. Na een aantal jaren in het buitenland gewoond te hebben, wonen we weer in NL. Bij terugkeer zijn we opnieuw gaan zeilen, dit keer kajuit.

Inmiddels hebben we onze CWO2 gehaald en zijn opzoek naar een eigen schip. Tot nu toe hebben we op het Hollands Diep gevaren en gaan komende maand een paar dagen (huur) het Haringvliet op. We hopen dat dit voorlopig ons vaargebied zal zijn.

Vandaag viel mijn oog op een advertentie van een Zweeds Kosterboot. Tjonge, wat ziet ze er charmant uit. Omdat we niets van dit type boot weten (en ook niet zoveel kunnen vinden), was ik benieuwd of iemand dit schip wel kent?

Zondagmorgen gaan we kijken, het ligt bij wsv IJburg. Hoewel het een kennismaking is en wij zijn gevallen voor de “looks", komt er veel meer voor kijken dan dat. Op het forum heb ik al de nodige aanbevelingen gezien (o.a. het boek van Koos Blonk), maar zover is het (nog) niet (eerst boek bestellen).

Daarom een paar vragen:
Is er iemand die dit zeiljacht kent en er iets over wil vertellen?
Waar op te letten bij zo’n dame op leeftijd bij een eerste bezichtiging?

…en is er iemand bereid om t.z.t. met ons mee te kijken?

Arvid Laurin is de ontwerper van de Kosters en hij heeft héle snelle zeewaardige boten getekend, eigenlijk een lichte versie van de Colin Archers. Zijn soms wel wedstrijdboten met weinig binnenruimte en geen stahoogte.
Deze varen het best met aardig wat helling, ze lijken eerst bijna om te vallen maar worden ineens stijf en gaan dan als de brandweer.

Polyester over hout is erg tricky. Goed gedaan = perfect. Slecht gedaan = lokale bijna niet te vinden houtrot. Goede vochtmeter meenemen! Als de bouwer het heeft gedaan zal het wel goed zitten maar blijf scherp.

Van de opmerking "extra dikke verstaging" krijg ik wel enige argwaan. Al dat gewicht bovenin is niet bevorderlijk voor de stabiliteit. Een ontwerper denkt hier goed over na, voor de zekerheid dikkere verstaging plaatsen is eerder negatief dan positief.

Ben wel benieuwd naar de bouwtekeningen. De boeg is niet zoals de meeste Arvid Laurin ontwerpen dus mogelijk is geen 'echte' Koster maar gewoon een mooie spitsgatter.

Aquaplanning schreef :
Beste Geert-Jan,
dank voor je reactie. Door de naam van de ontwerper kwam ik een interessante website (uit het jaar 0) over
Kosters van Arvid Maurik tegen. Voor wie geïnteresseerd is.

Je bezwaar tegen zware verstagingen lijkt me helder, maar waar bestaat je argwaan verder uit? Roept dat nog andere vragen op?

Ik ken dit schip niet, maar emotie kost geld en houd er rekening mee dat dit schip heel anders zeilt en manoeuvreert op de motor dan een modern jacht waarop jullie les hebben gehad.
Onder zeil: gaat prachtig rechtuit maar helt veel meer.
Onder motor: achteruit aanvaren is zeker met dwarswind heel uitdagend.

prachtige boot
maar is al wat ouder en van hout geen hoofdprijs.......

denk met je hoofd en niet met je hart
een boot als dit kan stevig tegenvallen(verstopt onder een strak huidje)

groeten en veel wijsheid
Frank

Polyester op hout is geen goede combinatie. Wees daar bij de inspectie heel kritisch op.

Dank voor jullie adviezen en waarschuwingen.

Vanmorgen zijn we wijzer geworden, een verslag (voor wat het waard is). Rond 10:00 uur spraken we af met de eigenaars van de Albertina. De IJbrughaven is een relatief kleine, maar mooie haven. In de ochtendzon lag de Albertina stil te wachten op haar bezoekers. Niet alleen op de foto, maar ook in werkelijkheid is zij een mooi en karakteristiek schip. Na de begroeting kregen wij letterlijk alle ruimte om de Albertina te bekijken; de eigenaars gingen een blokje om.

Onze eerste indruk van het schip is positief. Een zeiljacht uit begin jaren tachtig is karakteristiek en dat wil je ook zien, voelen en ruiken. Wanneer je via het ruime gangboord naar het achterschip loopt, valt de diepe kuip direct op. De banken waten vernieuwd en zagen er goed uit. De kuiprand, daarentegen, ziet er ouder en verweerd uit. Een aardig detail is de "stuurautomaat". Achterop de kuiprand zit een hanekam, waarin de helmstok vastgezet kan worden.

Onderin de kuipbak zit een luik, dat toegang geeft tot de motor (ook in de kajuit zit een luik voor de motor). Omdat de scheepsromp taps toeloopt, blijft er weinig ruimte rondom de motor over. Geen diepe bakskisten, of slaapruimte achterin. De oude Yanmar ziet er in eerste instantie niet slecht uit, maar één handveeg onder de motor leverde pikzwarte vingers op. Olie. Hetzelfde verhaal aan de voorkant (vanuit de kajuit). Tot slot zien de aansluitingen en koppelingen er geoxideerd uit, die zijn aan vervanging toe.

Binnen rook de Albertina wat muf, maar ja wat had je anders verwacht? Wij woonden 20 jaar op een IJsselaak en ons vooronder rook altijd wat muf. Voor mij eerder een feest van herkenning. Het hout van het onderwaterschip zag er droog en solide uit. De buitenkant is met polyester overtrokken, binnen niet.

De bilge is door middel van vele luikjes goed te inspecteren en ziet er kurkdroog uit. Wel ontdekte ik een lichte vorm van roest op enkele spanten. Later bleek dat de vorige eigenaar, een Zweed, het schip een seizoen lang in Zeeland had laten liggen, zonder er naar om te zien. In deze periode was de kuip vol geregend en omdat de waterlozing verstopt zat, liep het regenwater over de rand van het motorluik het schip in.

De electra liet, wat mij betreft, sterk de wensen over. De eigenaar vertelde ons dat er voorheen geen walstroominstallatie aan boord was en daarom had hij zelf alles vervangen (inclusief de aanleg van walstroom). Aangezien ik een electro achtergrond heb, ben ik op dit punt nogal kritisch. Daarnaast denk ik dat één van de accu's aan vervanging toe is. Naast de verlichting heeft het schip geen elektronica zoals een log, kompas en dieptemeter of wat dan ook (wel een prachtig, maar verouderde, analoge kompas) aan boord. Overigens hoeft dit laatste geen bezwaar te zijn, maar ja.

De inrichting is vrij spartaans. Spartaans als in: alles is klein maar fijn. Er is weinig opbergruimte en weinig bewegingsruimte (geen sta hoogte). Wanneer je, bijvoorbeeld, tijdens een regenbui beschutting zoekt, biedt dit schip weinig comfort. De ramen in de kajuit zijn gekit. Het enige raam dat open gaat s het vluchtluik. Die is oud en vertoont krakelen en is de enig plek waar lucht wordt afgezogen (afzuigfan in het luik). De brandblusser met Zweedse teksten erop, doet vermoeden dat deze niet van een recente datum is…

Buiten toont het schip wat slordig. Mede door de manier van verven (zakkers en blaasjes). Hier en daar zijn er kleine reparaties (inzet nieuw hout) te zien. De blanke delen vertoonde hier en daar grijze/zwarte naden. Sommige lijsten waren gebarsten, maar ja, het is ruim 35 jaar oud, wat wil je? Op het gangboord liggen twee ongebruikte rails voor het leioog (voor stormfok en genua). De Hagoort zeilen uit 2006 geven geen schone indruk. Het grootzeil ligt in een verweerde Lazy jack met huik.

In een kort gesprek met de eigenaar blijkt het schip niet een Koster-ontwerp van Arvid Laurin te zijn, maar "in de trend van". Wel hadden zij nog een keuringsrapport van de vorige eigenaar. In het Zweeds, dat dan weer wel. Uiteraard heb je daar niet zoveel meer aan.

Gaandeweg bekroop ons het gevoel dat dit schip, hoe mooi wij haar ook vinden, ons zal gaan irriteren. De algehele staat lijkt mij de vraagprijs niet te kunnen rechtvaardigen. Het schip zelf (nog los van het feit dat het gekeurd moet worden), is wel meer dan de moeite waard, maar dan moet je ervoor gaan. Een flinke vermindering van de vraagprijs en een forse investering in tijd en geld is dan een voorwaarde.

Met een beetje weemoed nemen we afscheid. Aan de kade praten we nog wat na over de mooie kanten van dit schip, maar ook over de moeiten die we ermee hebben. Het was een leerzame ochtend. We kijken uit naar wat er nu langszij zal komen. Er worden veel boten te koop aangeboden, dus mogelijkheden genoeg

Was dus al opgemerkt door aquaplanning, goed gezien.
Dit soort bootjes is vaak iets te mooi om waar te zijn.
Leuk om romantisch over te dromen, niet om in bezit te hebben.

Lekker laten liggen, goed besluit.

Klinkt als een verstandig besluit.
Mooi verslag trouwens, leuk om te lezen.
En die ontwerper heeft z'n naam wel mee trouwens
(Mijn echte voornaam is ook Arvid)

Precies zoals jullie al zeggen: er ligt genoeg.

Mooi verslag en het is geloof ik voor het eerst dat iemand enthousiast gaat kijken en zich direct realiseert dat deze het niet gaat worden en daar verslag van doet. Succes met de zoektocht.

Mind over matter. Maar qua ontwerp blijft het een plaatje. Schitterend schip (op de foto's dan).

Succes met je zoektocht.

Seashore schreef :
Als een schip op één punt afwijkt van de bouwtekeningen dan is de kans groot dat dit op meer plaatsen zo is. Hoeft niet altijd slecht te zijn maar de kans is groot dat een boot daar niet beter van wordt. En veel items zijn lastig vast te stellen.

Klassiek voorbeeld zijn Reinke zelfbouwboten. Moet 4 mm staal zijn, worden soms uit zes gebouwd "lekker sterk". Dat zo'n boot dan veel te diep in het water ligt wordt even vergeten. Als dat je niet opvalt koop je een kat in de zak.

Leuk geschreven verslag Na de eerste alinea's dacht ik "die is echt smoorverliefd" en heeft al gekocht, maar later werd het wat nuchterder.

Anyway, varen in zo'n schoonheid kan je ook veel plezier geven en electra/accu's had je gezien je achtergrond ook bij een beter aangelegd systeem onder handen genomen. Die zakkers zijn lastig weg te werken en die grijze randjes zul je altijd blijven zien.

Laten liggen is bij elke boot verstandig (een boot hebben is in principe niet verstandig), maar jullie zijn vast niet de eerste kijkers geweest die getwijfeld hebben/weggelopen zijn. Stel nu dat de boot constructief goed is en de eigenaar er vanaf wil voor eur 6000. Wat dan?

Nachtvlinder schreef :
LOL, Maarten, ja, dat vroegen wij ons ook af. Veeery tempting… Dank voor je prikkelende vraag.

Aan de ene kant zou ik/wij "gek" genoeg zijn om het dan serieus te overwegen. Aan de andere kant moet je dan heel zeker van je zaak én eraan toe zijn, denk ik. Het ging bij ons laatste gesprek (op de kade) ook niet meer om logica. Wij (Hans & Eefke) spraken over hoe we dingen zouden aanpakken en knelpunten zouden "oplossen". Alsof we het besluit genomen hadden om tot aanschaf over te gaan.

Maar wat mij/ons wat hinderde was de indruk dat het interieur niet goed doordacht leek. Mijn eerste gedachte was: strip de binnenkant er eens uit (als denk-oefening) en richt de kajuit dan in. Wat zou er veranderen? Gaandeweg bleek meer dan goed voor ons is.

Wellicht had dit mede te maken met de manier waarop nu (misschien door huidige eigenaar?) oplossingen zijn bedacht (b.v. het kombuis-gedeelte), waarvan ik denk: "Hmmmm, dat kan netter/praktischer." Maar, "meer praktisch" heeft consequenties voor de verdere indeling van de kajuit. Gaandeweg zag ik de kluslijst groeien.

Zesduizend euri's voor deze boot is, naar mijn inschatting, geen slechte prijs voor deze white beauty ('t zou een mooie naam voor haar zijn). Uiteindelijk moet dat wel geverifieerd worden (zie discussie hiervoor over polyester op hout). Je kunt er zelfs zo mee wegvaren en er veel plezier aan beleven.

Toch, en tja waar gaat het dan over, wil je meer dan trots zijn op je zeilboot en er "van alles" aan gaan doen. Het is niet leuk om mensen een kijkje in je boot te laten nemen en dan te moeten zeggen: 'Eigenlijk… dit en dat.' Moet je daar aan beginnen? Nog los van het feit of je daar, als beginnend liefhebber, voldoende kijk hebt, op wat goed voor de boot is (zie de bedenkingen rondom de zware verstagingen)? Aan de andere kant: alles is te leren, toch?

Ambivalent, dat blijf ik…

Groet, Hans

Als je een wat oudere boot wilt varen zou ik snel afstand nemen van wat ándere mensen er van gaan vinden. (Sowieso...)

Als ik het hele topic nog eens doorlees, rijzen er nog een paar vragen. Spitsgatters zijn mooie boten en in Zweden bouwen ze goede overnaadse schepen. Zitten er echt stalen spanten in? Of alleen maar een paar verstijvingen , bijv bij de puttingen. Ik ken een schip met om en om stalen en houten spanten, maar die is karveel gebouwd en dus gebreeuwd. Zijn die stalen spanten geconserveerd, bijv verzinkt? Dan de bekleding met polyester. Elke bouwer weet dat polyester op hout het hout kan laten verstikken en dus kans op rot geeft, zeker bij overnaadse bouw. De boot is van 1980 en zou toen al met polyester zijn bekleed? Onbegrijpelijk! Wat wel zou kunnen is dat het geen polyester is, maar epoxy met glasvlies. Bij bouw in WoodCore wordt de romp van binnen en buiten met epoxy en glasvlies bekleed. Geldt als een degelijke bouwwijze. Misschien kun je een testje doen om te zien of het toch polyester is. Er is op dit forum wel een chemicus die daar raad op weet. Is het polyester, dan zou ik de boot laten liggen, zelfs voor € 6000.

Het blijft natuurlijk een plaatje, maar gelukkig hebben jullie toch je hoofd gebruikt. Als je voor 9 meter gaat, wil je uiteindelijk toch stahoogte. Als je denkt over een klassieker zou ik er zeker eerst ook eens mee gaan varen, met een langkieler met een laag vrijboord.
Ik ben benieuwd wat jullie verder nog tegenkomen!

jerry schreef :
Beste Jerry, en anderen,

In de afgelopen dagen een werkmarathon achter de rug, dus even weinig tijd om te reageren. Vandaar een wat late reactie.

Jerry, dank voor je vragen. Geweldig dat er dus mensen zijn, die haarfijn aanvoelen hoe (bepaalde) boten gebouwd zijn, je slaat tweekeer de spijker op z'n kop (mijn onervarenheid breekt zich wat op en heb dus nog van alles te leren).

1. Het gaat inderdaad om verstijvingen bij de puttingen en zeker niet om stalen spanten. Bij het schrijven bedacht ik dat deze term passend genoeg was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Dank voor je opmerkzaamheid. Omdat ik het niet heel scherp op mijn netvlies heb staan, weet ik niet goed of ze b.v. verzinkt zijn of niet. Maar aan de roestvorming te zien vermoed ik van niet.

2. Ook je opmerking over polyester versus epoxy met glasvlies is, denk ik, terecht. Bij deze boot, echter, is alleen de bekleding aan de buitenkant gedaan. De binnenkant is niet bekleed en kun je vrij goed inspecteren.

De Albertina hebben we losgelaten, mede door de afstand in tijd. We hebben het (niet haar ) laten "bezinken" en denken dat we er niet aan moeten beginnen. Overigens, over bezinken gesproken. Bij Kampen is tijdje geleden een wrak gevonden van een Kamper Kogge. Dit handelsschip uit de middeleeuwen ligt al zes eeuwen op de bodem van de IJssel en gaat geborgen worden!

Hoe dan ook, we hopen ik dat de huidige eigenaren van de Albertina een goede koper (m/v) vinden die weet hoe met dit mooie schip om te gaan.

Inmiddels kijken we verder om ons heen en hebben tweemaal een Halberg Rassy 31 Monsun bekeken. Hiervoor heb ik een andere topic aangemaakt.