De afgelopen weken is er in ons ("ons" als in: Eefke en mijzelf) kleine zeilwereldje h.e.e.a. "getrimd"
.
Zoals ik al eerder schreef zijn wij op zoek naar eigen zeilboot, maar dan sta je voor de uitdaging om helder te krijgen wat je precies wilt. In eerste instantie keek ik voornamelijk naar mijn eigen ideeën, maar daar is wat verandering gekomen. Ik bedoel niet in die van mij, maar die van mijn ega.
Eefke was tot afgelopen dinsdag/woensdag voorzichtig positief, in de trend van:
"Leuk voor jou, maar voor mij niet te heftig, niet te spannend, als ik mee ga dan gaan we relaxt." Hmm, ja dit heb ik meer gelezen.
Tot afgelopen week, toen veranderde er iets…
Wij hadden namelijk voor drie dagen een Dehler 29 gehuurd en die lag er vorige week (2–4 juni 2015) er helemaal klaar voor. Nu wij nog. Want onderweg naar Willemstad, rijdend over de brug, keken we wat zorgelijk uit het raam.
'Hmm', zei mijn schat,
'ik denk niet dat ze ons laten uitvaren.' Ergens bespeurde ik een onzekerheid
en sprak zij zichzelf wat moed in.
"Is hier de wens de vader van de gedachte?", dacht ik. Bij de haven aangekomen kregen we de instructies over het schip en werd er ons—tot onze verbazing—een goede vaart toegewenst.
'Ja maar, kunnen, ehh, mogen wij dan uitvaren?' vroeg Eefke.
'Ja, hoor, jullie zijn goed opgeleid, bovendien, als jullie later eens een eigen schip hebben en onderweg begint het echt te waaien, moet je toch ook thuis komen?' Tja, dat is wel zo, maar toch… met een gehuurde boot ene… (ff checken…) 30 knopen wind?
Even later kwam de instructrice nog even terug.
'Ik heb net de brugwachter van de Haringvlietbrug gebeld. Hij draai vandaag niet. Het waait te veel… Maar volgens ons is dit niet erg, blijf maar hiervoor in het Hollands Diep varen. Dit gebied kennen jullie én wij houden ondertussen een oogje in jullie zeil. je weet: Goed communiceren en rust in de tent, dan komt het wel goed met jullie.'
Nu is het fijn wanneer mensen zoveel vertrouwen uitspreken, maar toch… Eefke keek niet blij en we bespraken wat we zouden doen. Uiteindelijk zijn wij degene die beslissen. Na wat wikken en wegen besloten we wel uit te varen en eerst maar eens ondervinden hoe een windkracht 7 aanvoelt.
Heftig dus, voor mensen die voor het eerst met een dergelijke wind met een kajuitjacht op stap gaan. Zelfs zonder zeil blies de wind het schip al behoorlijk op z'n kant. Maar toch…, na een tijdje varen voelde het schip al heel anders aan en kregen we zelfs een beetje moed. Op een gegeven moment zei Eefke:
'Zeg, als we nu het fok een klein eindje uitrollen, dan kunnen we het toch proberen?' Zo gezegd, zo gedaan. We rolde de fok zo'n 30% uit en schakelde de motor af.
Wow, dat was andere koek. De Dehler ging direct op één oor en maakte snelheid (helaas bleef de snelheidsmeter op één knoop steken, die was dus stuk
). Het was alsof we op de zijkanten van de banken stonden en wij recht naar beneden het water inkeken. Uiteraard liep de boot direct uit het roer en daarmee trok het schip zich weer rechtop.
Met een brede glimlach keek Eefke mij aan en zei:
'Wow, dit is gaaf!' De rest van de middag zijn we op de fok blijven varen, het bleek een goede leerervaring te zijn.
De volgende dag was de wind wat afgezwakt. Zo'n 20–25 aan het begin, en zo rond de 15–20 aan het einde van de dag. We zijn het Haringvliet opgevaren met eerst het tweede rif en later met het eerste rif erin. Donderdag was de wind nog meer gezakt tot een ruime 10–15 knopen. Op een gegeven moment zei Eefke, nou ik vond het gisteren leuker… Tja, verwend, hè?
Kortom, ik heb na aanvankelijk een wat terughoudende partner, een enthousiast maatje erbij gekregen. Deze wending verraste haarzelf nog het meest. We gaan dus verder op onze zoektocht, maar hebben nu wel een andere insteek: het mag wat sportiever…, daarover een andere keer wat meer???
Onderweg maakte ik een kort filmpje als "bewijs"
.
Zie hier de
impressie van de tweede dag.
P.s. I het was misschien wat off-topic, maar wist niet zo goed waar te plaatsen.
P.s. II in een volgend draadje heb ik nog wel een vraag over een Piewiet 1000