Een platbodem slaat niet zomaar om.
Dit heeft te maken met de bouw cq. het ontwerp.
Je hebt vormstabiele schepen en gewichtsstabiele.
Een platbodem is vormstabiel. Ze hellen niet snel, maar na een bepaald punt slaat zo'n boot om. gewichtstsabiel slaat niet snel om, maar helt snel, om daarna minder snel te hellen.
Je hebt ook tussenvormen.
De hoeveelheid ballast is bepalend of een schip om kan gaan of niet.
Dit zeg ik wel erg kort door de bocht.
Als je een gewichtsstabiel schip hebt met 50% ballast zal eigenlijk altijd weer overeind komen als het plat gaat.
Een valk of 16m2 is naast vormstabiel ook een gedeeltelijk gewichtsstabiel, vanwege de kiel met ballast.
Platbodems (en andere schepen ook) worden soms wel gebouwd met een dikke bodemplaat en/of met ballast in de dooskiel, om een aandeel te leveren in de stabiliteit.
Volens mij staat dit aardig uitgelegd in: 'de leidraad voor zeilers'. maar ook in een boek als: 'de Zeilsport' door 'van Kampen', mijn exemplaar uit 1968 heeft een update gehad van Ir. Loeff. Hoe het nu staat met het boek weet ik niet.
@boten en gevoel
Ik kan me voorstellen dat een oude houten boot je meer betovert dan een polyester geval. Maar voor je een houten schip koopt wil ik je adviseren om met meer dan drie eigenaars van houten schepen te gaan praten. Kijk ook eens op de werf bij Workum, naast de sluis. dan zie je wat een enorme ingrepen er aan houten schepen gedaan worden.
De Grevelingen is op zich goed, want zout water conserveert hout, als moet je daar geen wonderen van verwachten. laat ik zeggen: op zoet water rot een houten boot sneller.
Een paar jaar na het dichten van de afsluitdijk was zo'n beetje de hele bottervloot verrot.
.....mijn Sturgeon 22 had slechts een houten voetrailing, een houten sierlatje op de kajuit, een houten schuifluik en houten kuipranden. De rest was plastic. Daar kon ik wel om lachen, dat beetje hout.
Toen ik haar kocht was de lak lelijk aan het afbladderen.
Lekker gevaren. In de winter op de wal. Het hout kaalgetrokken, dagen bezig geweest, vooral met schuren en twee maanden laten drogen onder het dekzeil. het voelde kurkdroog aan. De beste lak gezocht: DD-lak van de IJssel. Ik werd al gewaarschuwd op de haven ivm de vochtigheidsgraad van het hout. Ik zag de bezwaren niet. Het hout voelde kurkdroog. Wel moest ik lang wachten eer de temperatuur hoog genoeg was om te lakken. Wat werd het prachtig!!! Na een maand kwam de eerste blaas er alweer op.
De winter erna heb ik alles weer kaalgetrokken. Toen Owatrol erop. Lekker ouderwets. Dat werkt tenminste. En je kan het makkelijk nog een laagje geven halverwege het seizoen. Dat laatste heb ik geweten. Verkleuringen in het polyester en het hout zag er kaal uit.
In de winter de verwering maar weer wegschuren en opnieuw beginnen; alles weer kaal.
Welke winter weet ik niet meer, maar na de zoveelste keer kaaltrekken en schuren, schuren, schuren heb ik hardhoutolie van Epifanes geprobeerd. Dat bleef aardig goed.
De winter erna moest alles weer kaal. De kuipranden waren uit twee gelijmde planken gemaakt, en die waren nu echt té ver gedelamineerd. Alles kaal getrokken. De boot in een loods gestald. Het moest goed droog zijn. Eigenlijk een prachtklus. Dat mooie rode hout! Het was me afgeraden om de kuipranden eraf te halen. Je krijgt ze moeilijk in exact dezelfde positie terug op deze boot en de schroeven onderdeks zijn moeilijk te bereiken. En dan het lijmen van de twee delen. Ik had er 18 lijmtangen op zitten, en een aantal latten/balkjes om de delen goed aan te drukken. Kant voor kant. Ik heb ervan genoten en waande me al een scheepsbouwer;) Ik heb wel moeten wachten tot eind april, want anders was het te koud voor de epoxy. Daarna nog 5 lagen lakken..... Tegen eind mei kon ik pas zeilen. Ik werd gék van het wachten.
En dit waren maar een paar houten dingetjes.
Hoe zou het gegaan zijn als de hele boot van hout was geweest?
Plastic bootjes zijn minder mooi, dan houten en van binnen vaak echt minder mooi. Maar die Dehlertjes, allemaal van der Stadt ontwerpen, zeilen wel goed. En er zijn meer goede zeilers.
Als je ze eens goed schoonmaakt en misschien schildert naar wens van binnen, of een paar houten accenten toevoegt binnen. Of het bobbelige polyester afwerkt met vinyl met een schuimlaag erachter, of het bootje op een andere manier je eigen maakt, of het mooi maakt? en in ieder geval je eigen sfeer/energie erin brengt?
Je wens was om nu al te zeilen.
Je loopt nu te dubben over houten boten.
Sommige zijn écht goed hoor, anderen zijn meerjaren plannen.
Hoe lang wil je jezelf nog pijnigen?
Nogmaals: neem afstand, laat het kopen los. Mijn ongevraagd advies luidt verder: Ga zeilen met huurboten, ga met anderen meevaren etc. Dan merk je het verschil tussen stabiliteitsvormen, dan wéét je sneller wat je echt niet wil en wat juist wél. Je merkt wat je aanstaat, wat goed voelt, etc.
Nu de ideale boot vinden lukt je niet. Bovenstaande helpt je wel een passende boot te vinden.
Een ander optie is: Zoek iemand die je op sleeptouw neemt, gebruik je gezonde verstand en koop iets wat werkt (een verantwoord scheepje) en ga zo ontdekken.
Laat dan je schoonheidsideaal even gaan en ga op het water ontdekken.
Het witte bootje eerder in dit draadje genoemd: dát is er een om te onderzoeken, en er zijn er meer, maar je moet ze wel zoeken.
Ik heb een plastic bootje, omdat ik de tijd niet heb voor al het onderhoud. Ik wil zeilen, en daarnaast heb ik een baan, een relatie en een sociaal leven.
Ik zie mijn ouders nog zwoegen op hun stalen schouw; het schip, de zwaarden, het roer, schuifluik, koekeoek, de mast, giek en gaffel, de kralen ś winters twee maanden in d e lijnolie én op tijd er weer uit. Ja,het was een mooi schip.
Mijn Sturgeon kocht ik om de volgende redenen
Ze was beschikbaar, betaalbaar, geen osmose, staan goed bekend, ondiep, en ik viel er wel op. Ik kwam ook achter de keerzijde van dit 'snoepje'. Ik heb, al zeilend met en genietend van mijn Sturgeon, een lijstje gemaakt met wensen waaraan een volgende boot moest voldoen. Met dit lijstje werd het zoeken veel makkelijker, omdat ik geen zijpaden meer in hoefde te slaan.
Ik ben erg blij met mijn huidige plastic bak, en waarom? Omdat hij aan héél veel van mijn wensen voldoet én omdat ik heel veel kan zeilen.
En ik ga mijn boot al bijna mooi vinden.