Hoe van Fos (fr) naar l’Estarit (sp) ( Zo’n 120nm en ca. 30 uur varen ) voor mij een groot verhaal werd.
Mijn vriend landde afgelopen donderdagochtend op Marseille. We zouden samen rond het middaguur op mijn boot vertrekken. Er woedde al dagen een harde zuiderstorm, maar juist deze middag werd voorzien dat de wind uiterlijk tegen de avond naar 3-4 Beaufort terug zou vallen.
Om 12h00 bleek de wind pal zuid 7 Beaufort en hoge golven. We besloten een paar uurtjes te wachten met uitvaren. Nog steeds 7 beaufort en Meteo France gaf nog steeds 3 a 4 Beaufort door voor daarna.
Ok, we doen het. De golven waren zo’n 2 m hoog en het bootje werd een vrolijke kermisattractie. Enkel gereefd grootzeil deed de boot daarbij behoorlijk schuin gaan. Een 2e rif en een ver ingerolde Genua brachten iets verbetering. Maar goed, Meteo France had gezegd, dat ….. Na een aantal uren tegen de wind in boksen gebeurde het onvermijdelijke. Ik werd groen en geel en hing over de railing. Meteo France repte niet meer over afname van de wind maar gaf een nieuwe stormwaarschuwing 7 Beaufort af. We keken elkaar aan en aarzelden of we terug zouden gaan. Maar ja , al zo’n 6 uur onderweg en erger zou het toch niet worden. Weer mis, rond middennacht werd de stormwaarschuwing op de marifoon windkracht 8, iets wat we zelf al eerder in de gaten hadden, want ondanks dubbel gereefd zeil rolden we over de golven. Snelheid genoeg dat wel. Binnen in de kajuit durfden we bijna niet meer te komen want bij ons allebei bleek dat per direkt tot kotspartijen te leiden. Hooguit af en toe voor een uurtje met je ogen dicht naar binnen en gelijk gaan liggen. En zo zaten we vooral buiten in de kuip , continu overspoeld door overslaande golven. Is dit nog leuk? Omdat van navigatie dus nauwelijks nog sprake was bleven we maar gewoon onze vooraf uitgezette koers van 225 volgen.
Uiteindelijk konden we ca. 24 uur later volkomen verzopen en zwaar vermoeid voet aan land zetten in Spanje, Porto del Selva ( ten noorden van l'Estartit ). De boot hadden we tijdelijk bij het benzinestation aangelegd ( aanlandig ), maar van parkeren op de toegewezen plek kon geen sprake zijn omdat de havenmeester dat ‘much too dangerous’ vond met de harde wind. Uiteindelijk konden we later in de middag toen de wind eindelijk wat afnam mbv enkele havenmedewerkers alsnog de boot parkeren.
U begrijpt het al, ik hecht geen groot geloof meer aan de voorspellingen van Meteo France.
De terugweg verliep super soepel met een ZW wind van 3 tot 5 Beaufort. Heerlijk om zo m’n wacht te draaien en van de sterrenhemel te genieten. ( en tussen de 2 wachten in gewoon te kunnen slapen!)
Alleen aan het einde van de reis maakten we ( puur door vermoeidheid hoop ik ) nog een 2-tal ernstige navigatiefouten waardoor we eenmaal richting strand stuurden en toen we inzagen dat het verkeerd ging vervolgens door een vissersboot net op tijd gewaarschuwd werden dat we recht op een zandbank afgingen die gewoon op de kaart stond. Zo’n 25 uur later waren we terug in de thuishaven en ruim op tijd om Nederland-Denemarken te kunnen zien
.
Als we vooraf over alle informatie hadden beschikt hadden we niet uitgevaren, maar uiteindelijk ben ik heel blij het gedaan te hebben. Ondanks de ontbering zijn we naar mijn idee geen moment in gevaar geweest .
Geleerd:
Voor een volgende keer liggen er anti-zeeziekte tabletjes, staan er way-points ingevoerd op de GPS, zorgen we voor gevarieerd kant en klaar voedsel onder handbereik. ( ik heb niets gegeten op de heenweg en mijn vriend 2 pakken tucjes ). Heb ik m’n regenpak verruild voor een echt zeilpak. Is ook het derde rif kant en klaar om te zetten( was nu dus niet het geval ). Laten we tussen heen en terugreis 2 rustdagen ipv één. Vooral dat ik m’n bootje rustig kan vertrouwen!
Oh, ja, beroepsvaart zijn we nauwelijks en alleen op zeer grote afstand tegen gekomen!