Onderwerp: Van URK naar UK

Dag 1 en dag 2

Woensdag, 23 juni komt mijn opstapper aan boord om ongeveer 15:30.
Hij heeft zich erg gehaast, hij had ’s-morgens nog handel te doen in België.
We pakken zijn spulletjes aan boord en besluiten om kalmpjes aan naar Sixhaven te gaan en niet in 1 keer naar IJmuiden. We hebben immers vakantie!
Urk, tot ziens!

Onderweg komen we midden op het IJsselmeer vrienden tegen, die Oeral hadden gedaan, daar nog een tijdje gebleven en buitenom via IJmuiden naar Urk gaan.
We knopen aan elkaar vast en ouwenelen wat over bootjes en trips.

We liggen op de hete middag midden in de vaargeul voor Lelystad. Even later zien we een boot van Rijswaterstaat op ons af komen en besluiten er vandoor te gaan.

Even later zijn we door de Houtribsluis en zien Amsterdam in de verte.

Ik zet de motor op stationair in zijn werk en mijn maat verruilt zijn rol van voordekker voor die van kok.

Hij heeft 2 knoerten van entrecôtes (van een Belgische dikbil) uit België meegenomen.
Ze passen niet eens in de grootste pan, dus middendoor snijden en in 2 etappes eten.
Tjonge, onze zuiderburen hebben toch nog meer verstand van lekker vlees. Gesmoorde uien, brood en een bak sla erbij. Tegen de tijd van de afwas gedaan en een bakkie pleur zien we de Schellingwoude-brug.

Onderweg is de stuurautomaat regelmatig uitgevallen. Afgelopen winter heb ik de stuurstand vernieuwd en begin dus daar naar de oorzaak te zoeken. Alles losgehaald en nieuwe kabelschoenen erop, niets helpt.

Nou, dan maar afmeren in Sixhaven. We zien morgen verder wel.
We gaan eerst maar eens alle Amsterdammers een hand geven en een biertje drinken.

Het is een pietsie laat geworden, maar we zijn trots op het resultaat.
Straks maar verder overleggen over de komende reis.

Dag 2

Uitgeslapen tot 08:30 en verder met de storing. Display is OK, stuurcomputer is OK, aan de tiller valt niets geks te ontdekken.
We moeten een beslissing maken, terug naar Urk en de boot van mijn maat ophalen of een vakman erbij halen. Ik opteer voor het laatste; ik wil graag met onze nieuwe boot de zee op, omdat dit mijn eerste ervaring op langere tochten op zee is en ik wil dat graag met onze eigen boot doen. Ik heb niet voor niets 3 weken geleden nog een nieuwe radar erop gemonteerd.

Om 10:00 belt mijn maat een oude kennis van hem, Peter K, die een watersportbedrijf heeft en tussen Sixhaven en de Oranjesluizen gevestigd is. ‘Ja man, kom maar, ik maak wel tijd’.
Peter denkt dat de tiller de boosdoener is, haalt hem uit de boot en op zijn werkbank meet hij de afgenomen spanning. De aanvangsspanning is 4,5 ampere en de werkspanning is ongeveer een halve ampere, niets bijzonders dus. Het zaakje teruggemonteerd, alle instellingen nagelopen, ook niets bijzonders op te merken. Inmiddels werkt-ie al een half uur zonder mankeren.
We besluiten om het te wagen en op weg te gaan. In verband met het tij willen we om 17:00 IJmuiden uit ivm hoog water bij aankomst Lowestoft. Ik vraag Peter wat het kost. Hij zegt dat ie niets gerepareerd heeft, dus ook geen geld wil hebben. Ik geef hem 50 Euries voor de moeite en bedank hem hartelijk.

Om 17:15 gaan we IJmuiden uit, Handige Harry heeft zonder storing gewerkt en we hijsen eindelijk zeil.

Tot ziens, IJmuiden.


Veel wind staat er niet en na 2 uur gaat de tor aan.

We zijn niet alleen, natuurlijk

Tjonge, wat is de zee glad!

Na afscheid van Urk en IJmuiden, nemen we ook afscheid van een raar gevormd zonnetje.

Leuk geschreven maar wat vage foto,s. Wat een maat trouwens

Gr Jeroen

Reisverslagen is altijd leuk om te lezen.
Thx

Ben benieuwd naar het vervolg! En ik ben reuze blij met het keurige kleine formaatje foto's zodat ik op mijn mobiel geen last heb en het ook kan lezen

Reisverslagen zijn altijd om te lezen wordt er altijd een beetje jaloers van ben benieuwd naar het vervolg.

mooi en echt verhaal, dank je.
Prachtig dat repareren onderweg.
Voorbereid.

klinkt alsof het een mooie tocht gaat worden!
ik ben benieuwd naar het vervolg

Héé man, komt er nog wat van? We willen de héle reis meemaken.

Dag 3 en 4

Het wordt nacht en we varen nog steeds op de motor. Mijn maat heeft slaap, het was een lange dag voor hem. We overleggen hoe we de wacht indelen. Ik geef aan dat ik alles wil meemaken, dus voor mijn part kan hij een hele dikke boom opzoeken en die omzagen.
Ik zet nog een thermosfles koffie voor de nacht. Die overigens niet erg lang zal duren, natuurlijk.

Over de trip ’s-nachts valt niet zo bar veel op te merken.

Ik zet de radar op waker alarm, trek mijn regenjack aan met reddingsvest en lifeline en installeer me achter de buiskap. De enigen aan boord, die nog werken zijn Handige Harry en de Binnen Boord Medewerker.

Wel valt me op dat er veel boortorens staan, ik heb er zo’n stuk of 7 geteld.

Ondertussen doet mijn maat een westrijdje ronken met de motor.

‘s-Nachts ben ik blij met de radar, het is nevelig geworden en met de radar kan ik een flink eind om me heen kijken. Het is nog aardig druk op zee.

Het wordt dan toch licht en ben daar best wel blij mee. Valt er weer wat te zien.
En om een nieuwe dag, zo’n mooie nog wel, geboren te zien worden, vind ik toch altijd wel iets bijzonders.

Om half zes komt mijn maat in de kuip met de vraag, waar de eitjes zijn opgeborgen.

Overigens zijn inderdaad de foto’s niet altijd van goede kwaliteit. De batterijen hebben hun beste tijd gehad en af en toe stelt het cameraatje niet meer automatisch scherp.

Aangekomen in Lowestoft, 11:15 nederlandse tijd in de Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club.
We krijgen een sjieke box toegewezen. We hebben 123 mijl afgelegd.
Op naar de beroemde douches van de club.

Beide batterijen van de camera hebben het begeven, dus ik heb geen foto’s van de jachthaven.
Straks gaan we wel op batterijen-jacht.

Bij een wandeling door het dorp valt het ons op dat de mensen hier flink aan de maat zijn, man en vrouw, jong en oud. Ze zien er niet erg gezond uit, om een of andere reden.
Een en ander vinden we er nogal armoedig uitzien. Nadat we het dorp door zijn geweest vragen we ons af waarom men het vaak zo hoog op heeft over Lowestoft.

Zo, nieuwe batterijen gescoord. Gauw naar de boot en opladen, die handel.

Die schoorstenen doen me denken aan doe oude televisie-serie: Coronation Street.

Dit is eigenlijk de beste pub in Lowestoft naar onze mening:

's-Middags een paar koude kletsen gedronken en we besluiten om hier straks ook maar een happie te gaan doen; het menu ziet er veelbelovend uit.

En inderdaad, hier heel best gegeten, smaakvolle, moderne gerechten voor een betaalbare prijs. Het meisje, dat ons bediend
zegt dat we moeten blijven; het is vanavond karaoke-avond.
Nou, een nummertje in het engels blèren kan ik wel, Tom Jones of zo, vooral als de rest meedoet.
Uiteindelijk verschijnt er om ongeveer 10:00 een knappe dame met een karretje, waarop de apparatuur staat opgesteld.
Ze gaat zelf zingen en doet dat niet onverdienstelijk. Nummers van ABBA en zo. Het blijkt echter dat het niet de bedoeling dat de gasten gaan zingen.
Die gasten zijn er overigens maar drie van een jaar of 65-70! Die totaal geen reactie geven.
Na een tijdje wordt het een ietwat droevige vertoning, omdat zij zo haar best doet en er verder geen reactie is, het personeel staat buiten te roken.
We gaan een poosje snurken. Morgen gaan we naar Ipswich, dat is ongeveer 50 mijl, bij Harwich de River Orwell op.

Dag 4

Bijtijds op. Naar buiten en zeil erop, het waait iets nondeju.

Plat voor het lappie.

Hee, hier hebben ze ook een soortement Paard van Marken.

In de verte zien we de kranen van Harwich.

Die Meditteranean Shipping Company boy wil er het eerst in.

Onderweg op de River Orwell

We komen nu toch wel in de achterstandswijken:

Nog wat pics:

Over de avond van dag vier vertel ik de volgende keer, het begint te waaien en ik moet nog een spring bijzetten en m'n post bekijken. Tot later!

Leuk verhaal lekker vlot geschreven.
Ben benieuwd naar het vervolg.

mooie foto's en een leuk verhaal!

lol zie het voor me die " karaoke " vertoning en was er een goeie lauwe Guiness ? daarmee is zo,n voorstelling wel door te komen.

Jeroen

Zo! Dat zijn inderdaad stevige schoorstenen. Wat overbemeten voor de woningen eronder zou je zeggen...

Einde dag 4: aankomst in Ipswich

Aan het einde van de River Orwell (lengte 8 mijl) moeten we een kleine sluis door.
Voordat iedereen vastligt, is het nog een heel getrut.
Er is er zelfs eentje met landvasten, bestaande uit aan elkaar geknoopte restjes touw. Armoe troef kennelijk aan boord.
Als we de sluis uit zijn, zijn we vrijwel direct in het centrum van de stad. Om straks niet te ver te hoeven lopen, kiezen we voor de haven, die aan de stadskant ligt. We kunnen afmeren aan een hammerhead (=kopse kant van een steiger).

Ze hebben hier keuze uit 16 ampere walstroom en 32 ampere.
Het formaat stekker voor 16 ampere is gelijk aan ons formaat, voor de 32 ampere heb je een grotere stekker nodig.

Verderop zie je een knots van een nieuw huizencomplex met toch weer die grote schoorstenen erop.

Dit is het uitzicht van onze ligplaats uit gezien. Zo heb ik het het liefst: gewoon je boot aan de barkruk vastknopen.

Een blik op het verbouwde stadshart. Toch wel in stijl gedaan.
De kade is kennelijk 'the place to be' geworden.

De kok besluit dat we vanavond 'happie blauw' eten, oftewel nasi. Als even later flink wat trassie in de bakpan gaat, beginnen onze Engelse buren toch wat zorgelijk te kijken...

Rond een uur of tien vertrekt deze schuit. Wat voor type schip is dit?

We gaan de stad maar eens in om een paar glaasjes fris te drinken en als ze dat niet hebben, nemen we wel een biertje.

Het is in de kroegenbuurt van de stad erg druk, taxibusjes rijden af en aan. In sommige kroegen is levende muziek.
Klinkt niet altijd even mooi, maar wel lekker hard.

Na een tijdje valt ons op dat er zeer veel dames aanwezig zijn.
En dames van, hoe zal ik het zeggen, dames van zeer vrouwelijke kunne!!

We zien een taxibus aankomen en daar stappen zo'n 20 meiden uit, allemaal verkleed als verpleegster met wat voetbalattributen en heel erg korte rokjes.
Weer een bus met allemaal meiden in Hawai stijl.

Ik vraag aan een gast van de particuliere bewakingsdienst wat hier aan de hand is. Heeft het te maken van de game Engeland - Duitsland morgen?

No bloke, these girls are partying every saturday evening.

Ja maar, ik zie maar een paar jongens en zo veel meisjes.

Dat klopt, we hebben meer meisjes dan jongens in deze contreien.

Even later komen we de groep 'verpleegsters' in een andere kroeg tegen. Ze zijn zich flink aan het vermaken op de dansvloer. De DJ draait nummers van Robbie Williams en de meiden gaan uit hun dak. Op een gegeven moment komt één van de verpleegsters naast me staan, een meisje van 23 jaar denk ik, geeft mij een kus op de wang en vraagt aan mij of alles goed met me gaat.
Schitterend, ze maken er echt een show van.
En zo is het overal, iedereen leuk aan het feesten, geen toestanden of zo.

Om een uur twee (11 uur bestaat dus niet meer) gaan we richting mand, om maar eens flink te gaan slapen. Onderweg zijn we het met elkaar eens en mopperen: De ene keer zijn we te laat geboren, de andere keer te vroeg.

Mooi reisverslag, smaakt naar meer.
Dat vertrekkende schip is een Thames Barge, een vrachtscheepje voor rivier en kustreizen, net zoals wij tjalken en klippers hebben. Net als hier behoren ze tot de Bruine vloot en varen met gasten. Het woord "Barge" wordt in boeken vaak vertaald in "Bark" maar betekent gewoon "Aak".

Vr. gr. Albert

Dag 5 en 6. Naar Pinn Mill en Oostende

Dag 5 slapen we wat uit, maken de boot schoon en bestellen een Engels ontbijt in Ipswich, de pub ligt recht tegenover.

's-Middags is de voetbalwedstrijd Engeland - Duitsland en de stad
maakt zich al op om het geheel tot een waar feest te maken. De drumband, die voorbij komt maakt gezellig veel herrie tussen al die grote gebouwen.

We hebben ook nog diesel nodig, echter de havenmeester heeft pauze van 12 tot 3.

Laten we toch maar gaan, onderweg zijn er ook nog genoeg havens, waar we wellicht iets kunnen regelen.

Ik roep de sluis op en de sluismeester zegt 'You are lucky with the tide, I'll open both lock gates'

Dat dat niets met geluk te maken heeft vertel ik hem maar niet, ik bedank hem via de marifoon.

Buiten de sluis gekomen zien we aan stuurboord een 3e 'ipswich' haven. Mijn maat pakt de verrekijker en ontdekt een pomp achteraan op de steiger. Daar afgemeerd komt een oudere heer in vol ornaat op ons af. 'Welcome to our harbour, how can we help you? Vriendelijke lui toch, die Engelsen. Nadat we de rode diesel afgerekend hebben (bewaar het bonnetje), vraagt de man waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan.
Ik antwoord, dat we naar Pinn Mills willen, de bekende Butt en Oysters pub om de voetbalwedstrijd te gaan zien. We hebben echter geen enkele voetbalattribuut bij ons.
Of we zouden de gastenvlaggetjes om onze nek moeten doen. De één de Engels gastenvlag en de ander de Belgische gastenvlag, die we dan een kwartslag draaien. Zo gaan we dan toch enigszins 'in style'.
De havenmeester vindt dat geen goed idee: 'You might run into a spot of bother. At least doing that, you will not get many free beers, though.
Heerlijk, die droge humor.

Hier varen we weer onder de brug door, nu van dichtbij gezien.

Daar is de 'Thames Barge' weer (dank Albert), ze hebben klantjes opgehaald

Lijkt me nog aardig wat werk om zo'n schip te zeilen op de rivier, (Alhoewel ze hun motor hebben bijstaan)

Aangekomen bij de 'Butt and Oyster.

Alles in de blub.

Onze boot aan een mooring. Aan het touw hangt een petfles met een briefje erin: Will be back tomorrow 3 P.M.

Nog wat foto's van de pub.

Er ligt hier ook iemand uit België. Hij is bezig om zijn schip te restaureren. De naam heeft ie al gedaan.

De binnenkant:

Mooi wonen hier!

Op de voorgrond zie je onze bijboot in de blub.
Op de achtergrond zie je onze boot eigenwijs dwars liggen t.o.v. de overige boten; hij staat driekwart meter in de blub.

Blijkt dat ze in de Pinn Mills geen televisie hebben.
Er zijn wat lokale mensen, die over koetjes en kalfjes praten. Families komen hier bijeen. Het hele voetbalgebeuren lijkt hier van geen enkel belang.
Dus drinken we hier een biertje, eten een hap en gaan bijtijds terug naar de boot om al die klei overal vanaf te krijgen.
Een glaasje witte wijn en de avondrust.

Naar Oostende.

We gaan naar Oostende en staan vroeg op. Om 04:00 uur knopen we de boot los van de mooring. Koffie en onbijt doen we onderweg wel, tijd zat.

Daar is die barge weer, om kwart over vier 's-ochtends!

En om half vijf zien we Harwich:

Hier zijn ze ook al vroeg bezig:

Dag Felixstowe:

Eindelijk zeilen, bulletalie erbij

Dichtbij een gasstel..

Die ZF vlag moet ook maar eens vervangen worden..

3000 mijl op de teller! Hebben we in een jaar tijd 1000 mijl gevaren.

En zo komen we aan in Oostende, bij meneer Robert op bezoek.

We liggen naast een stel Amerikanen, die met een wereldreis bezig zijn.

Dag 7 en 8 Naar Roompot en IJmuiden

's-Morgens in Oostende boodschappen gedaan, de bodem van de koelbox was in zicht. Liggeld afgerekend met meneer Robert.
'Waar komt u vandaan' Ipswich. 'Nou, dan heeft u het resultaat van 2000 jaar Engelse inteelt kunnen zien.'
Laten we daar maar niet op ingaan...

Ik ga douchen en water innemen. Mijn maat doet nogal geheimzinnig en zegt dat ie iets vergeten is te kopen en gaat terug, de stad in.

Even later knopen we los en nemen afscheid van Oostende.

Er wordt flink gewerkt aan de pier. Overigens is het hele haventerrein aardig op de schop genomen.

Gelukkig staat er wind en belooft het een mooie dag te worden.

Nou snap ik die geheimzinnigheid: krukels! Heerlijk.
En we hebben iets te prutsen onderweg.

En deze doen het ook erg goed.

Na een dagje echt genieten is daar dan de Roompotsluis in zicht.

Even later horen we van de sluismeester dat er iets niet werkt, zodat er vandaag niet meer geschut gaat worden.

Het is nu 19:30 uur en we besluiten aan de wachtsteiger te overnachten.

Gelukkig hebben we eten aan boord gehaald.

En wat voor eten! Een koningsmaal! Risotto van vis.

De ingrediënten:

Kokkels, Zeewolf, King Size garnalen, St. Jacobsschelpen, risottorijst, knoflook, visbouillon, een paar sjalotjes, 2 tomaten en wat saffraan.

De risotto wordt aangekookt met visbouillon (mag ook groentebouillon zijn).

Alles wordt met olijfolie en knoflook apart gebakken (behalve de garnalen)

Dan alles in de pan en op een laag vuur de risotto langzaam laten inkoken. Af en toe een schepje bouillon erbij.

De bereidingstijd is simpel. Na 2 flessen witte wijn is het eten klaar:

Dag 8 staan we bijtijds op. Koffie en eieren met gebakken spek onderweg. We vertrekken van Roompot naar IJmuiden.
Er staat een knoopje of 15 wind, dus dat gaat relaxed. Het is enigszins bewolkt en gaande de trip begint het dicht te trekken.

Wat later komt plotseling zeemist op. We zitten in de aanloop naar de Maasmond.

Zicht plm 100 tot 150 meter.

Moet dat nou op dit moment? We nemen het grootzeil weg en varen alleen op de genua, zodat we goed kunnen horen.

De net nieuw gemonteerde radar bewijst nu goede diensten:

Op de marifoon horen we van alles, o.a.
Voyager, hier Post Maasmond. Mevrouwtje, als u zo blijft doorvaren, vaart u een deuk in onze nieuwe maasvlakte, dus u moet nu stuurboord uit.

Wij varen op de oude aanvarings route. Even later zien we de werkschepen liggen. Die nieuwe maasvlakte is toch wel groot...

Alles goed gegaan, een paar mijl na de maasmond is de lucht helemaal opgeklaard.

Toch wel aparte vormgeving soms.

De parking boven Scheveningen

En we zijn weer in IJmuiden.
Hier is aan alles gedacht, inclusief milieuvervuiling en schone energie...

Ieder zijn meug natuurlijk, maar dan zijn wij toch best wel tevreden met ons bootje.

En zo zit onze trip erop. Van de thuisreis de volgende dag naar Urk valt niets te vermelden.

We hebben 482 mijl afgelegd. Ongeveer 60 mijl gezeild en 63 motoruren. Onderweg heeft Handige Harry zich goed gehouden. Echter zelfs tijdens het op de motor varen gaf hij Low Bat aan.
Het laadstroomlampje van de motor ging bij het starten gelijk uit, dus de kukelekuu's zullen wel naar hun grootje zijn.

Radar is een zegen bij mist. Tijdens de Maasmond oversteek kwamen we 4 zeiljachten tegen zonder radarreflector. En die zie je dus echt niet. Dom, dom.

Veel ervaren!

Met dank voor een leuk verhaal! Wil alleen wel ff weten wat krukels zijn. Kan van het plaatje geen chocola maken

De officiële naam is alikruik. Een soort schelpdiertje die je naar buiten peutert met een prikker. Er zit een 'deurtje' voor, die moet je niet eten.

Mooi rondje! Alleen honderden mijlen op de motor zou ik horendol van worden, dan maar wat minder mijlen en lekker zeilen in plaats van al dat motoren. Of natuurlijk wat meer je best doen om de snelheid in de boot te krijgen

Als ik tegenwoordig een weekendje UK plan keer ik ook rustig om halverwege het kanaal als er te weinig wind is, we hebben dan ook 3 etmalen lekker gezeild als we weer op zeil terug zijn waar we begonnen..


Blijft mooi daar bij Robert in Oostende trouwens!

Gezien de weinige opties, die ik heb voor een dergelijke trip, is zeilen natuuurlijk optimaal.
Opgeven is er niet bij, zeilen is een kwestie van techniek. Geen wind, dan maar het sleuteltje omdraaien...