Vanaf het vertrek uit Noordschans haal ik dagelijks nieuwe grib files op, omdat ik een beeld wil houden van het weer op grotere schaal om me heen. Ik hou wel van een prettig weather window voor dit soort lange tochten
Al vrij snel werd duidelijk dat er niet zoveel leuke raampjes over waren voor ons: er stond aardig wat onweer op het programma, ervoor weinig wind en erna erg veel. Na veel plussen en minnen kwamen we op het plan: zaterdagavond vertrekken met hoogwater, 10 knopen halve winds naar de TX1 scheuren, om met een meedraaiend windje het opkomend water bij het Schulpengat op te pikken en zo als vanzelf op Oudeschild aan te spoelen. De laatste gribjes bevestigden dit plan: de onweersbuien zouden netjes boven Nederland blijven (wij komen pas na de buien aan), de wind zou tussen de 10 en 15 knopen blijven uit zuid tot zuidwest. Gaan dus!
De eerste 10 mijl zijn voorbij voor we er erg in hebben. De zee is kalm en de bemanning vrolijk, twee zaken die we gemist hebben op de heenreis. Er zit een omgekeerde evenredigheid tussen het humeur van de bemanning en de hoogte van de golven, lijkt het wel. De kindertjes worden in slaap gewiegd door de golven en wij sturen de boot door de nacht. De wind trekt aan, ik zet een rifje, de wind gaat een uur of 2 later weer terug naar 10 knopen, rif er weer uit. Zo hoort het te gaan op zo'n tocht. De stuurautomaat maakt overuren maar wat een vinding is zo'n apparaat zeg!
De buien die over Nederland trekken zijn goed te zien. De hemel licht prachtig op in geel, rood en blauw, maar het is allemaal ver weg. Voor ons spelen heel andere problemen, zoals hoe het ook alweer zat met die scheepsverlichting, gaat ie ons nou rammen of niet? Nee natuurlijk.
In de ochtend valt de wind bijna weg. Dat is even een domper, maar we hebben een afspraak met de vloedstroom dus de motor moet erbij. Een uur later houdt de wind er helemaal mee op, de temperatuur in de kuip rent omhoog. He, dat stond niet in de gribjes... In de verwachting dat de wind weer aan zal trekken, motoren we verder. De planning houden we goed in de gaten, ik wil geen tegenstroom op het Marsdiep.
Hoewel de wind uitblijft doet de motor zijn werk prima. Na 23 uur varen knopen we de boot vast in de passantenhaven van Oudeschild, terwijl het Oranje-legioen in het havenkantoor naar de eerste helft van de voetbalwedstrijd zit te kijken. Wij houden het bij een radiootje (Jack van Gelder is briljant om te horen), ruimen de boot op en nemen dan een goeie neut op onze eerste gezinsoversteek en een trip van 122 mijl in 1 keer. Wie had dat gedacht... twee jaar geleden waren we hier in dezelfde haven, we vonden de tocht naar Den Oever toen al een veel te lange trip. Nu kijken we, nog geen dag na aankomst, wanneer we naar Terschelling zullen gaan. 30 mijl? Pfff... dat moet gewoon kunnen
Het belangrijkste bij dit alles is dat het hier aan boord gewoon klopt. We zijn een goed team op een goed schip, we hebben veel plezier, het is echt vakantie voor iedereen.