Beste mensen,
in mijn onbezonnen jeugd (19 jaar) heb ik een zomer gevaren als maat op een aakje van 25 meter bij de bruine vloot van (toen nog) Stavoren. Natuurlijk veel beleefd en meegemaakt, bier, vrouwen, naar huis bellen via een telefooncel, (zo'n groene box met een telefoon erin die voor het algemeen publiek geschikt is, je moets met kwartjes betalen!!!!)
Mijn verhaal gaat dit keer om een gedenkwaardige dag in september waarop we een tripje maakten van Harlingen naar Terschelling. Het tripje op zich was niet zo interessant, de aankomst op Terschelling des te meer. De haven lag tot de nok toe afgevuld met klippers, tjalken, aken en andere charters. Bij 75 schepen zijn we opgehouden met tellen, het moeten er minstens 100 zijn geweest.
De avond zelf was als andere avonden, eten, biertje drinken in de Braskoer, lichtelijk beneveld te kooi. De volgende ochtend zou de vloed om 11.30 gaan lopen dus het kon een biertje extra lijden.
De ochtend was vrij normaal, ontbijten, koffie en voorzichtig eens aan een touwtje pulken. Om 10.00 uur kwam er wat beweging op de haven, de eerste huikjes werden losgemaakt. Omdat wij als een van de laatsten aankwamen moesten wij ook als eerste weer los en dat gebeurde zo rond 11 uur om de laatste eb nog even mee te pikken om eruit te gaan. Dit idee hadden de meeste schippers opgevat en achter on kwam de complete vloot onder vol tuig de haven uitgejakkerd met een NW4 bries om te zoenen. De race naar kornwerderzand was in volle gang met meer dan 50 schepen die allemaal als eerste wilden schutten, de strontrace was er niets bij.
4 uur genieten op de waddenzee met alle schepen uit het verleden zonder motor, in een prachtige race naar de sluis. Een strakblauwe lucht, een frisse noordwester en een schuimende waddenzee. Nodeloos om te melden dat we met de eerste schutting meekonden.
Hedzer
