22-10-2010 Dag 7 Fiskárdho --> Nidri.
Machogedrag havenpolitie, lange tocht, laatste keer afmeren, barbeque en een vliegende Jack Russel!!
Na een rustige nacht, geen last van geschommel, golfslag of wilde potten

, lekker wakker geworden en in het zonnetje op een terrasje ontbeten. Bij terugkomst komt er een stoere man in uniform met bijpassende spiegelbril op ons af en terwijl hij zijn nek verrekt van het omhoogkijken, ik schat hem 1,50 m hoog, commandeert hij ons om na het vertrek van de ferry op het kantoor te komen om de papieren te laten zien. Ik kijk Nico aan en vraag nog aan dat mannetje hoe laat dat dat dan is, maar krijg het in vloeiend engels (denk maar een ‘allo ‘allo accent) gegromde: “After the ferry is gone, you show papers in the office!!”. Nou Nico jij houdt van wandelen en jij hebt je papiertje dus veel plezier!! Van een afstandje kijken en luisteren we hoe deze grote meneer met een collega driftig fluitend het ontzettend drukke verkeer van en naar de ferry begeleidt, 2 auto’s eraf en 1 erop, maar ze maken herrie of ze op het drukste kruispunt van Athene staan. Na afloop heeft Nico keurig het mapje met papieren laten zien en om 10:30 mogen we eindelijk weg.
The office!!
Door deze vertraging en de niet zo gunstige, in kracht en richting, wind kunnen we helaas niet onze geplande lunchplek (póros) gaan bezoeken. Verder is het weer een mooie tocht van ongeveer 24 mijl (gele lijn) die in redelijke stilte wordt volbracht, ieder met zijn gedachtes en het idee dat dit toch echt voorlopig de laatste zeiltocht is in deze wateren.
De denker van Bertje, dus niet van Rodin
Lefkas vanaf “zee”
Late uurtjes wordt het ook frisser
Nog wat rotsen
Bij het binnenlopen van de baai van Nidri worden we nog ingehaald door 3 bij elkaar horende huur bav’s die ons “keurig” aan beide zijden voorbij gingen, omdat dat makkelijker is dan aan het roer draaien denk ik. Na nog even wat mensen van de eerste dagen op het water begroet te hebben leggen we het Beneteau-tje voor de laatste maal aan, nu op zijn eigen plekje in de “thuishaven”. We begroeten de rest van de mensen en wisselen ervaringen uit en worden nogmaals overtuigd dat het “verlaten” van het flottielje een goede beslissing was. Bij het horen van de vraag BARBEQUE zeggen we beide: JA. Want gezelligheid is altijd leuk!
De netjes paserende huurbav’s
Crisis in Griekenland?
Nadat Nico heeft gedoucht en ik een duik in het zwembad, wat volgens de bardame 20 graden was, maar aan de nog snellere sprong eruit dan de duik erin denk ik dat het veel kouder was, kleden we ons om voor de BBQ. De BBQ is redelijk gezellig en gelachen wordt er altijd wel (kan aan ons gelegen hebben?) de wijn, uit een doos

, rood en wit vloeit rijkelijk en het spreekwoord klopt, alleen in dit geval geen kan maar een doos. Aangezien het gros van de mensen vroeg terugvliegt is het snel rustig en drinken we rustig door. Na een uurtje of wat krijgen we gezelschap van een Jack Russel die driftig kwispelend op zijn Rataplans (Lucky Luke) met zijn staart vraag: “wil jij mijn vriendje zijn?” waar ik persoonlijk geen moeite mee heb aangezien ik, al lijkt het tegengestelde uit dit verhaal, een hondenliefhebber ben. Nadat ook de 2e doos wijn leeg is besluiten we, Nico, zijn 2 landgenoten en ik toch maar richting boot te gaan. Bij de steiger aangekomen staat “mijn vriendje” met zo’n vragende hondenblik naar me te kwispelen waarop ik hem oppak en tegen mijn Belgische reisgenoten zeg: “Ik vraag me af hoe ze op de “Marit” reageren als ze morgenochtend ineens een scheepshond hebben?” Na enkele reacties van “hoe wil je dat doen?” en “dat kun je niet maken.” Vliegt mijn “vriendje” met een keurige boog in de kuip van de Marit en liggen er 3 Belgen rollend van het lachen op de steiger! De bemanning van de Marit, uit angst voor de wet op privacy noem ik hier geen namen maar Marcella mag zich zelf bekend maken, beweerde na uitleg de volgende dag niets gehoord te hebben! Nadat Nico en de 2 andere Belgen uitgelachen/gerold waren en te kooi lagen dacht ik nog even wat te lezen aan dek maar zag dat de bar nog open was en dacht: ”hmmm nog een afzakkertje of wat” en liep de steiger weer op alwaar ik vrolijk begroet werd door mijn kwispelende vriendje die zijn vliegtocht dus zonder trauma’s en/of verwondingen heeft overleeft. Na mijn vriend de Jack Russel veilig aan de wal te hebben gebracht en nog wat genuttigd te hebben ging ook Bertje maar te kooi.
BBQ!!!!!!!!!!!
De grote verhalen
No comment!
Dit “avontuur” is mij super bevallen en ik wil Nico bedanken voor de oproep alhier, ZF voor de mogelijkheid hiervoor, verder Sioni.nl voor de goede service en Zonnig actief (Casper, Maayke en Erik bedankt!) voor de leuke begeleiding en de gezelligheid. AANRADER!
Zowel tijdens de reis als bij het schrijven van dit verslag zijn er, afgezien van wat: flessen/dozen wijn, blikken/flessen bier, wat whisky’s en een fles Ouzo wat achteraf Grappa bleek te zijn, geen menselijke of dierlijke slachtoffers, gevallen . De eigenaar van de Jack Russel heeft van ons het adres van een goede dieren psychiater gekregen alwaar mijn viervoetige vriend zijn eventuele trauma’s kan verwerken.