Onderwerp: Je grootste blunder?

Dat snap ik, ik zou ook niet weten hoe je het anders zou kunnen doen. Ik sta op het punt om een extra val te zetten als reserve voor de grootzeilval. Ik hoef geen kraanlijn omdat ik een hydraulische giekophouder heb, die de giek op niveau houdt. En de reserve zou ik doen omdat het mij op zee best lastig lijkt als de oude breekt, een nieuwe te plaatsen. Maar nogmaals, zoals jij het gaat doen zou ik het nu ook doen.

René

Kock1964 schreef : Toch lijkt het om andere vallen draaien wel een redelijk bekend risico. Op sailsuply hebben ze een stukje geschreven over hoe je het kan doen met een muislijn met wat moertjes eraan en een krachtige magneet:
www.sailsupply.nl/blog/val-door-de-mast-trekken/

Lijkt me alleen nog steeds erg lastig om die magneet tegen de mast te houden en tegelijk naar beneden te gaan. Tenminste als de magneet niet vanzelf blijft 'plakken' bij loslaten.

Op de Orange Sunset had ik een giek ophoudertje, maar daar liepen de vallen ook buiten de mast om. Soms is simpel ook beter...

Zorgen dat alle lijnen in de mast flink op spanning staan en dan een muislijn met iets zwaars er aan laten zakken.
Een oude (maar schoongemaakte) racefietsketting is ideaal, een stel moeten zal ook werken, maar misschien wat lastiger uit de mast te vissen onderaan.

Een lange dunne plastic trekveer??

www.bol.com/nl/nl/l/trekveren-...0-meter/28928/51540/

Kun je mss van beneden naar boven werken

Zoals al gezegd: zorgen dat alle andere lijnen in de mast goed strak staan. een stuk fietsketting aan de lijn doen die je door de mast laat zakken (muislijn) en voordat je de lijn laat zakken de boot een stukje krengen. In ieder geval zo ver dat de fietsketting niet meer heen en weer door de mast slingert maar langs de zijkant naar beneden komtt. bij voorkeur aan de kant waar hij ook uit de mast moet komen. Als je onder doorvoer van de mast klein is kan het helpen om een stuk ijzerdraad (binnenkabel van een morsekabel of remkabel fiets / motor) dubbel door de opening te duwen, zodanig ver dat in de mast weer een lus langs de wanden ontstaat. Grote Kans dat de ketting hier door heen gaat en dan trek je heel eenvoudig de lijn weer uit de opening.

Heel goede tips allemaal, bedankt! Inmiddels heb ik een stropje gemaakt met een flink stel moeren ipv fietsketting eraan die ik aan de muislijn kan bevestigen, muislijn zelf ligt ook klaar. Morgen komt als het goed is de nieuwe kraanlijn binnen.

Overige lijnen goed strak en de boot een beetje krengen is ook een goed heel goed idee, beide neem ik mee en ga ik zeker doen. Dat met die magneet zie ik namelijk niet in hoe ik dat hangend in de mast goed kan laten verlopen, ik moet immers ook rustig naar beneden kunnen zonder de (vis-) magneet te laten vallen en/of de grip op de moeren verliezen.

Muislijn/moeren eruit vissen met lusje van een remkabeltje van een fiets is ook een goede tip, hoewel het bij mijn mast misschien wat lastiger gaat gezien de lijnen via schijven onder in de voet eruit komen en dus alle schijven en dus lijnen dicht bij elkaar staan. Maar eens kijken of ik zoiets op te kop kan tikken bij de lokale fietsenzaak (meteen wat ketting proberen te scoren).

Zaterdag gaan we zien of het recept gaat werken!

@Kock1964: Als je dit ge-emmer wilt vermeiden, dan zou ik zeker een 2e val erbij zetten zodat je daar onderweg op terug kunt vallen.

Orange Sunset schreef :
Exact, goeie tips van ManneeB en Eigenwijs,
René

Let op! Moeren blijven veel makkelijker ergens achter hangen dan een stuk fietsketting. Met name bij je zalingen en D1 bevestigingen wil nog wel eens een dwarsverbinding in je mast zitten. Ook aan de onderkant past een fietsketting door veel kleinere gaatjes dan een paar moeren.

Ik gebruikte vislood als verzwaring die twee keer dat ik ongelukkigerwijze de grootzeilval moest vervangen na een incident en een gebogen stuk ijzerdraad voor het opvissen onderin. Met de mastkraan van onze wsv was het wel gemakkelijker. Grootste uitdaging was de lijn samen met de val netjes voorbij het blok te laten lopen daar was erg weinig ruimte, van daar ook het vislood. Daarvoor moest ik wel bovenin zijn om dat te helpen gebeuren val wilde te veel recht uit inplaats van mee de bocht om door dat het behoorlijk stijf aan elkaar gezet was met zeilgaren.

Heb ik vaker gezegd hier: Bij mij aan boord een haaknaald en altijd een stuk stag van ca 25 cm, de tieren zijn prachtig draad dat je eindeloos kan buigen.

Heren, allemaal bedankt. Gisteren is met muislijn, een stropje touw met ~30 kleine boutjes eraan, beetje gekrengd schip, een vismagneet en natuurlijk de hulp van JAmes alles vlekkeloos verlopen en zit de grootzeilval weer op zijn plaats.



Dus dat was een prima recept voor succes. Enige uitdaging zat in dat de mast op twee stukken profiel bestaat, en daar bleef de muislijn eerst even hangen, maar door wat rammelgeweld van JAmes kwam deze erlangs.

Gisteren voer ik vanaf Vlieland op het Inschot richting Scheurrak. Het was voor mij de eerste keer dat ik daar was, dus ik had alles goed voorbereid, dacht ik. Ik had de spinnaker opgezet, maar bij het Inschot moest ik eerst even links en niet veel verder weer rechts. Dat zou betekenen dat ik twee keer vlak achter elkaar moest gijpen. Nu heb ik dat solo gijpen met de spi nog niet helemaal in de vingers, dat moet ik nog een paar keer goed oefenen. Daarom een beetje op de kaart gekeken, een paar keer naar de windrichting gekeken en besloten dat als ik een beetje afsnij, het wel zal moeten lukken zonder gijpen. Zo gedacht, zo gedaan...

Met de spischoot in de hand en actief verstellend om de spi nog een beetje fatsoenlijk te laten staan met de wind van de verkeerde kant, feliciteer ik mijzelf omdat het best fatsoenlijk gaat. Dan plotseling duikt de neus van de boot omlaag, draait het schip een kwart slag en begint het diepte alarm te piepen (in die volgorde). Waar ik net nog in stilte met 6 knopen naar het zuiden ging, lig ik nu stil met klapperende zeilen, bonkend water van 2 knopen stroming en een lichte vorm van beginnende paniek. Dat de boot een graad of 30 onder helling ligt helpt ook niet.
Snel laat ik de spischoot los en maak ik de val los, zowel van de spinnaker als van het grootzeil. Maar omdat ik in ene overdwars lig, beland de spinnaker toch in het water en door alle lijntjes in de war krijg ik hem ook niet meteen weer binnenboord. Wanneer ik het zeil weer binnen heb, heb ik ook weer een beetje rust terug bij mezelf. En hoewel ik er niet veel van verwacht, start ik de motor en probeer met de (ooit) 8 pk los te komen. Uiteraard blijkt dat volslagen kansloos.

Nadat ik het anker heb uitgegooid, kijk ik eens om me heen. Ik lig een meter of 15 ten oosten van de IN12 boei en vraag me af of de mensen op het gasplatform dubbel liggen van het lachen. Voor de zekerheid controleer ik nog even de marifoon, al mochten ze me willen oproepen.
Veel meer kan ik op dat moment niet doen, dus ik smeer een paar broodjes en pak wat te drinken. Ondertussen bedenk ik wanneer ik hulp zou moeten inroepen, voor het geval ik niet zou loskomen met het stijgende water. Als ik immers te lang wacht, zakt het water alweer en is het lastiger om weg te komen. Ik besluit dat als ik een uur voor hoog water nog geen beweging heb, ik met de KNRM ga bellen voor advies/assistentie.
Gelukkig komt het niet zo ver, na (ik denk) een uurtje drijf ik weer.
Na wat extra handelingen bij het anker binnenhalen (zodat ik door de nog steeds zeer forse stroming niet meteen weer op de grond gezet wordt), kan ik mijn weg vervolgen. De schade lijkt erg mee te vallen, in eerste instantie doet het log het niet meer, maar na een mijl of 15 lijkt daar al het zand ook weer uit gespoeld en geeft die ook weer een snelheid aan.

De rest van de tocht blijf ik angstvallig binnen de boeien....

Complimenten voor de koelbloedige afhandeling.

Zelf voer ik twee weken geleden vast op de ondiepte die net voorbij de Pollendam in de Blauwe Slenk is ontstaan tussen de vaargeul en de gele tonnen. Ik dacht dat de daar uitgelegde kardinaaltjes een lokaal gevaat aanduidden en dat ik er ver genoeg vandaan was, zij het aan de verkeerde kant. Door meteen op de motor hard achteruit te slaan kon ik gelukkig snel weer loskomen en dat had bij zakkend water ook niet langer mogen duren.
Op de terugweg toch maar aan de goede kant van de kardinaaltjes langs gevaren

Koelbloedig verhaal. Complimenten. Met afgaand tij durf ik met 2.30 diep geen enkel risico te lopen en al helemaal niet op het wad. Met stijgend water iets meer, maar altijd met argusogen naar apparatuur.
René

Goed opgelost hoor! Het kan met zeilen ineens heel snel gaan, van relaxed en in stilte zeilen naar één grote bende aan lijnen, een hoop kabaal van klapperende zeilen en sterk verhoogd adrenalineniveau. Maar als jij en je boot daar zonder kleerscheuren uitkomen mag je toch van een succes spreken, ondanks de navigatiefout.

Koelbloedig een broodje smeren, en wachten op betere tijden. Letterlijk. Toch wel een avontuur achteraf?
Zelf was ik laatst ook blij dat ik niet voor niets een 4 meter boom aan boord heb...

Vandaag : Coevordermeer naar Lemmer.
Wind tegen en 30 knopen apparent wind.
Op motor tegen wind in. Kom me er een bui over , niet normaal. Schippersregenmuts opgezet maar nog niet vast want wil eraf waaien, zit te klooien om m vast te zetten, schiet de helmstok uit m'n hand.
Boot schiet naar bakboord in in vaargeul. Op 3 a 4 meter recht op een andere boot. Ik schrok me de pleuris en haastig op zoek naar m'n helmstok. Gelukkig snel gevonden en direct helmstok helemaal naar stuurboord. En raakte de tegenligger niet op een enkele centimeter na. Pfff ik sta nog te trillen. Scheelde echt bijna niks of ik had er bovenop gezeten. Blunder ? Ja, maar bij geluk geen
aanvaring door toch wel snel goed gehandeld te hebben. Wat heb ik geleerd : wat er ook gebeurd, je helmstok altijd stevig vasthouden en niet per abuis los laten schieten wat er ook gebeurd.

anders,
maak je niet druk over een muts..

Deze had ik nog ergens staan; is inmiddels ook verjaard

De tocht van Makkum naar Medemblik leek bezeild, maar de stevige wind ruimt door de zuid, dus op een gegeven ogenblik moet ik echt overstag om de Wieringervlaak te mijden. Na de overstag zit de oude schoot in de knoop, en het moment dat ik hem los heb, schiet de nieuwe lijschoot door het lijoog heen en zweept, nog vastzittend aan de genua, in de wind. Ik rol de genua in, klik de lifeline vast en kruip naar voren.

De kluwen van de schoten is onvoorstelbaar verward, dus ik klik ook vast op het spinnakerboom mastbeslag en ontwar de boel. De boot neemt veel water over en ik zit op de eerste rang. Terwijl ik in het gangboord terugkruipend de schoot weer door het lijoog futsel besef ik dat de vissen vandaag gevoerd gaan worden. Ik leg, nog op handen en voeten in het gangboord, net de eerste lus over de lier als ik voortijdig over mijn nek ga - over de lier en de schoot. Hoewel het water gutst door het gangboord gaat het meeste mijn broekspijpen in en kan ik met mijn handen niet genoeg water scheppen om de boel schoon te krijgen. Uiteindelijk gebruik ik de schoot als schoonmaakmop en krijg ik weer genoeg frictie op de lier om de schoot door te zetten.

Ik had die dag eigenlijk wel genoeg gezeild en ben teruggegaan naar Makkum. Controleren of er een achtknoop in de schoot zit doe ik nu voor elke tocht, of althans, dat neem ik me voor. En komt het toch nog eens voor dat de lijschoot eruitschiet, dan ga ik gewoon weer snel terug overstag op de originele boeg. Goeie reden om niet te lang te wachten met overstag gaan!

sy helios schreef :
Koordje aan de muts en aan je jas knopen.
Net zoiets als kinderwanten
En wat dacht je waarom een zuidwester een kinkoord heeft?
Ad

Die muts past alleen bij een Yellow Boat.
Yellow Boat schreef :

Vanmiddag een aardige blunder.
Opeens lag er een harpsluiting op de bodem van de kuip. Dat is natuurlijk een paniekmoment voor iedere zeiler. Ik maar kijken en bedenken waar dat ding vandaan zou zijn gekomen. Heeft wel een half uur geduurd voordat ik het verhaal rond had. Het bleek een complete sluiting te zijn, dus met het mannetje vastgedraaid. Deze kunnen dus alleen loskomen als er twee dingen gebroken / los gelopen zijn...

Wat bleek, ik heb van die kuiptassen tegen het voorschot van de kuip, van die dingen waarin je vallen en allerlei andere dingen kan wegbergen. Daar heeft dus een losse sluiting in gezeten die er uit is gekomen toen ik een paar vallen opruimde...

Les geleerd, gebruik de kuiptassen alleen voor vallen, telefoons en zonnebrillen maar nooit voor sluitingen.

keeszeiler schreef :

ironman schreef : Heel herkenbaar. Als er eenmaal iets misgaat stapelen zich de gebeurtenissen snel op. Maar goed opgelost, zeker om te besluiten gewoon terug te gaan. Goed zeemanschap is ook dat je je plan aanpast aan de omstandigheden.

Truc bij zeilwedstrijdje: Als je gepasseerd wordt gooi je bij de tegenstander een mannetje van een harpsluiting in het zeil.
Dat valt in de kuip en maakt dat de tegenstander zeker wat wedstrijd concentratie verliest...