Onderwerp: Trotti vs Johnnie

Zoals belooft zal ik hier (in delen) het inruilen van onze Trotter tegen een Loper vertellen.

Het begint enige weken geleden als ik op marktplaats een advertentie zie staan voor een Loper, waar eventueel ook een kleinere boot tegen ingeruild kan worden.

Voorzichtig stuur ik de avertentie door aan Marit, met de verwachting om een "doe niet zo raar" terug te krijgen. We hebben immers net afgesproken om deze winter weer groot onderhoud te gaan doen, en enkele weken geleden hebben we nog een nieuwe genua 2 gekocht...

Als reactie krijg ik terug: "Regel het maar!".... Die moet even zakken...
Daarna stuur ik een mail naar de adverteerder voor meer informatie, vraagprijs en wat meer informatie over onze Trotter.

Dezelfde avond hebben we nog reactie en zijn we in onderhandeling!

We zijn allebei al snel heel enthousiast. We vinden de Loper een erg mooie boot, en weten dat de zeileigenschappen prima zijn! Bovendien zijn we dan voor goed van alle nadelen van onze Trotter af, geen wc, geen lekkere plek om binnen te zitten, en met een inboard diesel!

De onderhandelingen lopen eigenlijk best goed, en het wordt tijd om de boot eens te gaan bekijken. Nog niet zo'n makkelijke taak, de boot ligt immers in Delfzijl!

Ik vraag of mijn vader ook mee wil. die heeft een neutrale blik en na een leven van varen ook een aardige kennis van zeilbootjes.

We zien de boot op de wal en zijn eigenlijk meteen verkocht! Slecht voor de onderhandelingspositie, maar goed voor je gevoel! Wow!

Vervolgens is het tijd om ons bootje te bezichtigen. We maken een afspraak met de verkoper van de Loper en maken de Trotter klaar om te takelen.
Mast strijken, zeiltjes oprumen, boot leeghalen, etc, etc.

Helaas is bij onze eigen vereniging de hijskraan stuk, dus daar kunnen we niet terecht. Gelukkig kunnen we bij de buur vereniging wel terecht en dus maken we de boot klaar om daarheen te varen.
We maken de buitenboordmotor startklaar en ruk, ruk, ruk, ruk, ruk, ruk.... Sh*t, de bbm doet het niet... En nu? de kijker is hier over 1-1,5 uur...

Eerst maar even een kop koffie in het clubhuis om de taktiek te bespreken.
We kunnen roeien... Nee, het is 4-5 bft en we hebben geen peddel..

We kunnen afbellen... Nee, hij is er al bijna....

We kunnen misschien de motor van een goede vriend gebruiken... Wij bellen dus Gijs, en ja hoor, die moest zijn motor toch nog van zijn boot halen, en dan kunnen wij hem wel even lenen!

Inmiddels is de kijker er ook (1 uur te vroeg!) en ik ga naar de boot om de motor te wisselen.
Gloeiende... ik ben de sleutel vergeten van het bbm-slot... Nee he, ook dat nog!

We overleggen even met de kijker en besluiten om (uiteraard binnen alle geldende wettelijke snelheden en andere verkeersregels ) naar huis te rijden en de sleutel te halen. Anders krijgen we de boot niet onder de kraan.

Gelukkigis de kijker erg meegaand en die besluit om dan maar even een broodje te gaan halen in de stad.

Uiteindelijk een goed uur later is de motor gewisseld en varen we naar de kraan.
Daar takelen we de boot eruit, en zien een vrijwel niet aangegroeid onderwaterschip (na zo'n 2-2,5 jaar) met enkele bobbeltjes...

Gelukkig hadden we de kijker dat van tevoren al gemeld, dus een verrassing is het niet. Als ik een paar kleine lek prik komt er indd zuur water uit, maar kijk ik ook tegen de primer aan, en niet tegen het laminaat, dus de conclusie is dat het tussen de verfsystemen zit, en geen osmose is.

ls de boot goed en wel droog gedruppeld is gaat de kijker weer op huis aan en laten wij trotti weer in haar element zakken.
We leggen haar weer op haar eigen plekje en vertrekken naar de verjaardag van Gijs.
We vergeten niet om hem nog even een extra kado te geven omdat hij onze dag gered heeft!

Nog geen week later zijn we dan uitonderhandeld en hebben we een Loper gekocht! Wow, het gaat dan echt gebeuren!
We gaan eerst nog even op vakantie om daarna de boten uit te wisselen.
Als onderdeel van de deal heb ik aangeboden om Trotti per trailer naar Delfzijl te brengen, om vervolgens met de Loper weer terug te varen.

De Loper, Johnnie, staat immers nu op de kant met gestreken mast en, met gestreken mast, denknen we er ongeveer 3-4 dagen over te doen om naar Hellevoet te varen.

Het vervolg komt straks!

Groeten,
Globe_Trotti/Johnnie

Na alle onderhandelingen, bezichtigingen en enthousiaste reacties is het tijd om de boten te gaan ruilen!

We hebben afgesproken om op zaterdag 20 november de grote ruilactie plaats te laten vinden. Dit betekent uiteraard dat we de dag ervoor Trotti op een trailer moeten zetten.

Na vele uurtjes "googlen" vinden we een verhuurbedrijf welke redelijk bij ons in de buurt is. We kunnen de trailer vanaf een uur of 09.00 ophalen en ik spreek met mijn vader af (je moet het ook niet overdrijven) dat hij om half 9 bij ons thuis is om de trailer op te halen.
We mogen gelukkig zijn auto gebruiken, wat goed uitkomt omdat de combinatie hiermee net binnen de eisen vallen! De auto mag maximaal 1660 kg trekken, wat na aftrek van zo'n 470 kg trailergewicht niet overhoudt! 1200 kg voor een boot van 1100 kg, een 4-takt bbm, zeilen, spullen, lijnen, vocht en de mast en giek. Volgens ons is dat precies genoeg, want alles bij elkaar weegt ze precies 1200 kg zeg.... Toevallig he

Aangezien de bbm niet werkt, en we wel naar de kraan moeten, besluiten we deze keer om dat op de hand te doen. Het waait bijna niet, dus da's nu geen probleem.

Omdat er aardig wat spullen aan boord moeten, en dit wel zo makkelijk is als Trotti nog niet op een trailer staat doen we dit eerst. Ik zet alles zo goed an kwaad als het kan ook nog een beetje 'trailervast' en kijk tevreden naar een propvolle boot!

De boot is klaar om te takelen, dus zetten we de trailer maar eens klaar. Als die zo vlak naast de boot staat bedenk ik me dat het best handig zou zijn om de mast op de trailer te knopen, ipv bovenop Trotti. Da's iig een stuk steviger!

Dus, de mast wordt met de nodige padvinderssteken vastgezet. Mooi, dat werkt! En mooi dat de mast niet langer is dan de boot, dan hoeven we niet eens een rode zakdoek uit onze kontzak te laten steken

Ik ga bij de havenmeester alle spullen voor de kraan halen en wil het juk laten zakkken, als ik alleen maar 'klik', rrrrrr en dan niets meer hoor!
Het zal toch niet.. Is de kraan net gerepareerd, werkt ie nu al niet meer! Gelukkig is de oplossing nabij, en we varen weer naar de buurvereniging!

aldaar komen er nog wat nieuwsgierigen kijken en al snel hangt Trotti boven de trailer in de banden. Wow, toch wel indrukwekkend dat we daarmee zo'n dikke 300 kilometer gaan rijden!

Redelijk schoon onderwaterschip met wat puistjes:


Trotti op de trailer, maar nog in de banden (groot!):


Na het nodige sjorren, stellen en bemoedigend op de romp duwen vinden we het tijd om de spanning van de kraan af te halen en te kijken hoe ze op de trailer staat.

We hebben een eits hoge kogeldruk, maar om die maar een klein beetje te verlichten zouden we Trotti zo'n 5 cm moeten verplaatsen. Dat zien we niet echt zitten (zo nauwkeurig is de kraan niet) en we besluiten dat het wel goed is!
We zetten de sjorbanden aan en zetten zo Trotti aan de trailer vast.

Zo gaan we met Trotti rijden:


Omdat de boot nu bij de buurvereniging staat, rijden we nog even treug naar onze eigen vereniging. daar zal de combinatie blijven staan totdat we de volgende dag om een uur of half 7, 7 uur gaan rijden. dit geeft gelijk de mogelijkheid om de sjorbanden nog even te checken omdar we over wat drempels moeten.
We parkeren naast een Beneteau 47.7 welke normaal indrukwekkend is, maar ik besluit dat Trotti en een Audi nog gaver zijn samen! (en let op de prachtige kleurencombinatie van blauwe boot en blauwe auto!)

Een 47 voeter groot?:


Mwah:


Groeten,
Globe_Trotti/Johnnie

20 November 2010, half 7:

Brrr, vroeg, koud en toch wel spannend!

We staan allemaal wat onwennig naast de combinatie en denken dan, ach, we gaan maar gewoon rijden, we zien het wel!

Met 4 man in de audi, het maximale trekgewicht erachter, oh ja, en ook nog een kofferbak vol spullen om het aan boord van Johnnie wel warm te houden rijden we weg.
Nou Trotti, hier kom je voorlopig, of misschien zelfs wel nooit meer! Bedankt dat ik met jou deze wateren heb mogen verkennen en leren kennen!

Onderweg houdt de combinatie zich goed. We kunnen goed met het verkeer meekomen, en gaan na verloop van tijd zelfs vrachtwagens voorbij! Het valt dus allemaal best mee!

Na een uur of 2 stoppen we even om te plassen, koffie te drinken en onze lading te checken. Inmiddels is ze tch wat in de steunen gezakt en zijn de sjorbanden iets verschoven, dus trek ik de boel nog eens goed aan. Zo oet het maar de komende 200 km!

Blijft toch wel groot:


Als we, na een goede 3 uur rijden verwachen nu toch wel een keer van het randje van Nederland af te rijden, geeft de TomTom nog ruim 45 minuten aan... Pfff, wat kan NL toch groot zijn!

Vlak voor de bestemming voel ik toch duidelijk de zenuwen weer een beetje aantrekken. Zou hij zich wel aan de afspraken gehouden hebben? Ligt de boot door de brug? (die alleen tussen 11 en 12 uur draait) Kunnen we Trotti gelijk lossen?

Als we de Eemskanaal-Zuidzijde oprijden ben ik even de weg kwijt en vertel zachtjes aan mijn schoonvader (de chauffeur voor de dag) dat we moeten keren. Met wat hulp en doorzettingsvermogen krijgen we de combinatie gekeerd, en rijden we terug. We rijden het terrein van Jachtwerf Hunsfeld op om vervolgens tegen een blinde muur aan te rijden... Oeps, mijn foutje... Sorry

na nog een keer keren, en daarna nog meer steken staan we vast... Vooruit kan niet meer (dan belanden we in t water) en achteruit gaat niet omdat er een paaltje staat! Poehee....

Dan bedenk ik me ineens dat de lichtbak (die dus achter het paaltje zit) ingeschoven kan worden en we zijn weer vrij!

Opgelucht rijden we het kanaal verder af totdat we in alle opluchting de inrit wéér voorbij rijden! We merken het gelukkig snel en hoeven maar een klein stukje achteruit!

Inmiddels is Johannes ook al gearriveerd (de verkoper) en we rijden naar de kraan. Die staat al op ons te wachten, maar dan zie ik de Loper nog bij de werf liggen.
Ze is dus nog niet door de brug en we hebben nog 10 minuten! razendsnel pakken we allemaal een tas of boodschappenkrat en laden Johnnie in. De motor draait al en ik vaar, voor ik het door heb op mijn eigen grote boot! Wow!

Na de brug knopen we haar even vast om terug te gaan naar de werf. Als we daar aankomen zie ik nog net Trotti op de nieuwe trailer gezet worden en op haar plekje voor de witer geparkeerd worden. Ik haal de mast met mijn schoonvader van de trailer en leg die naast haar neer.

Dit is het dan... Nogmaals bedankt voor alles Trotti! We hebben prachtige jaren en avonturen met je beleefd. Wat dacht je van de openstelling van de DCYR voor ployester jachten die wij geregeld hebben. Of die spinnaker rakken met een dikke 6bft...

Sorry, ik dwaal af.

Nu is het tijd voor de financiële afhandeling. We rijden naar de bank om daar het resterende bedrag op te nemen en aan Johannes te geven. Het is nog een flink pak geld! zo'n 2cm dikke stapel van groene briefjes! Men, snel vergeten dit!

Nu de deal rond is vertrekken we opgelaten richting Johnnie om onze laatste spullen aan boord te zetten en onze draai te vinden.
Mijn schoonvader en zwager gaan weer terug met de auto en dan zijn we alleen... we gaan zsm onderweg, we hebben nog genoeg afstand af te leggen.
Onderweg ruimen we de spullen op, vonden allerlei handige opbergplekjes en ontdekken dat de kachel niet werkt omdat de bedieningsunit niet aangesloten is. hmmm, niet zo mooi met deze kou.
Maar daar vonden we wel wat op zeg ik enthousiast!

Bij Groningen willen we vastleggen. We kiezen de GMC uit omdat dat lekker centraal ligt en direct voor de sluis. Met geluk blijkt er een praxis te zitten en ik koop dus een elektrisch kacheltje! Heerlijk!
We maken als avondeten broodjes knaks en genieten volop van ons mega jacht!

Meer later!

Groeten,
Johnnie

Zeg eh sjonnie, je was toch niet je camera vergeten zodat je het begin der nieuwe avonturen heb kunnen vastleggen

Enne dat die kachel het niet deed heb je vast express gedaan zodat je lekker tegen haar b....n kon aankruipen

Mooi verhaal, smaakt naar meer

Ik heb niet heel veel foto's gemaakt helaas, maar bij de vervolgverhaaltjes zal je dat wel zien!

en dat van die kachel was gelukkig niet zo. Zondag kwam nl mijn vader aan boord omdat MArit weer moest werken. En ik kruip dan toch niet zo graag achter de k*nt van mijn vader hoor!

Maar, als het goed is, is het een kwestie van aansluiten en het werkt weer.
Alleen jammer dat een electra leek zoals ik een stekker met 7 polen en 6 draadjes niet op de gok goed kreeg..

Groeten,
Johnnie

Nou willen we natuurlijk ook wel foto's van sjonnie zien..

Bij deze dan alvast eentje:



Groeten,
Johnnie

Da's Sjonnie niet, da's zijn alter ego

Zo dan maar.. kon het niet laten..

Dank voor dit leuke vervolgverhaal.

beewee schrijft:


Geweldig! De naam veranderen we denk ik in het voorjaar pas (anders zitten de letters ook nog zo vastgevroren

Groeten,
Johnnie

Ga door! Het leest zo lekker weg.

Een naam als "Johnny be good" is eigenlijk ook errug leuk..

Mooi verslag trotti euh Johnnie

beewee schrijft:
Noem hem Johny Bi Good en je kan hem posten bij Markante bootnamen

Als het maar niet "Goodbye Johnny" wordt.

We waren gebleven bij de GMC (voor de niet zo snelle/handige googlers: Groningse Motorboot Club; een soort hells angels op t water denk ik er maar bij...)

Na een heerlijke nacht met warme voetjes door de warme kachel staan we bij tijds op. Volgens Marit draait de sluis vanaf 9 uur, dus wil ik dan al voor de deur liggen!

Het is toch wel koud, dus kleden we ons goed aan! Komen die wintersport kleren toch nog goed van pas!
En zo vroeg op de dag, met weinig wind en deze temperaturen is uiteraard de kans op mist groot en wat schetst onze verbazing... ZO'n prachtige laaghangende mist op het water. Combineer dit met een waterig opkomend zonnetje en je krijgt mooie plaatjes.

Dik aangekleed:



Mooie plaatjes onderweg:


's ochtends op een nieuwe boot die we nog niet kennen... Even spannend dus! We maken klaar om te vertrekken, rollen de walstroomkabel weer in , zetten koffie en ik ga de motor starten... Als ie het maar doet...

Sleuteltje in het contact, drukken, draaien, gloeien, nog maar even gloeien het is tenslotte koud, en VVVVRRRROEMMMM!!! Hahaha, hij doet het!

We steken achteruit de box uit. En bijna vaar ik de eerste schade! Omdat de schroef bij deze motoropstelling niet kan draaien (zoals bij een bbm) en er flink wat schroefwerking is duw ik bijna de achterkant in de buurman. Het gaat gelukkig net goed en een wijze les rijker tuffen we naar de sluis.

Schutten gaat perfect dankzij de prima (ex-)collega van onze welbekende forumgenoot. En voor we het weten zitten we op het Starkenborghkanaal.

Met de mast op zijn schaar hebben we nog aardig wat doorvaarthoogte nodig, maar ik schat in dat we niet alteveel tijd kwijt zullen zijn met wachttijden voor de bruggen die wel open moeten.
bij de Krolbruggen is het even schrikken als ik de marge wat groter inschat dan dat die daadwerkelijk is (10 cm hooguit)

Gelukkig gaat alles weer goed en is onze partner op de rechter schouder de figuur op de andere schouder nog de baas!

En daar vaar je dan door Groningen met je boot. Prachtig vaarwater met genoeg uitzicht, maar ik bedenk me toch alweer vrij snel waarom ik zeilen toch leuker vindt dan motoren...

Onderweg:


Je zou je boot maar zo in je tuin kunnen leggen:


Onderweg schieten we nog wat plaatjes van passerende taferelen en we gaan eens denken aan onze eindbestemming van de dag. De planning zegt Lemmer, maar dit blijkt toch wat ver. Met enig rekenen komen we toch niet veel verder dan Grou.

We lichten de aflossingsploeg in en verleggen de lat. Mijn vader, die Marit af komt lossen omdat ze weer moet werken op maandag, zegt dat Grou wel makkelijk is, dat ligt nl vlak naast de snelweg. Da's mooi meegenomen.

We wisselen elkaar regelmatig af met sturen en zitten zo'n 1 uur aan het roer. De stuurautomaat werkt helaas niet (goh, wat een verrassing), dus dat wordt op de hand sturen.

Als we bij Grou aankomen begint het al een beetje te schemeren. Marit zoekt met de almanak in de hand een haven uit. Hier hebben we 's zomers gelegen en waren goede faciliteiten, en het belangrijkste, walstroom!
Als we ibj de eerste haven aanleggen blijkt dat de walstroom al is afgesloten.
Dan moeten we het bij de buurhaven nog maar eens proberen. Daar zie ik een mooi, redelijk beschut plekje en vaar er enthousiast op af. ls Marit al wat zenuwachtig begint te kijken omdat ik al wat dicht bij de steiger zit, worden haar angsten de kop ingedrukt. Ik ga de steiger nooit en te nimmer halen, we zitten nl aan de grond!

Dat was nogal een verrassing, maar ja dat hoort bij Friesland en 1,50 diepgang!
Inmiddels komt er een aleraardigste man de steiger op lopen die ons adviseerd om toch vooral om de hoek te gaan liggen. In de gemeentehaven is het helemaal beschut en diep genoeg, én er is de zo hard nodige walstroom!

Vol goede moed varen we de hoek om en zien ruim voldoende plek. Bij de eerste poging zitten we weer vast, maar een boxje ernaast paast het! Gelukkig hebben we nog een hele verzameling 0,50 centjes, want die blauwe palen lusten ze wel rauw zodra je er een hetelucht kachel aan hangt!

Inmiddels is mijn vader ook in de buurt en loodsen we hem onze kant op. Hij heeft heerlijke nasi meegenomen om op te warmen, maar we besluiten zonder al teveel tegenspraak om toch maar Grou in te gaan en een restaurantje te zoeken!

Na een heerlijk diner neemt Marit afscheid en stapt in haar auto naar huis. die zal na zo'n 2,5 uur wel thuis in d'r bedje liggen... daar gaan wij nog een stuk langer over doen!

Johnnie in Grou:


Groeten,
Johnnie

Nieuwe dag, nieuwe kansen!

Omdat we Lemmer niet gehaald hebben op zondag moeten we vroeg gaan varen om deze verloren mijlen toch nog wat in te halen.

We vertrekken en zetten de motor flink open zoda we 5,5 knoop varen. We varen op ons gemak door t Friese landschap en plannen om in Lemmer wat gasolie in te slaan en een navigatielampje omdat het tweekleurenlicht op de boeg niet werkt.

Rond het middaguur varen we bij Lemmer linksaf richting een taknsteiger. Aldaar leef ik de jerrycan in de tank en vul de jerrycan weer bij met 18 liter diesel. Je merkt aan alles en iedereen dat het seizoen voorbij is. ik moet €25 afrekenen en heb niet kleiner dan € 50.... En wisselen kunnen ze niet. na enig gezoek reken ik bij de buren af. Dat verrekenen ze onderling maar.

Omdat er op de tanksteiger geen navigatielampje te krijgen is gaan we na de sluizen ook nog even linksaf naar de marina. Aldaar heb ik snel een winkeltje gevonden met lampjes, en voor de zekerheid ook nog wat olie.

We varen weer weg en zetten koers richting Lelystad (of Urk afhankelijk van het tempo en weer).
Als we goed en wel varen duik ik de kombuis en en warm de heerlijke nasi op. Een lekker gebakken eitje erbij en wat pindasaus en je waant je bij de Chinees!

We knappen allebei aanzienlijk op van deze warme hap en zetten vol goede moed koers naar Lelystad.
De boot en vooral de motor houden zich prima en we merken al sne;l dat we lelystad ook daadwerkelijk gaan halen.
Afgelopen zomer is mijn vader er nog geweest en die wist een plekje vlak voor het havenkantoor met walstroom en een goede douche. Daar ligt het volgende waypoint dus!

Een leeg en koud uitziend IJsselmeer:


als we in de aanloop naar de haven zitten zien we nog een soort mini-transatter zeilen en blijkt dat we niet de enige idioten op het water zijn die er geld uitgeven ipv mee verdienen!

Mini-transatter?:


We varn de haven in en zetten koers naar ons way-point. Als we aan het aanmeren zijn spot mijn vader de havenmeester. Die kijkt eerst wat verbaasd, en komt onze kant op. hij was net aan het afsluiten en of we nog iets nodig hebben. "WALSTROOM" klinkt he tin koor. hij wijst ons de stekker (met waarschijnlijk directe verbinding met de buren bij de centrale) en staat nog wat afwachtend te kijken.
Ik vraag of ik direct moet betalen, of kan dat morgen ook? "Doe maar €5,00 in de brievenbus"
Nou, da's toch attent van die man, maar voordat we hem kunnen bedanken horen we zijn auto starten en is ie weg.

We zetten het kacheltje aan en ik besluit om eerst eens even een warme douche te nemen. Omdat de suana niet open is biedt dat een prima alternatief.

Opgewarmd en okselfris stap ik weer aan boord om een slapende vader te vinden. ik weet hem toch og te porren voor een hap nasi en zet hetzelfde recept als vanmiddag op tafel. Heerlijk!

Nasi van mams:


Met een volle buik lezen we nog wat regels, drinken nog een perfect gekoeld biertje (even buiten gezet) en gaan dan te kooi.

Groeten,
Johnnie

Mooi verhaal Johnny, en heerlijk herkenbaar:
- jouw avontuur met een weigerende motor tijdens de proefvaart met de koper lijkt op mijn situatie bij de verkoop van de Defender, waarbij de rolfok die het altijd doet natuurlijk vast komt te zitten
- het late varen op Van Starkenborg kanaal en Margriet kanaal, ook al vaak gedaan. Ik heb trouwens een keer de liggende mast (heel zachtjes) tegen 1 van die lage bruggen geparkeerd.
- het vastlopen met een nieuwe boot: ik kon in oktober met de nieuwe boot de box die ik had gekregen nauwelijks bereiken. Bleek dat ie niet 180 steekt, maar 187! Wat duwen met de motor en toen haalde ik het toch.

En het mooiste: de verstilde indruk die varen in dit seizoen geeft. De rust op het water, de paar geestesverwanten die ook zo gek zijn!

Veel succes met je nieuwe boot en als ik het zo zie: het is een plaatje!

Groetjes Erik

gaaf dat je de moeite neemt om dit allemaal op het forum te zetten!

Hier kan ik echt van (mee)genieten. Lijkt ons ook heerlijk. (Over een x aantal jaren).
Heel veel zeilplezier gewenst met Johnny Walker.

Erik Jan

Dinsdag: Lelystad - Maarssen

Voordat we vertrekken ga ik nog even op zoek naar de brievenbus van de havenmeester om daar de verschuldigde € 5,00 in te doen. en er is daar dus geen brievenbus te bekennen! Wat een grap.. Maar ik wil toch netjes betalen, dus schuif ik een briefje van 5 tussen de schuifdeuren en ga ervan uit dat de havenmeester die wel vindt.

Om 7.45 is het voor- en achter (thanks Albert) en tuffen we naar de Houtribsluizen. Het is nog wat donker, dus goed oppassen geblazen met die binnenvaarders.
Gelukkig kunnen we gelijk met de eerste schutting mee en om 8.15 zijn de op het Markermeer.
De wind is 90 graden gedraaid en nu NW. Niet best om het Markermeer over te varen op de motor. Gelukkig heb ik inmiddels een flink vertrouwen in de pruttel, dus gas erop!

Al rollend en lsingerend maken we met nét geen 5 knopen toch nog een aardige gang. Als mijn vader even naar binnen gaat om een sigaar te pakken en weer naar buiten komt hoor ik ineens een flinke klap... De mast is van zijn schaar gevallen en bengelt op de zeerailing.
Gelukkig had ik op het eerste stukje nog de bevestiging op de preekstoel nagekeken en beter vastgeknoopt, anders waren we hem nu kwijt geweest! Snel pak ik de mast beet en leg hem op de hekstoel.
hee, zo ligt ie eigenlijk veel beter. Nog even wat schuiven en de kajuitingan is ook weer vrij. Dan bindt ik de mast goed vast en "pleur" de schaar naar binnen.

Zo heb je het gelijk weer warm. We zetten de reis voort en zitten bijna dwars van Marken. Daar wordt het Markermeer een stuk smaller en zal de golfslag ook aanzienlijk afnemen. En inderdaad, zodra we in de 'luwte' van Marken zitten biedt dat malle paard ons een heerlijk rustig Markermeer.

We lopen Muiden aan, want we willen de weg vervolgen over de Vecht om zo een flink stuk van het klotsense Amsterdam-Rijnkanaal te missen.
bij muiden is het nog even spannend of we niet precies in de lunchpauze van de sluisdeurenklepper aankomen, maar tot mijn grote opluchting zie ik hem zijn boterhammetje wegleggen en de lichten op rood-groen zetten!

Op de een of andere manier lijkt het wel dat alle watersporters respect voor elkaar hebben en steken ze graag een extra handje uit als je, zo laat in het seizoen, nog langs komt. Wat nou verharding van de samenleving...

Na het schutten merken we gelijk de rust van de beschutting en op vrijwel vlak water speren we met 5,5 knoop (sorry woonbootbewoners aldaar)door.

Zo'n 4 of 5 jaar geleden heb ik deze route voor het eerst gevaren met Trotti. We gingen naar Friesland en we wilde met de staande mastroute naar het Noorden. Toen mijn vader en een goede vriend dat hoorden zeiden ze bijna tegelijk, "nee joh, je moet je mast strijken en over de vecht gaan. Da's leuker en veel rustiger". Die route beviel toen erg goed, en met de ervaringen van toen besloten we nu deze route ook weer te nemen.
Ondanks het advies van mijn vader had hij deze route echter zelf nog nooit gevaren! nou, dat was dus extra genieten. We hebben de rest van de middag samen in de kuip gezeten en van het uitzicht genoten.

De gehele Vecht ging eigenlijk redelijk soepel. Op 1 of 2 bruggen na konden we overal onderdoor (dankjewel johannes voor de ondeugelijke schaar) en konden we aardig wat mijlen maken.

We wilden na Maarssen het ARK op omdat de doorvaart door en rond Utrecht een dag vantevoren aangevraagd moet worden en omdat het ARK korter is. Vanaf het ARK gaan de dan het merwedekanaal op.

Wat ik in mijn reisplanning echter niet had meegenomen (en mij ook niet opgevallen was) is dat de brug bij Maarssen ook een dag vantevoren aangevraagd dient te worden! en laat die brug nou net 5 cm te laag zijn. Zelf met zijn tweeen op het voordek paste het niet (hoogste punt was bij de preekstoel).

Daar lagen we dus om 16.15 voor een dichte brug. Gelukkig was het nog wel binnen kantoortijden en kon ik de brugbediening nog aanvragen. Het was zelfs geen probleem om dit de volgende dag om 9 uur al te doen. Wederom Thanks voor de bruggenwippers!

Omdat we nu niet verder konden besloten we voor de wal te gaan en bij de kroeg op de hoek te gaan opwarmen.
mijn vader is een al wat oudere man (tenminste dat vindt ik omdat hij tenslotte al wel met (vervroegd) pensioen is) en dus is het niet netjes om deze een sierlijke afsprong te laten maken op een gladde en scheve graswal. Ik manouvreer johnnie dus zo goed en kwaad als het gaat langs de wal om een senioren afstap mogleijk te maken, kom ik ineens niet meer dichterbij... We liggen dus weer vast. voor de sier leggen we toch og maar wat lijntjes naar de wal en drinken er maar een bakkje koffie op.

Als we wat later richting de kroeg gaan blijkt het een restaurant te zijn. he, vervelend, nou moeten we daar weer gaan eten ipv aan boord... Nou ja, vooruit, wij zijn de vervelendste ook niet.

Na een heerlijk maal, wat vooral lekker warm was! klommen we weer aan boord voor een goede nachtrust. helaas geen walstroom (ik heb zelf snog op het terras van het restaurant gekeken of er ergens een stekker verstopt zat, maar helaas), dus extra dik aangekleed te kooi.


Groeten,
Johnnie

Woensdag: Maarssen - Strijensas

De volgende dag zijn we al vroeg wakker door de kou en zijn allebei wat stram. Brrr, wat was het koud. De enige (veilige) warmtebron konden we niet laten liggen, dus zetten we de motor aan. We drijven wat lusteloos voor de brug en moeten nog een half uurtje wachten.
De warmte van de motor is gering, maar wel lekker. Gelukkig is de bruggenwipper er op tijd en om 8.55 gaan we door de brug.

Al snel varen we richting de sluis naar het ARK. Aldaar staat deze open (zoals altijd) en varen we het knobbelwater op.
we krijgen nog de vraag waar we heen gaan van wat bouwvakkers. Als ze vragen of we soms naar Engeland gaan zeg ik: "ja, maar we hebben er wel een hele week voor hoor" blijven de mannen wat verbaasd achter.

op het ARK valt de drukte en dus de golfslag erg mee en we varen al snel utrecht voorbij. De sluis die we normaal naar het Merwedekanaal nemen draait ook alleen op aanvraag, dus gaan we met de grote jongens mee door de Beatrixsluis.
toch best raar om ineens onder de sluisdeuren door te varen.
ook ligt het in de sluis niet echt lekker doordat ze allemaal met de schoref in werking liggen.
Het schutten gaat gelukkig vlot en voordat we het weten zijn we erdoor.

nog even twijfelen we of we niet over de Lek moeten varen, maar de stroom houdt ons tegen. Die is net om, en dus tegen. Jammer.

Na de lek schutten we (weer) het Merwedekanaal op, maar ditmaal ten zuiden van de Lek, zoals ze dat in de almanak noemen.

Wachten op de Lek om te schutten naar het Merwedekanaal:




We liggen in de sluis me een niet al te grote binnenvaarder en kunnen mooi aanpikken om de bruggen vlot te kunnen passeren. Dit lukt tot Meerkerk alwaar de afstand te goot is geworden en we even moeten wachten.
Als het verkeer weer weg is zien we plots een tegenligger. Deze grote jongen heeft voorrang, wat we ook maar al te graag geven en als hij gepasseerd is gaan wij ook de brug door.

Het volgende obstakel is de Spoorbrug bij Arkel. Het lijkt er een beetje op dat we er net onderdoor kunnen, dus halen we onze voorganger (die hier dus op ligt te wachten) weer in. tot groot vermaak van de schipper past het wéér net niet en sluiten we weer netjes achteraan.

Na de spoorbrug staat een groot bord met SPORT <---
Oftewel, sport linksaf. eigenwijs als we zijn haken we toch bij de binnenvaarder aan, maar de brug springt al snel weer op rood om vervolgens weer dicht te gaan. Toch maar over de Linge.

Als we daar varen komen er allerlei herinneringen van mijn vader boven. Allebei mijn ouders komen uit Gorinchem, dus hij heeft genoeg te vertellen. Altijd leuk om die verhalen weer eens te horen.

bij de Merwedesluis moeten we even wachten alvorens we kunnen schutten. Gelukkig mogen we wel in de sluis wachten, da's wel zo makkelijk.

Eenmaal de sluis door zijn we het laatste kunstwerk dat ons de weg verspert voorbij, dus drinken we er eentje op.

op de Merwede gaat de gang er goed in. We hebben zo'n 1,5 mijl stroom mee, en dus varen we met 6,5 knoop de goede kant op.
Ondertussen begint de eindbestemming van e dag toch wel weer wat belangrijker te worden, dus overleggen we. Wat doen we, Willemsdorp of Strijen? Of varen we door?

Doorvaren was geen optie. we waren al steenkoud en een aankomst om middernacht zien we niet zitten. Willemsdorp, hebben ze daar walstroom? en in Strijen? Hmmm.... Willemsdorp is wel dichterbij... Ja, maar als we voor Strijen gaan zijn de de 'scheepvaartroute' al voorbij...

Uiteindelijk kiezen we voor Strijen. We hebben en mooie handheld kaartplotter, dus die ingang met die lange strekdammen moet geen probleem zijn.

als we uiteindelijk de Kil oversteken blijkt toch maar weer eens hoe belangrijk het is om wel echt heel goe duit je doppen te kijken!
Het is inmiddels donker en het verkeer uit dordt is prima te zien, maar door de achtergrond verlichting van Moerdijk zijn de schepen uit die richting moeilijk te zien.

allebei redelijk gespannen wachten we een goed en rustig moment af en steken over. Het is inmiddels al echt donker...
Als we de vaargeul ruim gepasseerd zijn zien we ineens hoe druk het hier nog steeds is en dat we, door goe uit te kijken, dat wel, net een rustiger stukje te pakken hadden met oversteken. Achter ons sluit de oversteek weer door een continue stroom binnenvaarders. Welkom terug in de hectische wereld!

in het rustige water hebben we alle tijd om de aanloop van Strijen goed te bekijken. Watis op zo'n moment een plotter een itkomst! Ik hoef bijna niet om me heen te kijken om ons zo tussen de pieren in te steken.

in de haven zoeken we weer een plekje dichtbij een stopcontact. Als we vastmaken begint het te regenen, en zijn we blij dat er weer warme lucht door de kajuit stroomt!

We zien in het clubhuis licht branden, dus besluit ik te gaan kijken of er nog iemand is. het blijkt in het restaurant te zijn, en om onze traditie voort te zetten en omdat de kok hier toch ook uitgeprobeert moet worden schuiven we hier aan voor, wederom een heerlijk maal. Voor de ZF-ers aan t Hollands Diep, daar kan je dus echt heerlijk eten!

we sluiten de dag af met een bakje koffie en nog wat regels. Morgen het laatste stukje naar huis!

Groeten,
Johnnie

Jij schudt die leuke stukken wel heel rap uit je mouw zeg.

Gelukkig ben je nog niet op de bestemming, voaral deurgaan!

Donderdag, de laatste dag! Strijensas - Hellevoetsluis

Op maandag avond kreeg ik van Marit al de waarschuwing dat de woensdag toch echt thuis zouden moeten zijn omdat het zou gaan sneeuwen.. Lekker om te weten dat het dan toch donderdag wordt...

Omdat we het goed zat zijn die kou gaan we om 7.45 weer voor- en achter. De havenmeester hebben we nog niet gespot, en we hebben ook geen afspraken gemaakt, dus die betaal ik nog wel een keer als we hier terugkomen (wat we zeker van plan zijn!)

Omdat we al ten noorden van de scheepvaartroute zitten kunnen we zonder al teveel te hoeven opletten zo nar huis stuiven. Snelheid weer op ,0 knoop plus een beetje en volhouden.

als we goed en wel de haven uit zijn neemt mijn vader het roer zodat ik koffie kan maken. Die smaakt weer heerlijk en warmt ons weer een betje op. Nog maar een bakkie? "ja, lekker" krijg ik terug de kajuit in.
als dat bakkie klaar is steek ik een warme dampende mok naar buiten en zie ineens een helemaal nat verregend mannatje zitten.. Het regent dus. het is gelijk goed te merken aan de temperatuur, want die daalt een paar graden. Gelukkig lijkt de koffie dan nóg warmer.

als de koffie op zet ik snel en nieuwe op en stel voor om te wisselen. Tot mijn verbazing zeg tmijn vader dan dus, nee wacht maar tot de bui over is, dan hoef jij niet ook nat te regenen. Een gouwe vent dus!

Als de derde bak koffie klaar is, is het ook droog en kruipt mijn vader de kajuit in. Ik kijk eens goed om me heen en concludeer dat ik het niet het hele laatste stuk droog ga houden. Overal om ons heen zijn buien. En alleen een eind naar het Noorden zitten wat opklaringen.

Het geeft in ieder geval prachtige luchten. Loodgrijze bien tot aan de horizon afgewisseld met prachtige hoge aambeeldwoklen met zilveren randen! Wow... Het is dat ik weet wat aambeeldwolken betekenen, maar anders zou ik het er warm van krijgen.

De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze wel eens, nou dit maal niet! We maken goed voortgang en voordat we het weten zitten we al onder de Haringvlietbrug. nog even goed op de hoogteborden kijken, want de bolgende keer vaar ik hier mét mast!
Wel jammer dat het erop lijkt dat we er niet onderdoor passen... 9,5 meter ipv 10,5... Dat moetn we nog maar eens goed bestuderen!

Elkaar regelmatig afwisselend pakken we binnen onze spullen weer in en ruimen de boot op. Zodra we er zijn willen we zo snel mogelijk naar een warme douche!

Uiteindelijk pakken we geen enkele bui meer mee! Het zal wel weer met dat figuurtje op mijn rechter schouder te maken hebben of zoiets. We varen langs alle buien heen en houden het verder helemaal droog.

Om net voor 12 uur varen we door de pieren in Hellevoet. We zoeken een mooi beschut plekje (toevallig naast mijn broer) en knopen Johnnie vast. Mijn vader gaat gelijk een bagagekarretje halen en ik duik de kajuit in om tassen naar buiten te gooien.

na een goed kwartiertje staan we naast de auto onze laarzen uit te trekken. ik loop nog even bij de havenmeester langs om ons aan te melden en krijg ineens ene helemaal warm gevoel!

WE ZIJN ER!!

Johnnie op haar plekje:


Na een prachtig 'avontuur' van 6 dagen, niet heel veer meer graden, veel motoruren, ontelbare klappertanden en prachtige luchten ligt onze johnnie in haar nieuwe thuishaven.

Meer foto's van de reis zijn hier te vinden:
http://picasaweb.google.com/115674762483961645029

Groeten,
Johnnie