Ja hoor, het gaat door gelukkig. Ik had ook geen afbel verwacht want de skipper zegt: "als er geen ijs ligt dan kan je zeilen". De voorspelling voor 27/11 gaf een windje van 8 tot 11 knopen en daarbij een gezellig temperatuurtje á la vriespunt. Volgens de IJselmeerpost is het water nog 6.1 graadjes, lekker warm dus.
Om half 8 vervloek ik die verdomde wekker en met gezonde tegenzin begin ik aan het ochtend ritueel. Pot koffie zetten, waterkoker vullen om de thermosfles alvast heet te maken, de ski-koffer plunderen voor thermo en extra laagjes en na een broodje en kop koffie ben ik onderweg.
De digidinges zegt -2 op het dashboard en ergens vraag ik me af of het wel leuk gaat worden vandaag. Dankzij een flinke file op de A1 mag ik 25 km omrijden om een kwartier te laat te komen. Onderweg wordt het langzaam witter om me heen, witte bomen flitsen hier en daar voorbij en langs de weg zie ik mijn eerste winterdag, sneeuw!
Bij de boot is het geglibber de glibber even wennen maar verrassend goed te doen als je oppast. We gooien het grootzeil op de giek, maken de rest klaar en zetten koers naar het IJselmeer. Hier een beeld van de glibberpartij:
Sneeuw op de kap, de boot is normaal ook al wit maar die luiken toch niet dacht ik:
Dan passeren we de drie kale casco's die Albert een tijdje geleden ook op de gevoelige plaat zette, ze liggen er dus nog:
Echt koud is het nog niet, goed ingepakt als iets breekbaars is het zelfs warm te noemen. Tot de handschoentjes klam/vochtig/nat worden (in die volgorde) door het kruipen over het dek. Alles onder de sneeuw:
Na de laatste tonnen zetten we de zeilen op en mag de motor uit. Heerlijk rustig op het water, helemaal alleen, heerlijk stil... Korte tijd later zetten we de kleine spi bij voor 2 uurtjes en dat schiet weer lekker op:
Na een tijdje neem ik het roer over en niet veel later gaat de spi weer omlaag. De diepte zegt 0.70 m onder de kiel (we steken 2.40!) dus meer dan genoeg nog. Met 2 man op het voordek (waaronder de skipper) die het spi-beslag opruimen zie ik de diepte langzaam teruglopen naar 50 cm. Geen probleem want hier varen we altijd door tot zo'n 20/30 cm voor we overstag gaan, soms zelfs iets later. Dan spingt hij naar 30 cm, dat gaat wel erg snel ineens... Voor ik naar voren kan roepen dat ik zo overstag wil is het in een paar tellen tijd 20... 10..en 0 cm, een lichte bojnk... Voel ik dat nou goed??? BONK, Schoten LOS wat dankzij de andere 2 in de kuip vrijwel direct wordt gedaan! Nog een BONK en jawel hoor... Fuck we liggen vast en goed ook!
Kan ook in het blunderdraadje maar wie nooit vastloopt zeilt ook nooit toch? Motor aan, achteruit... niets... meer gas erbij... nog niets... Allemaal aan 1 kant hangen hielp ook geen donder mee. Daarna even overleg wat erg rustig verloopt want we kunnen toch even nergens heen nu. We lagen ook niet meer te bonken op de kiel want dan reageer je wel anders.
Stilliggend en de motor in de achteruit heb je niets aan het roer dus besluiten we vooruit op de kiel te draaien en zodra het kan de boot onder helling te trekken. Tergend langzaam zien we de boeg eindelijk iets draaien, nog iets verder... en zodra het kan trekken we de schoten flink door en geeft de skipper een beetje peut bij. Alsof we helemaal niet vastlagen zeilen/motoren we ineens weg van onze ongeplande tussenstop.
Hey... ik heb het helemaal niet meer koud nu, zelfs m'n handen zijn weer warm! Gelukkig hebben we niet voor hulp hoeven bellen, dat zou best genant zijn geweest. Achteraf gezien erg blij dat de spi net omlaag was anders hadden we waarschijnlijk wél om een sleep mogen vragen...
Hierna zetten we weer koers richting de thuishaven:
Met een lekker gangetje glijden we heerlijk door het eenzame water om na een paar slagen tegen half 5 weer de box te betreden. Na de zeilen te hebben opgeruimd en schoonschip te hebben gemaakt is het tijd voor het welverdiende afmeer-biertje in de kajuit. Gezellig napratend over deze winterdag waarbij het vastlopen toch wel 'onderwerp nr 1' was kijken we terug op een toch wel bijzondere ervaring. Sneeuwzeilen!
Tijdens het vastlopen geen paniek en geen geschreeuw maar snel en doeltreffend gehandeld door iedereen, ook dat geeft een goed gevoel achteraf.
Mijn eigen les van deze dag is trouwens dat neopreen handschoenen geen donder helpen als ze nat zijn. Stervens koud! Ook niet gek als het -1 is en er een windje op staat te blazen, volgende keer lekker van die Sorbo overhandschoenen er overheen.
Volgende keer zeg je??? Ja, GRAAG!!! Ondanks de kou is het prachtig zeilen, een prachtig gezicht en heerlijk rustig op het water. Een hele mooie ervaring en het smaakt naar meer (alleen dan geen tussenstops aub!).
Ohja, vastlopen was op ongeveer 1.3 mijl oost van de VZ zuid kardinaal (jawel, Vrouwenzand dus!).
Vanaf hier mijn dank voor de rest van de crew en in het bijzonder de skipper, dankzij iedereen was het een heerlijke en gezellige winter-zeil-dag.
Groet,
André