Onderwerp: Pinksteren met L'avalanche

Donderdagavond verzamelen de leden van Team L'avalanche zich aan boord van het gelijknamige zeilschip in Dinteloord. Het voer krijgt een plek, er worden nog wat grib files opgehaald en we besluiten direct al dat Treamos dit jaar de prijs krijgt voor 'meeste gadgets aan boord'; wellicht kunnen we daar ook de team-prijs voor binnen gaan slepen. Nog voor het eerste biertje open is, ontbrandt de strijd om het enige 12v-stopcontact en dus hét laadpunt voor electronica; om de een of andere manier is er steeds weer een apparaat dat dorst heeft. Er heerst verder een zekere spanning: gaan we dit jaar hetzelfde niveau van bijzondere gebeurtenissen (lees: ellende) halen als vorig jaar?

Vrijdag gaan we eerst maar eens met een rustig windje en een hoosbui tussendoor, naar de Roompot. We willen daar om 22:00 naar buiten omdat de omstandigheden voor die tijd beroerd zijn, en erna er helemaal slecht uit zien. Met een lichte vertraging varen we in het donker door de Oude Roompot naar buiten; hier en daar een ster, soms een navigatielampje. Het waait stevig door, al vrij snel staat rif 2 erin. We moeten hoog aan de wind hakken en proberen de balans te zoeken tussen hoogte en comfort. Ga je te hoog, dan krijg je golf na golf op het voordek (tenzij Treamos stuurt, dan haalt de golf het tot aan het stuurwiel) en leren we professioneel paaltjes pikken. Gaan we te laag, dan is Engeland heel ver weg.

Net als bij de andere teams, krijgen wij te maken met zeeziekte. Treamos gaat plat. Hen3 gaat niet meer naar binnen. We moeten opkruisen omdat de wind veel later draait dan verwacht, en de vraag rijst of we wel door moeten gaan. Het feit dat Hen3 buiten prima functioneert geeft de doorslag: we varen 30 mijl extra maar gaan wel door. Ondertussen blijft de wind (5-6Bft) goed doorblazen, het zeetje bouwt, we zien af en toe een golf passeren waar we niet overheen kunnen kijken.

De VSS passeren we, een beetje lousy eigenlijk, op de motor want de wind zit fout. Maar de eerste tekenen zijn aanwezig dat we een relaxt tweede deel van de tocht krijgen, dus we rollen en stampen ons erdoorheen. Na de VSS gaan we met een krimpend windje steeds ruimer varen richting Lowestoft. Dit levert een nieuwe variant op bootslingerbewegingen op, maar gelukkig vinden de magen het dit keer allemaal prima.

We leggen om 21:00 aan in Lowestoft (20:00 Local Time) en hebben in 22 uur volgens het log 122 mijl afgelegd. Qua tijd niet goed, maar wat betreft afgelegde afstand per uur prima!

Wat betreft de problemen: geen touw in de schroef dit keer, geen lege accu (integendeel, het batterij-management werkt prima), slechts een tijdelijk GPS-issue dankzij de nieuwe hobby van Hen3: hoe blaas ik zoveel mogelijk zekeringen door in 24 uur. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Hen3 niet alleen zekeringen opblaast, maar ook wel degelijk dingen repareert: na een halve dag zoeken is het losgeslagen contact van de kachel gevonden en is de marifoon eindelijk in staat om NMEA-berichten van het boordweb af te snoepen.

De zaterdagavond van aankomst vermaken we ons met schoonmaken, handjes schudden en borrelen. We houden het netjes, we moeten op tijd op want het plan is om rond middernacht terug te varen.

Mooi dat ook jullie zijn door gegaan.
Begrijp ik goed dat jullie nog dezelfde nacht zijn terug gegaan?

Nee, ons plan was om de volgende avond terug te gaan varen. We kwamen zaterdagmiddag aan en zouden dan na ongeveer 30 uur weer los gaan. Maar dat komt aan de orde als ik deel 2 ga schrijven

Sorry, voor mij spreken plaatjes met een bijschriftje meer dan 10000 woorden. Ik ga het allemaal niet lezen.

Ik moet je eerlijk bekennen dat ik deze opening ook niet de meest briljante vind hoor. Ik denk dat ik aardig moe was toen ik dit schreef.

Foto's en filmpjes komen er ook aan trouwens, die liggen in het digitale lab ergens in het oostn.

Bindrif schreef :
Ik wel!!
Natuurlijk zijn foto's mooi maar het verhaal "moet" verteld.

Zondagochtend worden we wakker als de eerste boten alweer beginnen aan de terugreis. De wind is matig maar er belooft meer te komen; uit de verse gribfiles blijkt dat de piek in de windsterkte zo rond middernacht en een stukje daarna langs gaat komen. Doen we er verstandig aan om dan te vertrekken? Ik begin voor de zekerheid alvast te kijken naar alternatieve scenario's, en het lijkt erop dat 12 uur later vertrekken een prima weer-window op gaat leveren.

In de tussentijd trekt de wind alleen maar aan en gaat het nog wat harder regenen ook. Er staat in de haven constant 28 knopen wind met uitschieters naar 35. Een landvast heeft een behoorlijk serieuze schavielplek, dus daar leggen we een reservelandvast bij.
We zijn nu nog de enige overgebleven forumgenoten en dat is eigenlijk wel jammer. Terwijl we nog zo herkenbaar zijn met onze 50 vlaggen! We krijgen bezoek: zus van Cora en haar vriend de loodgieter komen de 4 kilogram tabak ophalen die door Cora meegenomen zijn ik noem het maar geen smokkelwaar want daar krijg ik weer problemen mee.

Aan boord is het een gevecht om het oplaadpunt. Er zijn twee laptops, een tablet, vier smartphones en diverse camera's die allemaal stroom willen dus lukraak rukt men gadgets van de lader om vooral de dorst van zijn eigen apparaatje te lessen.

Maandagmorgen stellen we het tijdstip van vertrek nog maar even uit zodat we relaxt op gang kunnen komen. En als de zon dan ook nog door de wolken gaat breken, besluiten we dat het zover is: we gaan er weer voor! Met een meedraaiende wind kunnen we keurig aan de wind, later zelfs halve wind, zeilen van Lowestoft naar de NHR-S. De wind varieert wat in kracht, dus we wisselen wat tussen rif 1, 2 en geen. Lekker dat dat zo makkelijk gaat (over het algemeen): als je reefsysteem werkt ga je het ook meer gebruiken.

De Shipping lanes zijn bezeild, we liggen een uurtje voor op schema en de duisternis begint te vallen. Ik doe een reguliere horizonscan en zie ineens een zwarte vin vlakbij de boot. Een fractie van een seconde later nog 2 en dan zie ik de ruggen: dolfijnen! Iedereen stormt naar bakboord om te kijken, het blijken er 6 te zijn en ze zwemmen met ons mee tot de boot ontdekt dat er geen roerganger meer is en met een vlotte beweging in de wind draait, dwars over het groepje zwemmende zoogdieren heen. Het lijkt of ze schrikken en verdwijnen... jammer, want het was een prachtig moment! Wat zijn ze groot, zo dichtbij!

Als het schip weer onder controle is vervolgen we onze tocht door de VSS. Geholpen door de AIS van Hen3 weten we het verkeer goed op waarde kan schatten, al mag ik zelf ervaren hoe gemakkelijk je naar het verkeerde icoontje op het scherm kan staren. Die ene, die heel dichtbij zat, totaal over het hoofd gezien... geen ramp gelukkig, een kleine koerswijziging om de intentie duidelijk te maken en we zijn er achter langs. Op 100 meter afstand.

Vrij snel na de shipping lanes gaat de wind doen wat we verwachten, namelijk afzwakken en draaien. We puzzelen met de koers, de stroom, het windmolenpark aan stuurboord, de spiboom en de bulletalie die teveel blijkt te rekken, maar we komen erdoor. In het pikkedonker passeren we een Bavaria 38; hij is zo dichtbij dat we zijn zeiltekens kunnen lezen. Als hij de VSS insteekt wordt hij vrij snel teruggeroepen vanwege kruisende koersen met een grote jongen.

De rest van de tocht verloopt redelijk voorspoedig, al gaat de wind er wel steeds meer uit. Rond 8 uur 's ochtends passeren we de Roompotsluis: 17 uur gevaren over 93,56 mijl. Rest ons nog de 27 mijl naar Dinteloord, die helaas op de motor worden afgelegd. Ruim voor op ons schema parkeren we daar de boot.

We kunnen terugkijken op een prachtige trip. Weliswaar hebben we wat zeeziekte gehad op de heenweg, dat werd compleet goed gemaakt door de voorspoedige terugtocht, de dolfijnen en het feit dat alle ellende van vorig jaar nu echt achter ons liggen. Geen lege accu's, geen netten in de schroef, geen tegenvallende winden. Gewoon lekker gevaren, op een schip dat redelijk comfortabel blijft en je niet vermoeider maakt dan nodig is. Wat mij als schipper nog het meest bij is gebleven, is dat het markante T-vormige gebouw op de kade van Lowestoft verdwenen is. Zo heb je een aanloop in je hoofd zitten, en zo is een jaar later ineens het meest in het oog springende markeringspunt weg! Het zou verboden moeten worden.

Dennis als contrabandista! Wow man, als je was gepakt zat je nu, zwaar geketend, op water en brood in de diepste kerker van de Towers. En ja, een ontmoeting met dolfijnen is altijd weer een kado'tje. Dat gebouw op de kaai van Lowestoft, was dat niet de bovenbouw van een woon of productie platform in de offshore? Al met al weer een mooi verhaal, dankje.

.. zo heb je een aanloopkenmerk in je hoofd zitten, en.. weg..
..het zou verboden moeten worden..

ja, dat past mij wel, deze uitspraak..

Maar, jullie navigeren toch ook zeker met de moderne techniken..of,...?

..leuk, dat deze reis om te genieten was..

beh. Treamos op de heenweg, de heele weg er naar toe, of knapte hij onderweg nog wat op?
en het weer afkunnenwachten is ook wel een leuke optie, als je tenminste de tijd ervoor hebt..

Ja, aan moderne techniek geen gebrek. Maar vorig jaar liepen we aan zonder die hulpmiddelen, dan let je wel even extra op!

Treamos was beroerd op de heenweg, maar heeft de terugweg prima gefunctioneerd. Hen3 heeft ook veel minder vissen gevoerd. Azimuth! bewees nogmaals dat ze in een hobbelig zeetje prima kan koken om 11 uur 's nachts.

En wat betreft het weer afwachten: ik zorg dat ik altijd die mogelijkheid heb. Veiligheid voor alles, ik ga geen puinhoop opzoeken als dat niet nodig is, als het anders loopt dan gepland dan breien we daar wel een mouw aan.