Onderwerp: Less is more: klein groot verhaaltje

Even een bescheiden klein groot verhaaltje, mede ook omdat ik hier opt forum advies vroeg of voor mij de 24uurs leuk zou zijn.
Een goede vriend "E" waarmee ik vroeger in de hoge bergen klom en een goede zeiler is vroeg me enkele weken geleden of ik zin had op mijn bootje deel te nemen aan de 24uurs.
Enige oriëntatie Van mijn kant (ook hier op ZF, met advies van jullie) bracht mijn antwoord: " sorry, dat is echt niet iets voor mij, laten we gewoon lekker gaan zeilen en onze eigen 48uurs maken". Gelukkig vond hij dat een minstens zo leuk tegenvoorstel.
Zo gezegd zo gedaan: afgelopen donderdag vertrek in Lelystad om 21 uur. Weinig wind uit noordelijke richting, door de sluis naar markermeer op weg naar Amsterdam. Bijna hele weg de spinnaker op. Ik slaap even anderhalf uur.
Rond 2:00 bij Schellinkwouderbrug, om 3:00 geschut door de oranjesluizen.
Vervolgens met electrische eierkloppper en ondersteund door genua het noordzeekanaal af richting IJmuiden. E gaat lekker een paar uur slapen, ik zit knikkebollend in de kuip. Rond 7 uur schutten we naar zout water en gaan we noord uit met een 5tal andere schepen. Erg weinig wind, onze tegenstanders gaan vlug op de motor ervandoor. De smalle marges hè!
Wij hijsen de spinnaker, de wind is zeker 140graden gedraaid ten opzicht van de avond daarvoor. Ik ga lekker en paar uur slapen, daarna E weer.
In de middag neemt de wind toe tot net lekker genoeg, we maken mooie voortgang noord. We hebben sinds jaren weer goede mannengesprekken en vinden een nieuw respect voor elkaar en hoe we onze levens leiden. Een lekkere warme maaltijd vult onze magen.
Om 22:00 naderen we de invaart naar het wad ten noorden van Vlieland. Spinnaker naar beneden voor de genua, die we even later vervangen door de high-aspect. We hebben nog een tijdje stroom tegen, maar na enige tijd begint ie gelukkig weer het wad binnen te lopen, we kunnen dan kruisen met een Kruishoek van een graad of 60. De wind neemt wat toe, mede natuurlijk ook door de stroom die ons meevoert.
Het rak langs de pollendam kunnen we knijpend met slechts één slag afmaken en dan, rond 2:00uur zaterdagochtend gaan we de Boontjes in. Daar staat de stroom nog fors tegen, de snelheid over de grond is minder dan 2knoop.
De hele tijd op het wad is het zicht al matig wegens lichte regen, maar hier op de boontjes wordt de regen erg dicht, we zien geen hand voor ogen.. De wind neemt toe tot hard en draait recht op de kop. Dat is erg rot kruisen in het smalle gat van de boontjes waar de onverlichte boeien niet te zien zijn door de regen.
Hoewel ik mijn electrische eierklopper daarvoor niet bedoeld heb besluiten we zonder voorzeil maar met inmiddels gereefd grootzeil onder steun van die bb motor te trachten de boontjes te eten.
Maar dan gebeurt er iets wat nog nooit is gebeurt: het electrische systeem meldt een tekort aan spanning, de motor scheidt ermee uit. Spannend en vervelend.
Na enig beraad besluiten we om te keren en Harlingen op te zoeken. Combi van stevige buien pal op de kop in smal vaarwater, veeeeel regen, slecht zicht, stroom tegen en.. ook vermoeidheid lijkt dat de beste beslissing.
Omkeren, gijpen, naar Harlingen.
Zonder motor zeilen we Harlingen binnen en vinden een ligplaats. Om 4:00 ga ik slapen met de wekker op 6:30, om te zien of en hoe we dan alsnog Lelystad kunnen halen.
Na enkele uren slaap besluiten we dat Lelystad het niet wordt, E moet einde van de middag thuis zijn. Dus besloten om de boot te verhalen naar de binnenhaven, waar een behulpzame havenmeester ons achter de draaibrug een box geeft voor een week.
De trein en bus brengt ons vervolgens netjes in Lelystad waar de auto's staan.
Het waren een mooie 36uurs! Mijn ego of wat daar nog van over is weer wat geknakt door technisch falen en niet voltooien van een voorgenomen reisdoel, maar ook enorm genoten en plezier gehad met E.

en daarom heb ik geen electrische motor. liever een klein benzine torretje waar je een extra kannetje voor reserve kan zetten.

Je ego geknakt? Daar is toch wel meer voor nodig. Het is een mooi leermoment

Voor een geknakt ego zie ik ook geen enkele reden...

Is het uitvallen van de motor achteraf verklaarbaar? Had je de accucapaciteit inderdaad verbruikt, of zijn de accu's slechter dan je dacht?

Het niet halen van je reisdoel is inherent aan het vervoersmedium: een zeiljacht is altijd afhankelijk van weer en wind; dat is in al die eeuwen nauwelijks veranderd. Dat het niet lukte om het beoogde reisdoel te halen is dus geen enkele reden om aan je ego te twijfelen. Sterker nog, het getuigd van goed zeemanschap om het besluit te nemen om je reisplan aan te passen.

Wat betreft de E-motor, daar geldt een beetje het zelfde voor. Hoewel sommige puristen wel eens anders willen beweren is zeilen sterk afhankelijk van technische systemen: of dat nu grote houten kaapstanders of zijzwaarden zijn, danwel een carbon mast of elektrische installatie maakt in principe niet uit. Als er iets faalt (en dat is meer regel dan uitzondering op zee) moet je je plannen aanpassen. Dat hebben jullie gedaan, niet meer en niet minder. Geen geknakt ego maar een pluim dus!

Nou, over je ego hoef ik denk ik niets meer te zeggen, en het moet toch ook een voldaan gevoel geven om ondanks die tegenvaller de situatie in die slechte weersomstandigheden te hebben geklaard?

Je boot ligt nu dus vlak bij die rode E22, dus er liggen 2 zeewaardige mini-spitsgatjes bij elkaar. Als er nu ook nog een LM22 aansluit kunnen jullie een showtje houden...

hypervisor schreef : Is dat nou het enige dat je te melden hebt na zo'n verhaal?

Ik vond het een aardig voorbeeld van wat kan, als je met twee doorgewinterde zeilers op pad gaat en ook hoe je de bakens kan verzetten als er geen ijzer met handen kan worden gebroken.
Wèl vind ik het merkwaardig dat het stroomgebrek in de Boontjes kennelijk als een verrassing komt. Dat je er het Noordzeekanaal mee doorkomt vond ik al knap, maar als je tussendoor geen gelegenheid hebt om bij te laden (TS is steeds aan het zeilen, namelijk en de zonnepanelen zullen afgelopen weekend ook wat minder hebben gedaan dan normaal)dan houdt het een keer op natuurlijk, met een dergelijke voortstuwing.

Desondanks: mooi verhaal!

--
stegman

Nou dat valt me van je tegen Sunday. Je bent net terug van een solo trip naar noorwegen! En nu laat je je ego knakken door een lege accu?
Misschien een heel klein krasje op je ego laten we toe!

Als zijn ego echt geknakt was, had ie natuurlijk wijselijk z'n mond gehouden en het hier niet gepost....

ilCigno schreef : Ik heb wat email verkeer gehad met Sunday over een min of meer gedeelde passie/achtergrond en ik vermoed dat wij redelijk vergelijkbare karakters hebben. Daardoor zie ik precies wat hij bedoelt...

Een niet gehaald reisdoel of een niet gehaalde bergtop is een "gefaalde" "expeditie". Voor sommige reizigers is het doel de reis en voor sommigen is de tocht naar het doel de reis. Enkele karakters MOETEN dus het doel halen anders word het als een soort van falen ervaren, ze voelen as het ware dat ze de reis niet hebben gemaakt.

De meeste zeilers vallen in de categorie dat de weg naar het doel de reis is (het "op het water zijn is de vakantie"), sommige zeilers, en dan met name de zeilers die uit andere en veel meer extreme sporten komen (zoals Sunday), is het doel de reis (je vakantie is "mislukt" als je je doel niet haalt).

Ik zweef een beetje tussen de twee in. Ik zal ver gaan om een doel te halen, als ik me voorgenomen heb om naar de Lofoten in Noord-Noorwegen te gaan, dan zal ik desnoods die 1000 mijl tegen wind en storm in kruizen tot ik er ben, maar komen zal ik er! Pas als het echt gevaarlijk begint te worden (die grens is voor een ieder anders en kan ook niet echt ter discussie staan) zal er met een "minder" doel genoegen genomen worden en dat voelt dan als een falen en dat gevoel zal pas goed gemaakt worden als het doel op een later tijdstip wel bereikt is.

Of dit nu een tochtje over het wad is of een non-stop tocht rond de wereld, of de "beklimming" van de hoge berg op texel of de K2 zonder zuurstof doet er niet toe. Het princiepe blijft gelijk.

Sunday: mooi verhaal, volgende keer beter!

Ik kan mij wat in Erik vinden.

De eerste keer dat ik met een zeilboot naar Engeland ging was het doel het isle of wight, echter kwam ik door tijdgebrek niet verder dan Brighton om vervolgens terug te keren. Ik kan je vertellen dat het voor mij aanvoelde als falen...

Nereus schreef : Ik wil zelf het moment van het beslissen dat je niet meer voor bereiken van het doel gaat altijd zo ver mogelijk uitstellen...

Tja falen.. Nee geen falen wel jammer dat het reisdoel niet gehaald is. @ stegman nee maar wel min eerste gedachte. Ik denk namelijk zelf er over om een electro motortje als backup aan te schaffen nadat wij in amsterdam plastic in de schroef hadden. Maar juist om de reden van accu capaciteit durf ik het niet aan om hem als hoofdmotor te gebruiken. Zoals meerderen zeggen worden we steeds afhankelijker van het boordnet en aangezien een accu per kilo minder energie levert als een liter benzine of diesel. Durf ik meer op traditionele motoren te vertrouwen.

Of je dit een faal moet noemen. Nee ik vind het bewonderenswaardiger hoe ver jullie gekomen zijn.ik zou het zelf als een leermoment zien.

hypervisor schreef :
Bovenstaande gaat niet op voor de accu's van Sunday ...

Waarschijnlijk vandaar zijn verbazing...

Dank voor jullie reacties.
Ik moet wat dingen verhelderen.
Dat van ego had ik misschien niet zo moeten schrijven, het dekt de lading niet. Het was met ironie bedoeld, wat ik trachtte te accentueren door aan te geven met " wat daar nog van over is".. Ik heb eerlijk gezegdniet zo veel met ego..
Zoals Erik wel goed beschrijft, ik baal echt wel dat ik een doel niet haal, ik ben dat niet zo gewend. Ik vind het de grote uitdaging om (zeil) doelen wèl te halen.
Gek doel natuurlijk met smalle marges van kans op succes, in zo weinig tijd dat rondje te willen maken, met vriend E die zaterdagmiddag terug moest zijn. Op vele momenten overlegden we: "gaan we door of terug of anders?"
Steeds die keuzes en steeds verder, steeds improviseren naar een oplossing. Een doel stellen met smalle marges en daarbinnen het spel spelen. Eigenlijk waren we best voldaan met het spel toen we in de trein en bus naar Lelystad zaten. Maar toch ook speelde in ons hoofd wat we anders hadden kunnen doen. We hadden kunnen ankeren in de boontjes. We hadden dit.. We hadden dat.. Ook al die overwegingen zijn leuk en leerzaam.
Het andere dat voor mij speelt is de electriek van mijn systeem. Ik plaatste dit verhaaltje in dit topic en NIET in een technisch topic. Ik heb er dus vooralsnog technisch weinig over te melden of te vragen.
Toch moet ik toegeven dat dit voor mij wel flink vervelend is. Ik heb dat hele systeem aangelegd als een groot experiment. Tijden lang gestudeerd en vanuit de hele wereld alle componenten bij elkaar gekocht. Echt waanzinnig veel accu (540Ah bij 12V) voor erg veel geld en een motortje dat daarmee twee uur volgas kan varen met 6,5knoop, maar ook 10uur kan varen en dan 40mijl aflegt. Ik heb twee 12volts banken die in serie de motor met 24V voeden. Ergens die trip is er onbalans tussen de twee banken ontstaan waardoor één bank veel te snel leeg raakte met als resultaat weigerachtige motor in de boontjes.
Vannacht op bootje geslapen en die lege bank voorzichtig opgeladen, hij pakte 80ah en lijkt niet volledig kapot. Ik ben trots op dat hele experiment, tot nu toe heeft het me veel plezier gebracht. Dat ik nu tegen deze issue aanliep is echt een tegenvaller, vooral ook omdat ik de oorzaak nog niet ken.
Let op jongens en meisjes: ik vertel dit niet om technische adviezen of jullie opmerking dat electriek niets is: dat is mijn eigen spelletje, Mijn eigen experiment; ik vertel het om mijn gevoel van "falen" wat te verklaren!

Oei nu ik dat weet van je accu banken..
Ik weet zelf ook een schip met een dergelijke combinatie waarbij de schroefwissel van 2 blads klapschroef naar een 3 blads een knoop lagere snelheid en 3 ipv 5 uur motoren opleverde.

Maar dat schip heeft een diesel aggregaat aan boord als backup.

Ik vind het bewonderenswaardig die systemen. Ik hoop dat de accubank het overleefd heeft.

Voor mij is het experimenteren en bijleren juist het leukste aan heel het zeil/vaar gedoe.
Na elke tocht is er wel iets nieuws gebeurd waar ik van geleerd heb en in de toekomst mijn werkwijze/verwachtingen etc etc aan aanpas.

Goed of slecht weer, doel gehaald of niet voor mij is de definitie van een geslaagde tocht één waar ik iets van bijgeleerd heb.
Of dit nu door een eigen stommiteit komt of door een handeling om trots op te zijn speelt enkel voor het ego een rol, op weg naar huis wordt het leermoment van beide acties opgeslagen in mijn(nu nog beperkte) kennis en ervaring.

Dus bedankt voor het delen van jullie verhaal en veel genot van het bijleren en het vooruitzicht over hoe je het batterijbank probleem volgende keer kan verhelpen/verbeteren

Sunday schreef : In een eerder berichtje schreef ik al dat wat me nog het meest opviel aan je bericht was, dat de accucapaciteit kennelijk nogal onverwacht instortte. Heel vervelend natuurlijk, maar er zou inderdaad een leermoment uit gepeurd moeten worden. Het experiment met electrische aandrijving is daar interessant genoeg voor.
Een dergelijke combinatie van parallel en in serie geschakelde accu's is best een gecompliceerd geheel. In nl.sport.varen hebben daar ooit een hele discussie over gevoerd. Gelijke kabellengtes aan + en - kant binnen het parallel geschakelde deel van het systeem spelen daar bijvoorbeeld een rol in. Als daar geen goede balans is worden sommige cellen in het systeem meer geladen dan anderen en gaan bepaalde cellen sneller achteruit in capaciteit. Die trekken uiteindelijk weer andere cellen mee.
Misschien moet je eens in conclaaf met Yugo Baya (FSD) die heeft zich daar uitgebreid in verdiept. Hij heeft er zelfs een verhandeling over het parallel schakelen van accu's geschreven, compleet met plaatjes.

--
stegman

Bij ons aan boord is een zeiltocht die gered moet worden door de motor eigenlijk daarmee al een nederlaag. Het heeft alles te maken met de smalle marges van het zeezeilen.

beewee schreef : Die boot van Sunday komt nog eens ergens.. Dat niet alleen, hij blijft er ook vaak een tijdje.

Mooi verhaal.

3Noreen schreef : Dat lijkt een soort contradictio in terminis.
Inderdaad zijn de marges bij zeezeilen smal, maar juist daarom is een goed gebruik van de motor (er zijn ook situaties waarin je beter kunt blijven zeilen, ook al schiet het niet op) naar mijn idee volledig acceptabel. Ook onder het motto dat je op zee de goden niet in verzoeking moet brengen. Doe wat nodig is en laat die smalle marges je niet onnodig de kop kosten..

--
stegman

Het is me bekend dat veel toezeilers anders over het gebruik van het motortje denken. Omdat deze draad zich richting het technisch valen ontwikkeld vond ik het toch boeiender het over het zeilen te hebben. Zou het kunnen dat door andere een andere strategie te volgen het gestelde doel wel bereikt had kunnen worden ?
Hoeveel was er bekend over de te verwachten wind (gribfiles). Was er slechts een kort durende front passage. Die door middel van het ankeren gepareerd had kunnen worden. Was met opkomend water de route via het Inschot mogelijk ? (diepgang boot, s'nachts een onverlichte route ) Is de te verwachten boot snelheid wel reëel ingeschat. Hoe hoog is die snelheid eigenlijk.

In de discussie over marges van het zeezeilen heb ik me bewust niet gemengd. Maar in de ogen van een aantal van ons zijn die lang niet zo smal als de uitdrukking de suggestie doet.

3Noreen schreef : Ik heb toch het idee dat we het hier over toerzeilen hebben. Of ben jij altijd aan het wedstrijdzeilen? Als er geen concurrenten zijn desnoods met jezelf, of zo?
Gepraat in de zin van 'nederlagen' als het feitelijk gewoon gaat om een plan dat door allerlei invloeden anders uitpakt dan het in eerste instantie was bedacht, komt op mij een beetje neurotisch over.
Eén ander neemt niet weg dat uit elke tocht die niet volgens de planning verloopt, lering kan worden getrokken. Met de natuurlijke omstandigheden moet je geen wedstrijden houden, naar mijn idee. Dat is zinloos. Optimaal gebruik maken van de mogelijkheden die de natuur biedt, kan natuurlijk wèl. Waarmee ik ook niet wil beweren dat het ook altijd moet, trouwens.
Maar als die mogelijkheden om één of andere reden niet optimaal worden benut, is spreken van "een nederlaag" een beetje over de top.
Vind ik dan, hoor..

--
stegman

noreen , de marges van het zee zeilen zijn op zich niet smal.......als je de ruimte hebt. ben je onderweg naar noorwegen dan heb je ook de mogelijk heid om uit te wijken naar schotland of denemarken.

het wordt wel smaller als je een doel MOET halen en daar een tijds druk achter zit. bv er wacht weer werk. of het is een delivery. lullig als je belooft de boot naar st maarten te brengen en je belt van trinidad.

de marges kunnen ook gaan stapelen, op het wad, ander weer, krijg je door langzamer te gaan het tij tegen, plus er wacht weer en vaste tijd van aankomst. dan wordt het steeds smaller.

@ sunday: wederom boeiend verhaal en experiment. Leuk ook dat je vanuit een andere discipline komt en out-of-the box denkt. DAT maakt zeilen boeiend en verhalen erover leerzaam.

Less is more heeft vlgs mij niet alleen met afmetingen te maken. Ik begrijp de uitdagingen, het faalgevoel, het snel willen varen erg goed..zo zit ik ook in elkaar.
Maar ik kom er langzaam ook achter dat "less is more" en "keep it simple" ook veel plezier toe voegen aan zeilen.

Gewoon gaan, met een goed en simpel uitgeruste boot liefst zonder electronica, communicatie en motor, kijkend naar wat de wind doet, onbelangrijke bestemming en eindeloos veel tijd....als basisfilosofie.

Ik betrap mezelf er steeds op dat ik "planning" , weersverwachtingen, bestemmingen, goede werking van 1001 technische hulpmiddelen en snelheid veel te belangrijk laat worden.....terwijl ik de mooiste tochten heb gemaakt in een opwelling (plotseling vrij / zin om te gaan, toevallig mooi windje) met een allesbehalve "compleet" uitgeruste boot. (geen marifoon, reddingsvlot, slecht startende motor, pre-mobiel tijdperk) met kaart, almanac, gps-je en oersimpele tuigage.

Die "smalle marges" leggen we onszelf voornamelijk op, denk ik.

Let wel: ook ik heb mijn boot intussen bomvol (electronische) spullen en hulpmiddelen en motor heel wat af...............maar misschien is een goede sterke romp met simpele tuigage, een paar kaarten, kompas, gpsje, wat eten en een slaapzak gewoon voldoende en "geloven" we te veel in de rest?

Als je vind dat je boot Bf 8 moet kunnen handelen....waarom dan weersvoorspellingen en gribfiles?
Als je alle tijd van de wereld hebt, waarom dan motoren op zee?
Als je bestemming niet zo belangrijk is, waarom dan haast?
Als je moe wordt onderweg naar een haven, waarom niet een paar uur bijliggen?

Bovenstaande zit ook niet in mijn systeem, maar ik zou er wat meer aan moeten denken.