Onderwerp: Salsus Zomer 2014 - Deel I - Lelystad - St. Helier

Ik begrijp er niks van. Mijn boeg wijkt radicaal stuurboord uit. Wanhopig probeer ik te corrigeren maar ondanks dat mijn broer Harald op de paal afspringt kan hij niet voorkomen dat we die rammen. Wat is er aan de hand? vraag ik mij verwilderd af. "Het landvast zit er nog om!" roept Harald. Ik kan een innerlijke vloek niet onderdrukken. Harald, jij was verantwoordelijk voor het voorschip - waarom check je zoiets rudimentairs niet? Ik vroeg nog of je klaar was. Maar eerlijk is eerlijk, ik als schipper had ook de verantwoordelijkheid zelf de landvasten te checken voor het gas erop ging. Les 1 van deze zomer leren we nog voordat we de box uit zijn.... Communicatie!





Een stuk van 5 cm prachtige metallic lak en heel veel geknakte trots achterlatend in de haven van Flevo Marina, gaan we op weg. Het is 06:28, zaterdag 17 mei 2014. Ons plan voor deze zomer is om naar de Mediterranee te varen. Harald en ondergetekende, schipper/eigenaar Onno, hebben in 2012 een cursus Day Skipper gedaan in Sardinië. Dat beviel ons uitstekend, en we willen graag lange tochten maken, dus waarom niet die kant op? Aangezien we niet erg ervaren zijn in het oceaanzeilen, leek het mij wel een goed idee om deel te nemen aan de ARC Portugal. Zo kunnen we de leidraad van de organisatie gebruiken om ons voor te bereiden. Afgezien daarvan lijkt het ons ook een leuk evenement. Dus in november 2013 ingeschreven en daarna vol aan de bak met het voorbereiden van het schip, Salsus: een Baltic 38DP die we al 2 jaar aan het verbeteren zijn.

17 mei 2014

Na slechts een paar uur slaap staan we op. Totaal niet wat we wilden, maar doordat er op de laatste dag ook nog aan de boot gewerkt moest worden, waar we toezicht op moesten houden, is de bevoorrading in het water gevallen, en het inpakken was een haastklus.

Voor vandaag is het plan om z.s.m. naar IJmuiden te komen. Daar zullen we dan nog diesel en proviand inslaan, om dan de Noordzee op te gaan. Er is geen zuchtje wind dus het is motoren richting Amsterdam. Het ochtendgloren is prachtig, maar het is nog wel koud. Hier en daar vorst aan de grond, elders in het land. Potdorie, het is toch al de 3e week van mei? Maar al gauw wordt het wat warmer, en doemt Amsterdam op. We gaan in één keer door de Schellingwouderbrug en de Oranjesluizen. In de sluis weet ik mezelf nog wat lichte brandblaren te geven door de boot met het landvast iets te vroeg te willen remmen. Weer een les geleerd.





Door Amsterdam is het genieten van de bootjes op het water, en het is passend dat we gisteren het wapen van Amsterdam op de spiegel van Salsus hebben geplakt. Het is tenslotte onze stad, van huis uit. Bij Spaarnwoude staan onze ouders ons nog even uit te zwaaien en dan is het op naar IJmuiden. De sluizen bij IJmuiden zijn even verwarrend - de sluiswachter vertelt niet welk vaarwater naar de 'kleine sluis' loopt. Maar al spoedig blijkt ons vermoeden dat het de zuidelijkste is juist, en zijn we even later op zout water! Eindelijk doet Salsus haar nieuwe naam eer aan: het betekent "gezouten" of "scherpzinnig" in het Latijn, een mooie naam voor een scherp jacht op het grote water.

Sea Port Marina in IJmuiden is een teleurstelling. De winkels zijn dicht (op zaterdag...) dus bevoorrading is er niet bij, en we besluiten meteen na de lunch meteen het water op te gaan. Onze iPad Navionics laat de nieuwe situatie voor wat betreft de vaargeulen buiten IJmuiden keurig zien, maar de Raymarine chart plotter niet. Oh ja, de nieuwe kaart nog niet geplaatst. Potverdrie, toch de verkeerde SD kaart gekocht, we hadden dat kleintje moeten hebben. Nou ja, i.i.g. met de iPad hebben we alle gegevens die we nodig hebben.

De wind werkt mee, en Salsus loopt fantastisch: 6.5 knoopjes aan de wind. Het is de eerste keer dat we de Andersen lieren gebruiken, wat een geweldige dingen!







We zien Nederland aan de horizon verdwijnen, en met haar ook de wind. De motor gaat aan en de nacht valt. We hebben een koers bepaald om zoveel mogelijk uit de buurt van scheepvaart te blijven maar zijn al snel heel erg blij met de AIS aan boord, zodat we beroepsvaart lang van te voren aan zien komen. We delen de nacht op in 2 wachten van 3 uur, we zijn allebei teveel vol van spanning en avontuur om meer dan 3 uur te slapen. We kijken naar de boorplatforms en voorbijkomende grote jongens, en oefenen onze kennis van de lichten die boten moeten voeren.

18 mei 2014

Bij het ochtendgloren is er nog niet veel veranderd. Weinig wind, maar ze komt wel uit de goede richting, en dus met 1000 toertjes motor erbij gaan we zeer voorspoedig. We draaien op een koers richting Dover. Als de wind helemaal wegvalt en de zee glad als een spiegel is, besluiten we onze kompasdeviatie maar eens vast te leggen. We varen alle koersen van de windroos op onze GPS en noteren de afwijking op ons Suunto kompas. Tot 9 graden afwijking, wat veel! Misschien dat er toch een stoorzender in de buurt zit, later nog eens naar kijken.











Dover lijkt toch verder dan gedacht. Het duurt tot de avond voor we er zijn. Er langs varen is enerverend. Ik ben op wacht, Harald slaapt wat benedendeks. Ik gebruik de AIS om de stroom veerboten te vermijden en dan zijn we er zomaar voorbij. Harald neemt over en een paar uur later ben ik weer aan dek.

19 mei 2014

Ik neem de wacht over voor zonsopgang en even later zijn we voor Beachy Head. Een schitterende zonsopgang, recht achter het schip, inspireert me om foto's te nemen.







De vermoeidheid, nu op de 3e ochtend, begint toch wel parten te spelen. We hebben nu al 4 nachten niet meer dan 5 uur geslapen, en de laatste 3 nachten slechts een uur of 3. Maar verder voelen we ons uitstekend. We besluiten wat meer tijd te nemen voor slaap, en dan kunnen we verantwoord door.

Overstekend naar Frankrijk, hebben we ruime wind. We zeilen dus met het verkeer mee, dat in de verkeersader vaart tegen de Engelse kust. We moeten die ader oversteken, ergens, en daarna de tegenovergestelde vaargeul. Eerst hebben we nog een tijdje te gaan, want de vaargeul is verboden gebied. Zodra hij ophoudt gaan we zoeken naar een gat om zo snel mogelijk over te steken. Maar we vinden het maar niet. Het wordt een spelletje van kat en muis - iedere keer kijken hoe dicht we bij een vrachtvaarder kunnen komen zonder hij nerveus wordt, om dan achter hem langs over te steken. Daarna lopen we steevast in het verkeer van weer een andere, waarna het spel opnieuw begint. We hopen telkens op een groter gat zodat we zo snel mogelijk onder de Franse kust kunnen komen, maar het blijkt niet te komen.

We hebben afgelopen nacht wel gezien dat de motor meer begon te roken - witte rook. We besluiten de motor te ontzien.

Tegen de nacht zitten we nog steeds in verkeer, en nu veranderd het weer dramatisch. We reven, maar er zijn verschillende buien om ons heen en we zien veel onweer. De regen begint te hozen, en we besluiten alle zeil te laten zakken, ondanks dat de motor wat rookt. Ze loopt echter nog steeds prima dus we besluiten het in de gaten te houden. Harald is doodmoe en gaat om 10 uur naar beneden. Ik neem het roer en stuur op het pikzwarte af, terwijl de regen op mijn capuchon slaat.

20 mei 2014

De donderbuien maken me een pietsie nerveus. We hebben voor de zekerheid (tenminste, we weten dat het niet helemaal zeker werkt maar alle beetjes helpen) de mobieltjes en satelliettelefoon in de oven gelegd, in geval van blikseminslag.

Maar ik kan toch de meeste buien vermijden. De radar helpt geweldig, wat zijn die buien goed zichtbaar. Het verkeer helpt daarentegen niet, ze komen van alle kanten. Op een gegeven moment heb ik 6 boten om me heen die allemaal op me afkomen, als een groep boze horzels op een angstig paard. Maar met beleid gaat het allemaal goed, en net voordat het laatste beetje zonlicht verdwijnt breekt de lucht open. Ik zie opeens een donkere vlek bewegen aan bakboord. Mijn eerste gedachte is: nu weet ik hoe die verhalen van zeemonsters ontstonden; vermoeide zeemannen die zich dingen in beeldden. Maar nee, ik zie er nog een aan stuurboord, en nog een, en nog een. Een groep van 6 tot 8 dolfijnen komt me begroeten. Ze gaan de andere kant op, weg van de Franse kust, maar ze kwamen toch de boot even bekijken. Ik schiet een filmpje (helemaal zwart), maar geniet vooral. Jammer dat Harald ligt te slapen en het allemaal mist.

Even later wisselen we de wacht.

Als ik bovenkom naderen we Cap de la Hague. De stroom bij Alderney is beroemd, tot wel 10 knopen stroom is daar gemeten en dan ga je hard op je doel af als je hem mee hebt. En heel hard van je doel weg, als dat niet zo is... We zijn op tijd en hebben de stroom mee (goed berekend Onno!), maar gezien de motorproblemen besluiten we om Alderney heen te gaan. Je weet maar nooit, en aangezien St. Helier aan lagerwal ligt willen we graag de motor sparen om de haven binnen te lopen.

De wind wordt sterker, en om 9 uur hebben we een heerlijke zuidwester 45 graden op de kop staan. We racen langs Alderney en Casquets met 11 knopen over de grond, 8 knoopjes van Salsus (goed gedaan meid) en 3 knopen tij mee.







Nu moeten we kruisen richting Guernsey en Sark. Maar daar laat ons geluk ons in de steek. Even ten zuiden van Sark kunnen we Jersey zien, maar we liggen stil. Gewoon stil! 0.0 knopen. Er zit niets anders op dan te wachten tot de wind weer wat aantrekt. De stroming is het meest gunstig rond de westkant van Jersey en de navigatie is daar ook wat makkelijker. We dobberen maar wat rond en verwachten nu eigenlijk na middernacht in St. Helier aan te lopen. We zijn kapot, en gefrustreerd. Maar onze gebeden worden verhoord en als we het mooie vuurtorentje van La Corbiere ronden gaan we zowaar weer 4 knopen.







Om kwart over negen lokale tijd lopen we binnen en meren we af aan het bezoekersponton. We maken de boot snel in orde en zitten rond 10 uur eindelijk te genieten van een welverdiend biertje. Onze eerste overtocht: netto 84 uur zeilen en 432 mijl, en twee dagen voor onze instructeur Riccardo aan boord komt, dus we hebben tijd ingehaald na ons late vertrek. We zijn stiekum toch een beetje trots, zeker omdat er enige scepsis was bij sommige mensen op het Zeilersforum over onze ambitieuze plannen. De slaap is lang en diep.

Mooi verhaal en foto's!!

Daar zaten we (althans sommigen) op te wachten. Interessant verhaal met mooie plaatjes. Dank daarvoor.

mooie plaatjes, werkt toch altijd weer inspirerend !

Mooi geschreven en prachtige foto's

Wat een prachtige foto's!

Mooi verhaal, en schitterende foto's Leuk om te lezen.

Super verhaal en leuke overtocht! De spanning spat van de woorden af op sommige momenten.

Mooi geschreven en wat een superfoto's!

gaaf

Mooi stukje proza en inderdaad een paar hele mooie foto's. Dank en in afwachting van deel 2.3.4.5.6......

ja, het heeft gesmaakt.

Mooi verhaal, mooie tocht, mannen!

En ook een paar opmerkingen:
- kompas deviatie: mooi om te doen, maar weet je ook wat de stroming was? Want je kompaskoer is dus inclusief het verzet door stroming, terwijl de GPS koers over de grond is.
- slapen: het verbaasde me te lezen dat jullie te weinig slaap kregen. dat gebeurt ons ook wel eens, maar dan wanneer de omstandigheden slecht zijn. Bij goede omstandigheden slaap ik (met z'n twee-en zeilend) meestal meer dan thuis. Onder andere doordat ik op na een dag of twee in een ritme kom waarin ik ook overdag ga slapen. Meestal geen vier uur, maar toch. Wat voor wachtritme hielden jullie aan?

Had je post niet eerder gelezen, Erik.

V.w.b. je eerste opmerking, wat mij betreft is de stroming midden op de noordzee te verwaarlozen als je slechts een minuut of 2 in dezelfde richting vaart. Hoever kun je dan van je koers afdrijven? In principe heb je gelijk. We zullen het nog een keertje doen in de Med, met compensatie voor stroming (mocht die er zijn).

V.w.b. slaap - het is nogal een verschil of je dit soort tochten eerder gedaan hebt of nog nooit. We wilden er natuurlijk niets van missen. En vooral omdat we vrijwel de hele tocht met scheepsverkeer te maken hadden was het wat zwaar. Ik zeg "wat" want het was ook gewoon te doen. Als we langer door hadden gemoeten hadden we een meer regulier wachtschema aangehouden. Nu deden we allebei twee keer een wacht van 3 uur 's nachts en voor de rest waren we gewoon wakker.


Onno