Er kwam een motorzeilertje de haven binnen, type Fisher32 of zo, maar dan van Colvic werf.
Een oude kromme man aan het stuurwiel, een oude dame doet de landvasten. Rustig en perfect komen ze in de box.
Als havenrotter heb ik niets beter te doen dan een beetje kijken en kletspraatjes maken. Dat komt er van: de oude heer schuifelt over de steiger. Hij lijkt een bochel te hebben en z'n botten zijn waarschijnlijk al flink gekrompen, hij komt niet veel hoger dan 1,6m lengte.
"Nice boat, where are from?" En zo meer.
"Very Nice boat, when I was young as you I used to sail small too". Ja inderdaad, an een week aan boord beweeg ik weer als een jonge god, en m'n uiterlijk lijkt 20 jaar jonger minstens. Zijn mededeling doet me nu ook begrijpen waarom de Poolse meisjes gisteren zo naar me keken.
Meneer blijkt "past ninety" te zijn en "sir" Henry Piggot te heten. Z'n dochter is in de zestig en nog aardig kras. Henry schrobt nog graag het dek en geniet van z'n kaartplotters. Hij vertelt bijna geen slaap meer nodig te hebben wat prettig is zo tijdens het zeilen.
In de tachtiger jaren zeilde hij rond de wereld in een "less is more" 19 voets jonkgetuigd bootje.
We kletsen wat over de boten die alsmaar lijken te groeien. "yes, only growing fat and no thought, just like the people themselves eating too much for no reason".
Nou! Kijk eens aan! Dat spreekt me aan!
Hoe deed hij dat, vroeger? Hij is in totaal 4 jaar weggeweest, dat moet financieel niet eenvoudig geweest zijn? "Well, I sold 4 cars, which enabled me to go". "Four cars? Was that your business then?" vraag ik als bezitter van 3 citroëns. Ik zie plots mogelijkheden: ik verkoop ze, vang er €15k voor en ga vier jaar zeilen..
"I mean COWS, no cars! I was a farmer then"
het bootje waarmee sir Henry Piggot de wereld over ging.