Onderwerp: We zeilen weer!

We schrijven 14 juli en het is voor het eerst dit seizoen dat we de zeiltjes hijsen. Na een klusperiode xl zijn we een paar dagen daarvoor te water gegaan en hebben de thuishaven verlaten zonder er gelegen te hebben dit jaar. De eerste twee dagen is er weinig wind en we willen wel een beetje opschieten richting het noorden. Vandaag staat er een prachtig windje en zetten we koers naar Makkum. Vanuit Enkhuizen is dat een rechte streep noordwaarts. Om een beetje in te slingeren kiezen we voor de genua 2, zodat we niet meteen de oren gewassen krijgen. Het begint al goed als we opgelopen worden door de BRU 59, die ogenschijnlijk richting Den Oever koerst en dwars over ons heen lijkt te gaan. Daar vlak naast/ achter vaart de prins Willem Alexander, met een stootje bejaarde passagiers aan boord. De Bru verlegt nog wel iets zijn koers, maar ik vind het niks en stuur wat hoger en gaan ruim voor hem langs zodat we hem kwijt zijn. De pr. W.A. verlegt ook zijn koers, pal over ons heen lijkt het. Opnieuw bevalt het ons niks en we maken een stormrondje zodat we van hem wegdraaien en achter hem langs opnieuw koers kunnen zetten richting Makkum. Terwijl Lisa stuurt trim ik de zeilen. Ik denk terug aan de trimclinics van Thomas en fanatiek rommel ik nog effe door tot de telltales en streamers horizontaal liggen. De speed loopt op tot ruim boven de zes knopen en we genieten extra als de zeven tevoorschijn komt.
Nabij Stavoren komt er een flinke jongen op gelijke hoogte vanuit Lelystad aan stuiven en hij pikt aan. Het is duidelijk: game is on en Lisa zet haar zonnebril recht op de neus, grijpt de helmstok en stuurt Gotcha recht op Makkum af. Ik draai me suf aan lier en overloop en hou deze jongen met zijn snelle naam (Sting Ray) in de peiling. Hij verlegt zijn koers, loopt iets in en moet weer laten gaan. We knokken tot het einde om de bovenboei bij Makkum maar met zijn 37 ft kan hij slechts zijn haar kammen in onze net gepoetste spiegel.
Het is een welkome opsteker, zo op dat eerste zeiltochtje en stiekum proosten wij op deze Bavaria.
De volgende dag zetten we koers richting Terschelling. De avond in Makkum heb ik de haastig in elkaar geflanste garage geplaatst. De tridata is toch wel heel fijn op het wad en mijn vorig jaar al aangeschafte windmeter doet het nu ook. Top!
Ondanks de gribfiles die aangeven dat de wind zal inkakken naar een kleine 3 bft kiezen we opnieuw voor de genua 2. Op het wad is een drie zomaar een vier echoot oom Henk in ons hoofd. Dat blijkt een zeer prettige keuze.
Wanneer we bij Kornwerderzand voor de kleine kolk kiezen beginnen we helemaal verkeerd. Twee uur later liggen we daar nog steeds te wachten, terwijl de grote sluis nu ook gestremd is. Een tallship houdt het niet en ramt de remmingswerken. Met een gekraak van jewelste komt alles stil te liggen en in plaats van twee uur voor HW wordt het dik na HW als we eindelijk koers kunnen zetten richting Terschelling.
Omdat we de tocht onvoldoende hebben kunnen voorbereiden pakken we de filebaan en varen keurig in het gelid achter elkaar aan. Op de Pollendam varen we hoog aan de wind en redden het net niet om binnen de jachtengeul te blijven. Om de nodige hoogte te pakken tacken we een keer, maar heel soepel gaat het nog niet. Fuck.........wat nu? Blijkt de schoot zich te hebben vergrepen aan de kikker op de mast en mag ik dat gaan zitten lospeuteren. We worden omringd door diverse (motor)zeilende vriendjes en vriendinnetjes die zich vast afvragen wat wij nou weer lopen te klungelen. Laat maar gaan, we redden ons wel.
Ondertussen zet de wind flink door en zien we onder het wolkendek 19 knopen ware wind op de meters verschijnen. Gotcha heeft er duidelijk zin en bij vlagen raggen we met ruim 7 knopen door het zoute water. Het log registreert zelfs een max speed van 8.0 knts blijkt later. Zo, die staat maar vast. Gisteren heb ik de verstaging al wat nagesteld, maar met deze wind blijkt het nog niet voldoende. De stagen aan lei hangen er losjes bij. Ik hou ze angstvallig in de gaten, want de borging zit er nog niet in. Je blijft anders rommelen met die kleine rot schroefjes en daar heb ik nu spijt van. De mast zelf blijft overigens wel mooi recht, dus er is wel balans.
Nabij de Griend ergens is het weer kruisen en nu ben ik blij met de dieptemeter. Om het een beetje te redden moeten we buiten de betonning wat met zo'n verse reparatie nabij de kiel extra spannend is.

In al dat gekruis zijn we een beetje de oriëntatie kwijt en waar ik de VL10 verwacht blijkt dat we bij de VL 6 zitten. Shit, te ver doorgeschoten........snel plot ik een nieuwe koers en Lisa stuurt Gotcha veilig terug op koers de Westmeep in. We hebben wat extra mijltjes gemaakt, maar eigenlijk vinden we dat helemaal niet erg.
Zo met het ruime windje genieten we alvast na van deze tocht. We hebben het water over de ramen zien spoelen en een rifje was echt niet gek geweest. Ik ben beretrots op mijn meissie. Voor wie het zich nog herinnert: vorig jaar is er hier een draadje geweest over de angst die ze had als Gotcha er eens goed voor ging liggen. Vandaag geen enkel moment van angst, hooguit even spannend omdat we nog echt aan het inslingeren zijn. Ze heeft nog steeds veel vertrouwen in de boot en ook dat doet me goed.
Op de Slenk is het hangen en wurgen en eigenlijk net niet net wel bezeild. We zijn er klaar mee en starten het motortje voor de laatste mijlen. Eenmaal aangelegd komt er een ijskoud biertje uit het koelvak en proosten wij op ons en Gotcha. Al nagenietend horen we iemand op de steiger: "dat is toch niet De Gotcha? Die van Verhaar? Jawel joh, kijk maar........., het is 'm.......,echt! Niet van te winnen, een beest van een boot." Trots zwaai ik bevestigend naar de kant en vraag me af hoe we die reputatie hoog moeten gaan houden. Maar goed, voorlopig zeilen we weer en dat is al heel wad....eeuhhh.....wat!

Mooi man dat je nu eindelijk tijd hebt om te varen en om het op te schijven. Heerlijk verslag.

Goed bezig Koko!

Prachtig om te lezen. Je hebt het forum laten "meegenieten" met al je sores en hoe je die hebt opgelost. Dan is dit letterlijk meegenieten met je eerste mijlen. Leuk dat je dat ook met ons deelt.

Mooi verhaal en fijn dat je nu eindelijk aan het genieten bent. Het zijn heerlijke schepen!

Gaaf man, dat je weer op pad bent na al die tegenslag. Veel plezier!

Reisverslag deel 2: Terschelling-Harlingen
Eenmaal aangekomen op Terschelling merk ik goed dat vakantie de best besteedde tijd is op het moment. Het was me een enerverende periode de afgelopen tijd en dus genieten we volop van het prachtige weer, de truffelkroketjes van De Walvis en natuurlijk heerlijke koude biertjes. Ondertussen rommel ik wat aan boord en maak allerlei kleine en grotere klusjes af. Ik doe een goeie poging de AIS aan de praat te krijgen, maar helaas. Ondanks de tips van de forumleden lukt het niet de marifoon aan dezelfde antenne te hangen. Het apparaatje dat daarvoor is aangeschaft doet niet wat ie moet doen. Jammer, maar dan krijgt de marifoon voorrang en moet de AIS wachten tot na de vakantie.
Als we de weergoden beginnen te bestuderen lijkt zondag een slechte dag en moet het weer opknappen vanaf maandag. Als dan ook nog blijkt er familie aan komt varen kiezen we voor maandag......... Zondag blijkt het alleraardigst weer te zijn. Tsja, de Wadden hé, altijd anders!
We zouden graag aanleggen op Texel, maar ik zie het niet zitten om in een keer van Terschelling naar Texel te varen. Het vakantiegevoel moet nog wat meer indalen. Zo kiezen we voor Harlingen als tussenstop.
De opluchting bij de buren blijkt groot. Nu gaan we gedrieën weg en hoeft de stoelendans slechts één keer opgevoerd. Naast ons ligt een Saffier 8 en natuurlijk vergelijken we elkaars scheepjes. Hij heeft een langere giek, maar wij dan weer een grotere genua. We scheppen met een allervriendelijkste glimlach wat op over de kwaliteiten en de dames lachen zich rot. "Mannen!?!"
Het mag de pret niet drukken en eenmaal op het Schuitengat blaast de derde buurman op zijn toeter, zwaait met de vlag en toetert nogmaals. Lachend wenst hij ons succes. Na wat geklooi met de genua liggen we iets achter en met het ruime windje wordt dat er niet beter op natuurlijk. In de Slenk gaat het aan de wind en komen we terug. Op de Westmeep moeten we weer wat toegeven en durft de Saffier net even meer af te snijden. De buurman is een ervaren zeiler en maakt slimmere keuzes als het gaat om tegenliggers en handig pikt hij de gaatjes. We krijgen les. Op de Vliestroom is het halve wind en als de Saffier toch even klem komt te zitten in het overige verkeer kunnen weer aanhaken. We pikken de gele tonnetjes bij het Pennengat. Als we dan ook nog een lifter krijgen in de Blauwe Slenk hebben net genoeg hoogte om bezeild de Hendrik Tjaarsplaat te kunnen ronden. Ondertussen is de wind aangetrokken en regent het weer.
De Saffier blijft links van het vaarwater, en dat hadden wij ook moeten doen. Wij houden stuurboordzijde van het vaarwater aan en komen keurig in de jachtengeul bij de Pollendam uit. De buurman heeft nu voldoende hoogte over om wat snelheid te kunnen houden, terwijl wij nu zo hoog moeten koersen dat we vaart verliezen aan hoogte. We zien hoe de Saffier zijn voorzeil inrolt en het grootzeil laat zakken. Uit en thuis heeft de Saffier ons netjes ingepakt. Snelle zeiler, goeie navigator en slimme tacticus. In de sluis feliciteer ik hem met een mooie tocht en bedank hem voor de les.

Fanatiek hoor! Leuke verslagen, heb ervan genoten. Ik zie uit naar de volgende.


Onno

Leuk verhaal en goed geschreven. Fijn om te horen dat je goed aan het genieten bent van je boot!

Ik zit net met veel plezier te lezen dat je weer vaart! Mooi, joh! Bedankt voor je verslagen.
Frank

Leuk verhaal!
Blijkbaar zit het wedstrijdvirus in veel watersporters
Sommige termen ken ik niet maar dat maakt niet uit: "gaatjes pikken" en "lifter krijgen" en zo
Cool

Gijper schreef :
Zo'n groot verhaal maak je natuurlijk wat smeujiger met mooie termen en spannende omschrijvingen. Das het leukste.
Met gaatjes pikken bedoel ik het gaatje tussen twee obstakels nemen, ook al is dat misschien wat smal.
Bij een "lifter" heb je zeg maar mazzel met een kleine winddraaiing in je voordeel. De wind slingert als een S over water. Dan weer een beetje meer mee (lifter), dan weer een beetje meer tegen (header). Als je echt goed bent in het lezen van de wind kies je de overstagmomenten op de lifters.
In dat stukkie van het verhaal was het net wel, net niet bezeild, en moesten we de koers houden van het vaarwater. Door draaiing van de wind werd het net wel bezeild en hadden we dus een lifter te pakken.