Onderwerp: Een zeezeiler naar het oostelijk wad

Met een Cornish Crabber 24 droog vallen op het Oostelijk Wad, dat leek ons wel wat. Als je normaliter met een diepstekend jacht slechts het Westelijke Wad met voorzichtigheid kan bevaren, is dit wel een leuk verjaardagskadootje. Maar het weer werkte niet echt mee.






Vieze vuile ZW-winden en veel regen, dat was de voorspelling, bijna hadden we het tripje afgezegd. Naar het oosten geen probleem, maar hoe kom je weer terug? Maandagmiddags het scheepje opgehaald in Oostmahorn en dus maar binnendoor richting Harlingen, eerst maar naar het westen. In de regen en wind snel het Lauwersmeer af en door de sluis bij Dokkumer Nieuwe Zijlen. Wel even wennen zo'n doorlopende kielbalk, een midachterspring bleek de oplossing bij aanleggen. Vervolgens het Dokkumer Grootdiep op, wat een prachtig gebied, zelfs met veel regen en wind.







Rustig tuften we met ons eenpittertje naar Dokkum en vonden een prima plekje voor de nacht. In dit stukje Friesland waren we nog nooit geweest. In het oude klooster was het prima Zeeuwse mosselen eten met natuurlijk een Dokkumer koffie als toetje.
Dinsdagmorgen in alle rust weer verder via de Dokumer Ee, richting Leeuwarden. Ook deze oude rivier mag er zijn. We werden verschillende malen voorbij gelopen door grotere jachten en platbodems. Bij Burdaard houden de twee bruggen nog steeds een uurtje middagpauze en daar lagen dus alle voorbijlopers in pakjes te wachten! Het bekende bruggetje bij Bartlehiem deed weer verlangen naar een volgende Elfstedentocht.







Zo naderden we langzaam door een schitterend landschap Leeuwarden, ook daar prachtige stadsgrachten en jammer dat we niet even tijd hadden er langer te blijven. De wind stond nog steeds strak uit het ZW en buien en zon wisselden elkaar af.







Door via de Harlinger Trekvaart en het Van Starkemakanaal is dan landschappelijk een teleurstelling. Voor de zekerheid de tank bijgevuld uit het reservetankje. De brug bij Dronrijp stond op dubbel rood, het waaide te hard! Een groot vrachtschip met daarnaast een skutsje lagen te wachten. We legden iets verder aan en wachten af. De Tsjechische schipper van het skutsje bood ons een echte Urqueller biertje aan, als we voor hem plaats wilden maken. Dat wilden we wel en dat biertje smaakte naar meer.







Na een uurtje draaide de brug weer en Franeker bood ons een mooi plekje voor de nacht en lekker eten met een biertje bij de Stadsherberg.

Woensdagmorgen bereikten we in een kleine kolonne onze 4e Elfstedenstad Harlingen, ook al probeerde de brugwachter dat te verhinderen door de brug vlak voor onze neus dicht te gooien. Snel herstelde hij zijn fout (met excuses over de marifoon) en sloten we weer aan bij de sluis. We hadden ons goed vastgemaakt en dat was wel nodig ook, de stroming ging flink heen en weer.
Als eerste de sluis uit, het waaide nog flink, grootzeil met 2 reven gezet, de haven uit richting Kimster Gat.







Daar bleek al snel dat de kaart verouderd was, gelukkig was mijn laptop met WinGPS wel actueel, maar wat moeilijk af te lezen in het inmiddels weer zonnige weer. Met tij mee en een bakstagwindje vlogen we over ons 1e wantij richting het Vingegat naar de volgende ondiepte. Wat een heerlijk gevoel als je je niet druk hoeft te maken over hoeveel water je onder de kiel hebt. Via het Vaarwater van de Zwarte Haan, Molengat en Brandgat kwamer we aan bij Nes op Ameland. Naast een LM 28 vonden we een mooi plekje aan de hoge wal. Onze Duitse buurman wilde de volgende morgen vroeg weg, maar maakte zich zorgen om zijn diepgang bij laag water. Samen met de havenmeester hem geadviseerd pas om half tien te vertrekken, dat kwam ons ook beter uit ... De 2 beste restaurants van Ameland trokken ons niet zo, bij De Klimop serveerden ze ook een prima visje.




Zo vertrokken we om half tien voor onze 2e waddentocht. Als je een haven uit gaat lijken de tonnen altijd weer anders te liggen dan als je er in komt. Weer met een 2e rif en de kluiver bij gijpten we van ton naar ton door de Zuiderspruit en passeerden ons 2e wantij. Voor ons 2 schouwen op de fok, we liepen langzaam op ze in. Via Friesche Wad, Wierumer Wad en Paesensrede naar het Gat van Schier en de Groote Siege. Ook hier bleek de kaart verouderd. De aanloop naar de haven van Schiermonnikoog ligt nu veel oostelijker. De haven was vol. De havenmeester dirigeerde ons naar de buitenkant voor als we even wilden blijven. Daar stond de wind vol op, dus dat dan maar niet. Er uit was weer net zo'n puzzel als er in. De Geul van Brakzand leek me niet handig met vallend tij, achteraf had het best had gekund. Via de Glinder en Zoutkamperlaag bereikten we halverwege de middag Lauwersoog.





Voor de sluis lagen wat boten te wachten, vooraan een oude bekende met zijn klipper en een zeven meter brede catamaran. Dat werd dus een ronde wachten. Na de sluis kregen we weer een buitje over ons heen. Zeilen op het Lauwersmeer was niet meer de moeite. Zo tuften we richting Oostmahorn, waar de klipper ook bleek te liggen, mijn oude bekende was weer een oude bekende van de bootverhuurder. Wat is de (zeilers-) wereld toch weer klein.

Voor herhaling vatbaar? Ja, maar dan niet hoogzomer. Zelfs in de ondiepe waddenhavens is het me veel te druk. De kwaliteit van het sanitair in Ameland behoeft nog wel enige aandacht, maar verder niets te klagen. Prachtig zeil- (fiets- en wandel-)gebied. Misschien volgende keer wat langer en dan ook naar het Duitse Wad. En dat droogvallen? Er stond iets te veel wind en het tij was niet zo gunstig. Dat moet dan ook maar een volgende keer.

Nog iets over de boot. Prima voor dit doel. Met 2 personen meer dan voldoende (kruip-)ruimte. Aan de wind wat beperkt, dus kruisen in smalle geulen, liever niet. Fokje bak moet helaas bij zo'n langkieler. Maar 4 tot 5 knopen door het water met een 2e rif en kluivertje bij een bakstagwind van 5Bft is niet slecht voor een 24 voeter.

Vaart éven anders dan de Capo, nietwaar??

Mooi verhaal, leuk hoor met zo'n Cornish Crabber. Wel een puzzle als ik het zo lees. Never a dull moment.

Anjo schreef :
Tussen de 6.50 en 65 meter heb ik al vele boojes en schepen mogen varen. In de variatie ligt de uitdaging

En de Capo? Tsja daar ben ik nog niet op uitgekeken.